Sygn. akt: I C 716/17
Dnia 6 grudnia 2017 r.
Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
|
Przewodniczący: |
SSR Andrzej Antkiewicz |
|
Protokolant: |
starszy sekretarz sądowy Monika Kopczyńska |
po rozpoznaniu w dniu 6 grudnia 2017 r. w Grudziądzu na rozprawie
sprawy z powództwa (...) 1 F. (...) z siedzibą w W.
przeciwko K. S.
o zapłatę
1. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 754,72 zł (siedemset pięćdziesiąt cztery złote 72/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 17 października 2016 roku do dnia 6 grudnia 2017 roku;
2. zasądzoną w punkcie 1. należność główną rozkłada na 8 rat przy czym pierwsze 7 rat po 100 zł, a ostatnia w kwocie 54,72 zł, płatne co miesiąc do końca każdego miesiąca kalendarzowego począwszy od miesiąca następnego po miesiącu, w którym uprawomocni się wyrok, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od poszczególnych rat na wypadek opóźnienia w ich płatności;
3. oddala powództwo w pozostałej części;
4. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 407,00 zł (czterysta siedem złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu;
5. nakazuje pobrać od powoda z zasądzonego roszczenia kwotę 40,60 zł (czterdzieści złotych 60/100) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu tytułem wydatków poniesionych w postępowaniu mediacyjnym.
Sygn. akt I C 716/17
wyroku z dnia 6 grudnia 2017 r.
(...) 1 F. (...) w W. wniósł o zasądzenie od K. S. kwoty 754,72 zł, na którą składały się: kara umowna naliczona przez pierwotnego wierzyciela (...) Sp. z o.o. za niedotrzymanie przez pozwanego warunków umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych w kwocie 712,50 zł oraz skapitalizowane odsetki za opóźnienie w płatności tej kwoty za okres od dnia wymagalności do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu w wysokości 42,22 zł. Powód domagał się również zasądzenia dalszych odsetek ustawowych za opóźnienie od całej dochodzonej kwoty od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Z uzasadnienia pozwu wynikało, że powód nabył wierzytelność wobec pozwanego od (...) Sp. z o.o. na podstawie umowy cesji.
W dniu 9 listopada 2016 r. referendarz sądowy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, nakazując pozwanemu zapłacić powodowi żądaną kwotę z odsetkami i kosztami procesu (k. 8 akt).
Pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości. Zarzucił brak kontaktu ze strony pełnomocnika powoda w sprawie zadłużenia. Wniósł o rozłożenie świadczenia na raty (k. 14-17 i 82 akt)
Sprawa została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym (k. 1 akt).
Sąd ustalił, co następuje:
Pozwany K. S. w dniu 15 września 2015 r. zawarł z (...) Sp. z o.o. w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych w ramach promocji ,,R. (...) S.. 50”, na podstawie której uzyskał możliwość wykonywania połączeń telefonicznych. Zobowiązał się do dokonania 8 obowiązkowych doładowań za kwotę minimalną 50 zł. Umowa została zawarta na czas określony – do dnia 12 maja 2016 r. W umowie zastrzeżono karę umowną za niedotrzymanie warunków umowy w kwocie 950 zł.
Dowód: umowa wraz z regulaminem – k. 34-38 akt
W związku z niedokonaniem przez pozwanego obowiązkowych zasileń konta kwotą minimalną, w dniu 15 listopada 2015 r. została rozwiązana umowa z pozwanym. W dniu 24 listopada 2015 r. operator wystawił notę obciążeniową na kwotę 712,50 zł, obciążając pozwanego karą umowną za niedotrzymanie warunków umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych zgodnie z par. 12 Regulaminu świadczenia usług telekomunikacyjnych przez (...) Sp. z o.o. – (...). W nocie obciążeniowej wskazano termin płatności ww. kwoty na 9 grudnia 2015 r.
Dowody: nota obciążeniowa – k. 39 akt
powiadomienie o rozwiązaniu umowy oraz wezwanie do zapłaty – k. 39v akt
Na mocy umowy przelewu z dnia 16 maja 2016 r. (...) sp. z o.o. w W. sprzedała powodowi wierzytelności wobec pozwanego wynikające z umowy o usługi telekomunikacyjne z dnia 15 września 2015 r. Pismem z 21 czerwca 2016 r. cedent powiadomił pozwanego o sprzedaży wierzytelności w wysokości 712,50 zł wraz z odsetkami. Pismem z tego samego dnia powód wezwał pozwanego do uregulowania wymienionego długu.
Dowody: umowa przelewu wierzytelności - k. 42-43v akt
zawiadomienie o sprzedaży wierzytelności – k. 46 akt
wezwanie do zapłaty – k. 40 akt
Pozwany pracuje w szpitalu jako opiekun pacjenta i otrzymuje z tego tytułu minimalne wynagrodzenie. Mieszka z rodzicami, jest kawalerem, nie ma na utrzymaniu dzieci. Rodzicom przekazuje z pensji ok. 300-400 zł miesięcznie na życie i opłaty za mieszkanie. Posiada też inne zobowiązania, które spłaca w ratach. Nadto płaci 30 zł miesięcznie za telefon i za dojazdy do pracy samochodem ok. 100-150 zł miesięcznie. Chciałby uregulować zobowiązanie wobec powoda w ratach po 100 zł miesięcznie.
Okoliczności niesporne: wyjaśnienia pozwanego – k. 82 akt
Sąd zważył, co następuje:
Za podstawę prawną wierzytelności objętych cesją przyjąć należy art. 56 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. – Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171,
poz. 1800 ze zm.), regulujący umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych oraz –
w zakresie przelewu wierzytelności – art. 509 i nast. k.c.
Pozwany nie uiścił wobec (...) Sp. z o.o. kary umownej za niedotrzymanie warunków umowy, zatem obecnie powinien uiścić tę należność wraz z odsetkami za opóźnienie na rzecz powoda, na którego na mocy art. 509 § 1 k.c. i w oparciu o umowę przelewu przeszły wierzytelności o ich zapłatę.
O odsetkach za opóźnienie orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 482 § 1 k.c.
W ocenie Sądu pozwany zasługuje na skorzystanie z dobrodziejstwa rozłożenia zasądzonej należności na raty (art. 320 k.p.c.). Pozwany otrzymuje minimalne wynagrodzenie, z czego musi się utrzymać. Spłaca też dobrowolnie inne zobowiązania. Nie stać go więc obecnie na spłatę całego zadłużenia wobec powoda w krótkim czasie. W ocenie Sądu narażenie pozwanego na egzekucję całej zasądzonej należności pogorszyłoby jego - i tak trudną - sytuację finansową. Z tych względów zachodziła podstawa do rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty, których wysokość określono zgodnie z prośbą powoda, uwzględniając jego obecną sytuację majątkową, z tym że wysokość ostatniej raty określono jako wyrównawczą. Rozłożenie świadczenia na raty daje większe prawdopodobieństwo dobrowolnej spłaty długu przez pozwanego. Przymusowa egzekucja z jego majątku w obecnej sytuacji byłaby bezskuteczna.
Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 2006 r., III CZP 126/06 (OSNC 2007, nr 10, poz. 147) rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty na podstawie art. 320 k.p.c. ma ten skutek - wskazany już w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 22 września 1970 r., III PZP 11/70 (OSNCP 1971, nr 4, poz. 61) - że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyroku do daty płatności poszczególnych rat. Z tego względu odsetki zasądzono jedynie do dnia wyrokowania (art. 481 § 1 i 2 k.c. i art. 482 § 1 k.c.), a powództwo o zapłatę odsetek za okres od wyrokowania do dnia płatności poszczególnych rat zostało oddalone.
O kosztach procesu w punkcie 4. (czwartym) sentencji wyroku orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Pozwany przegrał sprawę w całości, zgodnie więc z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu powinien zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty, na które składają się: 30 zł - opłata od pozwu, 17 zł - opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego i 360 zł - opłata na rzecz radcy prawnego według § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu z dnia wniesienia pozwu (Dz. U. z 2015 r. poz. 1804).
O kosztach postępowania mediacyjnego orzeczono na podstawie art. 103 § 1 i 2 k.p.c., albowiem na zaproszenie mediatora odpowiedział tylko pozwany. Strona powodowa nie zgłosiła się w celu umożliwienia przeprowadzenia mediacji. Zgodnie z cytowanymi przepisami sąd niezależnie od wyniku sprawy (a więc nawet jeśli strona ją wygra) może włożyć na stronę obowiązek zwrotu kosztów wywołanych jej niesumiennym lub oczywiście niewłaściwym postępowaniem, w szczególności w przypadku oczywiście nieuzasadnionej odmowy poddania się mediacji.