Dnia 23 kwietnia 2018 r.
Sąd Rejonowy Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu, Wydział VI Karny
w składzie następującym:
Przewodniczący: SSR Daniel Jurkiewicz
Protokolant: Sekr. Sąd. Katarzyna Pawłowska
po rozpoznaniu w dniu 23.04.2018 r. w P. na rozprawie
sprawy karnej
M. P. (1)
ur. (...) w P.
syna L. i K. zd B.
oskarżonego o to, że
w okresie od 27 czerwca 2017 roku do 27 lipca 2017 roku z wyłączeniem okresu od 17 września 2017 roku do 21 listopada 2017 roku będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne, w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej sześć miesięcy pozbawienia wolności w P., będąc pod wpływem alkoholu znęcał się psychicznie na matką K. P. poprzez wyzywanie i obrażanie w tym wulgarnymi słowami, grożenie pozbawieniem życia i zdrowia, a także fizycznie poprzez kopnięcie w nogę, szarpanie, uderzenia w głowę,
tj. o przestępstwo z art. 207 §1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
1. Uznaje oskarżonego M. P. (1) za winnego czynu popełnionego w sposób wyżej opisany, z tą zmianą, iż z okresu czynu przypisanego oskarżonemu wyłącza dodatkowo okres od dnia 08.08.2017 roku do dnia 08.09.2017 roku, tj. przestępstwa z art. 207 §1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 207 §1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.
2. Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu M. P. (1) okres tymczasowego aresztowania od dnia 27.11.2017r. godz. 22: 00 do nadal.
3. Na podstawie art. 41a § 1 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz wszelkiego kontaktowania się z pokrzywdzoną K. P. na okres 1 (jednego) roku oraz zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej K. P. na odległość mniejszą niż 100 (sto) metrów na okres 1 (jednego) roku.
4. Na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 83 nr 49 poz. 223 ze zm.) zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu kosztów sądowych i nie wymierza mu opłaty.
/-/ SSR Daniel Jurkiewicz
Na zasadzie art. 424 § 3 kpk z uwagi na okoliczności, iż wyrok zapadł w trybie art. 387 kpk uzasadnienie wyroku ograniczono do wyjaśnienia podstawy prawej wyroku oraz zawartych w nim rozstrzygnięć.
Oskarżony M. P. (1) wyrokiem Sądu Rejonowego Poznań-Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 23.04.2018. w sprawie VIK 201/18 został uznany za winnego tego, że w okresie od 27 czerwca 2017 roku do 27 listopada 2017 roku z wyłączeniem okresu od 08 sierpnia 2017 r. do 08 września 2017 r. oraz od 17 września 2017 roku do 21 listopada 2017 r. będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne, w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej sześć miesięcy pozbawienia wolności w P., będąc pod wpływem alkoholu znęcał się psychicznie nad matką K. P. poprzez wyzywanie i obrażanie w tym wulgarnymi słowami, grożenie pozbawieniem życia i zdrowia, a także fizycznie poprzez kopnięcie w nogę, szarpanie, uderzenia w głowę, tj. o przestępstwa z art. 207 §1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
Przepis art. 207 k.k. określa przestępstwo znęcania się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą, małoletnią, a także nad osobą pozostającą w stosunku zależności od sprawcy lub osobą nieporadną ze względu na jej stan fizyczny lub psychiczny.
Istota kryminalizowanego zachowania się polega na zadawaniu bólu fizycznego lub powodowaniu cierpienia psychicznego pokrzywdzonemu. Zachowanie to może się wyrażać w działaniu (np. bicie, szykanowanie, lżenie, grożenie przestępstwem lub porzuceniem) albo w zaniechaniu (np. dręczenie głodem, nieopalanie zimnego mieszkania). Nadto, pojęcie "znęcania się" zakłada przewagę sprawcy nad ofiarą tego przestępstwa w zakresie określonego zachowania polegającego na wyrządzaniu dolegliwości psychicznych lub też fizycznych, którym ona nie może się przeciwstawić, bądź może to uczynić w niewielkim stopniu (por. wyr. SN z 11.02. 2003 r., IV KKN 312/99, Orz. Prok. i Pr. 2003/ 9; wyr. SN z 13.09.2005 r., WA 24./05, OSNwSK 2005/1/1655). Przestępstwo określone w art. 207 § 1 k.k. może być popełnione umyślnie i to wyłącznie z zamiarem bezpośrednim. Przesądza o tym znamię intencjonalne "znęca się", charakteryzujące szczególne nastawienie sprawcy.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić trzeba, że oskarżony M. P. (1) w okresie od 27 czerwca 2017 roku do 27 listopada 2017 roku z wyłączeniem okresu od 08 sierpnia 2017 r. do 08 września 2017 r. oraz od 17 września 2017 roku do 21 listopada 2017 r. będąc uprzednio skazanym za umyślne przestępstwo podobne, w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej sześć miesięcy pozbawienia wolności w P., będąc pod wpływem alkoholu znęcał się psychicznie na matką K. P. poprzez wyzywanie i obrażanie w tym wulgarnymi słowami, grożenie pozbawieniem życia i zdrowia, a także fizycznie poprzez kopnięcie w nogę, szarpanie, uderzenia w głowę wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 207 § 1 kk. Wskazać bowiem należy, iż w niniejszym postępowaniu oskarżony swoim zachowaniem wypełnił obie alternatywne przesłanki zarzucanego mu przestępstwa – znęcał się nad pokrzywdzoną zarówno fizycznie jak i psychicznie. Zachowanie oskarżonego nie było w żaden sposób prowokowane postawą pokrzywdzonej, która się go bała. Oskarżony nadużywał jednak alkoholu, wszczynał awantury, używał wobec pokrzywdzonej wulgaryzmów. W efekcie tych zachowań pokrzywdzona żyła w strachu i poczuciu zagrożenia ze strony oskarżonego. Nadto oskarżony był uprzednio karany wyrokiem tut. Sądu w sprawie III K 677/15 za czyn z art. 207 § 1 kk na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 3.02.2016r. do 2.06.2017r.
Stwierdzić należy, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala jednoznacznie stwierdzić, że zarówno sprawstwo jak i wina oskarżonego M. P. (1), który przyznał się na rozprawie do zarzucanego mu czynu nie budzą żadnych wątpliwości a cele postępowania zostały osiągnięte mimo nieprzeprowadzenia rozprawy stąd oskarżony mógł skorzystać z instytucji dobrowolnego poddania się karze przewidzianej w art. 387 § 1 i 2 kpk. Oskarżony wniósł o wymierzenie mu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, 1 roku zakazu wszelkiego kontaktowania się z pokrzywdzoną K. P. oraz 1 roku zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej K. P. na odległość mniejszą niż 100 metrów.
Sąd dokonał modyfikacji czynu przyjmując iż wyłączył dodatkowo z okresu znęcania okres od dnia 08.08.2017 r. do dnia 08.09.2017 r. kierując się tym, iż jak wynika z pisma (...) (...) w G. (k. 57 akt) w tym czasie pokrzywdzona K. P. przebywała w w/w szpitalu.
W konsekwencji uznając oskarżonego za winnego czynu z art. 207 §1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk Sąd w punkcie pierwszym wyroku wymierzył oskarżonemu M. P. (2) wnioskowaną karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu, wymierzona oskarżonemu kara 6 miesięcy pozbawienia wolności uwzględnia stopień jego winy, społeczną szkodliwość czynu, którego się dopuścił a także cele zapobiegawcze i wychowawcze orzeczonej wobec niego sankcji. Przyczynia się także do kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Jako okoliczność obciążającą Sąd przyjął uprzednią karalność, nadto oskarżony działał w ramach recydywy specjalnej zwykłej z art. 64 § 1 k.k., gdyż zarzucanych mu czynów dopuścił się w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne i zaraz po opuszczeniu Zakładu Karnego. Jako okoliczność łagodzącą Sąd przyjął przyznane się do się do winy oraz dobrowolne poddanie się karze, a nadto bardzo krótki bo zaledwie trwający nieco ponad miesiąc okres znęcania.
W punkcie drugim wyroku Sąd na podstawie art. 63 §1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego M. P. (2) kary pozbawienia wolności zaliczył okres tymczasowego aresztowania od 27.11.2017r. godz. 22.00 do nadal.
W punkcie trzecim wyroku – zgodnie z wnioskiem na podstawie art. 41a § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego M. P. (1) środek karny w postaci zakazu wszelkiego kontaktowania się z pokrzywdzoną K. P. na okres 1 roku oraz zakazu zbliżania się do pokrzywdzonej K. P. na odległość mniejszą niż 100 metrów na okres 1 roku. Zakaz ma na celu wzmocnienie oddziaływania kary pozbawienia wolności i zapewnienie bezpieczeństwa pokrzywdzonej i możliwości normalnego funkcjonowania w życiu codziennym. Wskazany środek karny ma także zapobiec możliwości popełnienia przez oskarżonego podobnego przestępstwa w przyszłości na szkodę pokrzywdzonej. W ocenie Sądu określony wymiar zakazu jest wystarczający dla osiągnięcia celów kary i uwzględnia także wynikającą z korespondencji miedzy pokrzywdzoną a oskarżonym wolę pokrzywdzonej, iż chce ona aby oskarżony przemyślał przez jakiś czas swoje zachowanie, ale nie chce zerwania kontaktu na zawsze.
Działając na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd w punkcie czwartym wyroku zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, a na podstawie art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity Dz.U. 1983r. Nr 49 poz. 233 z zm.) zwolnił go od opłaty. Wobec M. P. (1) orzeczono bowiem bezwzględną karę pozbawienia wolności dlatego należy przyjąć, że uiszczenie kosztów byłoby dla oskarżonego zbyt uciążliwe ze względu na jego sytuację majątkową.
/-/ SSR Daniel Jurkiewicz