Sygn. akt II C 316/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2019 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach Wydział II Cywilny Ośrodek (...) w R.

w składzie:

Przewodnicząca: SSO Elżbieta Gawlik

Protokolant: Ewa Kotyczka

po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2019 roku w Rybniku

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko E. M. ( M.)

o zapłatę

oddala powództwo.

SSO Elżbieta Gawlik

Sygn. akt II C 316/17

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. W. wniósł ostatecznie o zasądzenie od pozwanej E. M. kwoty 95.831,12 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 marca 2017 roku do dnia zapłaty, na którą składa się:

- kwota 91.560,26 zł tytułem należności głównej wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 marca 2017 roku,

- kwota 2.605,38 zł tytułem odsetek umownych naliczonych od kapitału w wysokości 91.560,26 za okres od 01 czerwca 2015 roku do 31 grudnia 2016 roju według stopy procentowej w wysokości 8.83% w skali roku wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 marca 2017 roku do dnia zapłaty,

- kwota 1.647,48 zł tytułem odsetek umownych karnych naliczanych od zadłużenia przeterminowanego w wysokości 91.56,26 zł za okres od 01 stycznia 2017 roku do 10 marca 2017 roku według zmiennej stopy procentowej
w wysokości 8,83% w skali roku wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 11 marca 2017 roku do dnia zapłaty

Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania.

W uzasadnieniu podniósł, iż w dniu 05 czerwca 2013 roku zawarł
z pozwaną umowę kredytu gotówkowego nr (...) z przeznaczeniem na dowolny cel konsumpcyjny. Wskazał, iż dla wykazania zasadności
i wysokości roszczenia oraz faktu niewywiązywania się pozwanej z warunków określonych w umowie, przedstawił elektroniczne zestawienie operacji na rachunku nr (...). Jak podał, dokument ten potwierdza wpłaty dokonywane na poczet spłaty kapitału oraz odsetek, to zaś jednoznacznie dowodzi tego, iż pozwana skorzystała z udzielonego jej kredytu oraz niewywiązywania się przez pozwaną z obowiązku spłat rat kredytu, które
w istocie stanowiło nienależyte wykonanie zobowiązania przez pozwaną, upoważniające go do naliczania odsetek za opóźnienie od należności przeterminowanych. W związku z powyższym powód skorzystał ze swoich uprawnień, i jak podał, w dniu 31 grudniu 2016 roku wypowiedział zawartą przez strony umowę , wzywając jednocześnie pozwaną do zapłaty wszystkich należności.

W odpowiedzi pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie od powoda na rzecz jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych oraz przekazanie sprawy do postępowania mediacyjnego w celu zawarcia stosownej ugody, względnie rozłożenie świadczenia na raty na mocy art. 320 k.p.c.

W uzasadnieniu zakwestionowała zasadność zobowiązania oraz podniosła, iż sformułowane przez powoda roszczenie jest przedwczesne. Nie zanegowała samego faktu zawarcia pożyczki u powoda i przyznała, iż sukcesywnie dokonuje jej spłaty. Podniosła, iż saldo zobowiązań określone
w treści pozwu nie odpowiada rzeczywistości. Jak wskazała, zainicjowała negocjacje w kwestii możliwości spłaty zaciągniętego zobowiązania w ratach. Wniosła o rozłożenie na raty świadczenia pieniężnego dochodzonego pozwem
i oświadczyła, iż z uwagi na stan zdrowia nie jest w stanie prowadzić działalności gospodarczej, którą wcześniej prowadziła przez 30 lat. W efekcie ma możliwości jednorazowej spłaty istniejącego długu. Aktualnie podjęła działania zmierzające do spieniężenia składników majątkowych firmy, co pozwoli jej na spłatę długu w ratach. Dodała, iż obecnie saldo zadłużenia, z racji dotychczas dokonanych wpłat, winno wynosić 83.519 zł. Jednocześnie zaprzeczyła wysokości salda wskazywanego przez powoda, wskazując iż nawet gdyby przyjąć, jak to czyni powód, iż zamyka się ono kwotą 91.270 zł, to przy uwzględnieniu dokonanych przez nią sumarycznie udokumentowanych wpłat na kwotę 13.300 zł, winno ono wynieść co najwyżej 77.970 zł, Nadto zakwestionowała całościowo sposób naliczania odsetek.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 04 czerwca 2013 roku powód (uprzednio działający pod (...) Bank S.A. - mBank w W.) zawarł z pozwaną umowę kredytu Gotówkowego nr (...), na podstawie której powód udostępnił pozwanej kwotę 145.600 zł, z przeznaczeniem na dowolny cel konsumpcyjny, na okres do dnia 28 czerwca 2020 roku. Zawarcia umowy nastąpiło za pisemną zgodą wyrażoną w osobnym oświadczeniu współmałżonka J. M..

Pozwana przystąpiła do spłaty rat zaciągniętego zobowiązania.

W pewnym okresie czasu w przebiegu trwania umowy .pozwana zaczęła nieregularnie dokonywać spłat rat kredytu, w tym dokonywała spłat poszczególnych rat w nierównych i niepełnych wysokościach. Następnie, pozwana podjęła rozmowy z przedstawicielami strony powodowej zmierzające do renegocjacji kwestii sposobu i zasad spłat wysokości rat kredytu. Obecnie pozwana podjęła także działania związane ze sprzedażą posiadanych składników prowadzonego przedsiębiorstwa w celu efektywniejszego wywiązania się ze spłat rat zaciągniętego długu.

W swej dokumentacji księgowo- kredytowej, w oparciu o księgi bankowe powód (...) S.A. w W. wygenerował zaświadczenie z dnia 05 lipca 2017 roku, stwierdzające, iż zawarta między stronami umowa kredytu nr (...) z 04 czerwca 2013 roku, została rozwiązana z dniem
31 grudnia 2016 roku.

Dowód: umowa Kredytu – Kredytu gotówkowego nr (...)
z 04 czerwca 2013 roku zawartego między stronami k. 42-48, oświadczenie J. M. z dnia 04 czerwca 2013 roku, wyciąg z ksiąg bankowych prowadzonych dla kredytu pozwanej k. 52, zaświadczenie o rozwiązaniu umowy z dnia 5 lipca 2017 roku z dniem 31 grudnia 2016 roku k. 54, elektroniczne zestawienie operacji kredytu gotówkowego k. 55-59.

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym w sprawie było, iż:

- między stronami doszło w dniu 04 czerwca 2013 roku do zawarcia umowy
kredytu gotówkowego nr (...),

- pozwana przystąpiła do realizacji w/w umowy poprzez spłatę rat kredytu,

- w pewnym okresie czasu zaniechała regularnych spłat poszczególnych rat
w określonej w umowie terminach i wysokościach,

- pozwana zwróciła się do powodowego banku o renegocjację
zasad spłat poszczególnych rat kredytu.

Podstawą roszczenia powoda w rozpoznawanej sprawie była umowa kredytu Gotówkowego nr (...) zawarta z pozwaną E. M. w dniu 04 czerwca 2013 roku.

Zgodnie z art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (Dz.U. 2018,2187) przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne.

W myśl zaś, art. 61k.c. oświadczenie woli, które ma być złożone inne osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią.

Zdaniem Sądu, przy uwzględnieniu materiału dowodowego zebranego w sprawie, strona powodowa nie wykazała, iż dochodzona w niniejszym postępowaniu kwota 95.831,12 zł jest wymagalna. Strona powodowa nie przedłożyła dowodu wypowiedzenia pozwanej umowy kredytu Nr (...) i tym samym nie udowodniła, iż wyżej wspomniane wypowiedzenie doszło do wiadomości pozwanej, co w myśl przytoczonego art. 61. § 1 k.c. w ogóle warunkowało zaistnienie koniecznego wymogu skuteczności złożonego oświadczenia o wypowiedzeniu umowy.

Celem skutecznego wypowiedzenia umowy względem pozwanej E. M. powód winien był skierować pismo wypowiadające umowę bezpośrednio do pozwanej, czego jednak nie uczynił, a przynajmniej nie wykazał, by taki fakt miał rzeczywiście miejsce. Tym samym uznać należało, iż nie doszło do skutecznego wypowiedzenia przez powoda umowy względem pozwanej i postanowienia w stan wymagalności całości zobowiązania z tytułu kredytu.

Biorąc pod uwagę powyższe, a przede wszystkim fakt nieudowodnienia przez powoda wymagalności dochodzonej przez niego kwoty, Sąd uznał roszczenie powoda za niezasadne i oddalił powództwo, co znalazło odzwierciedlenie w sentencji wyroku. Tym samym, Sąd uznał za niecelowe rozpatrywanie dalszych zarzutów podnoszonych przez strony, bowiem rozstrzygnięcie w tym przedmiocie ze względu na okoliczności wyżej opisane pozostaje bez znaczenia.