Sygn. akt II K 562/17
Dnia 15 marca 2018 roku
Sąd Rejonowy w Brodnicy II Wydział Karny w składzie:
|
Przewodniczący: |
SSR Marzanna Wiśniewska |
|
Protokolant: |
stażysta Natalia Rudnik |
w obecności Prokuratora Doroty Pawlikowskiej
po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2018 roku
sprawy T. T. s. K. i E. z domu R.
ur. (...) w B.
oskarżonego o to, że:
W okresie od 13 lipca 2017 roku do 17 lipca 2017 roku w B. przy (...). P., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w sposób umyślny uszkodził klatkowe drzwi wejściowe do mieszkania „P., w ten sposób, że przy użyciu wiertarki ponawiercał ich powierzchnię w wyniku czego spowodował straty w kwocie 1950 złotych działając na szkodę (...), przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w wymiarze 6 (sześciu) lat, i 6 (sześciu) miesięcy którą odbył w całości, w okresie od 29.04.2010 roku do 24.10.2016 roku za umyślne przestępstwo podobne z art. 286 § 1 kk, art. 297 § 1 kk, art. 263 § 2 kk, art. 224 § 2 kk, art. 270 § 3 kk, art. 275 § 1 kk, art. 242 § 1 kk orzeczoną prawomocnym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Brodnicy z dnia 19.11.2009 roku sygn.. akt IIK 55/09
to jest o czyn z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
orzeka
I/ uznaje oskarżonego T. T. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu stanowiącego występek z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na podstawie art. 288 §1 kk wymierza mu karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności;
II/ na podstawie art. 46§1 kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) kwoty 1950 (jeden tysiąc dziewięćset pięćdziesiąt) złotych;
III/ zwalnia oskarżonego od opłaty sądowej, a wydatkami postępowania obciąża Skarb Państwa;
IV/ zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. A. K. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych wraz z należną stawką podatku VAT tytułem nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.
Sygn. akt II K 562/17
T. T. s. K. został oskarżony o to, że w okresie od 13 lipca 2017 roku do 17 lipca 2017 roku w B. przy (...). P., woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w sposób umyślny uszkodził klatkowe drzwi wejściowe do mieszkania „P., w ten sposób, że przy użyciu wiertarki ponawiercał ich powierzchnię w wyniku czego spowodował straty w kwocie 1950 złotych działając na szkodę (...), przy czym czynu tego dokonał w ciągu 5 lat po odbyciu kary pozbawienia wolności w wymiarze 6 (sześciu) lat, i 6 (sześciu) miesięcy którą odbył w całości, w okresie od 29.04.2010 roku do 24.10.2016 roku za umyślne przestępstwo podobne z art. 286 § 1 kk, art. 297 § 1 kk, art. 263 § 2 kk, art. 224 § 2 kk, art. 270 § 3 kk, art. 275 § 1 kk, art. 242 § 1 kk orzeczoną prawomocnym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Brodnicy z dnia 19.11.2009 roku sygn.. akt IIK 55/09, to jest o czyn z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.
Oskarżony w toku postępowania przygotowawczego (k. 89-90) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i oświadczył, że wszelkie wyjaśnienia złoży w toku postepowania sądowego. T. T. (k. 133v) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia zgodnie z ustalonym stanem faktycznym.
Sąd ustalił, że oskarżony T. T. zrealizował wszystkie znamiona czynu zabronionego i dokonał przestępstwa.
Występek z art. 288 kk zagrożony jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Uznając oskarżonego za winnego popełnienia ciągu przestępstw z art. 288 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk Sąd na podstawie art. 288 § 1 kk wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.
Wymierzona przez Sąd kara powinna spełniać określone w Kodeksie Karnym cele. Art. 53 § 1 k.k. wskazuje, iż kara powinna uwzględniać cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie ma osiągnąć w stosunku do skazanego oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
Cele zapobiegawcze osiąga się przez wymierzanie takich kar, które zapobiegają powrotowi sprawcy na drogę przestępstwa. Cel ten może być realizowany także przez uświadomienie skazanemu nieopłacalności popełniania przestępstw.
Uzupełnieniem celu zapobiegawczego jest cel wychowawczy, który wymaga takiego doboru kary i określenia jej wymiaru, aby sprawcę wychować, skłonić do zmiany postępowania i przestrzegania porządku prawnego. Efekt taki może zostać osiągnięty przez odstraszenie sprawcy od popełniania przestępstwa, przez uniemożliwienie mu ich popełniania (np. na skutek orzeczenia bezwzględnej kary pozbawienia wolności), oraz przez wychowanie (resocjalizację) skazanego tj. kształtowania społecznie pożądanej postawy skazanego i umożliwienia mu powrotu do społeczeństwa po odbyciu kary.
Przy dyrektywie prewencji ogólnej chodzi o uwzględnienie przez sąd przy wymiarze kary potrzeb w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Celem tak rozumianej prewencji ogólnej jest wymierzenie takich kar i środków karnych, które utwierdzają w świadomości społecznej przekonanie o obowiązywaniu prawa, dają gwarancję skutecznego zwalczania przestępczości, tworzą atmosferę zaufania do obowiązującego systemu prawnego i potępienia, a nie współczucia, dla ludzi, którzy prawo to naruszają.
Wymierzenie kary powinno być dyktowane potrzebami prewencji indywidualnej, jednakże w granicach, w których górny pułap limituje stopień winy – dolny zaś wyznaczają potrzeby prewencji ogólnej. Kara nie może, bowiem swoją łagodnością podważać zaufania do prawnej ochrony dobra, ani swoją surowością przekraczać stopnia winy.
Powyższe cele mogą zostać osiągnięte poprzez orzeczenie kary o charakterze bezwzględnym, bądź poprzez zastosowanie środków probacyjnych przewidzianych w Kodeksie Karnym. Rozstrzygnięcie co do tego, czy kara ma być orzeczona w postaci bezwzględnej, czy z warunkowym zawieszeniem jej wykonania musi znajdować uzasadnienie w pozytywnej lub negatywnej prognozie kryminologicznej.
Przechodząc do okoliczności uzasadniających wymiar kary orzeczonej wobec oskarżonego stwierdzić należy bardzo wyraźnie, że Sąd przeanalizował w tej sprawie wszystkie aspekty mogące mieć jakiekolwiek znaczenie. Zdaniem Sądu ujawnione w sprawie okoliczności dowodzą, że mamy do czynienia z kolejnym powrotem na drogę przestępstwa przez oskarżonego. Można więc mówić, że oskarżony dopuścił się czynu o bardzo wysokim stopniu szkodliwości społecznej. W przedmiotowej sprawie Sąd stanął na stanowisku, iż wobec oskarżonego T. T., aby zrealizowane zostały wszystkie cele kary, konieczne jest wymierzenie kary bezwzględnej pozbawienia wolności.
Szczegółowa analiza wszystkich okoliczności sprawy dokonana przez pryzmat celów kary wskazanych w art. 53 kk zdaniem Sądu przekonuje, że kara 3 miesięcy pozbawienia wolności jest wystarczającą dla osiągnięcia wobec oskarżonego celów wychowawczych oraz adekwatną do stopnia jego zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionych czynów.
Okolicznością niewątpliwie obciążającą w przedmiotowej sprawie jest uprzednia wielokrotna karalność oskarżonego - w tym za przestępstwa przeciwko mieniu, fakt, że działał on w warunkach powrotu do przestępstwa (k. 67-70, 71-74). Okoliczności te Sąd wziął pod uwagę przy wymiarze kary.
Okolicznością, którą Sąd ocenił na korzyść oskarżonego była jego postawa po popełnieniu przestępstwa. Oskarżony finalnie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Ponadto szczegółowo opisał ich przebieg, w żadnej mierze nie utrudniał toczącego się postępowania. Ponadto wyraził żal z powodu popełnionych czynów. Postawa oskarżonego w toku postępowania wskazuje zdaniem Sądu, iż rozumie on naganność swego zachowania tym nie mniej jednak dokonał on zniszczenia mienia w warunkach powrotu do przestępstwa, choć wartość zniszczonego mienia jest stosunkowo niewielka.
Reasumując zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia szkodliwości społecznej czynu, jak i zawinienia oskarżonego i spełni swoje cele w zakresie prewencji ogólnej i indywidualnej. W ocenie Sądu kara tak wymierzona spełni swój cel zapobiegawczo-wychowawczy w stosunku do oskarżonego, jak też i w zakresie społecznego jej oddziaływania.
Na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd zobowiązał oskarżonego do zapłaty na rzecz pokrzywdzonego (...) kwoty 1950 (jeden tysiąc dziewięćset pięćdziesiąt) złotych, tytułem obowiązku naprawienia szkody w całości. Zobowiązanie do naprawienia szkody uzasadnione jest potrzebą udzielenia pokrzywdzonemu należnej mu satysfakcji nie tylko moralnej, ale i majątkowej. Przemawiają za takim rozwiązaniem także zasady współżycia społecznego i sprawiedliwości.
Z uwagi na zakres wniosku o uzasadnienie zakreślony do orzeczenia o karze ograniczono – w oparciu o treść art. 423§1a kpk zakres uzasadnienia do tej części wyroku.
SSR Marzanna Wiśniewska
1. (...)
2. (...)
B., dnia (...).