Sygn. akt II Ca 899/18
Dnia 28 grudnia 2018 roku
Sąd Okręgowy w Piotrkowie Tryb. Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie:
|
Przewodniczący |
SSO Jarosław Gołębiowski |
po rozpoznaniu w dniu 28 grudnia 2018 roku w Piotrkowie Tryb.
na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym
sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.
przeciwko D. M.
o zapłatę
na skutek apelacji powoda
od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Opocznie z dnia 22 października 2018 roku, sygn. akt I C 564/18
oddala apelację.
Sygn. akt: II Ca 899/18
Zaskarżonym wyrokiem zaocznym z dnia 22 października 2018 r. Sąd Rejonowy w Opocznie oddalił powództwo (...) S.A. w W. przeciwko D. M. o zapłatę.
Sąd Rejonowy ustalił i zważył, następujący stan faktyczny:
Na mocy umowy pożyczki zawartej w dniu 11 stycznia 2012 r. (...) S.A. z siedzibą w W. udzielił D. M. pożyczki gotówkowej w kwocie 5.000,00 zł. Łączna kwota, do zapłaty której zobowiązana była pożyczkobiorczyni wynosiła 9.350,24 zł. Czas obowiązywania umowy oznaczono na 55 tygodni od zawarcia umowy.
W związku z opóźnieniem w spłacie rat pożyczki pismem z dnia 22 listopada 2016 r. (...) S.A. z siedzibą w W. poinformował D. M. o przekazaniu sprawy do departamentu windykacji. Wskazał, iż w dniu 30 stycznia 2013 r. upłynął termin na jaki zawarta była umowa pożyczki i wezwał pozwaną do spłaty zadłużenia w kwocie 5.401,24 zł w nieprzekraczalnym terminie do dnia 29 grudnia 2016 r.
Pismem z dnia 17 stycznia 2017 r. (...) S.A. z siedzibą w W. wystosował do D. M. przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 5.401,24 zł z tytułu umowy pożyczki nr (...) w terminie do dnia 31 stycznia 2017 r.
Wezwanie pozostało bezskuteczne.
Sąd Rejonowy zważył, iż powództwo podlega oddaleniu.
Bezspornym jest w sprawie, że wierzycielowi (...) S.A. z siedzibą w W. przysługiwało roszczenie wobec pozwanej D. M. wynikające z umowy pożyczki nr (...) zawartej w dniu 11 stycznia 2012 r.
W myśl art. 117 § 2 1 k.c. , dodanego ustawą z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 1104), po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi.
Mając na względzie powyższe uregulowanie oraz brzmienie art. 5 ust. 4 powołanej wyżej ustawy zmieniającej z dnia 13.04.2018 r., Sąd z urzędu dokonał analizy przedmiotowego roszczenia pod kątem przedawnienia.
Dla roszczenia dochodzonego pozwem ustawa przewiduje trzyletni termin przedawnienia (art. 118 k.c.).
W myśl art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie.
Z przedmiotowej umowy pożyczki wynika, że zawarta została ona na okres 55 tygodni, czyli 385 dni od dnia zawarcia umowy, który to termin upłynął w dniu 30.01.2013 r. Potwierdza to informacja zawarta w piśmie powoda z dnia 22.11.2016 r. skierowanym do pozwanej. Roszczenie stało się zatem wymagalne najpóźniej w dniu 31 stycznia 2013 r. Tym samym, zgodnie z art. 118 k.c. w brzmieniu nadanym w art. 1 pkt 3) powołanej wyżej ustawy zmieniającej z dnia 13.04.2018 r., 3 – letni termin przedawnienia roszczenia upłynął z końcem 2016 roku, zaś powód wystąpił z niniejszym pozwem dopiero w dniu 27 czerwca 2018 r.
W sprawie nie zaszły żadne przypadki z art. 123 § 1 k.c. skutkujące przerwaniem biegu terminu przedawnienia. Sąd nie znalazł także podstaw do skorzystania z uprawnienia z art. 117 1 § 1 k.c. Nie przemawia za tym ani długość terminu przedawnienia, ani też długość okresu od upływu terminu przedawnienia do chwili dochodzenia roszczenia. Sam zaś powód, będący profesjonalistą na rynku udzielania pożyczek, nie powołał żadnych okoliczności, o których stanowi art. 117 1 § 2 pkt 3) k.c.
W tym stanie faktycznym i prawnym Sąd, w trybie art. 339 k.p.c., oddalił powództwo jako przedawnione.
Od powyższego wyroku apelację wniósł powód zaskarżając go w całości.
Na podstawie art. 368 § 1 pkt 2 kpc zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:
I. wydanie orzeczenia w oparciu o wadliwe ustalenia stanu faktycznego, polegające na pominięciu faktu, iż pozwana dokonywała wpłat na poczet pożyczki, już po upłynięciu umownej daty spłaty tej pożyczki, co świadczy o tym, iż pozwana uznała roszczenie powoda;
II. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 123 § 1 pkt 2 kpc poprzez jego niezastosowanie, pomimo iż przepis ten stanowi, że bieg przedawnienia przerywa się przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje.
Wskazując na powyższe, na podstawie art. 368 § 1 pkt 5 KPC, wnosił o:
- zmianę wyroku w zaskarżonej części, poprzez uwzględnienie powództwa w całości, a w konsekwencji zmianę rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów postępowania poprzez zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda pełnych kosztów procesu,
- na podstawie art. 505 11 § 1 kpc przeprowadzenie dowodu z historii spłat pożyczki pozwanej, na okoliczność wykazania, iż pozwana dokonywała licznych wpłat na poczet pożyczki po umownej dacie jej spłaty, ewentualnie
- uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia, przy uwzględnieniu kosztów postępowania odwoławczego.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja powoda nie jest uzasadniona.
Postępowanie w niniejszej sprawie zostało zainicjowane pozwem (por. k. 2, 3, 4 i 5). Żądanie w nim zawarte dotyczy kwoty 5.401,24 złotych. Do pozwu załączono jedynie informację o stanie zadłużenia (por. k. 6), umowę pożyczki (por. k. 9, 10, 11), informację o przekazaniu sprawy do departamentu windykacji (por. k. 12) oraz przedsądowe wezwanie do zapłaty (por. k. 13).
Autor pozwu reprezentowany przez pełnomocnika profesjonalistę (por. pełnomocnictwo k. 14) nie złożył żadnego dokumentu ukazującego stan zadłużenia oraz wpłaty dokonywane przez pozwaną przed upływem przedawnienia roszczenia oraz po tej dacie.
Tym samym nie dostosował się do rygorów, które dotyczą koncentracji w gromadzeniu i oferowaniu Sądowi meriti materiału dowodowego.
Bierność strony powodowej należało ocenić w płaszczyźnie min. art. 6 kc, 232 kpc. oraz art. 217 § 2 kpc.
Dopiero na etapie postępowania apelacyjnego, powód złożył (por. k. 31 - 35) zestawienie obrazujące domniemane wpłaty dłużnika na poczet wykonania zobowiązania wynikającego z umowy pożyczki z dnia 18 stycznia 2012 roku (k. 9 i nast.). W/w dokument stanowi jedynie wydruk komputerowy. Nie jest podpisany i tak naprawdę brak jest pewności czy pochodzi od powoda oraz czy faktycznie dotyczy roszczenia dochodzonego pozwem w niniejszej sprawie. Nie ma waloru dokumentu urzędowego ani też prywatnego.
Na marginesie jedynie podnieść należy, iż w/w dokument nie ma cech nowości w rozumieniu art. 381 kpc.
Mając powyższe na uwadze wniesioną apelację jako oczywiście bezzasadną należało oddalił, o czym orzeczono na podstawie art. 385 kpc.