UZASADNIENIE

Powód S. R. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. kwoty 9.099,28 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 19 czerwca 2016r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż dochodzona pozwem kwota stanowi różnicę pomiędzy rzeczywistą szkodą, jaka wystąpiła w pojeździe poszkodowanej J. K. wskutek zdarzenia z dnia 29 października 2015r. w pojeździe marki A. (...), a kwotą przyznaną przez pozwanego. Nadto żądana pozwem kwota obejmuje skapitalizowane odsetki za okres od dnia 05 grudnia 2015r. do dnia wniesienia pozwu tj. do 19 czerwca 2016r. Pozwany ponosił odpowiedzialność za zdarzenie albowiem sprawca szkody posiadał polisę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Powód wskazał, iż jego legitymacja czynna w procesie wynika z faktu zawarcia z poszkodowaną umowy cesji wierzytelności przysługujących jej względem pozwanego.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany przyznał, iż ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą za skutku kolizji jednakże w jego ocenie postępowanie likwidacyjne zostało przeprowadzone w sposób prawidłowy, zaś wypłacone powodowi odszkodowanie w pełni pokryło szkodę w majątku, spowodowaną zdarzeniem z dnia 29 października 2015r. Pozwany poddał pod wątpliwość sposób wyliczenia wysokości szkody przez powoda zwłaszcza w zakresie stosowanych stawek za roboczogodzinę prac blacharsko-lakierniczych oraz odnośnie cen zastosowanych w uszkodzonym pojeździe części, jak też wskazał na możliwość zastosowania część używanych zamiast oryginalnych zamienników. .

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 29 października 2015 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzony został pojazd marki A. (...) o nr rej. (...), należący do J. K.. Sprawca zdarzenia drogowego ubezpieczony był w zakresie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w zakładzie ubezpieczeń pozwanego. Poszkodowana w dniu zdarzenia zgłosiła szkodę pozwanemu.

Po przeprowadzeniu postepowania likwidacji szkody pozwany dokonał swojej weryfikacji uszkodzeń i wypłacił odszkodowanie w kwocie 7.601,64 zł na podstawie decyzji z dnia 16 listopada 2015r.

( bezsporne, nadto dane w aktach szkody koperta k. 72, kosztorys k. 13-14, kopia decyzji k. 16)

Poszkodowana zleciła naprawę uszkodzonego pojazdu powodowi, który dokonał własnej kalkulacji naprawy, opiewającej na kwotę 16.363,64 zł brutto.

(dowód: kalkulacja naprawy k. 9-12)

Umową cesji wierzytelności z dnia 30 stycznia 2016r. poszkodowana przeniosła na powoda wierzytelności, w tym roszczenia uboczne, przysługujące z tytułu należnego odszkodowania za szkodę komunikacyjną z dnia 29.10.2015r.

(dowód: umowa cesji wierzytelności k. 15)

Powód zawiadomił pozwanego pismem z dnia 02 marca 2016r. o dokonanej cesji wierzytelności, jednocześnie wzywając do zapłaty pozostałej sumy bezpodstawnie, w jego ocenie, zaniżonego odszkodowania.

(dowód: pismo powoda z 02.03.2016r. wraz z potwierdzeniem nadania k. 17)

Pozwany pismem z dnia 01 kwietnia 2016r. poinformował powoda, iż po dokonaniu analizy dokumentacji z akt szkody odmawia wypłaty dodatkowego odszkodowania.

(dowód: pismo z 01.04.2016r. k. 18)

Poszkodowana zakupiła pojazd za granicą i przed zdarzeniem z dnia 29 października 2015r. miała jeszcze jedną kolizję, w dniu 09 września 2015r. w wyniku której uszkodzeniu uległ błotnik prawy przedni, drzwi przednie prawe, drzwi tylne prawe oraz listwy przednich i tylnych prawnych drzwi, których nie wymieniono oraz nie lakierowano. Nadto w poprzedniej kolizji uszkodzeniu uległy okładzina zderzaka przedniego, wspornik zderzaka bocznego prawy, nadkole wewnętrzne przednie prawe oraz błotnik przedni prawy, które to części zostały naprawione.

W wyniku zdarzenia z dnia 29 października 2015r. w pojeździe do wymiany zakwalifikowano drzwi przednie prawe, drzwi tylne prawe, listwę ochronną drzwi tylnych, błotnik tylny prawy, listwę ochronną drzwi przednik, do naprawy słupek środkowy, tarcza koła tylna prawa, zalecono również wymianę nakładki progu prawego przedniego oraz prawego tylnego, wytłumienie drzwi oraz lakierowanie błotnika prawego przedniego.

Do naprawy pojazdu należało użyć jedynie części oryginalnych oznaczonych logiem producenta lub producenta części, albowiem jedynie one pozwalały na skuteczną naprawę pojazdu pod względem jakościowym, wytrzymałościowym, technicznym oraz pod względem użyteczności.

Średnia stawka roboczogodziny za usługę blacharsko-lakierniczą na rynku lokalnym w okresie wykonywania naprawy wynosiła 110/120 zł netto.

Koszt naprawy pojazdu poszkodowanej w związku z kolizją z dnia 29 października 2015r. przy uwzględnieniu stosownego potrącenia za nieprawione i nielakierowane elementy pojazdu, uszkodzone w wyniku kolizji z 09 września 2015r. oraz przy użyciu oryginalnych oznaczonych logo producenta pojazdu lub producenta części, wynosiły 12.023,05 zł netto (14.788,35 zł brutto)

(dowód: opinia biegłego A. S. k. 83-103, opinia uzupełniająca pisemna k. 126-129, ustna opinia uzupełniająca k. 145-145v.).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

W przedmiotowej sprawie poza sporem pozostawał fakt, iż samochód stanowiący własność poszkodowanej uległ uszkodzeniu w wyniku zdarzenia, do którego doszło dnia 29 października 2015r. Nie budził także wątpliwości fakt, iż sprawca kolizji w dniu, w którym do niej doszło posiadał ubezpieczenie u pozwanego w zakresie odpowiedzialności cywilnej. Tym samym podstawę odpowiedzialności pozwanego, która co do zasady nie była kwestionowana, stanowią przepisy art. 805 § 1 k.c. w zw. z art. 822 k.c. oraz art. 509 § 2 k.c. w związku z dokonaną umową przelewu wierzytelności.

Pierwsza z powołanych norm wskazuje, iż przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Artykuł 822 § 1 k.c. z kolei przewiduje, iż przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. W dalszej części przepis ten mówi, że jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela ( § 4).

Zgodnie z art. 361 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono zaś w myśl art. 363 k.c. naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu.

W przedmiotowej sprawie sporem objęta była wysokość szkody w pojeździe poszkodowanej. Pozwany kwestionował wysokość odszkodowania ustaloną przez powoda, wskazując przede wszystkim iż dochodzona przez niego kwota jest nieuzasadniona, albowiem wypłacona w toku postepowania likwidacji szkody kwota odszkodowania w pełni zaspokoiła roszczenia powoda. Nadto wskazał, iż w pojeździe poszkodowanej możliwe jest zastosowanie tańszych zamienników używanych, co w konsekwencji sprowadziłoby się do zmniejsza kosztów części zamiennych. Pozwany kwestionował również zasadność wliczania kosztów wymiany elementów, które uległy uszkodzeniu w wyniku wcześniejszej kolizji pojazdu poszkodowanej, za które otrzymała ona już stosowne odszkodowanie, a które to części nie zostało pomiędzy oboma zdarzeniami wymienione.

Analizując wskazane wyżej zarzuty pamiętać należy o tym, że powodowi przysługuje odszkodowanie w takiej wysokości, w jakiej przysługiwałoby ono poszkodowanej (art. 509 § 2 kc).

Z uwagi na rozbieżność stanowisk stron w zakresie wysokości należnego odszkodowania, Sąd odwołał się do wiadomości specjalnych biegłego rzeczoznawcy samochodowego A. S. (2).

Sąd w pełni podzielił opinię biegłego. Opinia jest jasna, logicznie uargumentowana, zaś rzetelności i bezstronności biegłego nie sposób poddać w wątpliwość. Co więcej tok rozumowania biegłego zgodny jest doświadczeniem i wiedzą jaką sąd posiada z innych tego typu spraw. Opinia stanowiła kluczowy dowód w niniejszej sprawie w zakresie ustalenia wysokości zaistniałej po stronie powoda szkody.

Biegły na podstawie analizy dokumentów znajdujących się w aktach przedmiotowej sprawy wskazał, jaką stawkę roboczogodziny należy zastosować przy naprawach blacharsko-lakierniczych na rynku lokalnym, porównując je z niemal 30 podmiotami działającymi w tej branży. Wnioski opinii w tym zakresie wskazują na wyraźne zaniżenie przez pozwanego w kosztorysie stawki za usługi blacharko-lakiernicze, dla których przyjęto kwotę 49 zł netto, przy średniej 110/120 zł netto na rynku lokalnym. Biegły w treści opinii uzupełniającej wyczerpująco doprecyzował również kwestie budzące wątpliwości strony pozwanej po zapoznaniu się z treścią opinii głównej. W ostateczności Sąd przyjął, iż koszty naprawy pojazdu wskazane w kosztorysie naprawy biegłego są prawidłowe.

Sąd podziela w całości również argumentację zaprezentowaną przez biegłego w zakresie, w jakim wskazywał on na zasadność zastosowania przy naprawienie części oryginalnych z logo producenta aniżeli części zamiennych używanych. Zwrócić bowiem należy przede wszystkim uwagę, że istotą naprawienia szkody jest przywrócenie stanu takiego, jaki miał miejsce przed szkodą. Stąd też w przypadku pojazdu poszkodowanej niezbędne było użycie do naprawy oryginalnych części zamiennych w jakość O i Q. Wobec tego Sąd dokonując rozliczeń należnego powodowi odszkodowania brał pod uwagę wyliczenia z wariantu I opinii biegłego (k. 92).

Biegły jednocześnie w sposób jasny i przejrzysty wyjaśnił z jakich przyczyn i w jakiej kwocie należy dokonać potrąceń od wysokości należnego powodowi odszkodowania, a dotyczących niedokonania przez poszkodowana pełnej naprawy pojazdu po zdarzeniu z 09 września 2015r. Uszkodzenia po zdarzeniach zlokalizowane były w podobnych miejscach, stąd też potrącenie należności za naprawę tychże w wysokości, w jakiej zostały już wypłacone przy likwidacji poprzedniej szkody jest w pełni zrozumiałe. Wypłata powodowi odszkodowania za dwukrotne uszkodzenie tego samego elementu karoserii, przy braku naprawy w okresie pomiędzy zdarzeniami prowadziłoby do nieuzasadnionego wzrostu wysokości odszkodowania.

Z tych przyczyn Sąd częściowo przychylił się do zarzutów strony pozwanej dotyczących konieczności miarkowania odszkodowania należnego powodowi poprzez obniżenie kosztów związanych z cenami części zamiennych, jak również z potrąceniem kosztów wypłaconego poszkodowanej odszkodowania za części uszkodzone w wyniku poprzedniej kolizji.

Osoba odpowiedzialna za szkodę winna zwrócić poszkodowanemu wszystkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego (uchwała SN z 13.06.2003r., I CZP 32/03, OSNC 2004/4/51; wyrok SN z 20 listopada 1970 r., II CR 425/72, OSNCP 1973/6/111). Odszkodowanie powinno pokrywać rzeczywiście poniesione koszty. Powód za wykonaną naprawę oraz za usługę holowania nie otrzymał całości kosztów mu przysługujących.

Reasumując Sąd uznał zgodnie z opinią biegłego, że szkoda w majątku powoda powstała na skutek zdarzenia z dnia 29 października 2015r. wyniosła łącznie 14.788,35zł. Mając na względzie, iż pozwany w toku postepowania likwidacyjnego wypłacił poszkodowanej kwotę 7.601,64 zł należało kwotę tę odjąć od przysługującego powodowi odszkodowania, co dało kwotę 7.186,71 zł. Powód dochodził nadto zasądzenie od pozwanego na jego rzecz skapitalizowanych odsetek ustawowych za okres od dnia w którym wymagalne stało się jego roszczenie do dnia wniesienia pozwu. Odsetki od kwoty 7.186,71 zł za okres od dnia 05 grudnia 2015r. do dnia wniesienia pozwu tj. 19 czerwca 2016r. wynosiły łącznie 276,64 zł. Sąd wobec powyższego zasądził na podstawie przepisu art. 805 § 1 k.c. w zw. z art. 822 k.c. oraz art. 509 § 2 k.c. na rzecz powoda od pozwanego łącznie kwotę 7.463,35 zł wraz z odsetkami za opóźnienie od dnia 20 czerwca 2016r. na podstawie art. 481 § 1 k.c. W pozostałym zakresie powództwo podlegało oddaleniu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu, stosownie do treści art. 108 § 1 k.p.c., ustalając w wyroku zakres w jakim poszczególne strony wygrały proces.

SSR Iwona Nowak

Przewodniczący:	SSR Iwona Nowak
Protokolant:	st. sekr. sądowy Agnieszka Michałowska

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE