UZASADNIENIE

Powód (...) Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w P. wniósł o zwolnienie spod egzekucji administracyjnej prawa majątkowego przysługującego powodowi w postaci wierzytelności z tytułu nienależnie pobranego podatku akcyzowego za miesiące luty, marzec, kwiecień, maj, wrzesień i październik 2011 r. określonego w decyzji Naczelnika Urzędy Celnego w Z. z dnia 6 lutego 2013 r. nr (...) - (...)9110-414/12/13/DN oraz Dyrektora Izby Celnej w R. z dnia 8 kwietnia 2014 r. nr (...) - (...)-24/13/14, która został stwierdzona prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 6 lipca 2016 r. sygn. akt I SA/Go 186/16 w postaci kosztów egzekucyjnych w kwocie 8.614,98 złotych wynikających z egzekucji ww. nienależnie pobranego podatku akcyzowego. Wierzytelność ta została zajęta na poczet postępowania zabezpieczającego w dniu 14 października 2016 roku. Pełnomocnik powoda podnosi przy tym, że zajęcie to jest bezpodstawne i bezprawne, albowiem zajęta wierzytelność od dnia 19 lipca 2016 r. nie jest własnością W. K. przeciwko, któremu organ administracyjny prowadzi postępowanie zabezpieczające. Nadto, w pozwie zawarto żądanie zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powódki kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Wyrokiem z dnia 21 lipca 2017 roku Sąd Rejonowy we Wschowie w sprawie rozpoznawanej pod sygnaturą I C 123/17 w punkcie pierwszym zwolnił spod egzekucji administracyjnej prawo majątkowe przysługujące powodowi (...) Sp. z o.o. Sp. k. z/s w P. w postaci wierzytelności z tytułu nienależnie pobranego podatku akcyzowego za miesiąc luty, marzec, kwiecień, maj, wrzesień i październik 2011 ., określone w decyzjach Naczelnika Urzędu Celnego w Z. z dnia 6 luty 2013 roku nr (...) - (...)9110-414/12/13/ DN oraz Dyrektora Izby Celnej w R. z dnia 8 kwietnia 2014 roku nr (...) - (...)-24/13/14 , które zostały uchylone prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 6 lipca 2016 roku w sprawie pod sygnatura akt I SA/Go/186/16 w postaci kosztów egzekucyjnych w kwocie 8 614 , 98 złotych wynikających z egzekucji ww. nienależnie pobranego podatku akcyzowego. W punkcie drugim zasądził od pozwanego Skarbu Państwa- Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. na rzecz powoda kwotę 2248 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 1800 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Orzeczenia to zapadło w oparciu o ustalony przez Sąd I Instancji stan faktyczny, w którym organ stwierdził, że Naczelnik Urzędu Celnego w Z. w dniu 6 lutego 2013 wydał decyzję nr (...), w której określił W. K. (2) zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za luty, marzec, kwiecień, maj, wrzesień i październik 2011r. w kwocie wynoszącej ogółem 326.943 zł. Decyzję tę utrzymał w mocy Dyrektor Izby Celnej w R. - decyzją z dnia 8 kwietnia 2014 nr (...) - (...)-24/13/4. Na mocy tych decyzji od W. K. (2) wyegzekwowano kwotę 115.422 zł. tytułem zobowiązania podatkowe w podatku akcyzowym za luty, marzec, kwiecień, maj, wrzesień i październik 2011 r. – ściągając tę kwotę z rachunku bankowego W. K. oraz z jego świadczenia rentowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w G. prawomocnym wyrokiem z dnia 6 lipca 2016 r. uchylił decyzję Dyrektora Izby Celnej w R. z dnia 8 kwietnia 2014 oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w Z. z dnia 6 lutego 2013 oraz zasądził od Dyrektora Izby Celnej w R. na rzecz W. K. (2) kwotę 10.470 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W dniu 19.07.2016 r. w kancelarii notarialnej we W. przed notariuszem S. G. W. K. (2) zawarł z innymi osobami umowę spółki komandytowej. Firma spółki brzmiała (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa. W. K. (2) wniósł do spółki wkład pieniężny w kwocie 115.422 zł. wraz z należnymi odsetkami w postaci przysługującej mu od Skarbu Państwa wierzytelności pieniężnej z tytułu zwrotu podatku akcyzowego za luty, marzec, kwiecień, maj, wrzesień i październik 2011 r. określonej w decyzji Naczelnik Urzędu Celnego w Z. z dniu 6 lutego 2013 nr (...) - (...)-414/12/13/DN , która to kwota przysługiwała mu z tytułu nienależnie pobranego podatku.

Pismem z dnia 6 października 2016 r. Dyrektor Izby Celnej w R., poinformował W. K. (2), iż w związku z wyrokiem WSA w Gorzowie Wlkp. Z dnia 6 lipca 2016 r. w dniu 5 października 2016 r. został umorzone postępowanie egzekucyjne prowadzone na postawie tytułów wykonawczych z dnia 15 maja 2014 r. i zwrócił się o przekazanie numeru rachunku bankowego, na który mają być zwrócone koszty i wydatki egzekucyjne w wysokości 7.561,72 wraz z odsetkami. Dyrektor Izby Celnej w R. w piśmie tym poinformował także W. K. (2), iż w sprawie zwrotu należności wyegzekwowanych na poczet spłaty zobowiązania z tytułu podatku akcyzowego należy zwrócić się do wierzyciela - Dyrektora Izby Celnej w S..

Następnie Naczelnik Urzędu Skarbowego we W. w toku postępowania zabezpieczającego, prowadzonego na podstawie zarządzeń zabezpieczenia z dnia 2 października 2015 r. obejmujących zobowiązania W. K. (2), zawiadomieniem z dnia 12 października 2016 r. dokonał zajęcia zabezpieczającego wierzytelności z tytułu podlegających zwrotowi kosztów egzekucyjnych, powstałych w związku z prowadzoną egzekucją należności w podatku akcyzowym za miesiąc luty, marzec, kwiecień, maj, wrzesień i październik 2011 r. należnych W. K. (2) od Dyrektora Izby Celnej w R.. W dniu 13 października 2016 dłużnik zajętej wierzytelności Dyrektor Izby Celnej w R. - dokonał realizacji zajęcia, przekazując na konto depozytowe Urzędu Skarbowego we W. kwotę 8.614,98 zł.

Pismem z dnia 14 października 2016 r. W. K. (2) zawiadomiony został przez Izbę Celną w R., iż przysługujący mu zwrot kosztów i wydatków egzekucyjnych w łącznej wysokości 8614,98 zł ( w tym odsetki należne na dzień zwrotu tj. 13 października 2016 r. w wysokości 1082,73 zł ) został przekazany na rachunek Urzędu Skarbowego we W.. O zajęciu tym W. K. (2) zawiadomił spółkę (...). Spółka wniosła o zwolnienie spod egzekucji administracyjnej przedmiotowej wierzytelności, niemniej jednak postanowieniem z dnia 28 listopada 2016r. Naczelnik Urzędu Skarbowego we W. postanowił nie wyłączyć spod zabezpieczenia zajętej wierzytelności w postaci kosztów egzekucyjnych w kwocie 8614,98 zł, powstałych w związku z prowadzoną egzekucją należności z tytułu nienależnie pobranego podatku akcyzowego za miesiące luty, marzec, kwiecień, maj, wrzesień, październik 2011 r. Na powyższe postanowienie zażaliła się strona powodowa. Postanowieniem z dnia 9 marca 2017 r. Dyrektor I. Administracyjnej Skarbowej w Z. utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. z dnia 28 listopada 2016 r.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd Rejonowy dokonał zważań prawnych, w których stwierdził, że powództwa o zwolnienie spod egzekucji administracyjnej przedmiotowej wierzytelności zasługiwało na uwzględnienie, gdyż zgodnie z art. 842 par. 1 k.p.c. dopuszczalne jest powództwo o zwolnienie zajętego przedmiotu od egzekucji administracyjnej. Do pozwu należy dołączyć postanowienie administracyjnego organu egzekucyjnego odmawiające żądaniu wyłączenia przedmiotu spod egzekucji. W niniejszej sprawie (...) Sp. z o.o. Sp. K. w P. sprostała niniejszym wymaganiom, zatem pozew wniesiony został skutecznie. Organ I Instancji podkreślił, że dla rozstrzygnięcia sprawy istotne było to, czy w dacie dokonania zajęcia tj. 12 października 2016 r wierzycielem w odniesieniu do kwoty 8614,98 zł był jeszcze W. K. (2), czy też już powód (...) Sp. z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowa. W. K. zawierając umowę spółki w dniu 19.7.2016 r. wniósł przysługującą mu od Skarbu Państwa – Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. kwotę 115.422 zł, należną mu wraz z odsetkami, z tytułu zwrotu niezasadnie wyegzekwowanego podatku akcyzowego, który wyegzekwowano na podstawie decyzji uchylonych wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 6 lipca 2016 r. Stanowisko strony pozwanej, wyartykułowane w odpowiedzi na pozew, sprowadzało się do zarzutu, że W. K. (2) co prawda wniósł do spółki wkład pieniężny w postaci przysługującej mu wierzytelności z tytułu nienależnie pobranego mu podatku, lecz przedmiotem wkładu pieniężnego była wierzytelność z tytułu zwrotu podatku, a kwota 8614,98 zł stanowi sumę kosztów egzekucyjnych tj. nie została wniesiona jako wkład pieniężny do spółki. Uzasadnieniem dla tego twierdzenia był to, iż co prawda od W. K. (2) wyegzekwowano kwotę 115.422 zł tytułem zaległych należności podatkowych - podatku akcyzowego, ale część z tej kwoty tj. właśnie 8614,98 zł (tj. 7561,72 zł wraz z odsetkami k. 25 akt) została przez organ celny zarachowana na koszty egzekucyjne, powstałe w celu wyegzekwowania od W. K. (2) podatku akcyzowego za luty, marzec, kwiecień, maj, wrzesień i październik 2011 r. Ze stanowiska strony pozwanej wynika więc, iż tylko pozostała część z tej kwoty tj. 107860, 02 zł wraz z odsetkami (115.422- 7561,72 zł) zaksięgowana została przez organ celny na poczet należności podatkowych – podatku akcyzowego. Z takim stanowiskiem strony pozwanej Sąd się nie zgodził, gdyż w toku egzekucji administracyjnej od W. K. (2) wyegzekwowano konkretną kwotę tj. 115.422 zł i wierzytelność opiewającą na tę kwotę W. K. (2) wniósł jako wkład pieniężny do spółki tj. wnosząc wkład podał, iż wnosi dokładnie 115.422 zł i określił na poczet jakiego zobowiązania podatkowego ta kwota została od niego wyegzekwowana i ma zostać zwrócona. Przedmiotem wkładu pieniężnego była więc wierzytelność w ściśle określonej kwocie, równej tej, którą przymusowo wyegzekwowano od W. K.. Zdaniem Sądu wkład pieniężny wniesiony więc w dniu 19.07.2016. do powodowej spółki, obejmował także kwotę 7561,72 zł, stanowiącą wydzieloną na pokrycie kosztów egzekucyjnych, część kwoty 115.422 zł. W ocenie Sądu więc powodowa spółka wykazała, iż to ona jest właścicielem (wierzycielem) wierzytelności w łącznej kwocie 8614,98 zł, co skutkowało uwzględnieniem powództwa w całości. Odnosząc się natomiast to twierdzeń strony pozwanej, że wierzytelność przysługująca W. K. w kwocie 115.422 zł została już rozliczona, bądź w inny sposób rozdysponowana przez organy celno-podatkowe na poczet jeszcze jakichś innych zobowiązań W. K., to wskazać należy, iż co najmniej do dnia 6 lipca 2016 r. kwotę 115.422 zł Skarb Państwa uznawał za wyegzekwowaną czy też zajętą na poczet wierzytelności pieniężnej z tytułu zwrotu podatku akcyzowego za luty, marzec, kwiecień, maj, wrzesień i październik 2011 r. określonej w decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w Z. z dniu 6 lutego 2013 roku. Ta sama kwota nie mogła więc być zajęta, czy też zaliczona na poczet innych zobowiązań podatkowych W. K., a obowiązek jej zwrotu powstał dopiero w dacie uprawomocnienia się wyroku WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 6 lipca 2016 r., czy też jeszcze później - w dniu 5 października 2016 r. tj. w dacie umorzenia postępowania egzekucyjnego, w którym kwotę 115.422 zł wyegzekwowano od W. K.. Strona pozwana nie przedłożyła natomiast żadnych dowodów na okoliczność tego, iż między np. 6 lipca 2016 r. a 19.07.2016 r. bądź 5 października kwota 115.422 zł została zajęta na poczet jakichkolwiek innych zobowiązań pozwanego, zaliczona na poczet takich zobowiązań. Pierwsze zajęcie części kwoty 115.422 zł na poczet innych, przyszłych zobowiązań podatkowych W. K., zostało przez Skarb Państwa Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. dokonane dopiero w dniu 12 października 2016 r. i nie mogło być skuteczne, bowiem W. K. już nie przysługiwała zajęta wierzytelność. Okoliczność, że Naczelnik Urzędu Skarbowego we W. zajęcia tego dokonał na podstawie zarządzeń zabezpieczenia z dnia 02.10.2015 r. jest bez znaczenia. Wskazać bowiem trzeba, iż w myśl przepisu art. 89 par. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji zajęcie wierzytelności jest dokonane z chwilą doręczenia dłużnikowi zajętej wierzytelności zawiadomienia o zajęciu. Zajęcie to zostało dokonane 12 października 2016 r. i było nieskuteczne, także i z tego powodu, iż wierzytelność W. K. wobec Skarbu Państwa opiewająca na kwotę 115.422 zł stała się wymagalna najpóźniej w dacie uprawomocnienia się wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 6 lipca 2016 bądź w dniu 5 października 2016 r. – tj. w dniu kiedy umorzono postępowanie egzekucyjne i Dyrektor Izby Celnej w R. (k. 25 akt) zwrócił się do W. K. (2), o przekazanie numeru rachunku bankowego, na który mają być zwrócone przez organ egzekucyjny – Dyrektora Izby Celnej w R., koszty i wydatki egzekucyjne w kwocie 7561,72 zł wraz z odsetkami. Zajęcie wierzytelności było zatem nieskuteczne, gdyż nastąpiło już po rozporządzeniu wierzytelnością przez W. K. i po tym jak stała się wymagalna.

Od powyższego orzeczenia apelacje wywiódł pozwany, który zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie art. 233 § 1 KPC poprzez sprzeczność istotnych ustaleń Sądu I Instancji z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego , która miała wpływ na treść orzeczenia, a w szczególności poprzez przyjęcie, że zajęte w wyniku egzekucji administracyjnej koszty egzekucyjne z odsetkami w kwocie 8 614, 98 złotych zawierały się we wkładzie pieniężnym z tytułu przysługującej Panu W. K. (2) wierzytelności w kwocie 115 422, 00 złotych wraz z należnymi odsetkami – wniesionej przez Pana W. K. (2) do Spółki (powoda) aktem notarialnym z dnia 19 lipca 2016 roku i w związku z tym podlegają wyłączeniu spod egzekucji – pomimo, że ustalony stan faktyczny pozwala na stwierdzenie , iż zajęta przez pozwanego kwota 8 614, 98 złotych nie stanowi wierzytelności wniesionej do spółki (powoda), a zatem nie podlega wyłączeniu spod egzekucji. Wobec tak stanianego zarzutu skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa, a także zamianę zaskarżonego wyroku w zakresie rozstrzygnięcia o kosztach procesu poprzez zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu za obie instancje, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I Instancji do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację strona powodowa wniosła o oddalenie apelacji pozwanego w całości oraz o zasądzenie na rzecz strony powodowej kosztów procesu w postępowaniu apelacyjnym w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Na początek należy wskazać, że żadna ze stron nie podniosła zarzutu nieważności postępowania, a kontrola instancyjna również nie wykazała podstaw nieważności dlatego dalszy zakres kognicji Sądu Odwoławczego został wyznaczony treścią zaskarżonego orzeczenia oraz zarzutami podniesionymi w środku odwoławczym.

Niniejsza apelacja okazała się słuszna w związku z czym została uwzględniona w całości.

Istota niniejszej sprawy sprowadza się do ustalenia czy kwota 8614, 98 złotych mieściła się w kwocie 115 422,00 złotych wyegzekwowanej z tytułu nienależnie pobranego podatku. Gdyby przyjąć, że kwota kosztów egzekucyjnych tj. 8614, 98 złotych jest częścią kwoty 115 422, 00 złotych, to spółka powodowa rzeczywiście stałaby się jej właścicielem z dniem 19 lipca 2016 roku. Gdyby jednak przyjąć, że koszty egzekucyjne stanowiły odrębną od wierzytelności przysługującej Panu W. z tytułu nienależnie pobranego podatku część, wówczas należy przyjąć, że spółka nie jest jej właścicielem i nie może domagać się zwolnienia tej wierzytelności spod egzekucji administracyjnej. Zgodnie z art. 38 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 roku z późniejszymi z mianami o postępowaniu egzekucyjnym w administracji Kto, nie będąc zobowiązanym, rości sobie prawa do rzeczy lub prawa majątkowego, z którego prowadzi się egzekucję administracyjną, może wystąpić do organu egzekucyjnego - w terminie czternastu dni od dnia uzyskania wiadomości o czynności egzekucyjnej skierowanej do tej rzeczy lub tego prawa - z żądaniem ich wyłączenia spod egzekucji, przedstawiając lub powołując dowody na poparcie swego żądania. § 4. Przepisy § 1-3 stosuje się odpowiednio w przypadku zgłoszenia roszczeń do rzeczy lub praw majątkowych zajętych w celu zabezpieczenia.

Ponadto na podstawie art. 842 KPC § 1. Dopuszczalne jest również powództwo o zwolnienie zajętego przedmiotu od egzekucji administracyjnej. Do pozwu należy dołączyć postanowienie administracyjnego organu egzekucyjnego odmawiające żądaniu wyłączenia przedmiotu spod egzekucji. Niezależnie od wyniku sprawy sąd nałoży koszty procesu na osobę trzecią, powołującą w powództwie o zwolnienie przedmiotu od egzekucji administracyjnej nowe dowody istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, których nie przedstawiła w postępowaniu administracyjnym, mimo że mogła je powołać w tym postępowaniu.§ 2. Powództwo można wnieść w ciągu dni czternastu od doręczenia postanowienia administracyjnego organu egzekucyjnego, a jeżeli zainteresowany wniósł zażalenie na to postanowienie - w ciągu dni czternastu od doręczenia postanowienia wydanego na skutek zażalenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł prawomocnym wyrokiem, że podatek akcyzowy nałożony decyzjami organów celno-skarbowych jest nienależnie pobrany i jako taki podlega zwrotowi W. K. (2). Ten dnia 19 lipca zawarł przed notariuszem wraz z innymi osobami umowę spółki. W akcie notarialnym w § 10 ust. 1 pkt 3 wyraźnie zostało zawarte, że W. K. (2) wnosi wkład pieniężny w postaci przysługującej mu wierzytelności pieniężnej od Skarbu Państwa Naczelnika Urzędu Celnego w Z. z tytułu zwrotu podatku akcyzowego za miesiące luty, marzec, kwiecień, maj, wrzesień i październik 2011 roku określonego w decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w Z. z dnia 6 lutego 2013 roku nr (...) – (...)9110-414/12/13/DN nienależnie pobranego w kwocie 115 422, 00 złotych wraz z należnymi odsetkami orzeczonej wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. z dnia 6 lipca 2016 roku ( sygn., akt I SA/Go 186/16). W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że jako wkład zostały wyraźnie wymienione odsetki a także wierzytelność wynikająca z niesłusznie pobranego podatku w kwocie 115 422, 00 złotych. Nie ma tu mowy jakoby W. K. (2) wnosił ponadto jeszcze przysługujący mu zwrot kosztów postępowania egzekucyjnego, które zostało umorzone na skutek wyroku Sądu Administracyjnego. Nie można zatem automatycznie przyjąć, że skoro W. K. (2) wniósł wierzytelność przysługującą mu od Skarbu Państwa wraz z odsetkami to kwota ta obejmuje także koszty postępowania egzekucyjnego. Ta bowiem okoliczność wymaga odrębnego ustalenia. Z oświadczenia W. K. (2) zawartego w akcie notarialnym nie wynika nic co wskazywałoby na to, iż przysługujące mu koszty postępowania egzekucyjnego także zawierały się we wkładzie pieniężnym. Sąd I Instancji przyjął , że koszty te stanowią składnik podlegającej zwrotowi kwoty 115 422, 00 złotych. Ustalenie to jest błędne , co wyraźnie wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego, w którym z resztą oparcie znajduje od początku przedstawiane stanowisko strony pozwanej, która podkreślała, że koszty egzekucyjne nie stanowią części podlegającej zwrotowi wierzytelności. Wynika to wprost z pisma z dnia 6 października 2016 roku znajdującego się na karcie 25 akt. W piśmie tym Dyrektor Izby Celnej w R. zwraca się do W. K. (2) z prośbą o podanie numeru rachunku bankowego, na który zostanie przelana suma 7561, 72 złote wraz z odsetkami stanowiąca koszty i wydatki egzekucyjne jakie zostały wygenerowane w związku z niesłuszną egzekucją podatku akcyzowego za okres kilku miesięcy w 2011 roku. W dalszej części pisma nadawca informuje, że w sprawie zwrotu należności wyegzekwowanych na poczet spłaty zobowiązania z tytułu podatku akcyzowego należy zwrócić się do Wierzyciela tj. Dyrektora Izby Celnej w S.. Ta końcowa informacja ma kluczowe znaczenie w tej sprawie- wskazuje bowiem na wyraźną odrębność kwoty 8614, 98 złotych z tytułu wydatków i kosztów egzekucyjnych od kwoty 115 422 , 00 złotych, która podlega zwrotowi jako niesłusznie pobrana i w związku ze zwrotem, której W. K. (2) winien zwrócić się do Dyrektora Izby Celnej w S.. Takie stanowisko świadczące o odrębności przedmiotowych kwot było prezentowane przez stronę pozwaną od samego początku i rację ma skarżący podnosząc, że przecież z aktu notarialnego nie wynika by W. K. (2) wniósł jako wkład do spółki komandytowej także wierzytelność stanowiącą koszty postępowania egzekucyjnego. Wielokrotnie znajdowało to wyraz w pismach pozwanego- postanowienie z dnia 28 listopada 2016 roku odmawiające wyłączenia spod egzekucji przedmiotowej wierzytelności, postanowienie z dnia 9 marca 2017 roku utrzymujące w mocy decyzję odmawiającą zwolnienia spod egzekucji wierzytelności. Umknęło to jednak uwadze Sądu I instancji, który przyjął automatycznie , że koszty egzekucyjne mieszczą się w podlegającej zwrotowi wierzytelności przysługującej W. K. (2) od Skarbu Państwa. Ponadto skarżący w apelacji przedstawił szczegółowe wyliczenie wskazujące jakie kwoty, wynikające z jakich decyzji zostały wyegzekwowane. Jasno z tych wyliczeń wynika, że w skład 115 422, 00 złotych nie wchodzi 8 614, 98 złotych, a zatem jest to kolejny dowód na to, że stanowisko strony pozwanej od samego początku było prawidłowe. Sąd I instancji dokonał nieprawidłowej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, a to spowodowało konieczność zmiany wyroku i oddalenia powództwa w całości.

W związku z powyższym na podstawie art. 386 § 1 KPC Sąd Odwoławczy orzekł jak w sentencji.

O kosztach sąd orzekł na podstawie § 2 pkt 4 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800) oraz na podstawie art. 94 w zw. z art. 113 ust 1 Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych z dnia 28 lipca 2005 r. (Dz.U. Nr 167, poz. 1398) w zw. z art. 98 § 1 KPC.