WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2017 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Tadeusz Kotuk
Protokolant: st. sekr. sąd. Anna Szymańska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2017 r. w G. sprawy z powództwa M. Z. przeciwko (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki M. Z. kwotę 10.000 zł (dziesięciu tysięcy złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 3 lutego 2017 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki M. Z. 2.317 zł (dwa tysiące trzysta siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 374/17

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 15 września 2000 r. w pobliżu miejscowości P. A. B. prowadzący samochód O. (...) nr rej. (...) uderzył w tył ładowarki kołowej Ł-34 (...) Przedsiębiorstwa (...). W wyniku wypadku śmierć poniósł pasażer O. – M. M.. Winę za spowodowanie kolizji ponosił A. B., który również zginął w wyniku tego wypadku. Pojazd O. (...) w chwili wypadku był ubezpieczony w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...) S.A. w W..

Okoliczności bezsporne

M. R. (1) urodziła się (...) Jej matka – A. R. w dniu 29 kwietnia 1989 r. zawarła związek małżeński z M. M. (synem M. M.).

Dowód: odpis aktu małżeństwa, k. 16

odpis aktu urodzenia, k. 15

Od tego czasu M. R. (2) pozostawała w relacjach z M. M. (do chwili jego śmierci) odpowiadających typowym relacjom pomiędzy wnuczką a dziadkiem. Nie miała żadnego kontaktu z rodziną swojego biologicznego ojca. Często spotykała się z M. M., który traktował ją jak wnuczkę, dopytywał się o jej postępy w nauce. M. R. często jeździła do M.I. M. na jego działkę w G.-J., spędzała z nim wakacje szkolne, chodzili często na spacery, mieli normalne więzi rodzinne. O śmierci M. I. M. dowiedziała się od matki i jej męża, była załamana, zaczęła płakać, nie mogła się z tym pogodzić, długo to przeżywała. Zachowała po zmarłym pamiątki, m.in. zabawki, które od niego dostała. Kiedy przyjeżdża do kraju odwiedza jego grób. M. R. (1) po liceum poszła do pracy, początkowo pracowała w sieci handlowej, wyszła za mąż w 2004 lub 2005 r., po ślubie wyprowadziła się i zamieszkała z mężem. Mają jedno dziecko w wieku 10 lat, obecnie zamieszkuje w Wielkiej Brytanii, pracuje jako opiekunka. Obecnie nosi nazwisko Z..

Dowód: zeznania M.Z. M., k. 45-46

Ubezpieczyciel pismem z dnia 9 stycznia 2017 r. odmówił powódce wypłaty zadośćuczynienia.

Okoliczność bezsporna (k. 22)

Ocena dowodów

Sąd dał wiarę zeznaniom M.Z. M., które ocenił jako szczere, logiczne, wewnętrznie niesprzeczne.

Pozostałe ustalenia faktyczne sprawy są bezsporne.

Powódka prawidłowo wezwana nie stawiła się bez należytego usprawiedliwienia na rozprawie, stad dowód z jej przesłuchania pominięto zgodnie z art. 302 § 1 zdanie drugie k.p.c.

Kwalifikacja prawna

Zasada odpowiedzialności była niesporna.

Spór dotyczył tego, czy (a) powódce jest należne zadośćuczynienie w uwagi na charakter jej więzi z M.I. M. oraz (b) wysokości odpowiedniego zadośćuczynienia.

Ad (a). Z materiału dowodowego wynika, że relacje pomiędzy powódką z zmarłym odpowiadały typowym, normalnym relacjom pomiędzy wnuczką a dziadkiem. M.I. M. zastąpił powódce rodzonego dziadka ze strony ojca. Z rodziną ojca powódka nie miała żadnego kontaktu. Ochrona dobra osobistego jaką jest możliwość pielęgnowania życia rodzinnego nie ogranicza się wyłącznie do relacji z krewnymi biologicznymi, lecz każdej relacji z inną osobą, która odpowiada typowym relacjom rodzinnym w danej kulturze.

Ad (b). Relacje pomiędzy zmarłym a powódką były żywe i stałe. Śmierć M.I. M. nastąpiła, kiedy powódka miała 16 lat, a więc w momencie dość trudnym (dorastanie), w którym śmierć najbliższych jest szokiem, czymś niezrozumiałym. Inaczej jest, gdy śmierć najbliższych dotyka osób dojrzałych, świadomych jej nieuchronności i przypadkowości.

Z drugiej strony należy stwierdzić, że śmierć M.I. M. – poza okresem bezpośrednio po niej następującym – nie wpłynęła trwale w negatywny sposób na linię życiową powódki – zakończyła ona edukację, założyła rodzinę, ma dziecko, pracuje zawodowo za granicą.

Przy ocenie wysokości zadośćuczynienia w tego rodzaju procesach wyższe zadośćuczynienie powinny otrzymać osoby, które na skutek śmierci osoby bliskiej stały się samotne, rodzice, którzy utracili jedyne dziecko, szczególnie gdy nie będą mogli już mieć własnych dzieci, osoby, które w związku z tym zdarzeniem zapadły na chorobę psychiczną, utraciły możliwość wykonywania dotychczasowego zawodu itp., a zatem na życie których śmierć osoby bliskiej miała dramatyczny wpływ. Mniejsze natomiast powinny otrzymać osoby, które przeżywają nagłą śmierć osoby bliskiej, odczuwają smutek, żal i pustkę, ale przeżycia te nie wykraczają poza zakres normalnej żałoby i nie mają zasadniczego wpływu na ich codzienne funkcjonowanie.

Mając powyższe na uwadze uznano, że dochodzone przez powódkę zadośćuczynienie na poziomie 10.000 zł z pewnością nie jest wygórowane, lecz odpowiednie, biorąc pod uwagę przedstawione wyżej uwarunkowania wynikające z całokształtu materiału zgromadzonego w sprawie.

Wymagalność roszczenia w dniu 3 lutego 2017 r. nie budzi wątpliwości, gdyż jest późniejsza od pisma pozwanego odmawiającego wypłaty zadośćuczynienia na wcześniejsze wezwanie do zapłaty (por. k. 19-22).

Mając powyższe na uwadze na mocy art. 822 k.c., art. 817 § 1 k.c. w zw. z art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 415 k.c. w zw. z art. 448 k.c. w zw. z art. 23 k.c. i art. 24 § 1 k.c. orzeczono jak w punkcie I. sentencji.

Koszty

O kosztach procesu orzeczono jak w punkcie II. sentencji na mocy art. 98 § 1 k.p.c. Na zasądzone od przegrywającego proces pozwanego na rzecz powoda koszty składa się: opłata sądowa od pozwu (500 zł), opłata za czynności radcy prawnego w stawce minimalnej (1.800 zł, § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł).