Sygn. akt IV U 152/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 maja 2018 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący

SSO Katarzyna Antoniak

Protokolant

sekr. sądowy Monika Świątek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 maja 2018 r. w S.

odwołania E. H.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 10 stycznia 2018 r. Nr (...)

w sprawie E. H.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o wysokość emerytury

oddala odwołanie.

Sygn. akt: IV U 152/18 UZASADNIENIE

Decyzją z 10 stycznia 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.24 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał ubezpieczonemu E. H. emeryturę od 3 stycznia 2018r. ,tj. od osiągnięcia przez ubezpieczonego wieku emerytalnego. Wysokość emerytury obliczona została na podstawie art.26 powyższej ustawy ,tj, za podstawę obliczenia emerytury przyjęto kwotę kapitału początkowego ubezpieczonego z uwzględnieniem jego waloryzacji zaewidencjonowanego na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Obliczona emerytura wyniosła 2 038,61 złotych brutto miesięcznie, a po uwzględnieniu zwiększenia z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników wyniosła 2 058,55 złotych brutto miesięcznie.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony E. H. kwestionując wyliczony przez organ rentowy na potrzeby ustalenia wysokości emerytury wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego. Wskazał, że pracował na terenie dawnego NRD i strona niemiecka opłacała wysokie składki na ubezpieczenie społeczne. Przed podjęciem pracy za granicą nie pracował w kraju, a praca zastępcza w Polsce na podobnym stanowisku mija się z prawdą, gdyż do 1978r. takiego stanowiska w Polsce nie było. Nadto ubezpieczony zkawestionował przyjęcie przez organ rentowy wynagrodzenia minimalnego za okresy zatrudnienia od 3 maja 1976r. do 31 grudnia 1976r., od 18 sierpnia 1980r. do 31 maja 1981r. i od 14 listopada 1994r. do 15 maja 1995r., za które nie zachowały się dokumenty, a za co on nie ponosi winy. We wskazanych okresach posiadał dobre zarobki, dlatego organ rentowy powinien przyjąć co najmniej średnią krajową (odwołanie wraz z załącznikami k.1-4 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Wskazał, że podstawa wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego obliczona została z okresu 10 kolejnych lat kalendarzowych ,tj. z lat 1971-1980, a obliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 107,10%. W okresie od 29 listopada 1971r. do do 1 lutego 1976r. ubezpieczony zatrudniony był w NRD i w piśmie z 8 października 2004r. Departament Świadczeń Emerytalno-Rentowych ZUS ustalił za w/w okres zatrudnienia wynagrodzenie zastępcze ubezpieczonego zgodnie z §10 rozporządzenia Rady Ministrów z 1 kwietnia 1985r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent. Z kolei za okresy zatrudnienia w kraju od 3 maja 1976r. do 31 grudnia 1976r., od 18 sierpnia 1980r. do 31 maja 1981r. i od 14 listopada 1994r. do 15 maja 1995r. z uwagi na nieprzedstawienie przez ubezpieczonego dokumentów płacowych z tych okresów, zgodnie z art.15 ust.2a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zostało przyjęte obowiązujące w tym czasie minimalne wynagrodzenie. Zgodnie z art.174 ust.3 w/w ustawy podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art.15, 16 i 17 ust.1 i 3 oraz art.18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999r. W tych okolicznościach zaskarżona decyzja wydana została zgodnie ze stanem faktycznym i obowiązującymi przepisami i brak jest podstaw do jej zmiany (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5-7 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony E. H. urodził się w dniu (...)

Decyzją z 20 czerwca 1997r. organ rentowy przyznał ubezpieczonemu - na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z 15 maja 1989r. w sprawie uprawnień do wcześniejszej emerytury pracowników opiekujących się dziećmi wymagającymi stałej opieki - emeryturę poczynając od 1 czerwca 1997r. (decyzja o przyznaniu emerytury z 20 czerwca 1997r. k.34 akt emerytalnych za wnioskiem z 5 czerwca 1997r.). Zgodnie z w/w decyzją do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto podstawę wymiaru składek z 8 lat kalendarzowych ,tj. od stycznia 1987r. do grudnia 1994r., a obliczony na tej podstawie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia wyniósł 45,97%. Do obliczenia wysokości świadczenia przyjęto obowiązującą wówczas kwotę bazową wynoszącą 936,05 złotych.

W okresie od 29 listopada 1971r. do 1 lutego 1976r. ubezpieczony był zatrudniony na terenie byłej Niemieckiej Republiki Demokratycznej (zaświadczenie Wojewódzkiego Urzędu Pracy w L. z 9 grudnia 1999r. k.48 w/w akt emerytalnych oraz zaświadczenie (...) z 11 lutego 2000r. wraz z tłumaczeniem k.53-54 akt emerytalnych). W dniu 22 grudnia 1999r. ubezpieczony wystąpił do organu rentowego o ustalenie wysokości świadczenia z uwzględnieniem wskaźnika wysokości podstawy z 20 lat kalendarzowych (wniosek z 22 grudnia 1999r. k.42 w/w akt emerytalnych). Decyzją z 3 kwietnia 2000r. organ rentowy odmówił ustalenia wysokości świadczenia ubezpieczonego z uwzględnieniem wskaźnika wysokości podstawy z 20 lat kalendarzowych ,tj. z lat 1977-1994 wskazując, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru obliczony z tego okresu wynosi 42,12% i jako taki jest niższy od poprzednio obliczonego wynoszącego 45,97% (decyzja z 3 kwietnia 2000r. k.57 akt emerytalnych). Wyrokiem z 19 czerwca 2001r. Sąd Okręgowy w Siedlcach w sprawie IV U 1189/00 oddalił odwołanie ubezpieczonego od powyższej decyzji, a wyrokiem z 22 listopada 2001r. Sąd Apelacyjny w Lublinie w sprawie IV AUa 551/01 oddalił apelację ubezpieczonego od powyższego wyroku Sądu pierwszej instancji (odpis wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach z 19 czerwca 2001 k.62 akt emerytalnych i odpis wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 22 listopada 2001r. wraz z uzasadnieniem k.68-71 akt emerytalnych). Badając odwołanie ubezpieczonego od powyższej decyzji w/w Sądy rozstrzygnęły, że do wyliczenia podstawy wymiaru emerytury nie mogły zostać uwzględnione zarobki osiągnięte przez ubezpieczonego w okresie zatrudnienia na terenie byłej NRD z uwagi na brak zaświadczenia potwierdzającego fakt opłacenia składek na ubezpieczenie społeczne, a także wobec tego, że przed wyjazdem za granicę ubezpieczony nie posiadał statusu pracownika, co nie pozwoliło przyjąć do obliczeń wynagrodzenia osiągniętego w tym samym okresie przez pracowników zatrudnionych w kraju w takim samym lub podobnym charakterze, w jakim zainteresowany pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę.

W dniu 12 października 2004r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. wpłynęło pismo Departamentu Świadczeń Emerytalno-Rentowych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z 8 października 2004r. - sporządzone w wyniku rozpoznania pisma ubezpieczonego – wskazujące na możliwość ustalenia podstawy wymiaru składki za okres zatrudnienia ubezpieczonego za granicą przed 1 października 1991r. w oparciu o wynagrodzenie osoby zatrudnionej w Polsce na takim samym lub podobnym stanowisku na jakim ubezpieczony był zatrudniony na terenie dawnej NRD. W tym samym piśmie wskazano do wykorzystania w sprawie ubezpieczonego kwoty wynagrodzenia zastępczego pracownika zatrudnionego w Polsce w podobnym charakterze w okresie odpowiadającym zatrudnieniu ubezpieczonego za granicą ,tj. w latach 1971-1976 (pismo Departamentu Świadczeń Emerytalno-Rentowych ZUS z 8 października 2004r. k.95-96 akt emerytalnych za wnioskiem z 5 czerwca 1997r.). W oparciu o powyższe pismo Departamentu ZUS, decyzją z 10 listopada 2004r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przeliczył emeryturę ubezpieczonego od 1 października 2004r. do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjmując podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych ,tj. od stycznia 1972r. do grudnia 1993r. Ustalony na tej podstawie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia wyniósł 78,84%, a do ustalenia podstawy wymiaru przyjęto kwotę bazową z chwili poprzedniego ustalenia wysokości świadczenia ,tj. 936,05 złotych (decyzja z 10 listopada 2004r. i załącznik do niej k.98-99 akt emerytalnych). Odwołanie ubezpieczonego od powyższej decyzji, w której zakwestionował on przyjętą kwotę bazową, zostało oddalone wyrokiem Sądu Okręgowego w Siedlcach z 16 lutego 2005r. w sprawie IV U 3/05 (odwołanie i wyrok z 16 lutego 2005r. k.102 i 105 w/w akt emerytalnych).

Decyzją z 13 listopada 2009r., działając na podstawie przepisów ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz ustawy z 4 września 2008r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, organ rentowy od 1 stycznia 2009r. ,tj, od dnia wejścia w życie przepisów w/w ustawy z 4 września 2008r. ponownie ustalił wysokość emerytury ubezpieczonego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjmując podstawę wymiaru składek z 20 lat kalendarzowych ,tj. od stycznia 1972r. do grudnia 1992r. Ustalony na tej podstawie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia wyniósł 79,51% (decyzja z 13 listopada 2009r. i załącznik do niej k.142-143 akt emerytalnych).

W dniu 22 maja 2013r. wpłynął do organu rentowego wniosek ubezpieczonego o ponowne obliczenie wysokości emerytury przy przyjęciu najkorzystniejszego wariantu i przy zastosowaniu obowiązującej na datę przeliczenia kwoty bazowej (wniosek z 22 maja 2013r. k.151 akt emerytalnych).

W rozpoznaniu powyższego wniosku zaskarżoną decyzją z 14 czerwca 2013r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury wskazując, że poprzednio obliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia z 20 najkorzystniejszych lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ,tj. z lat 1972-1975 i 1977-1992 wynoszący 79,51% jest najwyższy z obliczonych. Wyrokiem z 1 kwietnia 2015r. wydanym w sprawie IV U 45/15 Sąd Okręgowy w Siedlcach oddalił odwołanie ubezpieczonego od w/w decyzji z 14 czerwca 2013r. stwierdzając, że przyjęty przez organ rentowy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury jest najkorzystniejszy, a ponadto, że brak jest podstaw do przyjęcia do obliczenia emerytury, kwoty bazowej obowiązującej w dacie opisanego wyżej przeliczenia ,tj. w dniu 1 października 2004r. Wyrokiem z 30 września 2015r. Sąd Apelacyjny oddalił apelację ubezpieczonego od powyższego wyroku (wyrok Sądu Okręgowego z 1 kwietnia 2015r. wraz z uzasadnieniem k.50 i 52-55 akt IV U 45/15 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 30 września 2015r. wraz z uzasadnieniem k.85 i 88-89 akt IV U 45/15 SO w Siedlcach).

W dniu 3 stycznia 2018r. ubezpieczony ukończył 65. rok życia, a zatem osiągnął powszechny wiek emerytalny w myśl art.24 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych – w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2017r. W dniu 4 grudnia 2017r. wpłynął do organu rentowego wniosek ubezpieczonego o emeryturę w powszechnym wieku emerytalnym. Rozpoznając powyższy wniosek, w dniu 15 grudnia 2017r. organ rentowy wydał decyzję o ustaleniu kapitału początkowego ubezpieczonego, której wysokość ustalił na kwotę 119 861,50 złotych. Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego organ rentowy przyjął podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych od 1971r. do 1980r., przy czym za lata 1971-1976 (do 1 lutego 1976r.), a zatem za okres pracy ubezpieczonego na terenie dawnej NRD organ rentowy przyjął wynagrodzenie zastępcze przyjęte uprzednio do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury o symbolu EWK, a zatem wynagrodzenie przedstawione w piśmie Departamentu Świadczeń Emerytalno-Rentowych ZUS z 8 października 2004r. (na k.95-96 akt emerytalnych za wnioskiem z 5 czerwca 1997r.), a zatem kwotę: 3 885 złotych za 1971r., 45 454 złotych za 1972r., 58 768 złotych za 1973r., 58 344 złotych za 1974r., 58 713 złotych za 1975r. Za 1976r. przyjęto kwotę 5 113,25 złotych (obliczone jako 1/12 z kwoty 61 359 złotych ,tj. proporcjonalnie za 1 miesiąc przepracowany za granicą w 1976r.) plus wynagrodzenie minimalne za pozostały okres przepracowany przez ubezpieczonego w 1976r. w kraju, co dało kwotę 14 673,25 złotych za cały 1976r. Obliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 1 070,99% (decyzja z 15 grudnia 2017r. o ustaleniu wysokości kapitału początkowego ubezpieczonego i załącznik do tej decyzji zawierający obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego k.4-6 akt o ustalenie kapitału początkowego).

Po obliczeniu wysokości kapitału początkowego ubezpieczonego, zaskarżoną decyzją z 10 stycznia 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.24 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przyznał ubezpieczonemu E. H. emeryturę od 3 stycznia 2018r. ,tj. od osiągnięcia przez ubezpieczonego wieku emerytalnego. Wysokość emerytury obliczona została na podstawie art.26 powyższej ustawy ,tj. za podstawę obliczenia emerytury przyjęto kwotę kapitału początkowego ubezpieczonego z uwzględnieniem jego waloryzacji zaewidencjonowanego na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Obliczona emerytura wyniosła 2 038,61 złotych brutto miesięcznie, a po uwzględnieniu zwiększenia z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników wyniosła 2 058,55 złotych brutto miesięcznie (zaskarżona decyzja z 10 stycznia 2018r. o przyznaniu emerytury k.8 akt emerytalnych za wnioskiem z 4 grudnia 2017r.).

Po wydaniu zaskarżonej decyzji, w dniu 28 marca 2018r. wpłynął do organu rentowego wniosek ubezpieczonego o ponowne obliczenie wysokości emerytury poprzez przeliczenie kapitału początkowego z uwzględnieniem kwot wynagrodzenia wynikających z przedłożonych dokumentów w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu za okres zatrudnienia od 3 maja 1976r. do 7 maja 1977r. wystawionego przez (...) SA Grupa Holdingowa w W. oraz w postaci kart wynagrodzenia za lata 1994-1995 ,tj. z okresu zatrudnienia w przedsiębiorstwie (...) od 14 listopada 1994r. do 15 maja 1995r. (wniosek o ponowne obliczenie emerytury z 28 marca 2018r. wraz z w/w załącznikami k.12-16 akt emerytalnych za wnioskiem z 4 grudnia 2017r.). Rozpoznając powyższy wniosek, decyzją z 10 kwietnia 2018r. organ rentowy dokonał ponownego obliczenia kapitału początkowego ubezpieczonego, a uprzednio ponownego obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału. Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego organ rentowy przyjął – jak poprzednio - podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych od 1971r. do 1980r. oraz w/w kwoty wynagrodzenia zastępczego za okres pracy na terenie dawnej NRD, przy czym po doliczeniu do kwoty wynagrodzenia za 1976r. wynagrodzenia wskazanego w załączonym zaświadczeniu o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, kwota wynagrodzenia za wskazany rok wzrosła do kwoty 24 960,25 złotych. Nowy obliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 1 097,69%, a ustalony na nowo kapitał początkowy ubezpieczonego wyniósł 121 757,13 złotych (decyzja z 10 kwietnia 2018r. o ponownym ustaleniu wysokości kapitału początkowego ubezpieczonego i załącznik do tej decyzji zawierający obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego k.9-11 akt o ustalenie kapitału początkowego). W oparciu o ponownie ustalony kapitał początkowy, decyzją z 11 kwietnia 2018r. organ rentowy dokonał przeliczenia emerytury ubezpieczonego od 1 marca 2018r. ,tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku o przeliczenie. Wysokość emerytury na dzień 1 marca 2018r. wyniosła 2 070,85 złotych brutto miesięcznie, a po uwzględnieniu zwiększenia z tytułu opłacania składek na ubezpieczenie społeczne rolników wyniosła 2 090,79 złotych brutto miesięcznie. Następnie po waloryzacji – od 1 marca 2018r. wyniosła 2 153,10 złotych brutto miesięcznie (decyzja z 11 kwietnia 2018r. o przeliczeniu emerytury k.20 akt emerytalnych za wnioskiem z 4 grudnia 2017r.).

W okresie zatrudnienia w dawnej NRD od 29 listopada 1971r. do 1 lutego 1976r. ubezpieczony wykonywał pracę ślusarza remontowego urządzeń kopalnianych w kopalni odkrywkowej węgla brunatnego w ramach wydziału utrzymania ruchu w kopalni. Była to pierwsza praca zawodowa ubezpieczonego (wyjaśnienia ubezpieczonego k.18-18v akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie E. H. podlegało oddaleniu.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutu ubezpieczonego co do przyjęcia przez organ rentowy do wyliczenia wysokości kapitału początkowego wynagrodzenia minimalnego za okresy zatrudnienia od 3 maja 1976r. do 31 grudnia 1976r., od 18 sierpnia 1980r. do 31 maja 1981r. i od 14 listopada 1994r. do 15 maja 1995r. wskazać należy, że w dacie pierwszorazowego ustalenia przez organ rentowy wysokości kapitału początkowego ubezpieczonego – w decyzji z 15 grudnia 2017r. oraz w dacie przyznania emerytury – w zaskarżonej decyzji z 10 stycznia 2018r., organ rentowy nie dysponował dokumentacją płacową ubezpieczonego z powyższych okresów, dlatego w myśl art.15 ust.2a ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2015r., poz.748 ze zm.) za podstawę wymiaru składek przyjął kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia. W dniu 28 marca 2018r., a zatem już po wydaniu zaskarżonej decyzji, ubezpieczony złożył w organie rentowy wniosek o przeliczenie emerytury (na k.12 akt emerytalnych za wnioskiem z 4 grudnia 2017r.) przedkładając opisaną wyżej dokumentację w postaci zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu za okres zatrudnienia od 3 maja 1976r. do 7 maja 1977r. wystawionego przez (...) SA Grupa Holdingowa w W. oraz w postaci kart wynagrodzenia za lata 1994-1995 ,tj. za okres zatrudnienia w przedsiębiorstwie (...) od 14 listopada 1994r. do 15 maja 1995r. Po rozpoznaniu powyższego wniosku, organ rentowy – jak wskazano wyżej - ponownie ustalił wysokość kapitału początkowego ubezpieczonego, a następnie decyzją z 11 kwietnia 2018r. przeliczył emeryturę ubezpieczonego od 1 marca 2018r. ,tj. od miesiąca zgłoszenia wniosku o przeliczenie emerytury w oparciu o przedłożoną dokumentację. Powyższe pokazuje, że w dacie wydania zaskarżonej decyzji z 10 stycznia 2018r. organ rentowy nie dysponował dokumentacją pozwalającą na przyjęcie innej kwoty wynagrodzenia nie wynagrodzenie minimalne. Dlatego zarzuty ubezpieczonego podniesione w odwołaniu pod adresem w/w decyzji (wydanej przed złożeniem przez ubezpieczonego dokumentacji przedstawiającej faktycznie otrzymane wynagrodzenie) nie mogły być uznane za zasadne.

Niezasadne okazały się również zarzuty ubezpieczonego co do przyjęcia przez organ rentowy do obliczenia wysokości kapitału początkowego za okres zatrudnienia za granicą ,tj. w dawnej NRD od 29 listopada 1971r. do 1 lutego 1976r. wynagrodzenia zastępczego w kwotach wskazanych w piśmie Departamentu Świadczeń Emerytalno-Rentowych ZUS z 8 października 2004r. (na k.95-96 akt emerytalnych za wnioskiem z 5 czerwca 1997r.). W ocenie ubezpieczonego przyjęcie w/w kwot jest dla niego krzywdzące, gdyż prowadzi do zaniżenia emerytury. W przekonaniu ubezpieczonego za wskazany okres organ rentowy winien przyjąć wynagrodzenie wykazane w załączonym do odwołania zaświadczeniu wystawionym przez niemieckiego pracodawcę z 6 stycznia 2000r. (na k.2 akt sprawy), ewentualnie wynagrodzenie zastępcze odpowiadające wynagrodzeniu uzyskiwanemu przez pracownika zatrudnionego w tym okresie w kraju na stanowisku górnika w kopalni węgla kamiennego. We wskazanym okresie w Polsce nie funkcjonowały bowiem kopalnie odkrywkowe węgla brunatnego, dlatego stanowisko górnika kopalni węgla kamiennego jest równorzędne do stanowiska, na którym pracował za granicą.

W ocenie Sądu twierdzenia ubezpieczonego nie mogą być uwzględnione. W pierwszej kolejności wskazać należy, że kwestia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne ubezpieczonego za okresy pracy za granicą w latach 1971-1977 była już przedmiotem ustaleń Sądu Okręgowego w Siedlcach w sprawach, które dotyczyły ustalenia wysokości emerytury ubezpieczonego o symbolu EWK. Jak wynika z przedstawionych wyżej ustaleń, pierwotnie – w sprawie toczącej się pod sygnaturą akt IV U 1189/00 Sąd Okręgowy w Siedlcach oraz Sąd Apelacyjny w Lublinie, rozstrzygający apelację ubezpieczonego od wyroku sądu pierwszej instancji, nie znalazły podstaw do uwzględnienia ówczesnego żądania ubezpieczonego wyliczenia podstawy wymiaru emerytury ubezpieczonego przy uwzględnieniu zarobków osiągniętych przez niego w okresie zatrudnienia na terenie byłej NRD z uwagi na brak zaświadczenia potwierdzającego fakt opłacenia składek na ubezpieczenie społeczne w kraju, ewentualnie przy uwzględnieniu wynagrodzenia zastępczego, a to wobec tego, że przed wyjazdem za granicę ubezpieczony nie posiadał statusu pracownika, co nie pozwoliło przyjąć do obliczeń wynagrodzenia osiągniętego w tym samym okresie przez pracowników zatrudnionych w kraju w takim samym lub podobnym charakterze, w jakim zainteresowany pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicę (vide: odpis wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach z 19 czerwca 2001r. w sprawie IV U 1189/00 k.62 akt emerytalnych za wnioskiem z 5 czerwca 1997r. i odpis wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 22 listopada 2001r. wraz z uzasadnieniem k.68-71 w/w akt emerytalnych). Następnie, wobec przedstawienia przez wymieniony wyżej Departament Świadczeń Emerytalno-Rentowych ZUS w piśmie 8 października 2004r. kwot wynagrodzenia zastępczego pracownika zatrudnionego w podobnym charakterze i o podobnym stażu pracy w kraju, w jakim ubezpieczony był zatrudniony w NRD, organ rentowy przyjął w/w kwoty i decyzją z 10 listopada 2004r. przeliczył emeryturę ubezpieczonego (o symbolu EWK) od 1 października 2004r. przyjmując do ustalenia podstawy wymiaru emerytury podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych ,tj. od stycznia 1972r. do grudnia 1993r., w tym w/w wynagrodzenie zastępcze. Obecnie to samo wynagrodzenie zastępcze organ rentowy przyjął do ustalenia wysokości kapitału początkowego ubezpieczonego i w ocenie Sądu brak jest podstaw do zakwestionowania w/w ustaleń. Dokumenty (załączone w kopii do obecnego odwołania) znajdują się w aktach emerytalnych ubezpieczonego – na k.53-54 akt za wnioskiem o emeryturę z 5 czerwca 1997r. i były one już przedmiotem oceny przez organ rentowy oraz Sąd Okręgowy, które to organy stwierdziły, że zarobki osiągnięte przez ubezpieczonego w okresie zatrudnienia na terenie byłej NRD nie mogą być uwzględnione do ustalenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru emerytury - a obecnie kapitału początkowego - z uwagi na brak zaświadczenia potwierdzającego fakt opłacenia od tych kwot składek na ubezpieczenie społeczne w kraju. Wymóg taki wynika zaś z §10 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 1 kwietnia 1985r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (Dz. U. z 1989r., nr 11, poz.63 ze zm.). Rozporządzenie to z mocy art.194 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych zachowuje aktualność do oceny rozpatrywanego stanu faktycznego. Zgodnie bowiem z art.174 ust.3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art.15, 16, 17 ust.1 i 3 oraz art.18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999r., a zatem odpowiednio na zasadach dotyczących podstawy wymiaru emerytury. W myśl zaś powołanego §10 rozporządzenia jeżeli w okresie, z którego wynagrodzenie przyjmuje się do ustalenia podstawy wymiaru, pracownik był zatrudniony za granicą, do ustalenia podstawy wymiaru przyjmuje się za okresy tego zatrudnienia:

1/ kwoty, od których za te okresy opłacono składkę na ubezpieczenie społeczne w kraju, albo

2/ jeżeli okres zatrudnienia za granicą przypada przed dniem 1 stycznia 1991r. - kwoty wynagrodzenia przysługującego w tych okresach pracownikowi zatrudnionemu w kraju w takim samym lub podobnym charakterze, w jakim pracownik był zatrudniony przed wyjazdem za granicą.

Odnosząc się do powyższej regulacji wskazać należy, że w sprawie brak jest informacji, czy za okres pracy ubezpieczonego za granicą były opłacane składki na ubezpieczenie społeczne w kraju, co powoduje, że do obliczenia wysokości kapitału początkowego nie można przyjąć wynagrodzenia osiągniętego przez ubezpieczonego w okresie pracy za granicą (vide: zaświadczenie Wojewódzkiego Urzędu Pracy w L. z 9 grudnia 1999r. k.48 akt emerytalnych za wnioskiem z 5 czerwca 1997r.). Co do wynagrodzenia zastępczego wskazać zaś należy, że brak jest podstaw do przyjęcia innych kwot wynagrodzenia niż przyjęte przez organ rentowy w oparciu o dane Departamentu Świadczeń Emerytalno-Rentowych ZUS przekazane w w/w piśmie 8 października 2004r. W ocenie Sądu nie ma uzasadnienia twierdzenie, że wynagrodzenie zastępcze winno odnosić się do wynagrodzenia osiąganego w spornym okresie przez górnika kopalni węgla kamiennego w kraju. Pomijając w tym miejscu, że praca ubezpieczonego za granicą była pierwszą pracą ubezpieczonego, a zatem wcześniej nie miał on w kraju statusu pracownika, wskazać należy, że w okresie zatrudnienia w NRD, ubezpieczony – jak sam wskazał – nie pracował na stanowisku górnika węgla kamiennego w kopalni podziemnej, ale na stanowisku ślusarza remontowego w kopalni odkrywkowej węgla brunatnego. Różna jest natomiast praca górnika w kopalniach podziemnych węgla kamiennego, w których głębokość wydobycia sięga nawet 1 000 merów i praca ślusarza remontowego w kopalni odkrywkowej węgla brunatnego.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd na podstawie art.477 14§1 kpc odwołanie ubezpieczonego oddalił.