Sygn. akt II K 445 / 17
Dnia 19 marca 2019 roku
Sąd Rejonowy w Zielonej Górze w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Robert Kuliński
Protokolant: st. sekr. sąd. Adamina Didłuch
przy udziale S. B. Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Zielonej Górze
po rozpoznaniu w dniach 14 września 2017 roku, 26 października 2017 roku, 28 listopada 2018 roku, 12 marca 2019 roku sprawy
M. K. (1) , syna M. i E. z domu S.,
ur. (...) w Z.
M. K. (2), syna L. i A. z domu W.,
ur. (...) w C.
A. Ś., syna J. i H. z domu Ł.,
ur. (...) w Z.
oskarżonych o to, że:
I. w okresie od nieustalonego dnia miesiąca maja 2016 roku do 10 sierpnia 2016 roku w Z. woj. (...) na terenie działki nr (...) przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze sobą pomagali w ukryciu samochodu marki F. (...), nr VIN (...) rok produkcji 2014 o wartości co najmniej 220.000 pln, utraconego w dniu 10 maja 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę A. H.,
to jest o czyn z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk
II. w okresie od nieustalonego dnia miesiąca maja 2016 roku do 10 sierpnia 2016 roku w Z. woj. (...) na terenie działki nr (...) przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze sobą pomagali w ukryciu samochodu marki M. (...), nr VIN (...) rok produkcji 1997 o wartości co najmniej 70.000 pln, utraconego w dniu 16 maja 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę przedsiębiorstwa (...),
to jest o czyn z art. 291 § 1 kk
III. w okresie od nieustalonego dnia miesiąca czerwca 2016 roku do 10 sierpnia 2016 roku w Z. woj. (...) na terenie działki nr (...) przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze sobą pomagali w ukryciu samochodu marki F. (...) camper, nr VIN (...) rok produkcji 2015 o wartości co najmniej 250.000 pln, utraconego w dniu 6 czerwca 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę A. P. (1),
to jest o czyn z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk
IV. w okresie od nieustalonego dnia miesiąca sierpnia 2016 roku do 10 sierpnia 2016 roku w Z. woj. (...) na terenie działki nr (...) przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze sobą pomagali w ukryciu samochodu marki F. (...), nr VIN (...) rok produkcji 2015 o wartości co najmniej 80.000 pln, utraconego w dniu 2 sierpnia 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę S. (...),
to jest o czyn z art. 291 § 1 kk
V. w okresie od nieustalonego dnia miesiąca sierpnia 2016 roku do 10 sierpnia 2016 roku w Z. woj. (...) na terenie działki nr (...) przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze sobą pomagali w ukryciu samochodu marki F. (...), nr VIN (...) rok produkcji 2016 o wartości co najmniej 300.000 pln, utraconego w dniu 3 sierpnia 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę L. M.,
to jest o czyn z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk
VI. w okresie od nieustalonego dnia miesiąca sierpnia 2016 roku do 10 sierpnia 2016 roku w Z. woj. (...) na terenie działki nr (...) przy ul. (...) wspólnie i w porozumieniu ze sobą pomagali w ukryciu samochodu marki F. (...), nr VIN (...) rok produkcji 2015 o wartości co najmniej 80.000 pln, utraconego w dniu 7 sierpnia 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę E. S.,
to jest o czyn z art. 291 § 1 kk
1. oskarżonego M. K. (2) uniewinnia od popełnienia zarzucanych mu czynów, opisanych wyżej w punktach I do VI, a kosztami postępowania w tym zakresie obciążą Skarb Państwa;
2. oskarżonego A. Ś. uniewinnia od popełnienia zarzucanych mu czynów, opisanych wyżej w punktach I do VI, a kosztami postępowania w tym zakresie obciążą Skarb Państwa;
3. oskarżonego M. K. (1) uznaje za winnego tego, że w Z. województwa (...) na terenie działki numer (...) przy ulicy (...) pomagał w ukryciu samochodów:
a. w nieustalonym okresie po dniu 10 maja 2016 roku do dnia 10 sierpnia 2016 roku marki F. (...), numer VIN (...), rok produkcji 2014, o wartości co najmniej 220.000 pln, utraconego w dniu 10 maja 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę A. H.,
b. w nieustalonym okresie po dniu 6 czerwca 2016 roku do dnia 10 sierpnia 2016 roku marki F. (...) camper, numer VIN (...), rok produkcji 2015, o wartości co najmniej 250.000 pln, utracony w dniu 6 czerwca 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę A. P. (1),
c. w nieustalonym okresie po dniu 3 sierpnia 2016 roku do dnia 10 sierpnia 2016 roku marki F. (...), numer VIN (...), rok produkcji 2016 o wartości co najmniej 300.000 pln, utracony w dniu 3 sierpnia 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę L. M.,
to jest uznaje go za winnego popełnienia ciągu przestępstw z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za ciąg ten na podstawie art. 291 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk skazuje go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,
2. oskarżonego M. K. (1) uznaje za winnego tego, że w Z. województwa (...) na terenie działki numer (...) przy ulicy (...) pomagał w ukryciu samochodów:
a. w nieustalonym okresie po dniu 16 maja 2016 roku do dnia 10 sierpnia 2016 roku marki M. (...), numer VIN (...), rok produkcji 1997, o wartości co najmniej 70.000 pln, utracony w dniu 16 maja 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę przedsiębiorstwa (...),
b. w nieustalonym okresie po dniu 2 sierpnia 2016 roku do dnia 10 sierpnia 2016 roku marki F. (...), numer VIN (...), rok produkcji 2015, o wartości co najmniej 80.000 pln, utracony w dniu 2 sierpnia 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę S. (...),
c. w nieustalonym okresie po dniu 7 sierpnia 2016 roku do dnia 10 sierpnia 2016 roku marki F. (...), numer VIN (...), rok produkcji 2015 o wartości co najmniej 80.000 pln, utracony w dniu 7 sierpnia 2016 roku, w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę E. S.,
to jest uznaje go za winnego popełnienia ciągu przestępstw z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za ciąg ten na podstawie art. 291 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,
3. na podstawie art. 85 § 1 kk, art. 85a kk, art. 86 § 1 kk i art. 91 § 2 kk opisane wyżej wobec oskarżonego M. K. (1) w punktach 3 i 4 kary pozbawienia wolności łączy i jako karę łączną orzeka karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
4. na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu M. K. (1) na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres zatrzymania od dnia 10 sierpnia 2016 roku godz. 15.00 do dnia 12 sierpnia 2016 roku, uznając orzeczoną karę pozbawienia wolności za wykonaną w wymiarze 2 (dwóch) dni;
5. na podstawie art. 44 § 1 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez zniszczenie dowodów rzeczowych w postaci tablic rejestracyjnych o numerach (...) – 2 sztuki, Drz 339/17 i Drz 340/17, (...) – 2 sztuki, Drz 341/17 i Drz 342/17, (...) – 1 sztuka, Drz 343/17, (...) – 2 sztuki, Drz 344/17 i Drz 345/17, (...) – 2 sztuki, Drz 348/17 i Drz 349/17, opisanych szczegółowo w wykazie dowodów rzeczowych i śladów osmologicznych nr II/767/16/P, pozycje 1 – 7, 10 – 11, karty 470 – 473 akt;
6. na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez pozostawienie w aktach sprawy dowodów rzeczowych w postaci umowy dzierżawy na nazwisko A. P. (2), umowy dzierżawy na nazwisko R. S., umowy dzierżawy na nazwisko H. H., opisanych szczegółowo w wykazie dowodów rzeczowych i śladów osmologicznych nr IV/922/16/P, pozycje 21 – 23, karta 474 akt;
7. na podstawie art. 626 § 1 kpk zasądza od oskarżonego M. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 5.199,23 złotych, w tym opłata w kwocie 400 złotych.
Sygn. akt II K 445 / 17
wyroku z dnia 19 marca 2019 roku
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
E. K. prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której wykonywana jest usługa parkingu strzeżonego, położonego w Z. przy ulicy (...), nr działki (...) o powierzchni 6.156 metrów kwadratowych, dla której to nieruchomości Sąd Rejonowy w Zielonej Górze Wydział VI Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW (...). Właścicielem działki pozostaje P. P. (1), który w dniu 1 kwietnia 2015 roku zawarł umowę dzierżawy z E. K., który następnie udzieliła pełnomocnictwa w zakresie dzierżawionej nieruchomości synowi M. K. (1), który samodzielnie prowadził przedmiotowy parking.
dowód:
wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1), k, k. 126 – 128, 159 – 160 akt,
zeznania świadka K. K., k. 648 akt,
umowa dzierżawy, k. 72 – 75, 76 – 79, 80 – 83 akt,
W dniu 10 sierpnia 2018 roku miała miejsce czynność przeszukania na terenie posesji dzierżawionej przez E. K., przeprowadzona przez funkcjonariuszy Komendy Miejskiej Policji w Z.. Powodem przeprowadzenia czynności było uzyskanie informacji o znajdujących na terenie posesji pojazdach pochodzących z kradzieży. Na miejscu ujawniono 6 takich pojazdów, a to:
samochód marki F. (...), numer VIN (...), rok produkcji 2014, o wartości co najmniej 220.000 pln, utracony w dniu 10 maja 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę A. H.,
samochód marki M. (...), numer VIN (...), rok produkcji 1997, o wartości co najmniej 70.000 pln, utracony w dniu 16 maja 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę przedsiębiorstwa (...),
samochód marki F. (...) camper, numer VIN (...), rok produkcji 2015, o wartości co najmniej 250.000 pln, utracony w dniu 6 czerwca 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę A. P. (1),
samochód marki F. (...), numer VIN (...), rok produkcji 2015, o wartości co najmniej 80.000 pln, utracony w dniu 2 sierpnia 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę S. (...),
samochód marki F. (...), numer VIN (...), rok produkcji 2016 o wartości co najmniej 300.000 pln, utracony w dniu 3 sierpnia 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę L. M.,
samochód marki F. (...), numer VIN (...), rok produkcji 2015 o wartości co najmniej 80.000 pln, utracony w dniu 7 sierpnia 2016 roku, w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę E. S.,
dowód:
notatka urzędowa, k. 1 – 5, 6 – 7 akt,
protokół przeszukania, k. 8 – 11, 84 – 85, 95 – 96, 258 - 261 akt,
protokół oględzin, k. 13 – 15, 16 – 18, 19 – 21, 107 – 111, 262 - 263 akt,
formularz odnalezienia przedmiotu, k. 39 – 66 akt,
informacja Komendy Głównej Policji, k. 171 – 181, 201 – 208 akt,
oświadczenie własności, k. 185 – 186 akt,
Oskarżony M. K. (1) nie przyznał się do popełnienia żadnego z zarzucanych mu czynów. Słuchany w toku postępowania przygotowawczego wyjaśnił:
moja mama E. K. prowadzi działalność gospodarczą, to jest parking strzeżony znajdujący się w Z. przy ul. (...), właścicielem tej działki o numerze (...) jest P. P. (1), od kwietnia 2015 roku ja i mama dzierżawimy tę działkę, umowę z P. podpisaliśmy wspólnie, ja mam pisemne pełnomocnictwo mojej mamy do prowadzenia w jej imieniu interesu, ten parking w zasadzie głównie działa na zasadzie abonamentu, to jest mamy stałych klientów, są to różne osoby, mieszkańcy Z. lub niekoniecznie, jeśli chodzi o zabezpieczone w dniu wczorajszym samochody, to wyjaśniam że dwa busy D. wjechały w dniu 8 sierpnia br. wieczorem, ja byłem na placu kiedy one wjeżdżały, te auta przyprowadziło dwóch mężczyzn, byli to Polacy, ja ich nie znam, rozmawialiśmy z nimi, że oni zostawią te auta do następnego dnia, umawialiśmy się z nimi, że zapłacą przy wyjeździe, ci mężczyźni mówili, że samochody są na handel, następnie oddalili się gdzie w stronę osiedla, oni byli w wieku około 30 lat, jeden był trochę starszy, mówili po polsku, gdybym ich zobaczył potrafiłbym ich rozpoznać, ja nie widziałem dokumentów od tych samochodów, spisałem tylko numery rejestracyjne z tablic, mam w biurze zeszyt, w którym wpisuję numery i marki samochodów, kolejny samochód typu camper, pierwszy z brzegu gdy stały, to przyjechał chyba 26 lipca br, nie wiem kto go przyprowadził, nie znam tego mężczyzny, w tym miejscu wyjaśniam, że ja dysponuję całą działką o powierzchni 6.200 metrów, ale poddzierżawiam część tej działki na podstawie umów, które wczoraj okazałem policjantom, ostatnia umowa na poddzierżawę, była sporządzona z obywatelem chyba A., ja spisywałem jego dane z paszportu, ten chyba A. rozmawiał w miarę dobrze po polsku, ta umowa jest sporządzona na czas nieokreślony, on coś mówił, że chciałby otwierać komis, mówił że podoba mu się, że to jest w pobliżu giełdy, te zabezpieczone ode mnie samochody stały na tej części, którą poddzierżawiam temu mężczyźnie, te pozostałe samochody były przyprowadzone mniej więcej w tym samym czasie, te samochody były otwarte, do tych aut przyjeżdżali jacyś ludzie, którzy pokazywali te auta potencjalnym klientom, ja nie mam na placu monitoringu, ja osobiście też oglądałem te samochody, wchodziłem do ich wnętrza, nie domyślałem się, że coś tymi samochodami jest nie tak, ten A. dał mi klucze od M. abym podładował akumulator, te klucze powinny być w samochodzie, nie wiem czy do pozostałych samochodów były klucze, ten A. zapłacił mi z góry za dwa miesiące, nie pamiętam dokładnie jaką kwotę, na zadane pytanie komu wynająłem kontenery znajdujące się na działce odpowiadam, że te kontenery też wynająłem, komuś nie pamiętam komu, dane tych osób są wumowach, w tym miejscu wyjaśniam, że jeden kontener nazywam (...) i umowa została spisana z A. P. (3) w marcu tego roku, druga umowa na inny kontener jest spisane z R. S., na pytanie dlaczego w umowie jest słowo „nieruchomość” odpowiadam, że jest to omyłka, po prostu skopiowałem tę umowę z umowy o innej treści, w tych umowach chodzi o te kontenery, nie o nieruchomość, do tych kontenerów przyjeżdżało kilka osób, nie znam tych ludzi, ja ich nie legitymowałem, na pytanie czy widziałem aby na plac wjeżdżał V. (...), koloru niebieski metalik, którego elementy znaleziono w kontenerze odpowiadam, że nic takiego nie widziałem, nie wiedziałem aby w pobliże tych kontenerów wjeżdżało jakieś B. (...), na pytanie kto opłaca rachunki za prąd odpowiadam, że ja płacę rachunki, nie stwierdziłem większych strat w wyniku korzystania z energii przez osoby dzierżawiące kontenery, nie wiem nic na temat tytoniu, który został zabezpieczony na moim terenie, ja znalazłem te worki z tytoniem, gdy one leżały pod kontenerem i chciałem mieć z tego korzyść, k. 126 – 128 akt,
Oskarżony M. K. (1) słuchany ponownie w toku postępowania przygotowawczego, w uzupełnieniu wcześniejszych wyjaśnień, wyjaśnił:
ja przede wszystkim wpisuję w zeszyt datę i tablice, nie zawsze wpisujemy dane osób i firmę, nie wpisałem danych za każdym razem, jak jest duży ruch to nie zawsze jest na to czas, na pytanie - teraz z perspektywy czasu to faktycznie dziwne, że poddzierżawiony plac należy do O., którego nie ma, a kontenery wynająłem dwóm osobom bez stałego miejsca zamieszkania, mam teraz nauczkę na przyszłość, ci dwaj co dzierżawili kontenery na początku zapłacili mi gotówką za wynajem za 2 miesiące 1.000 złotych, nie chcieli faktury bo powiedzieli, że wezmą na koniec, ja pieniądze wziąłem, ale podatku nie odprowadziłem, bo faktury nie wystawiłem ostatecznie, na pytanie - oprócz mnie, A. i ojca wpisów z zeszycie dokonywała też konkubina mojego ojca Z. Z. (1), ja we wszystkich zatrzymanych samochodach byłem w środku, ja nie zmieniałem tablic w tych samochodach, jedną tablice miałem w ręce ale nie pamiętam od którego samochodu, ona spadła więc ją podniosłem, na pytanie - O. chciał sprzedać te samochody co były na jego części, na początku codziennie był na placu potem długo go nie było, ostatni raz był miesiąc temu, ci co wynajęli kontenery to kręcili się tam, ostatni raz widziałem ich w zeszłym tygodniu, nie mam numeru telefonów do nich, nie widziałem takiej potrzeby, żeby brać od nich numery, mój błąd. na pytanie - ja nie widziałem, aby w tych kontenerach były rozbierane samochody na części, tam się oprócz tych wynajmujących jeszcze inne osoby kręciły, których nie znam, widziałem raz jak tam był naprawiany samochód A. 80, takie starsze, k. 159 – 160 akt.
Oskarżony M. K. (1) słuchany następnie przed Sądem w toku rozprawy głównej skorzystał z przysługującego mu prawa do odmowy składania wyjaśnień, k. 606 akt.
Oskarżony M. K. (2) nie przyznał się do popełnienia żadnego z zarzucanych mu czynów. Słuchany w toku postępowania przygotowawczego wyjaśnił:
samochody kempingowe na parkingu stały ok. trzech miesięcy, one stały pod koniec placu po lewej stronie od wejścia, stały obok siebie, nie pamiętam jakie tablice miały polskie czy niemieckie, do jednego z ich wszedłem z A. Ś., aby zobaczyć jak wygląda w środku, weszliśmy do niego bo był otwarty, ja je tylko podziwiałem głównie z zewnątrz, teren parkingu strzeżonego przy ul. (...) w Z. dzierżawi moja była żona E. K., zarządza tym terenem nasz syn M. K. (1), ten teren jest w jego władaniu od około roku, pomagam synowi w pracach wykonywanych na terenie parkingu, ja dostaję od niego za to jakieś pieniądze, jest to około 50 złotych miesięcznie czasami niewiele więcej, tam nie ma żadnych dochodów, ja tam spawałem konstrukcję nakryć nad samochodami, syn sam zarządza terenem i to co się na nim dzieje wynika z jego decyzji, synowi z doskoku pomaga jeszcze A. Ś., on razem ze mną spawał konstrukcje zadaszenia nad samochodami, jestem na terenie parking praktycznie codziennie, czasami zastępuję syna na dyżurce, chodzi o to, że mają przyjechać jakieś samochody, to ja czekam aż się pojawią i wskazuję gdzie mają zaparkować samochody bądź samochód, część osób to stali bywalcy i oni mają swoje miejsca do parkowania, gdy campery przyjechały byłem w pracy w baraku, nie widziałem kto je przyprowadził, syn nie mówił skąd one się wzięły, tj. kto je przyprowadził, my na takie tematy nie rozmawiamy, nie wiem jak są załatwiane sprawy z parkowaniem pojazdów na parkingu, nie wiem czy są jakieś umowy, to jest sprawa syna, gdy ja przyjmowałem samochody to ich wjazd odnotowywałem w książce ewidencji, dane osoby wstawiającej samochód zapisywałem z dokumentu wraz z numerem telefonu kontaktowego, nie sprawdzałem czy samochody są uszkodzone, nie miałem przypadku aby ktoś podnosił, że jego samochód został uszkodzony na parkingu, nic mi nie wiadomo o częściach samochodowych, ja ich nigdy nie widziałem, jakieś drzwi stały koło płotu bliżej (...)u, na terenie parkingu są dwa pomieszczenia typu garażowego, syn je komuś wynajmuje, nie wiem komu, nie wiem, co tam jest trzymane, teren parkingu pilnują stróże od 19:00 do 7:00, a w dzień syn albo ja, jednym ze stróży jest mężczyzna o imieniu J. nazwiska nie znam z oś. (...) w ZG, drugi Z. nazwiska nie znam, mieszka gdzieś w rejonie amfiteatru oraz Pani Z. Z. (3), jest to moja kobieta, mieszkamy razem, nie wiem skąd się wzięły pozostałe samochody, które zabezpieczyła policja. nie wiem kto wynajmuje kontenery, jeden z wynajmowanych pomieszczeń - kontener, jest nazywamy „landrynką ” z uwagi na jego kolor zewnętrzny, tam w dniu wczorajszym zostali zatrzymani dwaj mężczyźni przez Policję, ten kontener wynajmowany jest od około miesiąca, ci mężczyźni pojawiali się tam chyba, co drugi lub trzeci dzień, przyjeżdżał do nich czasami jakiś tam mężczyzna F. osobowym, nie znam modelu, nie zauważyłem, aby samochód miał jakieś znaki szczególne, kolor miał czarny, campery stały koło siebie, za nimi stały kontenery, one były wynajmowane przez syna jakiemuś mężczyźnie ok. 34 lat, nazwiska nie znam, on wynajmował dwa kontenery i jeden garaż, nie wiem co on tam trzymał, nigdy mu w niczym nie pomagałem, parking nie posiada monitoringu, kiedyś był ale teraz kamery służą jako atrapy, syn nie ma zbyt dużych dochodów aby monitoring naprawić, była żona na parkingu była z dwa razy z tego co mi wiadomo, od rozwodu nie utrzymujemy kontaktów, syn używa pieczątki z danymi byłej żony, a jego matki ale ona chyba nic nie wie o jego interesach, nie nadawałem synowi żadnych paczek na poczcie i nikt kto mu pomaga też tego nie robił. nic mi nie wiadomo aby jacyś obcokrajowcy wynajmowali pomieszczenia lub pracowali tam, k. 133 – 135 akt .
Oskarżony M. K. (2) słuchany w toku postępowania przygotowawczego ponownie, w uzupełnieniu wcześniejszych wyjaśnień, wyjaśnił:
na pytanie wyjaśnił - ja nigdy C. nie przyjmowałem i ich nie wpisywałem, może przyjechały jak ja akurat w pracy nie byłem, w zależności od samochodów to ceny za parking wahają się od 15 do 40 złotych, osobowe 15 złotych, bus 25 złotych, ciężarówka 40 złotych, motocykle chyba 10 złotych, my wpisujemy do zeszytu imię i nazwisko lub firmę, numer telefonu kontaktowy i numer tablicy też i datę i godzinę, ja nie mam z tymi camperami nic wspólnego, one przyjechały jak mnie nie było, ja tam tylko naprawiałem baraki z A. spawaliśmy, ja staję na portierce tylko w sobotę, a A. chyba tylko w niedzielę, ja do camperów zaglądałem z ciekawości razem z A., ja twierdzę, że jestem niewinny, ja robiłem tam czynności spawalnicze, nic o częściach samochodowych nie wiem, proszę mnie z tym nie wiązać, k. 155 – 156 akt.
Oskarżony M. K. (2) słuchany następnie przed Sądem w toku rozprawy głównej skorzystał z przysługującego mu prawa do odmowy składania wyjaśnień, k. 606 – 607 akt.
Oskarżony A. Ś. nie przyznał się do popełnienia żadnego z zarzucanych mu czynów. Słuchany w toku postępowania przygotowawczego wyjaśnił:
zrozumiałem, wiem o co jestem podejrzany, nie przyznaję się do zarzucanych mi czynów, złożę w tej sprawie wyjaśnienia, w dniu 10 sierpnia 2016 roku przyjechałem samochodem Golfem II sam na parking przy ul. (...) w Z. w celu szukania jakiegoś tam złomu, spotkałem tam na tej działce ojca tego właściciela działki, jest to mój znajmy M. K. (2), który jest ojcem M. K. (1) właściciela działki, spotkaliśmy się i wypiliśmy flaszkę 0,7 litra w tej budce, portierni, my siedzieliśmy tylko we dwóch, M. od czasu do czasu podchodził i coś zagadywał, a tak to siedzieliśmy tylko we dwójkę, na działkę przyjeżdżali kierowcy, którzy tam na parkingu parkują, oni są klientami, ja tych kierowców nie znam nawet po imieniu, tylko z widzenia, ja tam czasami przychodzę nawet codziennie, jak nie mam co robić, ja tam nic nie robię, posiedzę pogadam z M., puszki pozbieram i sobie idę, ja nigdy nie rozmawiałem z M. o tym co on tam robi, M. mi nic nie mówił co tam robi ja nawet nie chce wiedzieć co on tam robi. kiedyś mi się chwali, że chce zrobić jakąś myjnie czy wulkanizację, na ten parking przychodzę zazwyczaj, w godzinach rannych, ja tylko zbierałem złom w postaci puszek po piwie i napojach, nigdy nie wchodziłem do środka baraków, które są na placu, ja nawet nie wiem jak C. wygląda, ja wiem, że na tą działkę przychodził M. ojciec M. i nikogo więcej nie znam, na tym placu w ciągu ostatniego miesiąca byłem co drugi dzień, wczoraj przyjechałem tam o godz. 08:00, siedzieliśmy i powoli piliśmy, j się nie śpieszyłem, nic nie wiem na temat tytoniu, ja się nikogo nie pytałem i nic nie chce wiedzieć na ten temat, k. 130 – 131 akt.
Oskarżony A. Ś. słuchany ponownie w toku postępowania przygotowawczego, w uzupełnieniu wcześniejszych wyjaśnień, wyjaśnił:
ja tam przychodzę po złom i towarzysko do M., przez ostatni okres dwóch miesięcy byłem tam często, tam przyjeżdżają samochody i wyjeżdżaj niektórzy kierowcy nawet się ze mną witają, ja nie jestem właścicielem tego parkingu, M. jest decydentem od tego parkingu i on chyba powinien wiedzieć co i jak, kto wjeżdża i wyjeżdża, tam kosztuje doba osobówki 15 złotych z tego co mi wiadomo, tam w dzień pilnuje tego M. a w nocy ma dwóch stróży, ale nie wiem jak oni maja na imię i jak się nazywają, M. prowadzi ewidencję jaki samochód wjeżdża i wyjeżdża, wpisuje kiedy samochód wjechał, numer rejestracyjny, imię i nazwisko i numer telefonu, ten zeszyt leży na oknie, ja widziałem ten zeszyt, czasami zdarzało się, że i ja wpisywałem te dane do zeszytu jak tam siedziałem, ja widziałem, że Policja zainteresowana była w dniu zatrzymania tymi dwoma busami, które stały po lewej stronie przy bramie, wiem też że ta ciężarówka M. to przez zimę stała, ona stoi przy takiej budce niedaleko orzecha po lewej stronie, ja nie zaprzeczam, że nawet ja mogłem wpisywać do zeszytu te zakwestionowane samochody jak wjeżdżały, ja wpisywałem samochody do zeszytu za darmo, czasami coś do jedzenia M. mi dał, nie zdarzały się sytuacje, że M. zostawiał plac pod moją opieką, ja tam czasami wykonywałem prace naprawcze, spawałem wiatę i garaż, ogrodzenia nie robiłem i za to dostałem pieniądze chyba 30 albo 40 złotych no i jedzenie, na pytanie - za busa 20 lub 25 złotych za dobę, za ciężarówkę 40 złotych oczywiście plus VAT, M. wystawia faktury, ale część busów i ciężarówek ma abonament, ja nie wiem ile za abonament się płaci, nie wiem czy ten interes idzie dobrze, M. nie chwali się ile on zarabia, na pytanie - ja pomieszkuję u R. W. na W., obecnie jestem w trakcie załatwiania mieszkania, posiadam pieniądze z podziału majątku i chciałbym je przeznaczyć na mieszkanie, k. 151 – 152 akt.
Oskarżony A. Ś. słuchany następnie przed Sądem w toku rozprawy głównej skorzystał z przysługującego mu prawa do odmowy składania wyjaśnień, k. 606 – 607 akt.
Sąd zważył co następuje:
Sąd ustalając w niniejszej sprawie stan faktyczny dokonał wszechstronnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności wyjaśnień oskarżonych M. K. (1), M. K. (2) oraz A. Ś., zeznań słuchanych w sprawie świadków, a to K. K., K. J., E. O., A. O., Z. O., J. M., Z. Z. (1), a w dalszej części uwzględniając dokumentację odzwierciedlającą przebieg wykonywanych w sprawie czynności procesowych oraz bezpośrednio dotyczącą ujawnionych w toku przeszukania pojazdów, którym to dokumentom Sąd przyznał pełną moc dowodową.
Odnosząc się w pierwszej kolejności do wyjaśnień M. K. (1), to Sąd podzielił je jedynie w części, w jakiej pozostają zgodne z ustalonym w sprawie i opisanym wyżej stanem faktycznym, a zatem w zakresie dotyczącym prowadzenia parkingu przy ulicy (...) w Z.. W pozostałej natomiast części wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) uznać należy za zestaw przypadkowych informacji o wprost nieprawdopodobnych zdarzeniach niezwiązanych w jakikolwiek sposób bezpośrednio z zarzucanymi mu czynami, co do których nie posiada on żadnej wiedzy. Zdaniem Sądu, wyjaśnienie te złożone zostały na wyłączny użytek prowadzonego postępowania, stanowią przyjętą przez oskarżonego linię obrony, zmierzając do uniknięcia odpowiedzialności karnej za popełnione przestępstwa, a nijak mają się do poczynionych w sprawie ustaleń. Trudno bowiem przyjąć, jak twierdzi oskarżony, iż każdy pojazd wprowadzony na teren parkingu, co ważne strzeżonego, był odnotowywany w specjalnym zeszycie wraz z danymi pojazdu i kierowcy, ale w przypadku 6 ujawnionych pojazdów akurat tak się nie zdarzyło, bo jak twierdzi oskarżony, mógł być duży ruch i to w sytuacji, gdy większość klientów to klienci abonamentowi, którzy pojazdy pozostawiają wyłącznie na noc. Dalej, trudno uznać za prawdziwe wyjaśnienia oskarżonego, iż dwa z ujawnionych pojazdów przyprowadziło „jakiś” dwóch mężczyzn, których nie zna, a pojazdy zostawili jedynie do następnego dnia, po czym oddalili się i nigdy więcej nie powrócili, nie zostawiając swoich danych osobowych, adresów ani pieniędzy za parking. Podobnie trudno uznać za prawdziwe wyjaśnienia oskarżonego, w których podniósł, iż „ samochody były przyprowadzone mniej więcej w tym samym czasie, były otwarte, do tych aut przyjeżdżali jacyś ludzie, którzy pokazywali te auta potencjalnym klientom”. W tym przypadku oskarżony także nie posiada jakiejkolwiek wiedzy na temat tego, kto przyprowadził poszczególne auta, kto je oglądał, kto je pokazywał nieokreślonym potencjalnym kupującym, za jaką cenę oferował, ile kosztowało parkowanie pojazdu, czy też kto i ile za to zapłacił, bo przecież żadnego paragonu czy faktury nikt nikomu na strzeżonym parkingu w ramach świadczonej usługi nie wystawił. Okoliczności te odnoszą się również do (...), jak nazywa oskarżony mężczyznę, który rzekomo poddzierżawił część działki, na której to części działki miał trzymać samochody typu camper pochodzące z kradzieży, płacąc z góry za dzierżawę kawałka nieokreślonej części nieruchomości nieokreśloną kwotę za nieokreślony okres, na okoliczność czego oczywiście brak jest jakiegokolwiek dowodu, w tym także o charakterze podatkowym. Co ważne, nie mówimy o samochodach kupowanych za zachodzą granicą po 100 euro, ale o pojazdach o wartości liczonej w setkach tysiącach złotych, które jak twierdzi oskarżony, pozostawały otwarte, a kto tylko chciał wchodził do nich. Wymowa tych wyjaśnień nie pozwala na racjonalne ustosunkowanie się do nich.
Sąd odstąpił od ustalenia w jaki sposób oskarżony wszedł w posiadanie nazwiska (...) i nr jego paszportu, co mogło nastąpić poprzez uzyskanie przypadkowych danych w internecie, bądź też spisanie danych osoby parkującej pojazd w przeszłości, gdyż z informacji Ambasady Armenii wynika, iż w dacie rzekomo zawartej umowy wskazany mężczyzna posługiwał się innym paszportem, a ten wskazany w umowie dawno utracił ważność. Zauważyć też należy, iż podpis (...) w wyraźny sposób wskazuje na osobą posługującą się pisownią łacińską i byłyby niezwykle trudny do nakreślenia dla osoby pochodzącej z zachodniej części A.. Podobna wartość dowodowa jest dwóch kolejnych umów, gdzie jako najemcy czy dzierżawcy figurują A. P. (3) i R. S., osoby bezdomne bez jakiegokolwiek miejsca zameldowania czy ustalonego miejsca pobytu. Okoliczność ta w świetle wyjaśnień oskarżonego pozostaje jednakże bez znaczenia i nie była przedmiotem szczegółowych dociekań Sądu, gdyż umowy te odnosiły się do kontenerów, które nie miały bezpośredniego związku z niniejszym postępowaniem.
Odnosząc się w tym miejscu do zeznań słuchanych świadków, a to K. K., K. J., E. O., A. O., Z. O., J. M. i Z. Z. (1), to ich zeznania okazały się całkowicie bezwartościowe. Świadkowie ci zawnioskowani zostali de facto na okoliczność wykazania z ich strony braku jakiejkolwiek wiedzy na temat pojazdów objętych aktem oskarżenia, a jakkolwiek poszczególni z nich podnieśli, iż widzieli pojazdy typu camper na terenie parkingu, to okoliczność ta jest poza sporem.
Podobna wartość dowodowa jest materiałów przedłożonych przez Oskarżyciela w toku procesu, uzyskanych na żądanie Sądu, w tym także w drodze pomocy międzynarodowej. Mianowicie materiały porównawcze w zakresie badań linii daktyloskopijnych ujawnionych w poszczególnych pojazdach objętych aktem oskarżenia nie przyniosły żadnych rezultatów, a obszerny przetłumaczony materiał dochodzenia w sprawie 450 Js (...) Prokuratury w G. wykazał jedynie, iż organ ten wszczął postępowanie wobec M. K. (1) w związku ujawnieniem utraconego na terenie Niemiec pojazdu na parkingu prowadzonym przez M. K. (1), a efektem tej informacji było zwrócenie się do polskich organów o przekazanie im wszelkich informacji.
Podobnie, wartość dowodowa materiałów niemieckich organów ścigania w H. pozostaje również całkowicie bezwartościowa. Jakkolwiek żądanie Sądu dotyczyło uzyskania informacji o postępowaniu niemieckich organów na okoliczność przestępstw zarzucanych mieszkańcom Z., S. D. i A. K. - w pryzmacie ich powiązań z zarzutami przedstawionymi M. K. (1), M. K. (2) oraz A. Ś., gdyż osobom tym zarzucono kradzieże dokładnie takich samych wysoko specjalistycznych pojazdów jak te objęte zarzutami w niniejszej sprawie i to dokładnie w tej samej miejscowości, co mogłoby wskazywać na wspólny modus operandi sprawców i paserów, w szczególności, iż w toku postępowania w niniejszej sprawie uzyskano zestawienia setek kontaktów i połączeń telefonicznych, które dotyczyły również osób korzystających z niemieckich sieci komórkowych, to pomimo tak precyzyjnie zakreślonego żądania wraz z jego obszernym uzasadnieniem, vide karty 656 – 658 akt, Oskarżyciel ograniczył się do uzyskania i przedłożenia Sądowi wyłącznie odpisu wyroku zapadłego przed Sądem Rejonowym w Hamburgu w sprawie wskazanych wyżej mężczyzn, co samo w sobie nie mogło mieść jakiegokolwiek znaczenia dla sposobu rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.
Przechodząc w tym miejscu do oskarżonych M. K. (2) i A. Ś., to pierwszy z nich to ojciec oskarżonego M. K. (1), liczący sobie aktualnie 67 lat, który jak wyjaśnił, sporadycznie pomaga synowi w prowadzeniu parkingu poprzez stróżowanie, czy też drobne prace gospodarcze, np. spawanie spawanie konstrukcji zadaszenia nad samochodami, a drugi to liczący sobie 57 lat znajomy M. K. (2), utrzymujący się ze zbieractwa złomu, wykonując również sporadycznie na prośbę M. K. (2) drobne prace gospodarcze na terenie parkingu. Odnosząc się bezpośrednio do ich związku z postawionymi im zarzutami, to poza sporem jest, iż obydwaj mężczyźni znajdowali się na terenie parkingu w chwili przeprowadzonej w dniu 10 sierpnia 2016 roku czynności przeszukania, a obydwoje potwierdzają w swoich wyjaśnieniach wiedzę o zaparkowanych na terenie parkingu pojazdach objętych poszczególnymi zarzutami, ale jest to jedyna okoliczność, jaka wiąże ich z pojazdami objętymi postawionymi im zarzutami.
Uwzględniając powyższe, można postawić tezę, iż M. K. (2) i A. Ś. posiadali wiedzę w zakresie pojazdów przechowywanych na posesji, a być może nawet wykonywali czynności konieczne do ich ukrycia, lub nawet zajmowali się cięciem innych pojazdów na części, gdyż obydwaj wykonywali prace spawalnicze na terenie posesji, a zatem umiejętność taką posiadają. Równie dobrze jednak można postawić tezę, iż nie posiadali oni żadnej wiedzy w zakresie pochodzenia pojazdów, ani celu ich parkowania, a mało prawdopodobne jest, aby wiedza taka została im przekazana, w szczególności w pryzmacie wielkiej wartości pojazdów, ryzyka dla osób je przekazujących M. K. (1), czy też wspólnie z nim działających. Z wyjaśnień złożonych przez M. K. (2) i A. Ś. wynika bardziej obraz dwóch starszych panów, raczących się od czasu do czasu alkoholem w ciepłej stróżówce, niż przestępców działających wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym M. K. (1). Nie sposób przy tym zarzucić wyjaśnieniom złożonym przez oskarżonych M. K. (2) i A. Ś. braku logiki, sprzeczności, czy też niedorzeczności, jak ma to miejsce w przypadku oskarżonego M. K. (1). Podobnie treść wyjaśnień obydwu oskarżonych, używany przez nich język, rozróżnianie poszczególnych marek i rodzajów pojazdów, a przede wszystkim sytuacja finansowa i źródło utrzymania, nie wskazują na ich udział w przestępczym procederze, z którego mogli osiągać jakiekolwiek dochody. Sąd wprawdzie dostrzegł dane o karalności zawarte w karcie karnej A. Ś., przez co nie można mówić o jego nieskazitelnym charakterze, to jednakże dane te w żaden sposób nie współgrają z postawionymi mu zarzutami, czego nie można powiedzieć o oskarżonym M. K. (1), co Sąd podniósł już we wcześniejszym akapicie.
Z powyższych przyczyn, po uwzględnieniu kryteriów i nakazów zawartych między innymi w art. 4, art. 5 kpk a przede wszystkim art. 7 kpk Sąd uniewinnił oskarżonych M. K. (2) i A. Ś. od popełnienia zarzucanych im aktem oskarżenia czynów. Niemniej jednak zaznaczyć należy, że Sąd przy gruntownej ocenie i analizie całego dostępnego materiału dowodowego w zakresie wszystkich przedstawionych im czynów miał wiele wątpliwości co do sposobu rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy, dlatego też wszelkie wątpliwości rozstrzygnął na korzyść obydwu oskarżonych w myśl zasady in dubio pro reo wyrażonej w art. 5 § 2 kpk. W tym zakresie Sąd rozpoznający sprawę podzielił stanowisko Sądu Najwyższego, który w uzasadnieniu wyroku z dnia 25 czerwca 1991r.,OSNWR 107/91 podkreślił, że zasada in dubio pro reo ma zastosowanie dopiero wtedy, gdy po wykorzystaniu wszelkich istniejących możliwości, wątpliwość nie zostanie usunięta, w takiej sytuacji należy ją wytłumaczyć w sposób korzystny dla oskarżonego, co też miało miejsce w niniejszej sprawie.
Uwzględniając natomiast powyżej opisane ustalenia w zakresie oskarżonego M. K. (1), Sąd nie miał wątpliwości co do sprawstwa tego oskarżonego w zakresie wszystkich zarzucanych mu czynów, uznając przy tym, iż oskarżony dopuścił się popełniania czynów bezprawnych, zagrożonych karą, których społeczna szkodliwość nie jest znikoma, zaś czynów tych dopuścił się w sposób zawiniony, nie działając przy tym w okolicznościach uchylających ich bezprawność. Sąd nie miał również najmniejszych wątpliwości w zakresie umyślności jego działania, gdyż skala uprawianego procederu, wielość pojazdów, a także ich wielka wartość, całkowicie wyklucza możliwości przyjęcia nieumyślnego działania oskarżonego M. K. (1), to jest w warunkach art. 292 § 1 kk.
Uznając oskarżonego M. K. (1) za winnego zarzucanych mu czynów podkreślić należy, iż to wyłącznie on zarządzał parkingiem, decydując o wszystkich aspektach związanych z samym parkingiem, w szczególności w zakresie parkujących tam pojazdów i uzyskiwanych z tego tytułu dochodów. Wydaje się przy tym, iż wielość pojazdów pochodzących z kradzieży, a znajdujących się równocześnie na parkingu spowodowała, iż oskarżony utracił nad nimi kontrolę, albowiem część pojazdów miała nadal założone oryginalne tablice rejestracyjne, figurujące w rejestrze pojazdów skradzionych, część miała niezgodne numery rejestracyjne z tymi widocznymi na szybach, a jedną z tablic rejestracyjnych ujawniono nawet w jednym z pojazdów, która co oczywiste, nie była zgodna zarówno z numerem rejestracyjnym pojazdu widocznym na szybie, jak i właściwym numerem rejestracyjnym pojazdu. I w takich warunkach, jak twierdzi oskarżony, potencjalni klienci przyjeżdżali sobie oglądać te pojazdy, wchodzili do nich bez jakiejkolwiek kontroli ze strony właścicieli, czy obsługi parkingu, a zapewne też oglądali dokumentację pojazdów i spisywali numery VIN, bo o to w pierwszej kolejności prosi każdy potencjalny klient. I wszystko to, co Sąd podniósł już wyżej, dotyczyło wysoko specjalistycznych pojazdów o wartości liczonej w setkach tysięcy złotych. Uwadze Sądu nie umknął również fakt, iż w chwili przeszukania posesji, obok 6 pojazdów pochodzących z kradzieży, na posesji ujawniono szereg elementów pochodzących z innych pojazdów, w tym pociętych części karoserii. Oczywiście, jak zaznaczył oskarżony, nigdy nie widział on, aby w kontenerach znajdujących się na prowadzonym przez niego parkingu były rozbierane jakiekolwiek samochody, w ogóle nie zna osób, które miały dostęp do tych kontenerów, a osoby te nawet nie musiały płacić za prąd, a na okoliczność najmu oskarżony nie posiada jakiegokolwiek dokumentu o charakterze podatkowym, czy też dowodu jakiejkolwiek rzekomej płatności ze strony bezdomnych najemców.
Co ważne, oceniając wyjaśnienia oskarżonego M. K. (1) pamiętać należy, iż połowa z 6 samochodów objętych poszczególnymi zarzutami, została utracona zaledwie kilka dni przed przeszukaniem parkingu prowadzonego przez M. K. (1), a jeden zaledwie 3 dni wcześniej, a zatem trafił na parking dzień lub dwa wcześniej, a więc nie mogło być tak, iż oskarżony słuchany bezpośrednio po zatrzymaniu nie pamiętał już okoliczności dotyczących parkowania tych samochodów. Co więcej, znajdujące się na parkingu specjalistyczne pojazdy utracone zostały w większości w tej samej części Niemiec, co wskazuje, iż oskarżony M. K. (1) musiał współpracować z tą samą osobą, bądź też z tą samą grupą osób.
Powyższe okoliczności wskazują na znacznie większy zakres prowadzonej przez oskarżonego M. K. (1) działalności, aniżeli ta wskazana w jego wyjaśnieniach, czy też zgłoszonej działalności gospodarczej, nie było to jednak przedmiotem dalszych dociekań Sądu, albowiem nie zostało objęte niniejszym postępowaniem. Podobnie Sąd zauważa, iż na terenie posesji w trakcie przeszukania ujawniono worki z tytoniem do palenia bez polskich znaków akcyzy, a jak wskazał oskarżony „ nie wiem nic na temat tytoniu, który został zabezpieczony na moim terenie, ja znalazłem te worki z tytoniem, gdy one leżały pod kontenerem”. Również w tym zakresie ten bardzo szczęśliwy traf oskarżonego nie był przedmiotem dalszych dociekań Sądu jako nieobjęty zarzutem, a jedynie na marginesie wspomnieć należy, iż wśród trójki oskarżonych, to jedynie M. K. (1) był osobą wcześniej karaną za przestępstwo skarbowe z art. 65 § 1 kk.
Mając na uwadze powyższe, Sąd doszedł do przekonania, że oskarżony M. K. (1) w Z. województwa (...) na terenie działki numer (...) przy ulicy (...) pomagał w ukryciu samochodów:
w nieustalonym okresie po dniu 10 maja 2016 roku do dnia 10 sierpnia 2016 roku marki F. (...), numer VIN (...), rok produkcji 2014, o wartości co najmniej 220.000 pln, utraconego w dniu 10 maja 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę A. H.,
w nieustalonym okresie po dniu 6 czerwca 2016 roku do dnia 10 sierpnia 2016 roku marki F. (...) camper, numer VIN (...), rok produkcji 2015, o wartości co najmniej 250.000 pln, utracony w dniu 6 czerwca 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę A. P. (1),
w nieustalonym okresie po dniu 3 sierpnia 2016 roku do dnia 10 sierpnia 2016 roku marki F. (...), numer VIN (...), rok produkcji 2016 o wartości co najmniej 300.000 pln, utracony w dniu 3 sierpnia 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę L. M.,
popełnionymi czynami wyczerpał znamiona ciągu przestępstw z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za ciąg ten Sąd na podstawie art. 291 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę 2 (dwóch) pozbawienia wolności,
A nadto, w Z. województwa (...) na terenie działki numer (...) przy ulicy (...) pomagał w ukryciu samochodów:
w nieustalonym okresie po dniu 16 maja 2016 roku do dnia 10 sierpnia 2016 roku marki M. (...), numer VIN (...), rok produkcji 1997, o wartości co najmniej 70.000 pln, utracony w dniu 16 maja 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę przedsiębiorstwa (...),
w nieustalonym okresie po dniu 2 sierpnia 2016 roku do dnia 10 sierpnia 2016 roku marki F. (...), numer VIN (...), rok produkcji 2015, o wartości co najmniej 80.000 pln, utracony w dniu 2 sierpnia 2016 roku w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę S. (...),
w nieustalonym okresie po dniu 7 sierpnia 2016 roku do dnia 10 sierpnia 2016 roku marki F. (...), numer VIN (...), rok produkcji 2015 o wartości co najmniej 80.000 pln, utracony w dniu 7 sierpnia 2016 roku, w wyniku kradzieży na terenie Republiki Federalnej Niemiec na szkodę E. S.,
popełnionymi czynami wyczerpał znamiona ciągu przestępstw z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za ciąg ten Sąd na podstawie art. 291 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.
W miejsce orzeczonych wobec oskarżonego M. K. (1) jednostkowych kar pozbawienia wolności Sąd na podstawie art. 85 § 1 kk, art. 85a kk, art. 86 § 1 kk i art. 91 § 2 kk orzekł karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Mając natomiast na uwadze fakt, iż oskarżony popełnił w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności kilka przestępstw, Sąd przyjął działanie w warunkach art. 91 § 1 kk w zakresie wskazanych w wyroku czynów.
Sąd przyjął nadto jako bezsporne, iż okres popełnienia poszczególnych czynów mógł nastąpić w nieustalonym okresie po dniu utraty poszczególnych pojazdów do dnia 10 sierpnia 2016 roku w Z., a nie sposób precyzyjnie ustalić, w jakim okresie rzeczywiście poszczególne pojazdy były ukrywane na parkingu, gdy oskarżeni czy też świadkowie wskazują ogólnie na dni, bądź miesiące, bez określenia, których to pojazdów dotyczy, a wskazanie przez Oskarżyciela konkretnych miesięcy odnoszących się bezpośrednio do miesiąca utraty poszczególnych pojazdów wydaje się dowolne, przez co Sąd jednoznacznie określił jedynie datę końcową popełnienia poszczególnych jednostkowych czynów uznając, iż data początkowa poszczególnych zachowań oskarżonego to okres nie wcześniej, niż data utracenia poszczególnych pojazdów.
Wymierzając oskarżonemu M. K. (1) kary jednostkowe pozbawienia wolności, a w ślad za nimi karę łączną pozbawienia wolności Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 § 1 i 2 kk, w szczególności zważył, aby dolegliwość orzeczonej kary nie przekraczała stopnia winy oskarżonego oraz aby kara spełniła cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara winna każdorazowo osiągnąć. Sąd uwzględnił także sposób zachowania się oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste, które wskazują jednakże, iż brak jest możliwości przyjęcia w stosunku do oskarżonego pozytywnej prognozy kryminologicznej. Tym samym Sąd uznał, iż jedynie kara bezwzględnego pozbawienia wolności będzie proporcjonalna do jego zawinienia, a co najważniejsze, spełni swoje cele w zakresie prewencji szczególnej i ogólnej, jak też będzie odpowiadała społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Przy wymiarze kary Sąd do okoliczności obciążających zaliczył fakt uprzedniej karalności oskarżonego M. K. (1), wielość czynów objętych jego działaniem, znaczną łączną wartość utraconych pojazdów, a nie dopatrzył się Sąd wobec oskarżonego jakichkolwiek istotnych okoliczności łagodzących.
Na podstawie art. 44 § 1 kk oraz 44 § 2 kk Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa poprzez zniszczenie tablic rejestracyjnych, które służyły do popełnienia przestępstwa, przy czym w orzeczeniu tym Sąd pominął tablice oryginalne, które rzeczywiście przynależały do poszczególnych pojazdów. Podobnie Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa oryginały umów dzierżawy wydane na A. P. (2), R. S. oraz H. H., nie mając cienia wątpliwości, iż sporządzone one zostały wyłącznie celem przekierowania na te osoby podejrzeń w zakresie prowadzonej przestępczej działalności. Mając na uwadze charakter tych dowodów Sąd zakreślił sposób przepadku, to jest poprzez pozostawienie w aktach sprawy. Na marginesie jedynie Sąd zauważa, iż Prokurator Rejonowy w Zielonej Górze przekazał do dyspozycji Sądu cały szereg dowodów nie mających jakiegokolwiek związku z czynami opisanymi w poszczególnych zarzutach, co w szczególności dotyczy dziesiątek części samochodowych, jednakże decyzja w tym zakresie zostanie podjęta w przyszłości, to jest po prawomocnym zakończeniu postępowania.
Na podstawie art. 626 § 1 kpk Sąd zasądził od oskarżonego M. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty procesu uznając, iż oskarżony jest w stanie koszty te ponieść, albowiem posiada możliwości zarobkowe, osiąga też stały określony dochód, co łącznie winno mu umożliwić poniesienie kosztów spowodowanych swoim postępowaniem. Kosztami postępowania w zakresie pozostałych oskarżonych, to jest M. K. (2) i A. Ś. Sąd obciążył Skarb Państwa.