UZASADNIENIE

wyroku z dnia 19 października 2017 r.

Pozwem w sprawie powód Gmina M. R. wniósł o zasądzenie od pozwanego A. de C. e I., (...) ( (...)) w M. kwoty 135 000,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 19 października 2016 r. do dnia zapłaty oraz kosztami postępowania według norm przepisanych.

Na uzasadnienie żądania pozwu powód podał, że strony łączyła umowa z dnia 14.06.2013 r., której przedmiotem była realizacja (...). Umowa zawierała restrykcyjne postanowienia dotyczące gwarancji i rękojmi, a także kar umownych ( w wysokości min. 5 tys. za dobę, bądź godzinę opóźnienia w usuwaniu usterek) uzasadnione wielomilionową wartością inwestycji i oczekiwaniami powoda co do szybkości usuwania usterek. W dniu 4 sierpnia 2016 r. powód dokonał zgłoszenia awarii dotyczącej niefunkcjonowania głośnika dla pieszych na skrzyżowaniu al. (...) – ul. (...) w R.. W dniu 19 sierpnia 2016 r. pozwany został powiadomiony, że głośnik jest dostępny do naprawy. Powód pismem z dnia 23 sierpnia 2016 r. wezwał do usunięcia usterki, wyznaczając termin do naprawy do dnia 30 września 2016 r. , który był niezgodny z umową. Naprawa w terminie 7 dni nie nastąpiła. Pismem z dnia 1 września 2016r. powód jeszcze raz wyznaczył 7 dniowy termin do przeprowadzenia naprawy gwarancyjnej, informując, że uprzednio wyznaczony termin – tj. 30 września 2016 r. został wyznaczony omyłkowo. W dniu 27 września 2016 r. powód wystawił na rzecz pozwanego notę obciążeniową na kwotę 135 000,00 zł z 14- dniowym terminem płatności, która nie została uregulowana przez pozwanego. Pozwany notę odesłał wskazując, iż naprawił usterkę w dniu 30 września 2016 r., zgodnie z terminem przewidzianym w pierwszym piśmie powoda.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych. Z ostrożności procesowej pozwany wniósł także o zmniejszenie nałożonej przez powoda kary umownej w rozumieniu art. 484§2 k.c. Pozwany zarzucił, że zgłoszona w dniu 4 sierpnia 2016 r. usterka została w tym samym dniu przyjęta jako zgłoszenie nr 518, pozwany kierował do powoda prośbę o udostępnienie uszkodzonego w celu dokonania naprawy, po wymianie korespondencji strony nie doszły do porozumienia odnośnie przekazania tego przedmiotu. Pozwany wskazał, że to powód jako, że otrzymał wszystkie klucze do sterownika sygnalizacji świetlnej, zobowiązany był do wyłączenia sygnalizacji świetlnej i odłączenia głośnika od zasilania. Pozwany nie miał normalnego dostępu do głośnika. Pozwany w dniu 30 września 2016 r. dokonał naprawy głośnika.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14.06.2013 r. Gmina M. R. (zamawiający) zawarła z A. de C. e I., (...) ( (...)) w M. (wykonawca) umowę (nr (...)), której przedmiotem była realizacja (...). Powyższe było wynikiem przeprowadzonego postępowania w trybie przetargu ograniczonego w ramach projektu pn. „Budowa systemu integrującego transport publiczny Miasta R. i okolic” (dalej: Projekt), w którym jako Wykonawca Projektu został wybrany pozwany.

Stosownie do treści §5 pkt 7.2 w ramach gwarancji wykonawca zobowiązał się że uruchomi, będzie utrzymywał i udostępni zamawiającemu interaktywny, internetowy system przyjmowania i obsługi zgłoszeń o wadach i usterkach i awariach, a także zapytań i uwag zamawiającego składanych w ramach asysty technicznej.

Stosownie do §5 pkt 7.3 wykonawca, minimum w okresie gwarancji, miał zapewnić serwis gwarancyjny przedmiotu umowy w trybie 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, 365 dni w roku ( w trybie 24/7/356), z 1 godzinnym czasem reakcji i gwarantowanym czasem usunięcia awarii nie dłuższym niż 4 godziny od zgłoszenia i udostępnienia przedmiotu naprawy przez zamawiającego, przy czym strony ustaliły słowniczek pojęć , odróżniając pojęcie usterki od awarii, a to :

- stosownie do §5 pkt 7.3 d usterkę stanowiło zdarzenie w którym uszkodzeniu uległ jeden lub więcej element/ elementów systemu RIST nie wpływający na właściwości funkcjonalno – użytkowe i wydajność systemu RIST, ale niezgodny ze stanem określonym w umowie,

- stosownie do §5 pkt 7.3 e awarię stanowiło zdarzenie w którym uszkodzeniu uległ jeden lub więcej element/ elementów systemu RIST ograniczające właściwości funkcjonalno - użytkowe i wydajność systemu RIST, w sposób uniemożliwiający użytkowanie systemu przez zamawiającego zgodnie z jego przeznaczeniem i na warunkach określonych w umowie.

Skoro strony wyraźnie odróżniły pojęcie usterki od awarii, a w pkt 5 pkt 7.3 mowa była wyraźnie o awarii to termin określony w tym punkcie nie dotyczył usterki.

Strony ustaliły również , iż wszelkie naprawy gwarancyjne winny być dokonywane przez serwis gwarancyjny autoryzowany przez producenta w obecności służb zamawiającego (§5 pkt 7.5). Za transport sprzętu objętego gwarancją do serwisu oraz jego zwrot odpowiada i ponosi koszty transportu wykonawca (§5 pkt 7.9).

W załączniku nr 1 do umowy, stanowiącym integralną część umowy strony ustaliły, że wykonawca zapłaci zamawiającemu kary umowne za nieterminowe usuwanie awarii urządzeń i oprogramowania w okresie gwarancji, w wysokości 5 000 zł za każdą rozpoczętą godzinę w przypadku przekroczenia czasu naprawy opisanego w §5 ust 7.3 (rozdział X.8 Załącznika do Umowy). Kara umowna przewidziana była także za nieterminowe usuwanie usterki urządzeń i oprogramowania w okresie gwarancji w wysokości:

a) 5 000,00 zł za każdą rozpoczętą dobę w przypadku przekroczenia czasu usuwania usterki powyżej 24 godzin od momentu zgłoszenia usterki i udostępnienia przedmiotu naprawy przez Zamawiającego, które wystąpią w urządzeniach informatycznych, telekomunikacyjnych i towarzyszących zainstalowanych w serwerowni oraz Systemie Awaryjnego Zasilania,

b) 3 000,00 zł za każdą rozpoczętą dobę w przypadku przekroczenia czasu usuwania usterki powyżej 48 godzin od momentu zgłoszenia usterek dotyczących oprogramowania i udostępnienia przedmiotu naprawy przez Zamawiającego,

c) 5 000,00 zł za każdą rozpoczętą dobę w przypadku przekroczenia czasu usuwania usterki powyżej 7 dni kalendarzowych od momentu zgłoszenia usterki pozostałych urządzeń ITS nie wymienionych w literach a), b) niniejszego podpunktu i udostępnienia przedmiotu naprawy przez Zamawiającego (Rozdział X pkt 9 Załącznika nr 1 do Umowy)

(dowód: umowa nr ZP (...)dnia 14.06.2013 r. wraz z załącznikiem nr 1 k. 8-26)

Powód był zobowiązany do bieżącego utrzymania urządzeń detekcji i akustyki pieszych, do których zalicza się głośnik i czynności te wykonywał . W ramach tego utrzymania dokonywał min. demontażu uszkodzonego głośnika na al. (...) – ul (...), przy czym obowiązek bieżącego utrzymania i ew. demontażu po stronie powoda dotyczył przypadku wadliwości eksploatacyjnej tj. nie objętych gwarancją , np. w przypadku uszkodzenia mechanicznego. Pozwany z kolei zobowiązany był do naprawy lub wymiany takich urządzeń w przypadku stwierdzenia ich wad usuwanych w ramach gwarancji. Obsługa modułu akustycznego opisana została w Instrukcji obsługi.

W dniu 4 sierpnia 2016 r. pracownik Miejskiego Zarządu Dróg w R. ( dalej: (...)) P. D. za pośrednictwem portalu (...) (komunikator służący zgłaszaniu usterek) dokonał zgłoszenia o braku funkcjonowania głośnika dla pieszych na skrzyżowaniu Al. (...) – Ul. (...) w R., które zostało zarejestrowane pod nr 518. Urządzenie nie emitowało dźwięku. Powyższe stanowiło usterkę, albowiem nie miało wpływu na funkcjonowanie całego systemu RIST. W dniu 4 sierpnia 2016 r. pozwany zwrócił się do powoda o dostarczenie uszkodzonego przedmiotu (głośnika). W dniu 8 sierpnia 2016r. pozwany zwrócił się do powoda o informację co do przeprowadzonej diagnostyki (...) miał bowiem możliwość zdiagnozowania urządzenia poprzez pozostające w dyspozycji powoda urządzenie służące do programowania i diagnostyki, celem sprawdzenia czy nie są pozmieniane ustawienia uszkodzonego głośnika. Ustawieniami zajmowała się firma której (...) zlecił utrzymanie sygnalizacji tj. (...). Po udaniu się pracowników na miejsce ustalono, że nie można było nawiązać komunikacji z głośnikiem co oznaczało, że nie była to kwestia ustawień. Wynik tej diagnostyki był konieczny dla ustalenia czy urządzenie jest sprawne i nie jest to kwestia ustawień i oprogramowania (za co odpowiadała by firma utrzymująca) czy też samo urządzenie nie jest sprawne i wówczas naprawa należała by do pozwanego w ramach gwarancji. W dniu 19 sierpnia 2016 r. o godz. 10.59 K. A. (1) ( pracownik zamawiającego) umieścił na portalu (...) informację, o braku komunikacji z urządzeniem , informując również iż, demontaż uszkodzonych elementów leży po stronie wykonawcy. W odpowiedzi o 12.46 R. B. poinformował, iż demontaż głośnika leży po stronie zamawiającego. Po wymianie stanowisk stron co do obowiązku udostępnienia głośnika o godz. 17.16 K. A. (1) poinformował, iż demontaż leży po stronie wykonawcy oraz iż przedmiot naprawy zostanie udostępniony o godzinie godzinę 17.45. O godzinie 17.45 K. A. (1) oczekiwał na pracowników pozwanego przy sygnalizatorze na którym był umieszczony uszkodzony głośnik. Pracownicy ci nie stawili się na miejscu w wyznaczonym czasie. W dniu 22.08.2016r. poinformowali, iż wykonawca odpowiada wyłącznie za transport sprzętu objętego gwarancją do serwisu oraz jego zwrot.

Pismem z dnia 23.08.2016 r. powód wezwał pozwanego do natychmiastowego przystąpienia do usunięcia usterki, wyznaczając jednocześnie termin na realizację zgłoszenia do 30 września 2016 r. z zagrożeniem, iż w sytuacji braku podjęcia czynności zostaną naliczone noty obciążeniowe z tytułu nieterminowego usuwania usterek w okresie gwarancji.

Pismem z dnia 1.09.2016r. powód wyznaczył pozwanemu odmienny termin do usunięcia zgłoszonej usterki – 7 dni od dnia otrzymania tego pisma, wskazując, iż termin wyznaczony w piśmie z dnia 23.08.2016 r. - tj. do dnia 30.09.2016 r. - jest zbyt długi w stosunku do rodzaju usterki.

W dniu 27.09.2016r. tj. przed upływem wyznaczonego do dnia 30.09.2016r. terminu powód wystawił notę obciążeniową na kwotę 135 000 zł kary umownej naliczonej za opóźnienie w usunięciu usterki za okres od 27 sierpnia 2016r. do 22 września 2016r.

W dniu 29.09.2016 r. pracownik pozwanego R. B. udał się do (...) wraz z głośnikiem z magazynu, chcąc przekazać go kierownikowi centrum sterowania K. Ł.. Ten odmówił przyjęcia urządzenia.

W tym samym dniu pozwany zwrócił się więc za pośrednictwem portalu (...) o udostępnienie urządzenia celem usunięcia usterki. Udostępnienie takie K. A. (1) wyznaczył na godzinę 11.40. dnia następnego tj. 30 września 2016 r. Pozwany potwierdził obecność we wskazanym czasie.

Na miejsce usterki w dniu 30 września 2016 r., ze strony powoda przyjechał K. A. (1), zaś ze strony pozwanego dwóch serwisantów J. S. i R. B.. K. A. (1), po otwarciu szafy sterownika (powód był w posiadaniu wszystkich kluczy do szaf), wyłączył zabezpieczenie i zasilanie, wówczas pracownicy pozwanego przystąpili do demontażu głośnika i wymiany na nowy. Usterka została usunięta w czasie ok. pół godziny. Wartość wymienionego elementu to ok. 300 euro.

(dowód: wydruk z portalu (...) k. 27; pismo powoda z dnia 23.08.2016 r. k. 29; pismo pozwanego z dn. 25.08.2016 r. k. 30; pismo powoda z dn. 1.09.2016 r. k. 31; protokół przekazania kluczy z dn. 24.09.2015 r. k. 78; zeznania świadków K. A. (1), R. B., J. S., V. Z., K. Ł., E. H.; dziennik eksploatacji sygnalizacji świetlnej k. 111-130; instrukcja obsługi k. 186-212)

Nota obciążeniowa została zwrócona przez pozwanego powodowi, który powołał się na usunięcie usterki w terminie wskazując termin wyznaczony przez powoda w piśmie z dnia 23.08.2016 r. tj. termin 30.09.2016 r.

W dniu 25.10.2016 r. powód ponowił wezwanie do uregulowania należności z noty obciążeniowej, naliczając odsetki w kwocie 181,23 zł.

W piśmie z dnia 7.11.2016 r. pozwany podtrzymał swoje stanowisko co do braku zasadności naliczenia kar umownych.

(dowód: nota obciążeniowa nr. (...) k. 32-33; pismo pozwanego z dnia 11.11.2016 r. k. 36-37; pismo z dn. 25.10.2016 r. k. 37; pismo z dn. 7.11.2016 r. k. 39)

Dokonując powyższych ustaleń faktycznych Sąd oparł się na dowodach w postaci dokumentów złożonych i załączonych do akt sprawy, które nie były kwestionowane przez strony postępowania oraz zeznań świadków (K. A. (1), R. B., J. S., K. Ł., V. Z., E. H.) które w zakresie ujętym w ustaleniach były spójne. Świadkowie K. A. (1), R. B., K. Ł., V. Z. jako, że uczestniczyli w procesie usuwania usterki, mieli szczegółową wiedzę, co do sposobu i trybu zgłaszania usterek oraz okoliczności naprawy. Powyższe znajdowało oparcie w pozostałym materiale dowodowym. Świadek E. H. nie miał dostępu do portalu internetowego gdzie składane były zawiadomienia o usterkach, nie miał też szczegółowej wiedzy co do osób dokonujących demontażu głośnika, daty demontażu. Ocena świadków co do obowiązku demontażu głośnika po jednej bądź drugiej stronie i umownego terminu dla usunięcia usterki stanowiła już interpretację obowiązków umownych , a ocena w tym zakresie dokonywana przez świadków stanowiła ich pogląd.

Sąd pominął dowód z dzienników eksploatacji zawnioskowanego przez powoda na rozprawie w dniu 5.10.2017 r, z uwagi na brak wykazania istotności, wpływu treści tego dowodu na rozstrzygnięcie sprawy. Nadto Sąd pominął dowód zgłoszony na tej rozprawie dowód z umowy zawartej pomiędzy powodem a firmą utrzymaniową jako spóźniony.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Istota sporu koncentrowała się na kwestii zasadności naliczenia przez powoda na rzecz pozwanego kar umownych w wysokości 135 000,00 zł, co wynikać miało z nieterminowego usunięcia zgłaszanej przez powoda usterki głośnika alarmującego pieszych o możliwości przejścia przez pasy, na skrzyżowaniu Al. (...) – Ul. (...) w R..

Stan faktyczny sprawy nie był w zasadzie sporny, strony wywodziły jednak rozbieżne wnioski z interpretacji łączącej je umowy z dnia 14.06.2013 r. (wraz z załącznikiem):

- po pierwsze, co do rodzaju uprawnienia, z którego korzystał powód , pozwany wskazywał, iż niniejsze nie jest jednoznaczne ,

- po drugie, co do sposobu i daty udostępnienia uszkodzonego głośnika – powód wskazywał, iż głośnik winien być zdemontowany i naprawiony przez pozwanego, pozwany twierdził, iż to powód winien element zdemontować i przekazać pozwanemu do serwisu;

- po trzecie co do terminu usunięcia usterki, powód naliczył karę za opóźnienie w usunięcie usterki za czas od 27 sierpnia 2016 do dnia 22 września 2016r. tj. siedem dni od 19.08.2016r. traktowanego jako zgłoszenie i udostępnienie przedmiotu naprawy, według pozwanego powód pismem z dnia 23 sierpnia 2016r. wyznaczył termin usunięcia usterki na dzień 30.09.2016 r. i ten termin był wiążący i przez niego zachowany.

W ocenie Sądu zważywszy na zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, powód żądał usunięcia usterki głośnika realizując uprawnienia z przysługującej mu na podstawie umowy z dnia 14.06.2013. z gwarancji.

Niniejsze wynika z treści pisma z dnia 23 sierpnia 2016r. gdzie wprost powołano regulacje umowne w zakresie gwarancji , w których mowa o okresie gwarancji , serwisie gwarancyjnym , odniesienie do gwarancji zawiera również kolejne pismo powoda , a to z dnia 1.09.2016r. Ponadto to w ramach właśnie gwarancji pozwany obowiązany był uruchomić interaktywny, internetowy system przyjmowania i obsługi zgłoszeń i na tym to systemie właśnie zostało dokonane przedmiotowe zgłoszenie. Powyższe potwierdził na rozprawie pełnomocnik powoda.

Jeżeli chodzi o termin wykonywania obowiązków gwarancyjnych to wskazać należy, umowa termin ten ( tj. 1 godzinny czas reakcji i 4 godzinny czas usunięcia usterki) przewidywała §5 pkt 7.3 – ale , co trzeba dodać – był to termin na usunięcie awarii, nie usterki, a w niniejszej sprawie uszkodzenie głośnika stanowiło nie awarię, a usterkę, stąd omawiany termin nie miał tu zastosowania. Zgłaszane nieprawidłowości w działaniu głośnika przy przejściu dla pieszych stanowiły usterkę – uszkodzeniu bowiem uległ element, który nie wpływał na właściwości funkcjonalno – użytkowe i wydajność systemu RIST, na co spójnie wskazywali świadkowie słuchani w sprawie.

Powód w piśmie z dnia 23.08.2016r. wprawdzie powołał się na powyższy zapis, ale trzeba wskazać, iż bezpodstawnie. W piśmie tym powód jednocześnie wyznaczył termin usunięcia przedmiotowej usterki do dnia 30.09.2016r. I w tym terminie usterka została usunięta.

Termin ten był dla pozwanego wiążący z uwagi na brak skutecznego uchylenia się przez powoda od skutków prawnych oświadczenia złożonego w piśmie z dn. 23.08.2016 r. Na gruncie regulacji art. 61§1 k.c. oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Odwołanie takiego oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej. W okolicznościach rozpoznawanej sprawy pismo o zmianie terminu usunięcia usterki zostało wystosowane przez pozwanego 1.09.2016 r. podczas gdy pismo z dnia 23.08.2016r. było już znane pozwanemu w dniu 25.08.2016r.(wystosowano bowiem na nie odpowiedź). Z uwagi na przytoczony wyżej przepis, cofnięcie więc oświadczenia w zakresie wyznaczenia terminu do usunięcia usterki nie mogło wywrzeć skutku zamierzonego przez powoda. Brak podstaw do przyjęcia, iż jak podawał to powód i świadek K. A. data 30.09.2016r. wyznaczona w piśmie z dnia 23 sierpnia 2016r. została wpisana omyłkowo , tj. zamiast 30.08.2016r. Niniejsze w żaden sposób nie wynika z kolejnego pisma powoda, a to 1.09.2017r. w którym nie ma mowy o żadnej omyłce w poprzednim piśmie, a jedynie o skróceniu terminu z uwagi na zbyt długi okres zważywszy na rodzaj usterki.

W ocenie Sądu wyznaczenie pozwanemu przez powoda pismem z dnia 23.08.2016r. terminu do usunięcia usterki na dzień 30.09.2016r. wykluczało naliczenie kary umownej za czas od 27.08.2016 do 22 września 2016r. i to notą z dnia 27.09.2016r. czyli wystawioną przed upływem wyznaczonego terminu.

Powód wprawdzie powoływał się w tym względzie na zapis umowny Rozdział X pkt 9c załącznika do umowy, zgodnie z którego treścią za nieterminowe usuwanie usterki urządzeń i oprogramowania w okresie gwarancji wykonawca zapłaci zamawiającemu kary umowne w wysokości 5 000 zł za każdą rozpoczętą dobę w przypadku przekroczenia czasu usuwania usterki powyżej 7 dni kalendarzowych od momentu zgłoszenia usterki i udostępnienia przedmiotu naprawy jednakże wskazać należy , iż podstawą dla naliczenia kary jest nieterminowość w usunięciu usterki, powód zaś wyznaczył dla jej usunięcia termin 30.09.2016r. i w tym terminie pozwany usterkę usunął. Co więcej jeżeli nawet liczyć 7 dni od daty 19.08.2017r. to wyznaczenie terminu usunięcia usterek na 30.09.2016r. miało miejsce jeszcze przed upływem tych 7 dni , bo w dniu 23.08.2017r. ( w czwartym dniu), tym samym przed upływem 7 dni o których mowa w dziale X, pkt 9 lit.c – termin ten został w tym konkretnym przypadku przedłużony. W każdym zaś razie brak podstaw by wobec wyznaczenia pozwanemu terminu usunięcia usterki na dzień 30.09.2016r. i zachowania przez niego tego terminu – obciążyć go odpowiedzialnością niestarannego działania, a przecież trzeba pamiętać, że obciążenie karą umowną jako swego rodzaju odszkodowaniem z tytułu nienależytego wykonania zobowiązania wymaga niniejszego ( art. 471 kc w zw z. z art. 472 kc i art. 484 kc). Ku temu w niniejszej sprawie ze względu na stanowisko powoda w omawianym piśmie brak podstaw. Skoro powód sam wyznaczył termin usunięcia usterki na dzień 30.09.2016r. to brak racjonalnych i logicznych podstaw, zgodnych również z standardami pewności obrotu i odpowiedzialności za swoje własne działania, dla zarzucenia pozwanemu, iż nie usunął usterki wcześniej,

Wątpliwości zresztą budzi prawidłowość wywiedzenia z zapisu dotyczącego kary umownej - uregulowania co do terminu dla usunięcia usterki, zwłaszcza iż w przypadku terminu usunięcia a warii termin ten wynika wprost z umowy i ujęty jest odrębnie w dziale w par. 5 - Rękojmia i Gwarancja. Zapis działu X załącznika nr 1 do umowy zatytułowanego Kary Umowne i Odszkodowania , skoro mowa w nim o możliwości naliczenia kary umownej za nieterminowe usuwanie usterki , winien odnosić się wprost bądź do terminu usunięcia usterki wynikającego z umowy, bądź w braku takiego uregulowania , terminu wyznaczonego w tym zakresie przez stronę. Omawiany zapis działu X pkt 9 lit c nie jest jednoznaczny, mowa w nim najpierw o przekroczeniu czasu usuwania usterki powyżej 7 dni kalendarzowych, a następnie odnosi się on do momentu zgłoszenia usterki i udostępnienia przedmiotu naprawy. W umowie poza tym punktem, nie ma mowy o 7 dniowym terminie dla usunięcie usterki, czego wynikiem było właśnie wyznaczenie pozwanemu przez powoda terminu dłuższego niż 7 dni.

W pryzmacie powyższego, wobec nieprecyzyjności zapisów w zakresie wymaganego terminu dla usunięcia usterki w ramach gwarancji, wyznaczenia przez powoda terminu dla powyższego i zachowania go przez pozwanego w ocenie Sądu brak było podstaw dla obciążenia pozwanego karą umowną.

Na marginesie więc już, dla odniesienia się do wszystkich kwestii podnoszonych w toku postępowania, to w ocenie Sądu brak podstaw dla obciążania powoda obowiązkiem demontażu głośnika i dostarczenia go pozwanemu. Ani zapisy umowy, ani instrukcji obsługi czy też dzienniki eksploatacji świetlnej nie stanowią by po stronie powoda leżał obowiązek demontażu takiego urządzenia. O niniejszym nie świadczy zapis par. 5 ust. 7 pkt 9 który dotyczy jedynie kosztu transportu do serwisu gwarancyjnego, co nie oznacza obowiązku po stronie powoda do demontażu wadliwej części, również zważywszy na ryzyko jej uszkodzenia.

Mając na uwadze powyższe wywody Sąd oddalił powództwo w braku przesłanek z art. 484 kc. O kosztach postępowania Sąd orzekł po myśli art. 98 k.p.c. mając na uwadze ostateczny wynik sprawy. Powód jako przegrywający ma obowiązek zwrócić pozwanemu koszty postępowania, na które składa się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego w wysokości 5 400,00 zł ustalone w oparciu o §2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności radców pranych (DZ.U. z dn. 22.20.2015 poz. 1604 ze zm.), oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE