Sygn. akt IIK 181/18
Dnia 19 września 2018 r.
Sąd Rejonowy w Mrągowie, II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Wojciech Szałachowski
Protokolant: st. sekr. sądowy Ewelina Rabuczewska
w obecności prokuratora Prok. Rej. Adama Maurycego Popek
po rozpoznaniu dnia 19/09/2018 r. sprawy
A. J. syna S. i G. z domu B.,
ur. (...) w M.,
oskarżonego o to, że:
W dniu 15 lipca 2013 roku w siedzibie Starostwa Powiatowego w M. w obecności pracownika Wydziału Komunikacji i (...), będąc pouczonym o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia, złożył fałszywe oświadczenie o utracie prawa jazdy nr (...) nr druku (...), z którego wynika, iż w dniu 29 czerwca 2013 roku zgubił wymieniony dokument podczas gdy w rzeczywistości wymieniony wymienił posiadane przez niego prawo jazdy na prawo jazdy belgijskie,
tj. o przestępstwo z art. 233 § 1 i 6 k.k.
O R Z E K A :
I. Oskarżonego A. J. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 233 § 1 i 6 k.k. skazuje go na karę grzywny w rozmiarze 150 stawek dziennych, ustalając wysokość stawki na 10 (dziesięć) złotych;
II. Na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 150 złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami procesu w wysokości 160 złotych.
Sygnatura akt IIK 181/18
UZASADNIENIE w trybie art. 424 § 3 k.p.k.
Sąd zważył , co następuje :
Oskarżony A. J. syn S. i G. z domu B., ur. (...) w M., został uznany za winnego tego, że w dniu 15 lipca 2013 roku w siedzibie Starostwa Powiatowego w M. w obecności pracownika Wydziału Komunikacji i (...), będąc pouczonym o odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia, złożył fałszywe oświadczenie o utracie prawa jazdy nr (...) nr druku (...), z którego wynika, iż w dniu 29 czerwca 2013 roku zgubił wymieniony dokument podczas gdy w rzeczywistości wymieniony wymienił posiadane przez niego prawo jazdy na prawo jazdy belgijskie, tj. o przestępstwo z art. 233 § 1 i 6 k.k.
Oskarżony A. J. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu (d. wyjaśnienia oskarżonego k. 65-66). W świetle jego wyjaśnień okoliczności popełnienia przestępstwa i wina nie budzą wątpliwości. Postawa oskarżonego wskazuje, że cele postępowania zostaną osiągnięte bez przeprowadzenia rozprawy. Prokurator w niniejszej sprawie złożył wniosek o skazanie oskarżonego (k. 77). Wniosek o skazanie oskarżony złożył na k. 68.
Istnieje przesłanka prowadzenia postępowania w trybie konsensualnym – art. 335 § 1 k.p.k. Strona została pouczona o możliwości zaznajomienia się z aktami k. 66 (art. 335 § 3 k.p.k.). Wyznaczono posiedzenie - art. 339 § 1 pkt 3a k.p.k. Prokurator stawił się na posiedzenie osobiście, a oskarżony, prawidłowo zawiadomiony o terminie posiedzenia, nie stawił się na nie.
Sąd wymierzył oskarżonemu karę uznając go za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 233 § 1 i 6 k.k. skazał go na karę grzywny w wymiarze 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych, przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć) złotych. Omyłkowo przy orzekaniu kary grzywny wobec skazanego Sąd nie powołał art. 37 a kodeksu karnego.
O kosztach sądowych orzeczono jak w punkcie II wyroku, na podstawie art. 627 k.p.k.
Wymierzona oskarżonemu kara została orzeczona zgodnie z wnioskiem oskarżyciela publicznego uzyskanym w trybie konsensusu z oskarżonym( k. 68 i 77).
W tym stanie rzeczy, należy uznać, że wymierzona oskarżonemu kara grzywny jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu mu zarzucanego, stopnia zawinienia, a także adekwatna do uprzedniej karalności oskarżonego, sposobu działania, motywów i pobudek. Orzeczona kara spełni cele kary w tym, przede wszystkim, cel wychowawczy.
Orzeczona kara nie wykracza poza ustawowy wymiar kary w chwili popełnienia czynu. Jej wysokość limitowana jest także oświadczeniami woli Prokuratora, jak i oskarżonego A. J., skoro Sąd w niniejszej sprawie stosował tryb postępowania zgodny z treścią art. 335 § 1 k.p.k.
Dlatego orzeczono jak w wyroku.