POSTANOWIENIE

Dnia 25 stycznia 2019 r.

Sąd Okręgowy w Łomży II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Jolanta Małachowska

Protokolant: Katarzyna Fabiszewska

przy udziale prokuratora Prokuratury Okręgowej w Łomży – W. J.

po rozpoznaniu w sprawie A. S.

skazanego z art. 207§1 kk, 190a§1 kk

zażalenia wniesionego przez skazanego

na postanowienie Sądu Rejonowego w Łomży II Wydział Karny

z dnia 15 listopada 2018 r.

sygn. akt II Ko 1657/18 (II K 123/15)

w przedmiocie zarządzenia wykonania warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności

na podstawie art. 437§1 kpk w zw. z art. 1§2 kkw

p o s t a n a w i a :

zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 15 listopada 2018 roku w sprawie sygn. akt II Ko 1657/18 (II K 123/15) Sąd Rejonowy w Łomży II Wydział Karny zarządził skazanemu A. S. wykonanie warunkowo zawieszonej wobec niego kary 10 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w Łomży z dnia 8 września 2015 r. w sprawie II K 123/15 powołując jako podstawę prawną rozstrzygnięcia art. 75§1a kk.

Na powyższe postanowienie zażalenie złożył skazany A. S. i nie precyzując zarzutów wniósł o nie odwieszanie mu kary pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie skazanego nie jest zasadne i na uwzględnienie nie zasługuje.

Ustalenia faktyczne i prawne dokonane przez Sąd I instancji są prawidłowe i znajdują potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Kontrola odwoławcza nie wykazała, aby Sąd Rejonowy dopuścił się błędów w ustaleniach faktycznych mających wpływ na treść wydanego rozstrzygnięcia. Sąd ten bowiem przy uwzględnieniu wszystkich dowodów w sprawie i po rozważeniu zarządzenia wykonania kary w oparciu o przepis art. 75§1a kk, prawidłowo wywiódł, że tego typu rozstrzygnięcie w stosunku do A. S. jest jedynie słuszne.

Powołany w zaskarżonym postanowieniu przepis art. 75§1a kk stanowi o zarządzeniu przez sąd wykonania kary, jeżeli skazany za przestępstwo popełnione z użyciem przemocy lub groźby bezprawnej wobec osoby najbliższej lub innej osoby małoletniej zamieszkujących wspólnie ze sprawcą w okresie próby rażąco narusza porządek prawny, ponownie używając przemocy lub groźby bezprawnej wobec osoby najbliższej lub innej osoby małoletniej zamieszkujących wspólnie ze sprawcą.

Jak wynika z analizy akt sprawy, co trafnie podkreślił Sąd Rejonowy w pisemnych motywach zaskarżonego postanowienia - skazany nie zmienił swego postępowania. Nadal w rażący sposób narusza porządek prawny, gdyż ponownie używa przemocy i groźby bezprawnej wobec osób najbliższych oraz ma lekceważący stosunek do obowiązku nałożonego wyrokiem sądowym. Potwierdzeniem tego są nie tylko akta prowadzonego przez kuratora dozoru, ale i wniesiony już do sądu akt oskarżenia w sprawie przeciwko skazanemu A. S., zarejestrowanej za numerem IIK 852/18, w której zarzucono mu znęcanie się nad matką i jej mężem tj. czyn z art. 207§1kk. Ponadto skazany w okresie próby zobowiązany był do powstrzymywania się od nadużywania alkoholu, jednakże od pewnego czasu ponownie tego obowiązku nie przestrzega, a będąc pod działaniem alkoholu jest agresywny w stosunku do matki i jej męża. Nie umknęło również uwadze Sądu I instancji, że matka obawia się o bezpieczeństwo swoje i męża.

Powyższe świadczy o nieskuteczności orzeczonej wobec niego kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Oceny tej nie są w stanie zmienić podnoszone przez skazanego okoliczności, w tym związane z jego niewiedzą o toczącym się postępowaniu w sprawie IIK 123/15 bowiem całkowicie przeczy temu analiza akt tej sprawy, z której jasno wynika, że wezwanie na pierwszy termin rozprawy na 25.05.2015 r. odebrał on osobiście. Co więcej skierował pismo datowane na 30.03.2015 r., w którym wyraźnie to potwierdził i jednoznacznie wskazał, że „solennie zobowiązuje się na nią wstawić”, po czym nie stawił się na rozprawę, a z akt dozoru wynika, że w kwietniu wyjechał za granicę nikogo o tym nie informując.

Powyższe wskazuje zatem klarownie, iż Sąd I instancji w sposób prawidłowy rozważył i trafnie ocenił wszystkie istotne dla sprawy okoliczności, a wobec tego zasadność przedstawionego w zaskarżonym postanowieniu stanowiska w przedmiocie zarządzenia wykonania kary nie nasuwa żadnych wątpliwości.

Nie znajdując zatem żadnych podstaw do zakwestionowania zaskarżonego postanowienia, Sąd Okręgowy orzekł jak na wstępie.

SSO Jolanta Małachowska