Sygn. akt II K 130/17
Dnia 28 listopada 2017 roku
Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym
w składzie :
Przewodniczący : SSR Ewelina Wolny
Protokolant st. sekr. sąd. Katarzyna Mierzejewska
przy udziale Asesora Prokuratury Rejonowej w Szczytnie Anny Szelugi-Skłodowskiej
po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 26.09, 24.10, 28.11 2017 roku
sprawy przeciwko :
M. M. (1) , s. H. i M. zd. T., urodzonemu w dniu (...) w O.
oskarżonemu o to, że:
w dniu 02 lutego 2017 roku na trasie K. gm. K. pow. (...) woj. (...) – D. gm. R. pow. (...) woj. (...), prowadził w ruchu lądowym samochód marki A. (...) o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, posiadając o godz. 20:49 – 1,06 mg/l, o godz. 20:51 – 1,04 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu oraz 2,14 ‰, 2,11 ‰ i 2,19 ‰ zawartości alkoholu we krwi
tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.
I. oskarżonego M. M. (1) uznaje za winnego zarzucanego mu czynu i za to z mocy art. 178a §1 k.k. w zw. z art. 33 §1 i §3 k.k. skazuje go na karę grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;
II. na podstawie art. 42 §2 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny zakazu prowadzenia w ruchu lądowym pojazdów mechanicznych kat. B na okres 5 (pięciu) lat;
III. na podstawie art. 43 §3 k.k. zobowiązuje oskarżonego do zwrotu dokumentu prawa jazdy Staroście (...);
IV. na podstawie art. 43a §2 k.k. orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięciu tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;
V. na podstawie art. 63 § 1 i 5 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności od godz. 19.00 do godz. 23.30 w dniu 2 lutego 2017 roku uznając grzywnę za wykonaną w wymiarze dwóch stawek dziennych;
VI. na podstawie art. 624 §1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych.
W dniu 02 lutego 2017r. do godziny 4.00 rano oskarżony M. M. (1) spożywał alkohol w postaci wódki w łącznej ilości 0,5 litra w swoim miejscu zamieszkania w miejscowości W., gmina K.. Następnie postanowił udać się należącym do swojej żony samochodem marki A. (...) o nr rej. (...) do kolegi mieszkającego w F., gmina R..
W trakcie przejazdu przez M. około godziny 20.00 sposób poruszania się prowadzonego przez oskarżonego samochodu, poruszającego się zygzakiem całą szerokością drogi wzbudził wątpliwości R. G., jadącego za nim w tym samym kierunku. Podejrzewając, iż kierowca A. może znajdować się pod wpływem alkoholu, próbował skłonić go do zatrzymania, za pomocą sygnałów świetlnych i dźwiękowych, ostrzegał także pojazdy jadące z naprzeciwka przed niebezpieczeństwem zderzenia się z przedmiotowym autem. Porozumiał się ponadto za pomocą CB radia z kierowcą ciężarówki poruszającym się tą samą trasą, aby wyprzedził wspomniany pojazd i zablokował mu możliwość dalszej jazdy, co nastąpiło w miejscowości D.. Po zatrzymaniu wspomnianego samochodu R. G. podszedł do drzwi od strony kierowcy, zastając oskarżonego w trakcie oddawania moczu, wyjął kluczyki ze stacyjki i wezwał telefonicznie policję.
Przybyli na miejsce funkcjonariusze z Komendy Powiatowej Policji w S., B. K. i P. N., poddali M. M. (1), nie posiadającego przy sobie dokumentów, w tym prawa jazdy, badaniu za pomocą urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilościowego oznaczania alkoholu w wydychanym powietrzu. Wynik badania o godzinie 20.49 wykazał stężenie alkoholu równe 1,06 mg/l, zaś o godzinie 20.51 – 1,04 mg/l. Badanie pobranej od oskarżonego krwi wykazało obecność alkoholu w jego organizmie o stężeniu 2,14 i 2,11 promila.
(dowód: wyjaśnienia oskarżonego M. M. (1) na k. 18 i k. 131, zeznania świadków: R. G. na k. 22v – 23v i k. 136 – 136v, B. K. na k. 80v – 81 i k. 131v, protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilościowego oznaczania alkoholu w wydychanym powietrzu na k. 5-5v, protokół zatrzymania oskarżonego na k. 3 – 4, dokumentacja badania krwi na k. 34 – 51v ).
W związku z uprzednim leczeniem psychiatrycznym oskarżonego został on poddany badaniu przez biegłych lekarzy psychiatrów i biegłego psychologa. Rozpoznając u wymienionego chorobę psychiczną pod postacią nawracających zaburzeń depresyjnych, obecnie w stanie remisji, a także zespół uzależnienia spowodowany używaniem kilku substancji, w tym alkoholu oraz sterydów anabolicznych, stwierdzili, iż w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu M. M. (1) miał zachowaną zdolność do rozpoznania jego znaczenia oraz do pokierowania swoim postępowaniem, jakkolwiek w ocenie biegłych jego uzależnienie przemawia za potrzebą poddania się przez niego terapii.
(dowód: dokumentacja medyczna oskarżonego na k. 61, 64 i 90, opinia psychiatryczna na k. 67 – 70, opinia psychologiczna na k. 71 – 73)
Oskarżony M. M. (1) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, wyjaśniając, iż pozostaje pod stałą opieką psychiatryczną i zażywa leki, których nie powinien łączyć z alkoholem, jednakże w dniu 02 lutego 2017r. do godziny 4.00 nad ranem wypił łącznie około pół litra wódki, po czym postanowił odwiedzić mieszkającego w F. kolegę. Nadmienił, że kierował należącym do żony samochodem marki A. (...) o nr rej. (...) i nie zdążył dojechać do celu, gdyż został zatrzymany przez nieznanego mu mężczyznę w miejscowości D., a następnie poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu przez przybyłych na miejsce funkcjonariuszy Policji, nadto trzykrotnie pobrano mu krew do badania. Wyraził ubolewanie z powodu swojego zachowania i wolę dobrowolnego poddania się karze (vide wyjaśnienia oskarżonego M. M. (1) na k. 18).
Powyższe wyjaśnienia oskarżonego zostały odczytane na rozprawie głównej, prowadzonej pod nieobecność wymienionego, który nie stawił się mimo osobistego odbioru zawiadomienia (vide k.
Sąd zważył, co następuje:
Powyższe wyjaśnienia M. M. (1), przyznającego zarówno fakt spożywania alkoholu, jak kierowania wspomnianym samochodem marki A. (...), uznać należy za wiarygodne. Znajdują one bowiem potwierdzenie zarówno w wynikach badania oskarżonego przy użyciu urządzenia kontrolno – pomiarowego do ilościowego oznaczania alkoholu w wydychanym powietrzu (vide k. 5 – 5v), badaniach pobranej od niego krwi (vide k. 34 – 51v), jak i zeznaniach świadków R. G. (vide k. 22v – 23v i k. 136 – 136v) i B. K. (vide k. 80v – 81 i k. 131v).
Podkreślić w tym miejscu należy, iż obaj świadkowie są nie tylko osobami obcymi dla oskarżonego, nie mającymi z nim uprzedniej styczności, lecz pierwszy z wymienionych, przypadkowo podróżujący tą samą co M. M. (1) trasą, został zaalarmowany stwarzającym niebezpieczeństwo dla innych użytkowników ruchu sposobem prowadzenia przez niego auta i postanowił go zatrzymać, aby zapobiec zderzeniu z innymi pojazdami. Jego zeznania w zakresie dotyczącym techniki jazdy oskarżonego i jego zachowania po zatrzymaniu, oparte na naocznych spostrzeżeniach, stanowią w pełni wartościowy materiał dowodowy.
Na podzielenie zasługują nadto w pełni opinie biegłych psychiatrów i biegłego psychologa (vide k. 67 – 73), jako sporządzone przez osoby dysponujące odpowiednią wiedzą specjalistyczną i doświadczeniem zawodowym, na podstawie wnikliwej analizy materiału dowodowego, w tym dokumentacji medycznej, a także badania oskarżonego, odzwierciedlające tok wnioskowania biegłych i jednoznacznie sformułowane konkluzje.
Podsumowując powyższe rozważania stwierdzić należy, iż fakt popełnienia przez M. M. (1) zarzucanego mu występku nie budzi wątpliwości. Spożywając alkohol w postaci wódki, w łącznej ilości pół litra, wprawił się w stan nietrzeźwości, przekraczając dopuszczalne stężenie niemal pięciokrotnie, a następnie kierował samochodem osobowym na drodze publicznej, w sposób realnie zagrażający bezpieczeństwu innych użytkowników ruchu drogowego. Jego zachowanie wyczerpuje tym samym znamiona przestępstwa z art. 178a § 1 kk.
Oskarżony działał umyślnie, mając świadomość wcześniejszego spożywania alkoholu w relatywnie znacznej ilości, zwłaszcza w kontekście przeciwwskazań co do jego konsumpcji z uwagi na zażywanie leków przeciwdepresyjnych, a nadto zachowaną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Podejmując w tej sytuacji decyzję o kierowaniu samochodem co najmniej godził się z ewentualnością popełnienia przypisanego mu czynu. Stopień jego winy określić należy jako wyższy niż nieznaczny.
Za znaczny uznać natomiast trzeba stopień społecznej szkodliwości zarzucanego M. M. (1) przestępstwa. Na jego niekorzyść przemawia nade wszystko wysoki stopień nietrzeźwości, wywołany spożyciem dużej ilości mocnego alkoholu, a także wynikający z zeznań naocznego świadka sposób kierowania pojazdem, stwarzający realne zagrożenie dla osób podróżujących tą samą trasą, na odcinku co najmniej kilkunastu kilometrów.
Jako okoliczności łagodzące potraktowano przyznanie się przez oskarżonego do winy i wyrażenie skruchy, a nadto jego dotychczasową niekaralność (vide informacja z Krajowego Rejestru Karnego na k. 126).
Mając powyższe na uwadze, wymierzoną M. M. (1) karę grzywny ocenić należy jako adekwatną do stopnia jego winy i stopnia społecznej szkodliwości jego czynu. Jako najłagodniejsza spośród alternatywnie przewidzianych sankcją art. 178a § 1 kk, przy górnej granicy ustawowego zagrożenia, wynoszącej 2 lat pozbawienia wolności, nie może być uznana za rażąco surową. Poprzez swą realną dolegliwość, nie przekraczając wszakże możliwości finansowych oskarżonego, urodzonego w (...)r. i sprawującego aktualnie opiekę nad chorą matką, jest w stanie skutecznie zagwarantować realizację funkcji indywidualnprewencyjnych wobec wymienionego. Wywiera ponadto wpływ na kształtowanie społecznej świadomości prawnej, przeciwdziałając poczuciu bezkarności sprawców rozpowszechnionego przestępstwa kierowania pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości.
Na poczet wymierzonej kary, na podstawie art. 63 § 1 i 5 kk, zaliczono okres zatrzymania oskarżonego, uznając grzywnę za wykonaną w wymiarze dwóch stawek dziennych.
Ustalając zakres i długość obowiązywania obligatoryjnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, Sąd miał na względzie nade wszystko stopień nietrzeźwości M. M. (1) i skalę stwarzanego przez niego zagrożenia dla innych uczestników ruchu drogowego, z uwzględnieniem dolnej granicy tegoż środka karnego, przewidzianej w art. 42 § 2 kk, wynoszącej 3 lata.
W celu wykonania powyższego środka karnego, zgodnie z art. 43 § 3 kk, zobowiązano oskarżonego do zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów właściwemu starostwu powiatowemu.
Obligatoryjny charakter ma także, zgodnie z dyspozycją art. 43a § 2 kk, wymierzone M. M. (1) świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej, w minimalnej kwocie przewidzianej przez ustawodawcę.
Oskarżony utrzymuje się ze świadczenia w kwocie 520 zł miesięcznie jako opiekun osoby niepełnosprawnej, co przemawiało za zwolnieniem go od kosztów sądowych, na podstawie art. 624 § 1 kpk.