Sygn. akt II K 914/17
Dnia 06 lutego 2018 roku
Sąd Rejonowy w Kaliszu Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący : Sędzia Sądu Rejonowego Joanna Urbańska - Czarnasiak
Protokolant : stażysta Daria Włodarska
w obecności /-/
po rozpoznaniu w dniu 06 lutego 2018r.
sprawy karnej:
D. K.
syna A. i M. zd. J.
ur. (...) w K.
oskarżonego o to, że:
w dniu 13 lutego 2017r. w K. kierował samochodem osobowym marki P. (...) o nr rej. (...) w strefie ruchu lądowego, znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,73 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu), przy czym czynu tego dopuścił się będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokami: Sądu Rejonowego w Koninie z dnia 04.08.2004r. (sygn. akt VII K 965/04), Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 27.10.2009r. (sygn. akt VII K 1902/09), Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim z dnia 20.08.2015r. (sygn. akt II K 1361/17), Sądu Rejonowego w Pleszewie z dnia 14.01.2008r. (II K 69/07), Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 01.04.2014r. (II K 12/17), a także nie stosując się do orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 5 lat, orzeczonym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim (sygn. akt II K 1361/14), ponadto w/w czynu dopuścił się przed upływem 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Pleszewie z dnia 14.01.2008r. (sygn. akt II K 69/07) oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 01.04.2014r. (sygn. akt II K 12/14)
- tj. o czyn z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
1. oskarżonego D. K. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego wyżej wypełniającego znamiona przestępstwa z art. 178a § 4 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art.178a § 4 kk wymierza mu karę 10 /dziesięciu/ miesięcy pozbawienia wolności,
2. na podstawie art. 42 § 3 kk orzeka wobec oskarżonego tytułem środka karnego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkich kategorii dożywotnio,
3. na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 10.000,00 /dziesięć tysięcy/ złotych,
4. na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 330,00 /trzysta trzydzieści 00/100/ złotych tytułem kosztów sądowych.
SSR J. Urbańska –Czarnasiak
Sygn. akt II K 914/17
W dniu 13 lutego 2017 roku około godziny 18:00 oskarżony spożywał alkohol w postaci 3 piw tj. w łącznej ilości 1,5 litra.
( dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 69 )
Po godzinie 19:00 jechał samochodem osobowym marki P. (...) od kierunku Aleja (...) w kierunku marketu (...) w K.. W momencie gdy skręcił w ulicę (...) prowadzącą do marketu, zjechał na pas przeciwny zmuszając jadącą z naprzeciwka kierującą samochodem marki O. (...) E. N. do nagłego hamowania, w celu uniknięcia zderzenia. Oskarżony odbił swoim samochodem w prawo i wjechał na krawężnik. Kiedy z niego zjechał, pojechał dalej w głąb parkingu Castoramy, gdzie zaparkował.
( dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 69,
zeznania świadka E. N. k. 17-19,139v-140,
zeznania świadka B. Ś. k. 35-37, 140-140v )
Kierująca samochodem O. (...) wraz z pasażerem swojego samochodu B. Ś. wrócili za oskarżonym na teren parkingu Castoramy. Jadąc w jego kierunku widzieli jak oskarżony parkuje. Zaparkowali naprzeciwko P., którego kierujący włączał i wyłączał światła oraz migacze w swoim samochodzie. Z samochodu O. (...) wyszedł pasażer B. Ś., który podszedł do samochodu oskarżonego. Próbował otworzyć drzwi, lecz były zamknięte. Przez uchylone okno zapytał się D. K., czy wszystko w porządku i w momencie kiedy oskarżony odpowiedział twierdząco, wyczuł od niego woń alkoholu. Przez szybę włożył rękę do środka samochodu, otworzył drzwi i odebrał oskarżonemu kluczki do samochodu. Następnie B. Ś. zapytał się D. K. czy coś pił, na co ten odpowiedział twierdząco. B. Ś. zadzwonił na Policję.
( dowód: zeznania świadka E. N. k. 17-19, 139v-140,
zeznania świadka B. Ś. k. 35-37, 140-140v,
nagrania z monitoringu k. 23, 29,
protokoły odtworzenia nagrania k. 25-28, 30-32,
wydruk z zapisu monitoringu k. 33 )
Na miejsce przybyli funkcjonariusze policji K. w K., którzy poddali oskarżonego badaniu na stan trzeźwości urządzeniem A. nr (...). Badanie wykazało, iż prowadził pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości z następującymi wynikami:
o godzinie 19 : 40 – wynik 0,73 mg / l,
- o godzinie 19 : 56 – wynik 0,77 mg / l
Następnie badania powyższe zweryfikowano na urządzeniu Alkometr A2.0 z wynikami o godzinach 20: 15 - 0,67mg/l, 20:18 – 0,68 mg/l.. Po sprawdzeniu w bazie danych okazało się, że oskarżony posiada orzeczony zakaz prowadzenia pojazdów przez Sąd Rejonowe w Ostrowie Wielkopolskim w sprawie II K 1361/14 od dnia 28.08.2015r do dnia 28.08.2020r. Samochód zabezpieczyła żona oskarżonego B. K..
( dowód: notatka urzędowa- k. 1,
protokoły z przebiegu badania stanu trzeźwości k. 2 i 4,
świadectwa wzorcowania k. 3 i 6,
oświadczenie k- 7,
pismo Starostw Powiatowego w O. k. 45, 87,
decyzje k. 46, 48, 50, 88, 90, 92 )
Oskarżony D. K. ma 43 lata, wykształcenie zawodowe. Z zawodu wyuczonego jest mechanikiem - blacharzem. Zatrudniony w firmie znajdującej się w Niemczech z wynagrodzeniem 5.000,00 złotych miesięcznie. Oskarżony nie leczył się psychiatrycznie. Był uprzednio karany dwukrotnie za czyn z art. 178 § 1 kk, również za przestępstwo z art. 178 § 4 kk i dwukrotnie za przestępstwo z art. 244 kk.
( dowód: dane osobo - poznawcze oskarżonego- k. 67-68, dane o karalności- k. 135, odpisy wyroków k. 38, 39,44,73, 94, 106, wydruk z bazy (...) k. 107-108 )
Oskarżony D. K. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do zarzucanego mu czynu. Złożył krótkie wyjaśnienia, w których opisał krótko przebieg zdarzenia i podał, że tego dnia około godziny 18:00 spożywał alkohol w postaci 3 piw, a w sumie wypił 1,5 litra. Po ich wypiciu czuł się dobrze, dlatego wsiadł za kierownicę. Tłumaczył, że nie chciał nikomu zagrozić i na szczęście nikomu nic się nie stało. Podał, że bardzo żałuje tego co się stało. Przed Sądem oskarżony nie złożył wyjaśnień.
Sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego za wiarygodne, gdyż w pełni odzwierciedlają ustalony stan faktyczny, a także korespondują z zebranymi w sprawie dowodami z dokumentów oraz zeznaniami świadków E. N. i B. Ś., które Sąd uznał za polegające na prawdzie. Zeznania wyżej wskazanych świadków są wzajemnie spójne i w pełni wiarygodne.
Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości. Ponadto nie budziła wątpliwości także sprawność urządzenia, za pomocą którego dokonywano pomiaru zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, gdyż posiadało ono ważne świadectwo legalizacji.
Sąd zważył, co następuje:
Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwala na przyjęcie w sposób nie budzący wątpliwości, że oskarżony swym zachowaniem wyczerpał ustawowe dyspozycje przepisu artykułu 178a § 4 k.k., który penalizuje czyn polegający na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środków odurzających przez sprawcę, który był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo z art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo. Przestępstwo to zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat. Zgodnie z art. 115 § 16 k. k. człowiek znajduje się w stanie nietrzeźwości, gdy zawartość alkoholu w jego krwi przekracza 0, 5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość, lub gdy zawartość alkoholu w 1 dm wydychanego powietrza przekracza 0, 25 mg , albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. Występek przewidziany w art. 178a § 4 k. k. jest przestępstwem formalnym, które może nastąpić bez względu na to, czy zaistniał jakikolwiek skutek. Stronę podmiotową tego występku stanowi umyślność.
Oskarżony D. K. wypełnił swoim zachowaniem przedmiotową stronę występku z art. 178a § 4 k. k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., gdyż znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikiem 0,73 mg/l alkoholu w wydanych powietrzu kierował samochodem osobowym marki P. o nr rej. (...) w strefie ruchu lądowego, będąc uprzednio prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokami: Sądu Rejonowego w Koninie w sprawie VII K 965/04, Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie VII K 1902/09, Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim w sprawie II K 1361/14, Sądu Rejonowego w Pleszewie w sprawie II K 69/07, Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie II K 12/14, a także nie stosując się do orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 5 lat, orzeczonego prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Ostrowie Wielkopolskim w sprawie II K 1361/14, ponadto w/w czynu dopuścił się przed upływem 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Pleszewie z dnia 14.01.2008r. (sygn. akt II K 69/07) oraz wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 01.04.2014r. (sygn. akt II K 12/14).
Oskarżony jako dorosły mężczyzna miał pełną świadomość, iż po wypiciu alkoholu znajduje się w stanie nietrzeźwości i nie może wsiadać za kierownicę, jak również tego, że był już skazany za czyn z art. 178a § 1 kk. Działał umyślnie z zamiarem ewentualnym, gdyż zdając sobie sprawę, że znajduje się w stanie nietrzeźwości, przewidywał możliwość popełnienia przestępstwa i godził się na to. Przyjmując, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstwa z art. 178a § 4 Sąd uznał oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu.
Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, będący przedmiotem analizy i oceny Sądu, pozwala na przypisanie oskarżonemu winy, gdyż w czasie swojego bezprawnego i karalnego zachowania, mając możliwość podjęcia decyzji zgodnej z wymogami prawa, nie dał posłuchu normie prawnej. Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego należy ocenić jako znaczny. Przemawia za tym postawa oskarżonego oraz stopień i rodzaj naruszonego dobra jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji.
Mając powyższe na uwadze, kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k. k., uwzględniając stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, Sąd na podstawie 178a § 4 k.k. wymierzył oskarżonemu karę 10 miesięcy pozbawienia wolności. Zdaniem Sądu orzeczona kara jest sprawiedliwa i słuszna w odczuciu społecznym, spełniając tym samym wymogi prewencji generalnej, jak również stanowi zasłużoną dolegliwość, jaka spotyka sprawcę za naruszenie pozostających pod ochroną dóbr. Przy wymiarze kary Sąd wziął pod uwagę jako okoliczność obciążającą nagminność tego typu przestępstw i to w skali ogólnokrajowej oraz uprzednią karalność oskarżonego, głównie za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.
W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara w pełni zrealizuje wobec oskarżonego funkcję wychowawczą i represyjną, a jednocześnie stanowić będzie wystarczające ostrzeżenie na przyszłość.
Z uwagi na fakt, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, prowadząc pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości, Sąd na podstawie art. 42 § 3 k. k. (w brzmieniu obowiązującym od dnia 18 maja 2015r.) orzekł w stosunku do D. K. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w stresie ruchu lądowego dożywotnio.
Wobec popełnienia przez oskarżonego przestępstwa z art. 178a § 4 kk. Sąd zobligowany był również w myśl przepisu art. 43a § 2 kk orzec od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w wysokości od 10.000,00 złotych do 60.000,00 złotych. Zasądzając w przedmiotowym wyroku świadczenie pieniężne w minimalnej kwocie 10.000,00 złotych Sąd kierował się stanem nietrzeźwości oskarżonego i jego sytuacją materialną.
Na podstawie art. 627 kpk uwzględniając sytuację rodzinną i finansową oskarżonego Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 330,00 złotych tytułem poniesionych w niniejszej sprawie kosztów sądowych. Oskarżony jest osobą pracującą, uzyskującą z pracy zarobkowej wynagrodzenie w wysokości ok. 5.000 złotych, zatem uiszczenie poniesionych w sprawie kosztów nie będzie dla niego stanowiło zbyt dużego obciążenia. Na koszty te składa się opłata od wymierzonej kary oraz koszty poniesione zarówno w postępowaniu przygotowawczym, jak i sądowym.
SSR J. Urbańska – Czarnasiak