Sygn. akt XII K 9/18
Dnia 13 sierpnia 2018 roku
Sąd Okręgowy w Warszawie w XII Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR del. do SO Iwona Strączyńska
Protokolant: stażysta Sylwia Piesio
w obecności Prokuratora: Krystyna Nogal - Załuska
po rozpoznaniu na rozprawie 13 sierpnia 2018 r.
sprawy skazanego M. S. (1) , syna W. i Z. z d. Ś., urodzonego (...) w W.
skazanego prawomocnymi wyrokami:
1. Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie z 18 października 2012 r., sygn. akt IV K 841/12 za czyn z art. 291 § 1 k.k. popełniony w nieustalonym czasie lecz nie później niż dnia 15 lutego 2012 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych; na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zawieszono na okres 3 (trzech) lat próby;
2. Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie z 18 grudnia 2012 r., sygn. akt III K 220/12 za czyn z art. 286 § 2 k.k. popełniony w dniu 29 października 2011 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 31 § 2 k.k. popełniony w dniu 29 października 2011 r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzono karę łączną 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzono karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych; na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono okres pozbawienia wolności od 29 października 2011 r. do 30 października 2011 r. uznając grzywnę za uiszczoną do wysokości 4 (czterech) stawek dziennych;
3. Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z 19 lutego 2016 r., sygn. akt V K 13/10, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2017 r., sygn. akt II AKa 168/16, za czyn z art. 258 § 1 k.k. popełniony od nieustalonego dnia, nie później jednak niż od marca 2005 r. do lipca 2005 r. na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art. 252 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 19 kwietnia 2010 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zb. z art. 282 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. na karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych; za czyn z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w pierwotnym brzmieniu w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w okresie od sierpnia 2004 r. do października 2004 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych; za czyn z art. 291 § 1 k.k. popełniony 24 czerwca 2008 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. wymierzono karę łączną 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności i karę łączną grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych; na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 24 czerwca 2008 r. do 30 września 2010 r.; kara łączna pozbawienia wolności została wykonana częściowo (początek kary 16 marca 2017 r. – koniec 7 grudnia 2020 r.); kara łączna grzywny została wykonana częściowo (wpłacono kwotę 2.900 zł);
4. Sądu Okręgowego w Warszawie z 14 listopada 2016 r., sygn. akt XVIII K 55/15, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 17 października 2017 r., sygn. akt II AKa 148/17, za czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 30 sierpnia 2011 r. na karę 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 1 k.k. popełniony w nocy z 25/26 września 2011 r. na karę 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy 14 grudnia 2012 r. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 19 marca 2012 r. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 21 grudnia 2012 r. na karę 10 (dziesięciu) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 18 lipca 2012 r. na karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art.280 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 23 października 2012 r. na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 189 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony 31 sierpnia 2006 r. na karę 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 288 § 1 k.k. popełniony 31 sierpnia 2006 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 16 kwietnia 2012 r. na karę 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 5 lutego 2012 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności; na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzono karę łączną 12 (dwunastu) lat pozbawienia wolności; na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 16 czerwca 2014 r. do 16 marca 2017 r.; kara łączna pozbawienia wolności nie została wykonana (zostanie wprowadzona do wykonania 7 grudnia 2020 r.).
5. Sądu Okręgowego w Warszawie z 24 listopada 2016 r., sygn. akt XII K 141/14, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 13 listopada 2017 r., sygn. akt II AKa 208/17, za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 2 pkt 2 k.k. w zb. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 14 marca 2013 r. na karę 15 (piętnastu) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 540 (pięciuset czterdziestu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu jednej stawki na kwotę 300 (trzysta) złotych; na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 8 października 2013 r. do 24 listopada 2016 r.; kara grzywny nie została wykonana; kara pozbawienia wolności nie została wykonana (zostanie wprowadzona do wykonania 6 marca 2030 r.).
6. Sądu Okręgowego w Warszawie z 29 grudnia 2016 r., sygn. akt XII K 132/14, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 22 grudnia 2017 r., sygn. akt II AKa 377/17 za czyn z art. 258 § 2 k.k. popełniony w okresie od maja 2011 r. do lutego 2013 r. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 13 października 2011 r. na karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności, za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 5 września 2011 r. na karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 12 listopada 2012 r. na karę 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 3 sierpnia 2012 r. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 9 sierpnia 2012 r. na karę2 (dwóch) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy z 9/10 sierpnia 2012 r. na karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 10 sierpnia 2012 r. na karę 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 1 k.k. i z art. 156 § 1 k.k. i z art. 157 § 1 k.k. i z art. 275 § 1 k.k. i z art. 276 k.k. popełniony 25 sierpnia 2012 r. na karę 7 (siedmiu) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy z 23/24 października 2012 r. na karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy z 28/29 października 2012 r. na karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. popełniony 18 stycznia 2013 r. na karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. popełniony 31 sierpnia 2006 r. na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 25 maja 2012 r. na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony z 1/2 sierpnia 2012 r. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy z 18/19 października 2012 r. na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy z 26/27 listopada 2012 r. na karę4 (czterech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy z 26/27 listopada 2012 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy 30 stycznia 2013 r. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 18 lutego 2013 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 294 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 19 lutego 2013 r. na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności; na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. wymierzono karę łączną 15 (piętnastu) lat pozbawienia wolności; na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 3 kwietnia 2013 r. do 16 kwietnia 2014 r.; kara łączna pozbawienia wolności nie została wykonana.
orzeka
I. na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k., 85a k.k. i art. 86 § 1a k.k. łączy:
- karę łączną 6 (sześciu) latpozbawienia wolności wymierzoną M. S. (1) wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z 19 lutego 2016 r., sygn. akt V K 13/10, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 1 lutego 2017 r., sygn. akt II AKa 168/16 (pkt 3 wyroku);
- karę łączną 12 (dwunastu) lat pozbawienia wolności wymierzoną M. S. (1) wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z 14 listopada 2016 r., sygn. akt XVIII K 55/15, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 17 października 2017 r., sygn. akt II AKa 148/17 (pkt 4 wyroku);
- karę 15 (piętnastu) lat pozbawienia wolności wymierzoną M. S. (1) wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z 24 listopada 2016 r., sygn. akt XII K 141/14, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 13 listopada 2017 r., sygn. akt II AKa 208/17 (pkt 5 wyroku);
- karę łączną 15 (piętnastu) lat pozbawienia wolności wymierzoną M. S. (1) wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z 29 grudnia 2016 r., sygn. akt XII K 132/14, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 22 grudnia 2017 r., sygn. akt II AKa 377/17 (pkt 6 wyroku)
i wymierza M. S. (1) karę łączną 25 (dwudziestu pięciu) lat pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 577 k.p.k. i art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej w pkt I wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu M. S. (1) okresy rzeczywistego pozbawienia wolności: od 24 czerwca 2008 r. do 30 września 2010 r. i od 16 marca 2017 r. do 13 sierpnia 2018 r. w sprawie Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie, sygn. akt V K 13/10; od 16 czerwca 2014 r. do 16 marca 2017 r. w sprawie Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt XVIII K 55/15; od 8 października 2013 r. do 16 czerwca 2014 r. w sprawie Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt XII K 141/14; od 3 kwietnia 2013 r. do 8 października 2013 r. w sprawie Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt XII K 132/14.
III. na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k., 85a k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. łączy:
- karę łączną grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych każda, wymierzoną M. S. (1) wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z 19 lutego 2016 r., sygn. akt V K 13/10, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 1 lutego 2017 r., sygn. akt II AKa 168/16 (pkt 3 wyroku);
- karę grzywny w wysokości 540 (pięciuset czterdziestu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 300 (trzysta) złotych każda, wymierzoną M. S. (1) wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z 24 listopada 2016 r., sygn. akt XII K 141/14, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 13 listopada 2017 r., sygn. akt II AKa 208/17 (pkt 5 wyroku) i wymierza M. S. (1) karę łączną grzywny w wymiarze 690 (sześciuset dziewięćdziesięciu) stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych;
IV. na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w pkt III wyroku kary łącznej grzywny zalicza skazanemu M. S. (1) 15 (piętnaście) stawek dziennych, stanowiących równowartość kwoty 3.600 (trzy tysiące sześćset) złotych uiszczonych kar grzywny orzeczonych w sprawie Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie, sygn. akt V K 13/10 i w sprawie Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt XII K 141/14.
V. na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie w pozostałym zakresie;
VI. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego M. S. (1) od kosztów procesu, przejmując je w całości na rachunek Skarbu Państwa.
Sygn. akt XII K 9/18
wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2018 r.
W dniu 19 stycznia 2018 r. w tutejszym sądzie zarejestrowano z urzędu sprawę o wydanie wyroku łącznego wobec skazanego M. S. (1).
Na rozprawie w dniu 13 sierpnia 2018 r. oskarżyciel publiczny wniósł o wydanie wobec M. S. (1) wyroku łącznego w oparciu o obecnie obowiązujące przepisy i wymierzenie mu kary łącznej 25 lat pozbawienia wolności. Obrońca M. S. (1) - adw. O. J. wniosła o wymierzenie skazanemu kary łącznej przy zastosowaniu art. 4 § 1 k.k. w wymiarze 15 lat pozbawienia wolności.
M. S. (1) został skazany prawomocnymi wyrokami:
1. Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi Południe w Warszawie z 18 października 2012 r., sygn. akt IV K 841/12 za czyn z art. 291 § 1 k.k. popełniony w nieustalonym czasie lecz nie później niż dnia 15 lutego 2012 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych; na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności zawieszono na okres 3 (trzech) lat próby;
2. Sądu Rejonowego dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie z 18 grudnia 2012 r., sygn. akt III K 220/12 za czyn z art. 286 § 2 k.k. popełniony w dniu 29 października 2011 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; za czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 31 § 2 k.k. popełniony w dniu 29 października 2011 r. na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzono karę łączną 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 33 § 2 k.k. wymierzono karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu jednej stawki na kwotę 20 (dwadzieścia) złotych; na poczet orzeczonej kary grzywny zaliczono okres pozbawienia wolności od 29 października 2011 r. do 30 października 2011 r. uznając grzywnę za uiszczoną do wysokości 4 (czterech) stawek dziennych;
3. Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z 19 lutego 2016 r., sygn. akt V K 13/10, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2017 r., sygn. akt II AKa 168/16, za czyn z art. 258 § 1 k.k. popełniony od nieustalonego dnia, nie później jednak niż od marca 2005 r. do lipca 2005 r. na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art. 252 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do dnia 19 kwietnia 2010 r. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zb. z art. 282 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. na karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych; za czyn z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w pierwotnym brzmieniu w zw. z art. 4 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w okresie od sierpnia 2004 r. do października 2004 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności i karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych; za czyn z art. 291 § 1 k.k. popełniony 24 czerwca 2008 r. na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności; na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. wymierzono karę łączną 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności i karę łączną grzywny w wysokości 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesięciu) złotych; na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 24 czerwca 2008 r. do 30 września 2010 r.; kara łączna pozbawienia wolności została wykonana częściowo (początek kary 16 marca 2017 r. – koniec 7 grudnia 2020 r.); kara łączna grzywny została wykonana częściowo (wpłacono kwotę 2.900 zł);
4. Sądu Okręgowego w Warszawie z 14 listopada 2016 r., sygn. akt XVIII K 55/15, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 17 października 2017 r., sygn. akt II AKa 148/17, za czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 30 sierpnia 2011 r. na karę 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 1 k.k. popełniony w nocy z 25/26 września 2011 r. na karę 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy 14 grudnia 2012 r. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 19 marca 2012 r. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 21 grudnia 2012 r. na karę 10 (dziesięciu) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 18 lipca 2012 r. na karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art.280 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 23 października 2012 r. na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 189 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony 31 sierpnia 2006 r. na karę 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 288 § 1 k.k. popełniony 31 sierpnia 2006 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 16 kwietnia 2012 r. na karę 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 5 lutego 2012 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności; na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. wymierzono karę łączną 12 (dwunastu) lat pozbawienia wolności; na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 16 czerwca 2014 r. do 16 marca 2017 r.; kara łączna pozbawienia wolności nie została wykonana (zostanie wprowadzona do wykonania 7 grudnia 2020 r.).
5. Sądu Okręgowego w Warszawie z 24 listopada 2016 r., sygn. akt XII K 141/14, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 13 listopada 2017 r., sygn. akt II AKa 208/17, za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 2 pkt 2 k.k. w zb. z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 14 marca 2013 r. na karę 15 (piętnastu) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wysokości 540 (pięciuset czterdziestu) stawek dziennych grzywny przy ustaleniu jednej stawki na kwotę 300 (trzysta) złotych; na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 8 października 2013 r. do 24 listopada 2016 r.; kara grzywny nie została wykonana; kara pozbawienia wolności nie została wykonana (zostanie wprowadzona do wykonania 6 marca 2030 r.).
6. Sądu Okręgowego w Warszawie z 29 grudnia 2016 r., sygn. akt XII K 132/14, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 22 grudnia 2017 r., sygn. akt II AKa 377/17, za czyn z art. 258 § 2 k.k. popełniony w okresie od maja 2011 r. do lutego 2013 r. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 13 października 2011 r. na karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności, za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 5 września 2011 r. na karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 12 listopada 2012 r. na karę 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 3 sierpnia 2012 r. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 9 sierpnia 2012 r. na karę2 (dwóch) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy z 9/10 sierpnia 2012 r. na karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 10 sierpnia 2012 r. na karę 8 (ośmiu) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 280 § 1 k.k. i z art. 156 § 1 k.k. i z art. 157 § 1 k.k. i z art. 275 § 1 k.k. i z art. 276 k.k. popełniony 25 sierpnia 2012 r. na karę 7 (siedmiu) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy z 23/24 października 2012 r. na karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy z 28/29 października 2012 r. na karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. popełniony 18 stycznia 2013 r. na karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. popełniony 31 sierpnia 2006 r. na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 25 maja 2012 r. na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony z 1/2 sierpnia 2012 r. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy z 18/19 października 2012 r. na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy z 26/27 listopada 2012 r. na karę4 (czterech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy z 26/27 listopada 2012 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony w nocy 30 stycznia 2013 r. na karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 18 lutego 2013 r. na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności; za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 294 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony 19 lutego 2013 r. na karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności; na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 i 2 k.k. wymierzono karę łączną 15 (piętnastu) lat pozbawienia wolności; na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od 3 kwietnia 2013 r. do 16 kwietnia 2014 r.; kara łączna pozbawienia wolności nie została wykonana.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
M. S. (1) skazany został wyrokami sądów różnego rzędu, w tym ostatnio wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie. Nie budzi wątpliwości tutejszego sądu, że właściwy do wydania wyroku łącznego wobec skazanego był tutejszy sąd, bowiem właściwość sądu okręgowego ukształtowana została przy rozpoznawaniu sprawy w obu reżimach prawnych, tj. obowiązujących przed dniem 1 lipca 2015 r. i po tym dniu.
Sąd w pełni podziela stanowisko zaprezentowane w artykule M. S. (2) „Intertemporalne zagadnienia nowelizacji przepisów o karze łącznej. Wybrane problemy w kontekście art. 19 ustawy nowelizującej z dnia 20 lutego 2015 r”., (...) 2015, z. 7 – 8, s. 144 – 155. Analizując przepis art. 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 396) podkreślenia wymaga, iż na podstawie jego treści możliwe jest wyróżnienie trzech kategorii stanów faktycznych. Jedna z grup dotyczy sytuacji, w której część kar uprawomocniła się do dnia 30 czerwca 2015 r., pozostała zaś część już po tej dacie. Reguła przewidziana w art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej daje w tym wypadku pierwszeństwo nowym zasadom orzekania kary łącznej. Zgodnie bowiem z jego treścią: „Przepisów rozdziału IX ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie stosuje się do kar prawomocnie orzeczonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, chyba że zachodzi potrzeba orzeczenia kary łącznej w związku z prawomocnym skazaniem po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy”. „Potrzebę orzeczenia kary łącznej” należy rozumieć jako spełnienie w odniesieniu do tak ukształtowanego stanu faktycznego przesłanek z art. 85 k.k. (w tym m.in. wykonalność kary) w jego aktualnym brzmieniu umożliwiających zastosowanie tej instytucji. Jeżeli zatem na podstawie obecnie obowiązujących przepisów istnieje możliwość połączenia kar, które stały się prawomocne do dnia 30 czerwca 2015 r. z karami prawomocnie orzeczonymi po tej dacie, to wówczas zastosowanie znajdą aktualnie obowiązujące przepisy. Może jednak – jak słusznie wskazuje autor ww. artykułu – dojść do sytuacji, gdy takie połączenie kar na podstawie nowych zasad nie będzie możliwe. Po pierwsze, żadna z kar branych pod uwagę w danej sprawie nie będzie podlegała łączeniu z jakąkolwiek inną karą. Po drugie, będzie istniała możliwość objęcia karą łączną jedynie części kar prawomocnie orzeczonych do 30 czerwca 2015 r. z karami, które stały się prawomocne po tej dacie. Po trzecie, nie będzie istniała możliwość połączenia jakiejkolwiek z kar prawomocnie orzeczonych do 30 czerwca 2015 r. z dowolną z kar, która stała się prawomocna po tej dacie, lecz zarazem będzie istniała możliwość połączenia kar prawomocnie orzeczonych do 30 czerwca 2015 r. na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów oraz np. kar prawomocnie orzeczonych po tej dacie na podstawie aktualnie obowiązujących przepisów.
Sąd podziela stanowisko, że treść art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej pozwala na wyprowadzenie zasady, iż w sytuacji gdy w danej sprawie występują kary, które uprawomocniły się do dnia 30 czerwca 2015 r. oraz przynajmniej jedna kara, która stała się prawomocna po tej dacie, aktualizuje się konieczność rozważenia, czy kary te da się połączyć na podstawie przesłanek z art. 85 k.k. w ich aktualnym brzmieniu. Co istotne, art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej nie ogranicza możliwości zastosowania kary łącznej jedynie do tych przypadków, kiedy będzie to możliwe w stosunku do wszystkich rozważanych w danej sprawie kar. Wystarczające jest, aby zachodziła konieczność orzeczenia kary łącznej choćby w stosunku do dwóch kar. Należy podkreślić, że przepis ten pozwala na połączenie kar prawomocnie orzeczonych do 30 czerwca 2015 r. z karami, które stały się prawomocne po tej dacie, jedynie wtedy, gdy są spełnione przesłanki z art. 85 k.k. w jego aktualnym brzmieniu. Jeżeli jest to niemożliwe, to w odniesieniu do części kar (tych, które stały się prawomocne do 30 czerwca 2015 r.) zachodzi sytuacja, o jakiej mowa w art. 19 ust. 1 ustawy, a więc występują kary prawomocnie orzeczone przed dniem wejścia w życie ustawy. Tego rodzaju kary – jeżeli nie zachodzi konieczność ich połączenia z karami, które uprawomocniły się po dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej – są wyłączone spod działania nowych przepisów rozdziału IX k.k. i podlegają łączeniu na dotychczasowych zasadach. Treść art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej może sugerować, iż w takich sytuacjach, jak omawiane powyżej, możliwe będzie zastosowanie do poszczególnych skazań danego sprawcy dwóch różnych regulacji prawnych – aktualnej i poprzednio obowiązującej, w zależności od spełnienia przewidzianych na ich gruncie przesłanek łączenia kar. Podkreślenia jednak wymaga, że art. 4 § 1 k.k. nie pozwala na stosowanie w części ustawy nowej, a w części ustawy obowiązującej poprzednio. Przepis art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej przewiduje odmienne zasady intertemporalne niż te przewidziane w art. 4 § 1 k.k. Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej sąd nie dokonuje bowiem wyboru stanu prawnego na podstawie prowadzonych rozważań względności zastosowania określonej ustawy do sytuacji skazanego. To, jaką ustawę należy zastosować, determinują w tym wypadku przesłanki zawarte w art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej oraz w art. 85 k.k. w jego aktualnym brzmieniu. Nie są one zależne od względności zastosowania określonego stanu prawnego dla skazanego, lecz od warunków o charakterze obiektywnym, a więc konfiguracji czasowej dat uprawomocnienia się kar za poszczególne przestępstwa. Rację ma autor artykułu, iż gdyby uznać, że pomimo zachodzących pomiędzy tymi dwiema regulacjami różnic możliwe jest ich łączne stosowanie w odniesieniu do tych samych stanów faktycznych, to otrzymane rezultaty byłyby trudne do zaakceptowania. Uznając bowiem, że na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej zastosowanie znalazłby nowy stan prawny, sąd i tak dokonywałby oceny, jakie konkretnie przepisy – aktualne czy poprzednio obowiązujące – winny znaleźć zastosowanie, zgodnie z koniecznością wyboru ustawy względniejszej. Podobnie jeżeli z art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej wynikałoby, że zastosowanie znajdują przepisy dotyczące orzekania kary łącznej w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 r., i tak sąd musiałby dokonać oceny, czy są one względniejsze dla sprawcy niż uregulowania nowe. W rezultacie zatem dokonywany w pierwszej kolejności na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej wybór stanu prawnego pozostawałby bez znaczenia, skoro następnie podlegałby on korekcie przez pryzmat dyrektywy względności konsekwencji prawnych dla sprawcy. Dla wyboru właściwego rozwiązania sytuacji kolizyjnej nie byłaby potrzebna norma z art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej, gdyż podstawowym i jedynym czynnikiem determinującym wybór jednego z konkurujących stanów prawnych byłaby dyrektywa z art. 4 § 1 k.k. Interpretacja dopuszczająca współstosowanie tych przepisów oznaczałaby, że art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej stałby się w istocie normą całkowicie zbędną.
Podkreślić należy, że przepis art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 396) przewiduje odmienne i całkowicie autonomiczne zasady intertemporalne na potrzeby nowelizacji przepisów o karze łącznej niż te przewidziane w art. 4 § 1 k.k. Art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej nie pozwala na rozważania dotyczące względności, jak czyni to art. 4 § 1 k.k., zastosowania określonej ustawy do konkretnej sytuacji skazanego, lecz wybór stanu prawnego, wedle którego ma zapaść rozstrzygnięcie w zakresie kary łącznej w wyroku łącznym, uzależnia tylko i wyłącznie od zaistnienia przesłanek o charakterze obiektywnym przedstawionych właśnie w art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej oraz w art. 85 k.k. w brzmieniu, co oczywiste, po 1 lipca 2015 r. i jest uwarunkowany konfiguracją dat uprawomocnienia się kar za poszczególne przestępstwa.
Dodać należy, że działanie art. 19 ust. 1 ustawy nowelizującej jest działaniem epizodycznym, jednorazowym nakierowanym na wskazanie, które przepisy (obowiązujące przed, czy po 1 lipca 2015 r.) należy stosować w sytuacjach, w których wątpliwości rodzić się mogą właśnie w związku ze zmianą stanu prawnego, do którego doszło w tej dacie. Zatem jeżeli ustawodawca w akcie nowelizacyjnym w sposób wyraźny określa odmienne reguły kolizyjne należy przyjąć, że wyłącza tym samym stosowanie w omawianym zakresie normy ogólnej z art. 4 § 1 k.k.
Mając na względzie okoliczność, że objęte wydanym w przedmiotowej sprawie wyrokiem niewykonane kary pozbawienia wolności (V K 13/10, XVIII K 55/15, XII K 141/14, XII K 132/14) oraz niewykonane kary grzywny (V K 13/10 i XII K 141) zostały prawomocnie orzeczone po dniu 1 lipca 2015 r. tutejszy Sąd nie porównywał sytuacji skazanego M. S. (1) w obu porządkach prawnych dotyczących orzekania kary łącznej (na nowe i stare zasady). Kierując się literalnym brzmieniem art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2015 poz. 396) należało uznać, iż wobec M. S. (1) zastosowanie znajdą przepisy nowe, tj. obowiązujące od dnia 1 lipca 2015 r., bowiem zarówno kary pozbawienia wolności objęte: wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z 19 lutego 2016 r., sygn. akt V K 13/10, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 1 lutego 2017 r., sygn. akt II AKa 168/16 (6 lat pozbawienia wolności); wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z 14 listopada 2016 r., sygn. akt XVIII K 55/15, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 17 października 2017 r., sygn. akt II AKa 148/17 (12 lat pozbawienia wolności); wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z 24 listopada 2016 r., sygn. akt XII K 141/14, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 13 listopada 2017 r., sygn. akt II AKa 208/17 (15 lat pozbawienia wolności); wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z 29 grudnia 2016 r., sygn. akt XII K 132/14, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 22 grudnia 2017 r., sygn. akt II AKa 377/17 (15 lat pozbawienia wolności), jak również kary grzywny objęte: wyrokiem Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie z 19 lutego 2016 r., sygn. akt V K 13/10, utrzymanym w mocy wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 1 lutego 2017 r., sygn. akt II AKa 168/16 (kara łączna grzywny w wysokości 150 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 50 złotych każda); wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z 24 listopada 2016 r., sygn. akt XII K 141/14, zmienionym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 13 listopada 2017 r., sygn. akt II AKa 208/17 (kara grzywny w wysokości 540 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 300 złotych każda) zostały prawomocnie wymierzone po dniu 1 lipca 2015 r., a to właśnie – jak już wyżej podkreślono – konfiguracja czasowa dat uprawomocnienia się kar za poszczególne przestępstwa jest kluczowa.
W związku z tym, iż kary wymierzone wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z dnia 18 października 2012 r., sygn. akt IV K 841/12 (kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania) oraz wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z 18 grudnia 2012 r., sygn. akt III K 220/12 (kara pozbawienia wolności została wykonana) zostały prawomocnie orzeczone przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 396), tj. przed 1 lipca 2015 r. nie było możliwości ich połączenia z którąkolwiek z kar pozbawienia wolności wymierzonych wobec M. S. (1) w sprawach V K 13/10, XVIII K 55/15, XII K 141/14, XII K 132/14, a które stały się prawomocne po 1 lipca 2015 r.
Przechodząc do rozważań dotyczących wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności, w pierwszej kolejności należy wskazać, że kształtując wymiar kary łącznej, Sąd orzeka w oparciu o jedną z metod łączenia kar, poprzez zastosowanie zasady absorpcji, asperacji bądź kumulacji. Zastosowanie jednej z zasad i w konsekwencji wymiar kary łącznej będzie natomiast zależał od szeregu okoliczności, które ustawodawca wskazuje jako istotne z punktu widzenia orzekania w tym przedmiocie.
Na chwilę wyrokowania w przedmiotowej sprawie, zasadnicze znaczenie dla wymiaru kary łącznej, mają okoliczności wskazane w treści art. 85a k.k. Zgodnie z przywołanym przepisem, sąd musi kierować się przede wszystkim celami zapobiegawczymi i wychowawczymi, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzebą kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Choć powyższy przepis mówi o kierowaniu się przy wymiarze kary przede wszystkim celami zapobiegawczymi i wychowawczymi oraz potrzebą kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, to aktualne pozostaje badanie związku przedmiotowo – podmiotowego łączącego poszczególne czyny. Przez związek przedmiotowo – podmiotowy rozumie się przede wszystkim podobieństwo rodzajowe zbiegających się przestępstw, motywację i czas popełnienia każdego z nich (tak: wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 2 lipca 1992r., sygn. akt II Akr 117/92, LEX nr 27736). Ścisły lub odległy związek podmiotowo – przedmiotowy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami pozostającymi w zbiegu ma wpływ na zastosowanie jednej z wymienionych zasad. Mimo iż zasady wymiaru kary łącznej w oparciu o związek przedmiotowo – podmiotowy, wypracowane w trakcie wieloletniej praktyki orzeczniczej, miały zasadnicze znaczenie do czasu wprowadzenia w dniu 1 lipca 2015 r. art. 85a k.k., to jednak – jak już wyżej wskazano – okoliczności te w dalszym ciągu brane są pod uwagę przy wymiarze kary łącznej.
Po nowelizacji kodeksu karnego z 20 lutego 2015 r. maksymalna granica kary łącznej pozbawienia wolności wynosi 20 lat. Otwiera to możliwość orzeczenia kary pozbawienia wolności w wymiarze wykraczającym ponad górną granicę pozbawienia wolności przewidzianą na zasadach ogólnych (art. 37 k.k.). W konsekwencji kara łączna pozbawienia wolności może być wymierzona w wysokości pomiędzy 15 i 20 latami, w latach i miesiącach.
Przepis art. 86 § 1a k.k., dodany ustawą z 5 listopada 2009 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny, ustawy – Kodeks postępowania karnego, ustawy – Kodeks karny wykonawczy, ustawy – Kodeks karny skarbowy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 206, poz. 1589 ze zm.), pozwala na orzeczenie kary łącznej 25 lat pozbawienia wolności (określonej w art. 32 pkt 4 k.k.), jeżeli suma orzeczonych kar pozbawienia wolności (określonych z art. 32 pkt 3 k.k.) wynosi co najmniej 25 lat, a chociażby jedną z podlegających łączeniu kar orzeczono w wymiarze nie mniejszym niż 10 lat. Rozwiązanie to stwarza zatem możliwość zastosowania zasady kumulacji redukcyjnej, z tą uwagą, że możliwym będzie orzeczenie kary rodzajowo surowszej.
Maksymalny zatem wymiar kary łącznej pozbawienia wolności, którą Sąd mógł orzec wobec skazanego M. S. (1), mając na względzie treść art. 86 § 1a k.k., wynosił 25 lat pozbawienia wolności, a to z uwagi na wymierzenie skazanemu wyrokami wydanymi w sprawach: V K 13/10, XVIII K 55/15, XII K 141/14, XII K 132/14 kar pozbawienia wolności, których suma znacząco przekracza 25 lat oraz wobec faktu, że wymierzono mu dwie kary (które podlegają łączeniu), z których każda wynosi więcej niż 10 lat.
Uwzględniając powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy uznał, że najsurowsza z możliwych kara 25 pozbawienia wolności będzie karą adekwatną, biorąc pod uwagę obecną ocenę zachowania M. S. (1) i konieczność intensywnego oddziaływania w dalszym ciągu na resocjalizację skazanego, jego dotychczasową wielokrotną karalność, związek przedmiotowo-podmiotowy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami i wreszcie potrzebę kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
Sąd miał na uwadze, że kary, które zostały połączone orzeczone zostały za czyny popełnione na przestrzeni wielu lat (od 2005 r. do 2013 r.), a więc w znacznie rozciągniętym okresie czasu. Powyższa okoliczność negatywnie wpływa na wymiar kary łącznej, bowiem rodzi potrzebę orzekania w kierunku kumulacji orzeczonych kar.
Po drugie, Sąd zwrócił uwagę na fakt, że skazany dopuścił się czynów przestępnych różnego rodzaju, wypełniających znamiona zarówno przestępstw przeciwko porządkowi publicznemu (art. 258 § k.k.), mieniu (art. 280 § 2 k.k.), jak i życiu (art. 148 § 2 pkt 2 ). Nie są to więc przestępstwa jednego rodzaju, co byłoby okolicznością dającą możliwość orzeczenia kary łącznej w oparciu o zasadę absorpcji.
Po trzecie wreszcie, Sąd miał na uwadze „karierę przestępczą” M. S. (1). Był on dotychczas skazany sześciokrotnie za łącznie kilkadziesiąt czynów zabronionych na przestrzeni raptem 4 lat, co jest okolicznością zdecydowanie działającą na niekorzyść skazanego. Popełnienie bowiem więcej niż dwóch przestępstw jest dla Sądu istotnym czynnikiem prognostycznym, przemawiającym za orzekaniem kary łącznej surowszej niż kara wymierzana w oparciu o zasadę absorpcji.
Negatywnej oceny ww. okoliczności nie zmienia pozytywna opinia o skazanym wystawiona przez Areszt Śledczy w W.-B. (przestrzeganie obowiązującego w jednostce porządku wewnętrznego, brak kar dyscyplinarnych). Pamiętać należy, że M. S. (1) przez kilka ostatnich lat nie przejawiał jakiejkolwiek refleksji na temat swojego zachowania, o czym świadczy jego wielokrotna karalność, a tym samym brak pozytywnej refleksji i uznania karygodności swych zachowań.
Analizując zgromadzony materiał dowodowy i rozstrzygając o wymiarze kary łącznej, opinię sporządzoną na temat procesu resocjalizacji M. S. (1) Sąd uwzględnił na jego korzyść. Na uwzględnienie zasługuje okoliczność, iż skazany ukończył z wynikiem pozytywnym program resocjalizacji sprzyjający przygotowaniu do readaptacji społecznej „Aktywne formy poszukiwania pracy”.
Niemniej jednak, jak już wyżej wskazano, Sąd nie mógł pominąć okoliczności przemawiających za orzeczeniem najsurowszej kary. Opinia na temat resocjalizacji skazanego jest pozytywna, lecz niekorzystne okoliczności dotyczące wielości skazań M. S. (1), jak również dat popełnienia i ilości czynów zabronionych nie pozwalają na obniżenie wymiaru kary łącznej.
Podkreślenia wymaga, że rozstrzygnięcie w przedmiocie kary łącznej nie może być sposobem na premię dla sprawcy większej liczby przestępstw. Jednocześnie, ze względu na maksymalnie dopuszczalny przez ustawodawcę wymiar kary łącznej pozbawienia wolności, w niniejszej sprawie do takiej właśnie sytuacji doszło. Gdyby bowiem kolejno wprowadzać skazanemu do wykonania wszystkie dotychczas wymierzone wobec niego kary pozbawienia wolności, to M. S. (1) miałby łącznie do odbycia blisko 50 lat kary pozbawienia wolności.
Przyjmując nowy reżim prawny połączone zostały ponadto wymierzone wobec M. S. (1) niewykonane kary grzywny, a orzeczone w wyrokach: Sądu Okręgowego Warszawa-Praga w Warszawie z dnia 19 lutego 2016 r., sygn. akt V K 13/10 i Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. akt XII K 141/14. Sąd orzekł na zasadzie pełnej kumulacji karę łączną 690 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 240 zł. Jedynie te kary grzywny zostały prawomocnie wymierzone po dniu 1 lipca 2015 r., co zgodnie z przywołaną w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r., poz. 396) konfiguracją czasową mogło doprowadzić do połączenia tych kar na nowych zasadach. Na marginesie jedynie należy wskazać, że kary grzywny wymierzone wyrokami Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z 18 października 2012 r., sygn. akt IV K 841/12, Sądu Rejonowego dla Warszawy-Woli w Warszawie z 18 grudnia 2012 r., sygn. akt III K 220/12 zostały wykonane.
W ocenie Sądu wymierzona w ww. wymiarze kara łączna grzywny spełni, wypracowane w orzecznictwie, dyrektywy wymiaru kary łącznej obowiązujące przed dniem 1 lipca 2015 r. Sąd uwzględnił, jako okoliczność obciążającą odstęp czasowy między czynami, objętymi wyrokami wydanymi w sprawie V K 13/10 i XII K 141/14, które zostały objęte przedmiotowym wyrokiem łącznym. Uwzględnić należało poprawne zachowanie się M. S. (1) w warunkach izolacji więziennej ustalone na podstawie opinii o skazanym. Wskazać jednak należy, iż proces jego resocjalizacji – co już wyżej podkreślano - nie dobiegł jeszcze końca, dlatego poprawna opinia o skazanym nie mogła mieć większego wpływu również na wymiar kary łącznej grzywny. M. S. (1) winien w przekonaniu Sądu w dalszym ciągu podlegać procesowi resocjalizacji, zwłaszcza że nie odbył jeszcze surowych kar pozbawienia wolności wymierzonych w sprawach prowadzonych pod sygn. akt V K 13/10, XVIII K 55/15, XII K 141/14 i XII K 132/14 (a objętych wyrokiem łącznym w przedmiotowej sprawie), co sprawia, że wnioski na temat przebiegu procesu resocjalizacji skazanego powinny być poparte dalszym, przynajmniej poprawnym, zachowaniem M. S. (1). Sąd miał na względzie również odmienny charakter czynów popełnionych przez skazanego objętych wyrokami wydanymi w sprawie V K 13/10 i XII K 141/14. Sąd uwzględnił także wymiar kar jednostkowych grzywny, które podlegały łączeniu.
Wymierzając karę łączną grzywny Sąd miał na uwadze konieczność kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara łączna grzywny wymierzona w oparciu o zasadę kumulacji winna być sygnałem nieopłacalności wielokrotnego dopuszczania się przestępstw. Zastosowanie natomiast zasady absorpcji stanowiłoby dla skazanego niczym nieuzasadnioną nagrodę za liczne konflikty z prawem. Raz jeszcze podkreślenia wymaga, iż skazany w dalszym ciągu wymaga resocjalizacji w zakładzie karnym.
Na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 13 sierpnia 2018 r. Sąd zaliczył M. S. (1) okresy rzeczywistego pozbawienia wolności od 24 czerwca 2008 r. do 30 września 2010 r. i od 16 marca 2017 r. do 13 sierpnia 2018 r. w sprawie Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie, sygn. akt V K 13/10; od 16 czerwca 2014 r. do 16 marca 2017 r. w sprawie Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt XVIII K 55/15; od 8 października 2013 r. do 16 czerwca 2014 r. w sprawie Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt XII K 141/14; od 3 kwietnia 2013 r. do 8 października 2013 r. w sprawie Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt XII K 132/14.
Na poczet orzeczonej w pkt III wyroku wydanego w przedmiotowej sprawie kary łącznej grzywny zaliczono skazanemu M. S. (1) 15 stawek dziennych, stanowiących równowartość kwoty 3.600 złotych uiszczonych kar grzywny, orzeczonych w sprawie Sądu Okręgowego Warszawa – Praga w Warszawie, sygn. akt V K 13/10 i w sprawie Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. akt XII K 141/14.
Jak już Sąd wyżej wskazywał, brak było warunków do wydania wyroku łącznego w pozostałym zakresie, dlatego postępowanie w sprawie o wydanie wyroku łącznego w tej części umorzono na podstawie art. 572 k.p.k.
Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił skazanego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, albowiem jest on i w ciągu najbliższych kilkudziesięciu lat będzie pozbawiony wolności.