Sygn. akt I C 660/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 października 2018 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie, I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:

Sędzia SO Ewa Ligoń-Krawczyk

Protokolant:

sekretarz sądowy Katarzyna Maciaszczyk

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2018 roku w Warszawie

sprawy z powództwa Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko K. G.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego K. G. na rzecz Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 88 449,79 zł (osiemdziesiąt osiem tysięcy czterysta czterdzieści dziewięć złotych i siedemdziesiąt dziewięć groszy) wraz z odsetkami umownymi w wysokości 10% rocznie, nieprzekraczającymi odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od kwoty 84 581,57 zł (osiemdziesiąt cztery tysiące pięćset osiemdziesiąt jeden złotych i pięćdziesiąt siedem groszy) od dnia 6 lipca 2017 roku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego K. G. na rzecz Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 9 840 zł (dziewięć tysięcy osiemset czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 19 lipca 2017 roku Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł do Sądu Okręgowego w N. o orzeczenie nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym, że pozwany K. G. ma zapłacić powodowi kwotę 88 449,79 zł z tytułu niespłaconego kredytu w tym z należnymi odsetkami umownymi ustalonymi w regulaminie Karty Kredytowej (...) w wysokości 10% rocznie od kwoty 84 581,57 zł naliczonymi do dnia 5 lipca 2017 roku; kwotę z tytułu odsetek umownych ustaloną jako 10% rocznie od kwoty 84 581,57 zł od dnia 6 lipca 2017 roku do dnia faktycznej spłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych oraz uiszczonych przez wierzyciela opłaty sądowej i 17 zł tytułem opłaty skarbowej od złożonych pełnomocnictw.

W przypadku wystąpienia przesłanek uniemożliwiających wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym powód wniósł o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, a dopiero w dalszej kolejności skierowania sprawy do rozpoznania w trybie zwykłym lub w wypadku wniesienia przez pozwanego w terminie zarzutów: o zasądzenie od K. G. na rzecz powoda kwoty 88 449,79 zł z tytułu niespłaconego kredytu w tym z należnymi odsetkami umownymi ustalonymi w regulaminie Karty Kredytowej (...) w wysokości 10% rocznie od kwoty 84 581,57 zł naliczonymi do dnia 5 lipca 2017 roku; kwotę z tytułu odsetek umownych ustaloną jako 10% rocznie od kwoty 84 581,57 zł od dnia 6 lipca 2017 roku do dnia faktycznej spłaty oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych oraz uiszczonych przez wierzyciela opłaty sądowej i 17 zł tytułem opłaty skarbowej od złożonych pełnomocnictw.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała, że pozwany zawarł z bankiem umowę o kartę kredytową na podstawie, której K. G. otrzymał kartę kredytową i limit kredytowy oraz zobowiązał się do spłaty zaciągniętego kartą zadłużenia zgodnie z warunkami umowy oraz regulaminu. Pozwany nie uregulował zadłużenia w sposób i terminach przewidzianych w umowie, dlatego też bank wypowiedział mu umowę i wezwał do zapłaty kwoty 88 449,79 zł oraz należnych odsetek od kwoty 84 581,57 zł. Pomimo upływu terminu wskazanego w wezwaniu pozwany nie dokonał na rzecz banku żadnej wpłaty ( pozew k. 3-4).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 31 sierpnia 2017 roku w sprawie I Nc 143/17 Sąd Okręgowy w N. I Wydział Cywilny nakazał pozwanemu K. G., aby w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu zapłacił stronie powodowej Bankowi (...) Spółce Akcyjnej w W. kwotę 88 449,79 zł oraz odsetki w wysokości 10% od kwoty 84 581,57 zł od dnia 6 lipca 2017 roku do dnia zapłaty, nie więcej jednak niż dwukrotność odsetek ustawowych, a także kwotę 6 523 zł tytułem kosztów postępowania w tym kwotę 5 417 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, albo wniósł w tym terminie sprzeciw ( nakaz zapłaty k. 26).

Pozwany K. G. w sprzeciwie z dnia 5 października 2017 roku zaskarżył nakaz zapłaty z dnia 31 sierpnia 2017 roku w całości, podając, że powodowi nie przysługuje od pozwanego żądana w pozwie kwota, wniósł o przekazanie sprawy do rozpoznania sądowi właściwemu zgodnie z wyborem dokonanym przez powoda w pozwie, tj. do sądu właściwego według siedziby banku – w W..

W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany podniósł, że powód w ogóle nie wykazał faktu zawarcia umowy o kartę kredytową, ponieważ nigdy nie zostało przedstawione pełnomocnictwo osoby, która podpisała umowę ze strony banku. Pozwany zakwestionował również załączony do pozwu wyciąg z ksiąg rachunkowych i podaną w nim kwotę zadłużenia ( sprzeciw od nakazu zapłaty k. 33-34).

Postanowieniem z dnia 7 listopada 2017 roku Sąd Okręgowy w N., I Wydział Cywilny stwierdził swoją niewłaściwość i sprawę przekazał do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie ( postanowienie k. 42-42v).

Powód w odpowiedzi na sprzeciw z dnia 5 grudnia 2017 roku wniósł o uwzględnienie powództwa zgodnie z żądaniem pozwu oraz o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania w tym 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych, wskazując na gołosłowność i bezpodstawność podniesionych przez K. G. zarzutów ( odpowiedź na sprzeciw k. 52-55v).

Do zamknięcia rozprawy strony nie modyfikowały swoich stanowisk w sprawie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

K. G. w dniu 31 maja 2009 roku wystąpił z wnioskiem do Banku (...) w W. o wydanie karty kredytowej (...) ( dowód: wniosek o wydanie karty k. 8v).

Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W., w imieniu którego działał pełnomocnik U. N., zawarł z K. G. w dniu 12 czerwca 2009 roku umowę o kartę kredytową (...), na podstawie której bank wydał klientowi kartę uprawniającą do dokonywania transakcji w ramach limitu 6 000 zł kredytu na warunkach określonych w umowie oraz regulaminie, zaś pozwany zobowiązał się do spłaty zaciąganego kartą zadłużenia zgodnie z umową oraz regulaminem ( dowód: umowa o kartę kredytową k. 8).

Pozwany na mocy umowy zobowiązał się do spłaty co najmniej minimalnej kwoty do zapłaty, w wysokości wskazanej każdorazowo na wyciągu, płatnej najpóźniej w dniu wskazanym na wyciągu (§ 4 umowy). W umowie o kartę kredytową pozwany zobowiązał się także do zapłaty odsetek zgodnych z tabelą oprocentowania (§ 7 umowy, załącznik nr 3 do regulaminu) ( dowód: umowa o kartę kredytową k. 8, regulamin k. 56-58).

Zgodnie z §15 ust. 2 lit. a) umowy z dnia 12 czerwca 2009 roku o kartę kredytową (...)bankowi przysługuje prawo do wypowiedzenia umowy w każdym czasie, z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia w przypadkach określonych w bezwzględnie obowiązujących przepisach prawa, a w szczególności w razie niezapłacenia przez klienta, w terminie wskazanym na wyciągu, który nie może być krótszy niż 24 dni od daty wystawienia wyciągu, pełnych minimalnych kwot do zapłaty za co najmniej 2 okresy rozliczeniowe, po uprzednim pisemnym wezwaniu do zapłaty zaległych kwot w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania pod rygorem wypowiedzenia umowy ( dowód: umowa o kartę kredytową k. 8).

Na podstawie pełnomocnictwa rodzajowego udzielonego przez Bank (...) S.A. U. N. została upoważniona do samodzielnego składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków majątkowych banku oraz podpisywania w imieniu banku dokumentów bankowych w zakresie umów o karty kredytowe (...)do kwoty 50 000 zł ( dowód: pełnomocnictwo rodzajowe k. 71, odpis pełny z rejestru przedsiębiorców k. 16-22).

W ramach umowy pozwany dokonywał transakcji gotówkowych oraz bezgotówkowych do wysokości udzielonego limitu. K. G. od 1 lipca 2016 roku nie uiszczał w całości minimalnych kwot do zapłaty wskazanych w wyciągach. Począwszy od wskazanej daty, pomimo upływu terminu zapłaty, zobowiązania pozwanego względem banku, każdorazowo wskazywane w wyciągach z karty kredytowej, nie były regulowane, za wyjątkiem kwoty 3 100 zł uiszczonej 29 września 2016 roku ( dowód: wyciągi z rachunku karty kredytowej k. 72-216).

Pismem z dnia 5 sierpnia 2016 roku Bank (...) S.A. wezwał pozwanego do uregulowania wymagalnej kwoty 6 078,66 zł w terminie 14 dni roboczych. Ponadto w związku z utrzymującą się zaległością na rachunku karty kredytowej, karta została zablokowana ( dowód: pismo k. 63).

Datowanym na dzień 6 września 2016 roku pismem Bank (...) S.A. poinformował pozwanego, iż pomimo poprzednich pisemnych upomnień do banku nie dotarła wymagana płatność na rachunek karty kredytowej. Bank poinformował, iż niedokonanie wpłaty wymaganej minimalnej kwoty 9 043,82 zł skutkować będzie wypowiedzeniem umowy o kartę kredytową ( dowód: pismo k. 64).

Kolejnym datowanym na dzień 5 października 2016 roku pismem (...) S.A. poinformował pozwanego, iż pomimo poprzednich pisemnych upomnień do banku nie dotarła wymagana płatność na rachunek karty kredytowej. Bank poinformował, iż niedokonanie wpłaty wymaganej minimalnej kwoty 8 854,43 zł skutkować będzie wypowiedzeniem umowy o kartę kredytową ( dowód: pismo k. 64).

Bank (...) S.A. pismem z dnia 7 listopada 2016 roku wypowiedział K. G. umowę o kartę kredytową (...)z zachowaniem dwumiesięcznego terminu wypowiedzenia umowy licząc od daty otrzymania pisma przez pozwanego. K. G. w piśmie został poinformowany, że rozwiązanie umowy zobowiązuje go do zwrotu wykorzystanego kredytu w karcie wraz z odsetkami, opłatami i prowizjami należnymi bankowi, najpóźniej następnego dnia po upływie okresu wypowiedzenia. Ponadto pozwanego poinformowano, że do banku nadal nie dotarła wymagana płatność minimalnych kwot przeterminowanych w wysokości 11 680,01 zł ( dowód: wypowiedzenie umowy o kartę kredytową k. 59).

W lutym 2017 roku saldo zadłużenia K. G. względem Banku (...) S.A. z tytułu użytkowania karty kredytowej wyniosło 84 973,95 zł ( dowód: wyciąg z rachunku karty kredytowej k. 216).

Pismem z dnia 5 czerwca 2017 roku Bank (...) S.A. wezwał K. G. do spłaty w terminie 7 dni od otrzymania pisma zadłużenia w kwocie 87 731,43 zł (należność główna – 84 581,57 zł, odsetki – 3 149,86 zł) wynikającego z umowy zawartej w dniu 12 czerwca 2009 roku ( dowód: wezwanie do zapłaty k. 11).

Wezwanie nie zostało odebrane przez pozwanego i po podwójnym awizowaniu w dniu 27 czerwca 2017 roku zostało zwrócone nadawcy, który otrzymał korespondencję w dniu 6 lipca 2017 roku ( dowód: awizo k.10).

W dniu 6 lipca 2017 roku Bank (...) w W. na podstawie art. 95 w zw. z art. 5 ust. 2 pkt 3 i art. 4 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku prawo bankowe w wyciągu z ksiąg bankowych nr (...) stwierdził, że K. G. jest zobowiązany do zapłaty z tytułu „Umowy o kartę kredytową (...)” z dnia 12 czerwca 2009 roku kwoty 88 449,79 zł z tytułu niespłaconego kredytu w tym z należnymi odsetkami umownymi ustalonymi w regulaminie karty kredytowej (...) w wysokości 10% rocznie od kwoty 84 581,57 zł naliczone do dnia 5 lipca 2017 roku oraz kwotę z tytułu odsetek umownych ustaloną jako 10% rocznie od kwoty 84 581,57 zł od dnia 6 lipca 2017 roku do dnia faktycznej spłaty kredytu. Wyciąg z ksiąg bankowych został sporządzony w przepisanej formie i podpisany przez upoważnionego pełnomocnika Ł. G. ( dowód: wyciąg z ksiąg banku k. 5, pełnomocnictwo k. 14, odpis pełny z rejestru przedsiębiorców k. 16-22).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie złożonych do akt sprawy dokumentów. Sąd w całości dał im wiarę oraz zawartej w nich treści, albowiem ich autentyczność nie budzi w ocenie Sądu żadnych wątpliwości.

Odnosząc się do zastrzeżeń pozwanego kierowanych względem dołączonego do akt sprawy wyciągu z ksiąg bankowych wskazać należy, że został on wystawiony na podstawie art. 95 ustawy Prawo bankowe. Przepis ten wyciągowi nadaje moc prawną dokumentu urzędowego w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych oraz ustanowionych na rzecz banku zabezpieczeń. Co prawda omawiany wyciąg w niniejszym procesie nie posiada stosownie do art. 95 ustawy Prawo bankowe mocy dokumentu urzędowego, jednakże zgodnie z przepisami kodeksu postępowania cywilnego ma moc dokumentu prywatnego. Omawiany wyciąg z ksiąg bankowych został sporządzony w przepisanej formie i opatrzony podpisem przez upoważnionego pełnomocnika Ł. G., na co wskazują dołączone do akt sprawy pełnomocnictwo oraz odpis pełny z rejestru przedsiębiorców. Tym samym kwestionowanie dołączonego do akt sprawy przez bank wyciągu z ksiąg rachunkowych nie znajduje jakiegokolwiek uzasadnienia, w szczególności z uwagi na fakt, że K. G. nie wskazał konkretnych przyczyn, dla których wyciąg ten kwestionuje.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W przedmiotowej sprawie powód dochodził od pozwanego należności związanych z wydaną na rzecz powoda kartą kredytową, a także udostępnionym oraz wykorzystanym przez powoda limitem kredytowym, na podstawie umowy o kartę kredytową (...)z dnia 12 czerwca 2009 roku. Powyższy limit związany jest z użytkowaniem karty płatniczej, a więc elektronicznego instrumentu płatniczego, dlatego też ze względu na datę zawarcia umowy, zastosowanie w sprawie znajdą przepisy ustawy z dnia 12 września 2002 roku elektronicznych instrumentach płatniczych (Dz.U. Nr 169, poz. 1385).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy przez umowę o kartę płatniczą wydawca karty płatniczej zobowiązuje się wobec posiadacza karty płatniczej do rozliczania operacji dokonanych przy użyciu karty płatniczej, a posiadacz zobowiązuje się do zapłaty kwot operacji wraz z należnymi wydawcy kwotami opłat i prowizji lub do spłaty swoich zobowiązań na rachunek wskazany przez wydawcę.

K. G. w sprzeciwie od nakazu zapłaty wskazał, że powodowi nie przysługuje względem pozwanego podana w żądaniu kwota, zarzucił, że bank nie wykazał w ogóle faktu zawarcia umowy o kartę kredytową, ponieważ nie zostało przedstawione pełnomocnictwo osoby, która podpisała umowę ze strony banku. Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty zakwestionował również w całości dołączony do pozwu wyciąg z ksiąg rachunkowych i podaną w nim kwotę zadłużenia, nie wskazał jednak przy tym w jakim zakresie i na jakiej podstawie jego treść kwestionuje. Odnośnie ostatniego zarzutu co do wiarygodności załączonego do pozwu wyciągu, Sąd wypowiedział się w części obejmującej ocenę dowodów.

W niniejszej sprawie powód miał obowiązek, zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu (art.6 k.c.) wykazać okoliczności uzasadniające stwierdzenie istnienia roszczenia względem pozwanego w wysokości dochodzonej pozwem.

W ocenie sądu, biorąc pod uwagę materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie i poczynione ustalenia faktyczne, powodowy bank należycie wykazał podstawę oraz wysokość dochodzonego od pozwanego roszczenia. Powód swoje żądanie od początku wywodził z umowy o kartę kredytową (...) z dnia 12 czerwca 2009 roku, zawartą między K. G. i Bankiem (...) S.A., w imieniu którego działał należycie umocowany pracownik banku - U. N.. Powyższe wynika z przedłożonego do akt sprawy dowodu w postaci umowy oraz pełnomocnictwa. Tym samym zarzut pozwanego, jakoby bank nie wykazał faktu zawarcia umowy o kartę kredytową Citibank nie znajduje oparcia w materiale dowodowym.

Zgodnie z zawartą umową bank wydał pozwanemu kartę kredytową i przyznał mu limit kredytu w wysokości 6 000 zł. Z przedłożonych w sprawie wyciągów z karty kredytowej udostępnionej pozwanemu wynika, że dokonywał on transakcji przy pomocy karty kredytowej, korzystając z przyznanego limitu kredytu. Zauważyć przy tym należy, że pozwany po otrzymaniu kompletu tych wyciągów w żaden sposób nie odniósł się do ich autentyczności i nie zakwestionował ich treści. W tych okolicznościach Sąd doszedł do przekonania, że pozwany niewątpliwie dokonywał przy pomocy karty kredytowej transakcji wykazanych w wyciągach z karty kredytowej sporządzonych przez Bank (...) w W., zaciągając zobowiązania o wysokości wskazanej w tych wyciągach i w datach tam wskazanych. Ostatnie zestawienie z lutego 2017 roku wskazuje, że w dacie jego sporządzenia zadłużenia K. G. względem Banku (...) S.A. z tytułu użytkowania karty kredytowej wyniosło 84 973,95 zł.

Pozwany K. G. zawierając umowę o kartę kredytową zobowiązał się jednocześnie do dokonywania cyklicznie spłat minimalnej kwoty do zapłaty, wskazywanej każdorazowo w wyciągu karty kredytowej przesyłanym przez bank, którego to obowiązku pozwany zaniechał w lipcu 2016 roku. Pomimo kierowania przez bank do pozwanego wezwań do uregulowania zaległości okazały się one w zasadzie nieskuteczne, bowiem pozwany nie uiścił w całości minimalnych kwot do zapłaty wskazanych w wyciągach począwszy od lipca 2016 roku, co skutkowało następnie zablokowaniem jego karty kredytowej. Analiza wyciągów z karty kredytowej K. G. daje podstawy do przyjęcia, że pozwany nie dokonał spłaty minimalnej kwoty zadłużenia za dwa pełne okresy płatności w związku z czym bank stosownie do § 15 pkt 2 umowy był uprawniony do wypowiedzenia pozwanemu umowy o kartę kredytową. Pozwanemu umowę wypowiedziano pismem z dnia 7 listopada 2016 roku, podczas gdy brak płatności minimalnych kwot dotyczył już lipca 2016 (transakcje z czerwca). W każdym z następnych wyciągów miesięcznych bank wskazywał na kwotę zaległości stanowiącą minimalną kwotę do zapłaty za dany okres rozliczeniowy, a nadto kwotę dotyczącą zadłużenia z tytułu minimalnej kwoty do zapłaty za poprzedni okres, wzywając pozwanego do zapłaty tej kwoty. Pozwany pomimo kierowanych wezwań i wyciągów nie regulował na rzecz banku należności wynikających z umowy o kartę kredytową.

Pismo z wypowiedzeniem umowy zostało wysłane pozwanemu listem poleconym na adres przez niego wskazany, zatem należy uznać, że zostało mu ono skutecznie doręczone. K. G. nie kwestionował zresztą, aby nie otrzymał tego pisma. Wypowiedzenie umowy z dnia 7 listopada 2016 roku wysłano pozwanemu w tym samym dniu, dlatego też należy zakładać, że pozwany otrzymał to pismo maksymalnie 14 dni później tj. 21 listopada 2016 roku, zatem umowę zgodnie z wynikającym z niej 30 dniowym terminem wypowiedziano ze skutkiem na dzień 21 grudnia 2016 roku. Stwierdzić zatem należy, że od 22 grudnia 2016 roku cała kwota wykorzystanego kredytu w karcie wraz z odsetkami, opłatami i prowizjami należnymi bankowi, wobec rozwiązania umowy, stały się natychmiast wymagalne.

Niewątpliwie istnienie zobowiązania pozwanego względem powodowego banku oraz jego wysokość potwierdzają: umowa o kartę kredytową z dnia 12 czerwca 2018 roku, wyciąg z ksiąg bankowych z dnia 6 lipca 2017 roku oraz załączone przez stronę powodową wyciągi z rachunku karty kredytowej pozwanego, z treści których jednoznacznie wynika, w jaki sposób kształtowało się zadłużenie pozwanego przez cały okres trwania przedmiotowej umowy, w szczególności, jaka była kwota zaległego kapitału, naliczanych odsetek oraz kosztów i prowizji bankowych. W tym zakresie nie budzą również wyliczenia banku zaprezentowane w tabeli zawartej w piśmie pełnomocnika powoda stanowiącego odpowiedź na sprzeciw powoda od nakazu zapłaty. Wystawiony przez bank wyciąg stwierdza, iż pozwany na dzień jest zobowiązany do zapłaty z tytułu „Umowy o kartę kredytową (...)” z dnia 12 czerwca 2009 roku kwoty 88 449,79 zł z tytułu niespłaconego kredytu w tym z należnymi odsetkami umownymi ustalonymi w regulaminie karty kredytowej (...)w wysokości 10% rocznie od kwoty 84 581,57 zł naliczone do dnia 5 lipca 2017 roku oraz kwotę z tytułu odsetek umownych ustaloną jako 10% rocznie od kwoty 84 581,57 zł od dnia 6 lipca 2017 roku do dnia faktycznej spłaty kredytu. Wobec powyższego, wbrew podniesionym przez pozwanego zarzutom, Sąd doszedł do przekonania, że bank wykazał wysokość zadłużenia K. G. dochodzonego przedmiotowym powództwem. Sąd nie uwzględnił przy tym gołosłownego twierdzenia pozwanego, odnoszące się do kwoty zadłużenia pozwanego zawartego w wystawionym przez bank wyciągu. W tym też zakresie K. G. nie przedstawił żadnego dowodu, z którego wynikałoby nieprawidłowe określenie, czy też wyliczenie wierzytelności określonej przez powoda w wyciągu dochodzonej w przedmiotowym procesie.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, jak również wskazane przepisy, jako że do dnia wydania wyroku pozwany K. G. nie uregulował wierzytelności Banku (...) w W. w wysokości dochodzonej w pozwie, żądanie powoda zgłoszone w niniejszej sprawie należy uznać za w pełni zasadne. Podstawę orzeczenia Sądu w zakresie roszczenia odsetkowego stanowił § 7 umowy, odsyłający do tabeli oprocentowania stanowiącej załącznik do regulaminu kart kredytowych (...), w której odsetki określone zostały w wysokości 22,92% rocznie oraz art. 359 § 2 ( 2) k.c. stanowiącego, że jeżeli wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej przekracza wysokość odsetek maksymalnych, należą się odsetki maksymalne. Sąd w zakresie roszczenia odsetkowego orzekł zgodnie z żądaniem strony powodowej, której należą się odsetki umowne naliczane od niespłaconej należności głównej, ograniczonym do 10%, tj. do wysokości odsetek maksymalnych.

Z tych też względów Sąd zasądził od pozwanego K. G. na rzecz Banku (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 88 449,79 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości 10% rocznie, nieprzekraczającymi odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od kwoty 84 581,57 zł od dnia 6 lipca 2017 roku do dnia zapłaty (punkt I wyroku).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. regulującego zasadę odpowiedzialności stron za wynik procesu. Powód wygrał proces w całości, a zatem należy mu się od strony pozwanej zwrot kosztów procesu. Na koszty postępowania w przedmiotowej złożyły się: opłata od pozwu w wysokości 4 423 zł, koszty zastępstwa procesowego strony powodowej w wysokości 5 400 zł obliczonego stosownie do § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, oraz 17 zł z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.