Dnia 6 lutego 2018 roku
Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu – Wydział VI Karny w następującym składzie:
Przewodniczący: SSR Monika Małasiak
Protokolant: p.o. stażysty Antoni Noskiewicz
przy udziale oskarżyciela z Urzędu Skarbowego P. W. P. P.
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24.11.17r.,15.12.17r., 26.01.18r.
sprawy J. G., syna B. i D. z domu P., ur. (...) w P.
oskarżonego o to, że:
I. Będąc w latach 2012-2013 wspólnikiem spółki cywilnej (...) s. c. zs. P., ul. (...) i będąc osobą odpowiedzialną za zobowiązania podatkowe spółki, pełniąc funkcję płatnika, nie wpłacał w ustawowych terminach, tj. do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, na rachunek Urzędu Skarbowego P., pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłat wynagrodzeń za okres od stycznia 2012r. do grudnia 2013r. w łącznej wysokości 162.552,00 zł należności głównej
tj. o przestępstwo skarbowe z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i art. 9 § 3 k.k.s.
II. Będąc w 2015r. wspólnikiem spółki cywilnej (...) s. c. zs. P., ul. (...) i będąc osobą odpowiedzialną za zobowiązania podatkowe spółki, pełniąc funkcję płatnika, nie wpłacał w ustawowych terminach, tj. do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, na rachunek Urzędu Skarbowego P., pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłat wynagrodzeń za okres od stycznia do grudnia 2015r. w łącznej wysokości 28.706,00 zł należności głównej
tj. o przestępstwo skarbowe z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i art. 9 § 3 k.k.s.
1. Uznaje oskarżonego za winnego tego, że będąc w latach 2012-2013 wspólnikiem spółki cywilnej (...) s. c. zs. P., ul. (...) i będąc osobą odpowiedzialną za zobowiązania podatkowe spółki, pełniąc funkcję płatnika, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru, nie wpłacał w ustawowych terminach, tj. do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, na rachunek Urzędu Skarbowego P., pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłat wynagrodzeń za okres od stycznia 2012r. do grudnia 2013r. w łącznej wysokości 162.552,00 zł należności głównej tj. czynu z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i art. 9 § 3 k.k.s. i za to na podstawie art. 77 § 2 k.k.s. wymierza mu karę grzywny 170 (sto siedemdziesiąt) stawek dziennych po 100 zł (sto złotych) każda stawka
2. Uznaje oskarżonego za winnego tego, że będąc w 2015r. wspólnikiem spółki cywilnej (...) s. c. zs. P., ul. (...) i będąc osobą odpowiedzialną za zobowiązania podatkowe spółki, pełniąc funkcję płatnika, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru, nie wpłacał w ustawowych terminach, tj. do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, na rachunek Urzędu Skarbowego P., pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłat wynagrodzeń za okres od stycznia do grudnia 2015r. w łącznej wysokości 28.706,00 zł należności głównej tj. czynu z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i art. 9 § 3 k.k.s. i za to na podstawie art. 77 § 2 k.k.s. wymierza mu karę grzywny 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych po 100 zł (sto złotych) każda stawka
3. Na podstawie art. 39 § 1 k.k.s. łączy wymierzone w punktach od 1 do 2 kary i wymierza karę łączną grzywny 200 (dwieście) stawek dziennych po 100 zł (sto złotych) każda stawka
4. Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. obciąża oskarżonego kosztami postępowania i zasądza od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 100 zł (sto złotych), a na podstawie art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku „O opłatach w sprawach karnych” ( Dz.U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) wymierza mu opłatę w kwocie 2.000 zł (dwa tysiące złotych).
/-/ SSR Monika Małasiak
J. G. jest wspólnikiem spółki cywilnej Przedsiębiorstwo (...) s.c. (...) wspólnikiem jest żona J. M. G.. Sprawami finansowymi spółki zajmował się J. G.. To J. G. decydował o wszystkich płatnościach spółki, w tym o pobieraniu i wpłacaniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, należny od pensji wypłacanych pracownikom spółki.
W okresie od stycznia 2012r. do grudnia 2013r. (...) s.c. zatrudniało miesięcznie średnio 30 pracowników, a w okresie szczytu prac budowlanych , nawet 60 osób. Pracownikom wypłacane były wynagrodzenia, pomniejszone o zaliczkę na podatek dochodowy.
W okresie od stycznia do grudnia 2015r. (...) s.c. zatrudniało 10 pracowników, którym wypłacane były wynagrodzenia.
J. G., będąc w latach 2012-2013 wspólnikiem spółki cywilnej (...) s. c. zs. P., ul. (...) i będąc osobą odpowiedzialną za zobowiązania podatkowe spółki, pełniąc funkcję płatnika, nie wpłacał w ustawowych terminach, tj. do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, na rachunek Urzędu Skarbowego P., pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłat wynagrodzeń za okres od stycznia 2012r. do grudnia 2013r. w łącznej wysokości 162.552,00 zł należności głównej.
Ponadto, J. G., będąc w 2015r. wspólnikiem spółki cywilnej (...) s. c. zs. P., ul. (...) i będąc osobą odpowiedzialną za zobowiązania podatkowe spółki, pełniąc funkcję płatnika, nie wpłacał w ustawowych terminach, tj. do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, na rachunek Urzędu Skarbowego P., pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłat wynagrodzeń za okres od stycznia do grudnia 2015r. w łącznej wysokości 28.706,00 zł należności głównej.
Postanowieniem z dnia 13 czerwca 2017r. Sąd Rejonowy Poznań-Stare Miasto w Poznaniu na wniosek wierzyciela (...) S.A. ogłosił upadłość wspólników Przedsiębiorstwa (...) s.c. J. G. i M. G.. Wniosek został złożony w dniu 21 września 2015r.
Należność wspólników wobec (...) S.A. wynosiła na dzień 18 września 2015r. 208219,21 zł i wynikała z tytułu umowy najmu lokalu, zawartej w dniu 16 stycznia 2009r.
Podczas powyższe postępowania przeanalizowano szczegółowo sytuację finansową i majątkową wspólników. Okazało się, że poza (...) S.A. (...) nie wykonują swoich wymagalnych zobowiązań także wobec innych wierzycieli. Najdawniejsze terminy zapłaty upłynęły w latach 2010-2011. Ustalono, że zobowiązania związane z prowadzoną działalnością opiewają na kwotę 2 291.449,83 zł, z czego wspólnicy uznawali kwotę 1 735560,92 zł. Kwota ta nie obejmuje zobowiązań publicznoprawnych. Te zobowiązania wobec ZUS i Skarbu Państwa wynosiły 1.000,000 złotych. Podczas postępowania tymczasowy nadzorca sądowy zgłaszał, że wspólnicy ukrywają faktyczny stan swoich dochodów, że prowadzą rozliczenia poza rachunkiem bankowym i są one niejasne. W toku tego postępowania ustalono także, że na dzień 31 maja 2017r. wartość nierozliczonych robót wyniosła 976.140,99 zł, z tego kwoty 434.914,75 zł i 63.200 zł z tytułu kontraktów z (...) S.A., a 158.536,24 zł z tytułu budowy sieci wodociągowej w gminie C.. Wierzytelność wobec spółki (...) S.A. opiewa na kwotę 168.035,83 zł.
J. G. jest synem B. i D. z domu P., ur. (...) w P.. J. G. ma wykształcenie wyższe, prowadzi działalność gospodarczą, z której nie osiąga dochodów, utrzymuje się ze sprzedaży składników przedsiębiorstwa. J. G. jest żonaty, nie ma nikogo na utrzymaniu. J. G. nie figuruje w K.. Z opinii sądowo – psychiatrycznej wynika, że u oskarżonego nie stwierdzono choroby psychicznej, natomiast zdiagnozowano u niego zaburzenia adaptacyjne, które nie wpływały na jego poczytalność in tempore criminis.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie :
- częściowo wyjaśnień oskarżonego (k. 277-279, k. 11-1v., k. 136)
- dokumentów: karty weryfikacji rocznej (k. 3-4), karty karnej (k.13, k. 150, k. 226), karty informacyjnej wraz z załącznikami (k. 20-23, k. 206-221), opinii psychiatrycznej (k. 56-59), listy zaległości (k. 129-132), postanowienia w sprawie XI GU 471/15 wraz z uzasadnieniem(k. 239-271), dokumentów przedłożonych przez oskarżonego (k. 281-369).
Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, ale następnie zmienił wyjaśnienia i do zarzucanego czynu nie przyznał się. W toku postepowania sądowego oskarżony złożył wyjaśnienia, w których tłumaczył powody swojego zachowania polegającego na wypłacaniu wynagrodzeń pracowników, umniejszonych o zaliczki na podatek dochodowy, ale nie wpłacanie tych zaliczek na rachunek Urzędu Skarbowego P.. Oceniając wyjaśnienia oskarżonego Sąd uznał, że oskarżony dość wybiorczo przedstawił sytuację finansową (...) s.c. i przyczyny zaistniałej sytuacji. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, jakoby utrata płynności finansowej spółki wynikała z powodu braku płatności ze strony wierzycieli w postaci Gminy C., spółki (...) S.A. czy (...) S.A. Tymczasem z ustaleń poczynionych przez sąd w trakcie postępowania w sprawie XI GU 471/15 wynika, że M. s.c była winna swoim wierzycielom kwotę 2 291.449,83 zł, a nadto 1.000000 złotych Skarbowi Państwa. (...) s.c. wyniosły zatem blisko dwa miliony więcej, aniżeli roszczenia (...) s.c. Trudno zatem uznać, że to nierzetelność kontrahentów spółki była powodem tego, że według oskarżonego spółka nie miała płynności finansowej już od końca 2012r. i to było powodem niewpłacania zaliczek na podatek dochodowy. Jak wynika zresztą z ustaleń poczynionych przez sąd w toku postępowania XI GU 471/15 część roszczeń (...) s.c. była sporna np. roszczenia wobec Gminy C.. Co istotne, nawet tymczasowy nadzorca sądowy nie był w stanie ustalić rzeczywistej kondycji finansowej wspólników, gdyż jak zgłaszał ukrywali, oni faktyczny stan swoich dochodów prowadząc miedzy innymi rozliczenia poza rachunkiem bankowym.
Podstawą ustaleń faktycznych były także dowody z dokumentów i z opinii biegłych psychiatrów.
Zdaniem sądu opinia sądowo- psychiatryczna jest jasne, pełna, w pełni zrozumiała, w związku z czym nie budziła ona żadnych wątpliwości co do wiarygodności.
Jeśli chodzi o dokumenty, to je także sąd uznał za wiarygodne, albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione osoby i w zakresie ich kompetencji. Strony nie kwestionowały wiarygodności tych dokumentów, a i sąd nie znalazł powodów, by czynić to z urzędu.
Sąd zważył, co następuje:
J. G. został oskarżony o to, że:
I. Będąc w latach 2012-2013 wspólnikiem spółki cywilnej (...) s. c. zs. P., ul. (...) i będąc osobą odpowiedzialną za zobowiązania podatkowe spółki, pełniąc funkcję płatnika, nie wpłacał w ustawowych terminach, tj. do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, na rachunek Urzędu Skarbowego P., pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłat wynagrodzeń za okres od stycznia 2012r. do grudnia 2013r. w łącznej wysokości 162.552,00 zł należności głównej
tj. o przestępstwo skarbowe z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i art. 9 § 3 k.k.s.
II. Będąc w 2015r. wspólnikiem spółki cywilnej (...) s. c. zs. P., ul. (...) i będąc osobą odpowiedzialną za zobowiązania podatkowe spółki, pełniąc funkcję płatnika, nie wpłacał w ustawowych terminach, tj. do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, na rachunek Urzędu Skarbowego P., pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłat wynagrodzeń za okres od stycznia do grudnia 2015r. w łącznej wysokości 28.706,00 zł należności głównej
tj. o przestępstwo skarbowe z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i art. 9 § 3 k.k.s.
Zgodnie z art. 77 § 1 i 2 k.k.s. płatnik lub inkasent, który pobranego podatku nie wpłaca w terminie na rzecz właściwego organu, podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych albo karze pozbawienia wolności do lat 3, albo obu tym karom łącznie. Jeżeli kwota niewpłaconego podatku jest małej wartości, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.
Według art. 8 „Ordynacji podatkowej” płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Na podstawie art. 31 ustawy „ O podatku dochodowym od osób fizycznych” osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Należy pamiętać, że zgodnie z przepisem art. 31 o.p. osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, będące płatnikami lub inkasentami, są obowiązane wyznaczyć osoby, do których obowiązków należy obliczanie i pobieranie podatków oraz terminowe wpłacanie organowi podatkowemu pobranych kwot, a także zgłosić właściwemu miejscowo organowi podatkowemu imiona, nazwiska i adresy tych osób. Zgłoszenia należy dokonać w terminie wyznaczonym do dokonania pierwszej wpłaty, a w razie zmiany osoby wyznaczonej - w terminie 14 dni od dnia, w którym wyznaczono inną osobę. W przypadku spółki cywilnej, jeśli taka osoba nie została wyznaczona, obowiązek ten ciąży na wspólnikach. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, że w spółce (...), To on zajmował się sprawami finansowymi i do niego należały decyzje, jakie operacje finansowe spółka robi.
Jak wskazał G. Ł. w Komentarzu do art. 77 k.k.s. w ocenie Sądu Najwyższego „niewpłacenie na rachunek organu podatkowego obliczonego i pobranego podatku nie musi polegać na fizycznym przejęciu przez płatnika kwoty stanowiącej jego równowartość" (wyrok SN z dnia 16 maja 2002 r., IV KKN 427/98, Prok. i Pr. 2003, nr 2, poz. 12; wyrok SN z dnia 2 sierpnia 2002 r., IV KKN 426/98, LEX nr 55193). W orzecznictwie wyrażany jest pogląd, że podatek jest pobrany wówczas, gdy dokonano jego potrącenia, tj. gdy wypłacono podatnikowi kwotę pieniężną po odliczeniu podatku podlegającego pobraniu (wyrok SN z dnia 19 sierpnia 1999 r., III KKN 434/97, Prok. i Pr. 2000, nr 1, poz. 16; wyrok SN z dnia 16 maja 2002 r., IV KKN 427/98, Prok. i Pr. 2003, nr 2, poz. 12). Problem pobrania podatku jest związany z występującymi w praktyce sytuacjami, gdy sprawca (płatnik) nie posiada środków finansowych na uiszczenie podatku podatnika. Najczęściej wówczas przyjmuje się fikcję pobrania podatku „na papierze", gdy tymczasem w rzeczywistości płatnik nie dysponuje pieniędzmi na wpłatę podatku. Sąd Najwyższy w kilku orzeczeniach akcentował, że kondycja finansowa płatnika nie ma znaczenia dla odpowiedzialności karnoskarbowej płatnika (por. wyrok SN z dnia 16 maja 2002 r., IV KKN 427/98, Prok. i Pr. 2003, nr 2, poz. 12; wyrok SN z dnia 2 sierpnia 2002 r., IV KKN 426/98, LEX nr 55193; wyrok SN z dnia 19 sierpnia 1999 r., III KKN 434/97, Prok. i Pr. 2000, nr 1, poz. 16; postanowienie SN z dnia 25 października 1995 r., I KZP 30/95, OSP 1996, z. 4, poz. 68). Słusznie przyjmuje się bowiem, że środki pieniężne nie należą do płatnika, należą do podatnika (do czasu pobrania) i do Skarbu Państwa (od czasu wpłacenia), powinnością zaś płatnika jest jedynie obliczyć, pobrać podatek i wpłacić go na rachunek organu.
Biorąc pod uwagę powyższe i zgromadzony w sprawie materiał dowodowy sąd uznał J. G. za winnego tego, że będąc w latach 2012-2013 wspólnikiem spółki cywilnej (...) s. c. zs. P., ul. (...) i będąc osobą odpowiedzialną za zobowiązania podatkowe spółki, pełniąc funkcję płatnika, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru, nie wpłacał w ustawowych terminach, tj. do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, na rachunek Urzędu Skarbowego P., pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłat wynagrodzeń za okres od stycznia 2012r. do grudnia 2013r. w łącznej wysokości 162.552,00 zł należności głównej tj. czynu z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i art. 9 § 3 k.k.s. i za to na podstawie art. 77 § 2 k.k.s. wymierzył mu karę grzywny 170 stawek dziennych po 100 zł każda stawka.
Nadto, sąd uznał oskarżonego za winnego tego, że będąc w 2015r. wspólnikiem spółki cywilnej (...) s. c. zs. P., ul. (...) i będąc osobą odpowiedzialną za zobowiązania podatkowe spółki, pełniąc funkcję płatnika, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru, nie wpłacał w ustawowych terminach, tj. do 20 dnia każdego miesiąca za miesiąc poprzedni, na rachunek Urzędu Skarbowego P., pobranych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłat wynagrodzeń za okres od stycznia do grudnia 2015r. w łącznej wysokości 28.706,00 zł należności głównej tj. czynu z art. 77 § 2 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i art. 9 § 3 k.k.s. i za to na podstawie art. 77 § 2 k.k.s. wymierzył mu karę grzywny 50 stawek dziennych po 100 zł każda stawka.
Następnie na art. 39 § 1 k.k.s. sąd połączył wymierzone kary i wymierzył karę łączną grzywny 200 stawek dziennych po 100 zł każda stawka.
W ocenie sądu oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu z art. 77 § 2 k.k.s. J. G., jako wspólnik spółki cywilnej, która na podstawie art. 31 o.p. nie wyznaczyła osoby do której obowiązków należało obliczanie i pobieranie podatków oraz terminowe wpłacanie organowi podatkowemu pobranych kwot, był odpowiedzialny za pobieranie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłat wynagrodzeń i wpłacanie ich na rachunek Urzędu Skarbowego P.. Tymczasem oskarżony prowadził działalność, zatrudniał pracowników, wypłacał im wynagrodzenia pomniejszone o zaliczki na podatek dochodowy, ale zaliczek tych na rachunek urzędu skarbowego nie wpłacał. Jeśli, jak twierdzi oskarżony, nie miałby on środków finansowych na wpłacanie tych zaliczek, to winien działalność gospodarczą zakończyć, albo przynajmniej zawiesić. Tymczasem oskarżony działalność dalej prowadził, aż do ogłoszenia upadłości (...) s.c. przez sąd, powodując coraz to większe zadłużenie, nie tylko wobec Skarbu Państwa. Ustalenia poczynione przez Sąd Rejonowy Poznań- Stare Miasto w Poznaniu w toku postepowania upadłościowego wskazują, że (...) spółki (...) spowodowali zadłużenie na kwotę około 3 300.000 złotych, gdy tymczasem ich roszczenia wobec dłużników było o dwa miliony mniejsze. To nie zatem jakieś nagłe zdarzenie gospodarcze w postaci niewypłacalności dłużnika spowodowało, że (...) s.c. nie wpłaciła zaliczek na podatek dochodowy, gdyż nagle straciła płynność finansową. Liczne zadłużenia wobec różnych podmiotów, ZUS oraz Skarbu Państwa wskazują, że niewpłacanie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wypłat wynagrodzeń, było zaplanowanym, celowym sposobem „zaoszczędzenia” kosztów prowadzenia działalności gospodarczej. Oskarżony w latach w latach 2012-2013, jak i w roku 2015r. w ocenie sadu działał umyślnie, w krótkich odstępach czasu i w wykonaniu tego samego bezpośredniego zamiaru.
Wymierzając oskarżonemu kary jednostkowe, Sąd kierował się ustawowymi dyrektywami wymiaru kary z art. 77 § 2 k.k.s., a także wskazówkami z art. 53 § 7 k.k.s., dbając jednocześnie by kara spełniła zarówno cele prewencji indywidualnej (wychowawcze i zapobiegawcze), jak i prewencji generalnej rozumianej jako kształtowanie prawnej świadomości społeczeństwa.
Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające tj. wysoką kwotę niewpłaconych zaliczek i długi okres działania oskarżonego. Do okoliczności obciążających sad zaliczył także fakt, że oskarżony nie poczynił żadnych starań, by zaległe należności uregulować, choćby poprzez płatność w ratach. Sąd nie dostrzegł szczególnych okoliczności łagodzących, może poza tym, że oskarżony nie było dotąd karany za przestępstwa. Liczba stawek dziennych została zatem ustalona z uwzględnieniem stopnia winy oskarżonego i wysokiego stopnia społecznej szkodliwości jego czynów. Nie ulega wątpliwości, że niewpłacanie należności na rzecz Skarbu Państwa jest wysoce naganne.
W konsekwencji wymierzenia kar jednostkowych, Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną. Przy wymiarze kary łącznej, Sąd kierował się tymi samymi okolicznościami, które brane były pod uwagę, przy wymiarze kar jednostkowych, a nadto sąd uwzględnił bliski związek podmiotowo-przedmiotowy zachodzący między poszczególnymi przestępstwami rozumiany jako podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację i czas popełnienia każdego z nich. Jednocześnie miał na uwadze, iż priorytetową zasadą kary łącznej powinna być zasada asperacji polegająca na obostrzeniu najsurowszej z kar poprzednio wymierzonych, zaś kara łączna orzeczona na podstawie absorpcji lub kumulacji jedynie wyjątkiem. Zasada kumulacji może być bowiem uznana za niesprawiedliwą formę odpłaty, zaś zasada absorpcji za nieuzasadnioną postać nagrody, (por. wyrok SA w Warszawie z dnia 30 marca 2005r. II AKa 106/2005).
O kosztach Sąd orzekł jak w punkcie 4 wyroku, nie znajdując podstaw by zwolnić oskarżonego od ponoszenia kosztów procesu, zgodnie z zasadą zawartą w art. 627 k.p.k.
/-/ SSR Monika Małasiak