Sygn. akt: III C 395/17
Dnia 23 stycznia 2018 roku
Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w III Wydziale Cywilnym w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Szymon Stępień
Protokolant: apl.sąd. Beata Małyszko
po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2018 roku w Szczecinie
na rozprawie
sprawy z powództwa (...) Banku (...) Spółki akcyjnej we W.
przeciwko B. R.
o zapłatę
I. zasądza od pozwanego B. R. na rzecz powoda (...) Banku (...) Spółki akcyjnej we W. kwotę 1.359,84 zł (tysiąc trzysta pięćdziesiąt dziewięć złotych osiemdziesiąt cztery grosze) z odsetkami umownymi za opóźnienie w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 936,33 zł (dziewięćset trzydzieści sześć złotych trzydzieści trzy grosze) od 12 października 2017 roku do dnia zapłaty;
II. oddala powództwo w pozostałym zakresie;
III. zasądza od pozwanego B. R. na rzecz powoda (...) Banku (...) Spółki akcyjnej we W. kwotę 28,63 zł (dwadzieścia osiem złotych sześćdziesiąt trzy grosze) tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sygn. akt III C 395/17
wyroku z dnia 23 stycznia 2018 roku
wydanego w postępowaniu uproszczonym
Pozwem z 29 listopada 2016 roku powód (...) Bank (...) Spółka akcyjna we W. zażądał zasądzenia od pozwanego B. R. na swoją rzecz kwoty 1.701,85 złotych z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu.
W uzasadnieniu podał, że strony zawarły umowę kredytu, która została wypowiedziana przez powoda. Wskazał, ze pozwany nie spłacił kredytu w wysokości 1.036,33 złotych z tytułu należności głównej, 340,52 złotych tytułem odsetek oraz 325 złotych tytułem opłat i prowizji..
W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i podniósł, że pozwany w nieuprawniony sposób wyliczył odsetki. Wskazał również, że spłacił część zadłużenia wynikającego z pozwu.
Pismem z 11 października 2017 roku powód cofnął pozew co do kwoty 100 złotych, zaś postanowieniem z 23 listopada 2017 roku sąd umorzył postępowanie w tym zakresie.
W toku procesu strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
Dnia 8 marca 2010 roku powód (...) Bank (...) Spółka akcyjna we W. zawarł z pozwanym B. R. umowę pożyczki gotówkowej nr (...). W ramach tej umowy bank przeniósł na pozwanego kwotę 36.057,69 złotych, zaś pozwany zobowiązał się do spłaty tej kwoty wraz z odsetkami w wysokości stałej 8,99% w skali roku w 48 równych ratach miesięcznych.
Okoliczność bezsporna, a nadto:
umowa, k. 18-19;
harmonogram, k. 20;
Pismem z 30 sierpnia 2016 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 2.265,46 złotych.
Dowód:
pismo z 30 sierpnia 2016 roku, k. 21-22;
Dnia 25 listopada 2016 roku powód sporządził wyciąg z ksiąg banku, w którym stwierdził zobowiązanie pozwanego w wysokości 1.701,85 złotych, w tym 1.036,33 złotych z tytułu należności głównej, 340,52 złotych z tytułu odsetek i 325 złotych tytułem opłat i prowizji.
Dowód:
wyciąg z ksiąg banku, k. 15-17;
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo okazało się uzasadnione w części.
Podstawę żądania stanowiła dyspozycja wynikająca z art. 720 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W takiej sytuacji powód winien był wykazać, że doszło do zawarcia pożyczki oraz wysokość zobowiązania z tego tytułu. W ocenie sądu powód wykazał powyższe okoliczności. Z dowodu z umowy nr (...) wynika zawarcie umowy pożyczki. W ramach tego stosunku zobowiązaniowego powód zobowiązał się przenieść na pozwaną kwotę 36.057,69 złotych, zaś pozwany zobowiązał się należność tę spłacić wraz z odsetkami w 48 ratach miesięcznych, płatnych do 28. dnia każdego miesiąca począwszy od kwietnia 2010 roku.
Wykazanie istnienia zobowiązania pozwanego aktualizowało powstanie po jego stronie ciężaru udowodnienia spełnienia swojego świadczenia z tytułu zwrotu pożyczki wraz z odsetkami i pozostałymi opłatami. Na tę okoliczność pozwany przedstawił dowód z potwierdzenia zapłaty, z którego wynikało saldo zadłużenia z tytułu należności głównej, wynoszącego 936,33 złotych. Zadłużenie w takiej wysokości nie było między stronami sporne.
W ocenie sądu powód wykazał również istnienie zobowiązania pozwanego z tytułu odsetek w wysokości 423,51 złotych. Z treści § 1 ust. 4 umowy wynika, że oprocentowanie nominalne pożyczki jest stałe i wynosi 8,99% w skali roku. Z niekwestionowanego harmonogramu wynika również wysokość poszczególnych rat kapitałowo-odsetkowych. Pozwany nie wykazał, by spłacił swoje zobowiązanie z tytułu odsetek ponad kwotę 423,51 złotych.
W toku procesu powód żądał także zasądzenia od pozwanego na swoją rzecz kwoty 325 złotych z tytułu opłat i prowizji. Zgodnie z treścią § 1 ust. 11 umowy opłaty i prowizje związane z udzieleniem i obsługą pożyczki oraz informacje o innych kosztach ponoszonych przez pożyczkobiorcę wskazane są w „Tabeli opłat i prowizji”. Niemniej jednak powód nie przedstawił dowodu na okoliczność istnienia, wysokości oraz wymagalności roszczeń z tego tytułu.
Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd uwzględnił powództwo co do należności głównej oraz odsetek, o czym orzekł jak w pkt I sentencji. O dalszym roszczeniu odsetkowym orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c.
W pozostałym zakresie powództwo nie zasługiwało na oddalenie, o czym sąd orzekł jak w pkt II sentencji.
O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 k.p.c., przyjmując że powód wygrał proces w 85%. Na poniesione przez niego koszty procesu składały się: opłata sądowa w wysokości 30 złotych oraz koszt zastępstwa procesowego w wysokości 20,69 złotych. Uwzględniając zakres wygranej sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda 85% tej kwoty, o czym orzekł jak w pkt III sentencji.