Sygn. akt II K 519/17
Dnia 5 kwietnia 2019 r.
Sąd Rejonowy w Giżycku II Wydział Karny
w składzie:
Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski
Protokolant – st. sekr. sąd. Danuta Betlej, A. Dybikowska, S. Laskowska, U. Ekstowicz, A. Rogojsza, M. Sekta, A. Żebrowska, M. Szymuś
w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G.Sebastiana Pilch
po rozpoznaniu w dniach 06.04.2018 r., 20.04.2018 r., 08.05.2018 r., 05.06.2018 r., 04.07.2018 r., 21.08.2018 r., 18.09.2018 r., 16.10.2018 r., 25.10.2018 r., 04.01.2019 r., 08.02.2019 r., 22.03.2019 r. na rozprawie
sprawy
1. M. W. (1)
urodzonego (...) w R.
syna W. i A. z d. K.
oskarżonego o to, że: I. w okresie od 19 października 2015 r. do 8 grudnia 2015 r. w G. oraz na terenie gminy R., wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, wykonując obowiązki w ramach umowy (...) zawartej między (...) sp. z o.o. z siedzibą w P., na przebudowę drogi gminnej od drogi krajowej (...) G. M. do miejscowości K. W., jako projektant nie uwzględnił faktu, że remontowany odcinek będzie oddziaływał na ruch na drodze (...) i w konsekwencji nie podjął działań mających na celu uzgodnienia stałej organizacji ruchu z zarządcą drogi wyższej kategorii – Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad, co skutkowało brakiem odpowiedniego oznakowania (...) na okoliczność istnienia zjazdów z (...) w drogę gminną nr (...), a nadto pełniąc funkcję inspektora nadzoru mając wiedzę odnośnie zakresu zleconych prac oraz braku oznakowania wlotu drogi gminnej do (...), w chwili zakończenia prac przez wykonawcę, nie podjął niezwłocznych działań mających na celu zapewnienia bezpieczeństwa użytkownikom ruchu, w tym poprzez wydanie polecenia oznakowania wlotu podporządkowanego znakami obligującymi do zachowania szczególnej ostrożności w związku ze zbliżaniem się do drogi z pierwszeństwem przejazdu, w wyniku czego w okresie od 30 listopada 2015 r. do dnia 8 grudnia 2015 r. droga gminna (...) pozostawała bez wymaganej organizacji ruchu, sprowadzając tym samym bezpośrednie niebezpieczeństwo katastrofy w ruchu lądowym, zagrażającej życiu lub zdrowiu wielu osób poruszających się tymi drogami to jest K. D. (1), I. D. (1), A. W. (1), M. S. (3), P. M. (1), M. M., M. J. (1), D. F. (1), R. I. (1), J. O. (1) i doprowadzając do tego, że w dniu 8 grudnia 2015 r. kierujący pojazdem marki A. (...) K. D. (1) jadąc od strony miejscowości K. na skrzyżowaniu z drogą krajową (...) na skutek braku należytego oznakowania skrzyżowania drogi gminnej (...) z (...), nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu ciągnikowi siodłowemu marki I., którym kierował M. S. (3), co doprowadziło do zderzenia się pojazdów, w wyniku którego pojazd marki A. (...) odbił się od pojazdu ciężarowego i uderzył w jadący z naprzeciwka pojazd marki O. (...), którym kierował P. M. (1), w wyniku czego pasażerka pojazdu marki A. (...) I. D. (1) doznała obrażeń ciała w postaci złamania trzonu kości promieniowej prawej z przemieszczeniem odłamów, skutkujących naruszeniem czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni, a druga z pasażerek tego pojazdu A. W. (1) na skutek rozległych obrażeń głowy i klatki piersiowej skutkujących ostrą niewydolnością krążeniowo oddechową w przebiegu urazu wielonarządowego poniosła śmierć,
tj. o czyn z art. 174 §1 kk i art. 177 §1 i 2 kk w zw. z art. 4 §1 kk w zw. z art. 11 §2 kk
2. J. R. (1)
urodzonego (...) w O.
syna H. i I. z d. K.
oskarżonego o to, że: II. w okresie od 19 października 2015 r. do 8 grudnia 2015 r. w G. oraz na terenie gminy R., wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, wykonując obowiązki w ramach umowy (...) zawartej między (...) sp. z o.o. z siedzibą w P., na przebudowę drogi gminnej od drogi krajowej (...) G. M. do miejscowości K. W., jako osoba, której powierzono realizację zadań wynikających z ustawy o drogach publicznych w odniesieniu do dróg gminnych, w tym realizacji zadań z zakresu inżynierii ruchu, nie dopełnił ciążących na nim obowiązków w związku z realizacją zlecanej przebudowy drogi gminnej i mając wiedzę odnośnie zakresu zleconych prac oraz braku oznakowania wlotu drogi gminnej do (...), w chwili zakończenia prac przez wykonawcę, nie podjął niezwłocznych działań mających na celu zapewnienia bezpieczeństwa użytkownikom ruchu, w tym poprzez wydanie polecenia oznakowania wlotu podporządkowanego znakami obligującymi do zachowania szczególnej ostrożności w związku ze zbliżaniem się do drogi z pierwszeństwem przejazdu, w wyniku czego w okresie od 30 listopada 2015 r. do dnia 8 grudnia 2015 r. droga gminna (...) pozostawała bez wymaganej organizacji ruchu, sprowadzając tym samym bezpośrednie niebezpieczeństwo katastrofy w ruchu lądowym, zagrażającej życiu lub zdrowiu wielu osób poruszających się tymi drogami doprowadzając do tego, że w dniu 8 grudnia 2015 r. kierujący pojazdem marki A. (...) K. D. (1) jadąc od strony miejscowości W. na skrzyżowaniu z drogą krajową (...) na skutek braku należytego oznakowania skrzyżowania drogi gminnej (...) z (...), nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu ciągnikami siodłowemu marki I., którym kierował M. S. (3), co doprowadziło do zderzenia się pojazdów, w wyniku którego pojazd marki A. (...) odbił się od pojazdu ciężarowego i uderzył w jadący z naprzeciwka pojazd marki O. (...), którym kierował P. M. (1), w wyniku czego pasażerka pojazdu marki A. (...) I. D. (1) doznała obrażeń ciała w postaci złamania trzonu kości promieniowej prawej z przemieszczeniem odłamów, skutkujących naruszeniem czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni, a druga z pasażerek tego pojazdu A. W. (1) na skutek rozległych obrażeń głowy i klatki piersiowej skutkujących ostrą niewydolnością krążeniowo oddechową w przebiegu urazu wielonarządowego poniosła śmierć, czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego K. D. (1), I. D. (1), A. W. (1), M. S. (3), P. M. (1), M. M., M. J. (1), D. F. (2), R. I. (1), J. O. (1),
tj. o czyn z art. 231 §1 kk i art. 174 §1 kk i art. 177 §1 i 2 kk w zw. z art. 4 §1 kk
w zw. z art. 11 §2 kk
1. Oskarżonego M. W. (1) uznaje za winnego tego, że w okresie od 19 października 2015 r. do 8 grudnia 2015 r. w G. oraz na terenie gminy R., wykonując obowiązki w ramach umowy (...) zawartej między (...) sp. z o.o. z siedzibą w P., na przebudowę drogi gminnej od drogi krajowej (...) G. - M. do miejscowości K. W., jako projektant nie uwzględnił faktu, że remontowany odcinek będzie oddziaływał na ruch na drodze (...) i w konsekwencji nie podjął działań mających na celu uzgodnienia stałej organizacji ruchu z zarządcą drogi wyższej kategorii – Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad i tak przygotowaną przez siebie dokumentację przedłożył inwestorowi, która była następnie podstawą do wystąpienia przez inwestora ze zgłoszeniem przebudowy drogi gminnej do właściwego organu co w dalszej kolejności skutkowało brakiem odpowiedniego oznakowania (...) na okoliczność istnienia zjazdów z (...) w drogę gminną nr (...) (i wyjazdów z drogi gminnej na drogę krajową), a nadto pełniąc funkcję inspektora nadzoru inwestorskiego mając wiedzę odnośnie zakresu zleconych prac oraz braku oznakowania wlotu drogi gminnej do (...), w chwili zakończenia prac przez wykonawcę, nie podjął niezwłocznych działań mających na celu zapewnienia bezpieczeństwa użytkownikom ruchu, w tym poprzez wydanie polecenia oznakowania wlotu podporządkowanego znakami obligującymi do zachowania szczególnej ostrożności w związku ze zbliżaniem się do drogi z pierwszeństwem przejazdu, w wyniku czego w okresie od 30 listopada 2015 r. do dnia 8 grudnia 2015 r. droga gminna (...) pozostawała bez wymaganej organizacji ruchu, sprowadzając tym samym bezpośrednie niebezpieczeństwo katastrofy w ruchu lądowym, zagrażającej życiu lub zdrowiu wielu osób poruszających się tymi drogami to jest K. D. (1), I. D. (1), A. W. (1), M. S. (3), P. M. (1), M. M., M. J. (1), D. F. (1), R. I. (1), J. O. (1), S. K. i doprowadzając do tego, że w dniu 8 grudnia 2015 r. kierujący pojazdem marki A. (...) K. D. (1) jadąc od strony miejscowości K. na skrzyżowaniu z drogą krajową (...) na skutek braku należytego oznakowania skrzyżowania drogi gminnej (...) z (...), nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu ciągnikowi siodłowemu marki I., którym kierował M. S. (3), co doprowadziło do zderzenia się pojazdów, w wyniku którego pojazd marki A. (...) odbił się od pojazdu ciężarowego i uderzył w jadący z naprzeciwka pojazd marki O. (...), którym kierował P. M. (1), w wyniku czego pasażerka pojazdu marki A. (...) I. D. (1) doznała obrażeń ciała w postaci złamania trzonu kości promieniowej prawej z przemieszczeniem odłamów, skutkujących naruszeniem czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni, a druga z pasażerek tego pojazdu A. W. (1) na skutek rozległych obrażeń głowy i klatki piersiowej skutkujących ostrą niewydolnością krążeniowo oddechową w przebiegu urazu wielonarządowego poniosła śmierć, tj. czynu z art. 174 §1 kk i art. 177 §1 i 2 kk w zw. z art. 11 §2 kk i za to na mocy tych przepisów skazuje go, przyjmując za podstawę wymiaru kary art. 174 §1 kk w zw. Z art. 11 §3 kk na rok pozbawienia wolności.
2. Na podstawie art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza tytułem próby na okres roku.
3. Na podstawie art. 71 §1 kk w zw. Z art. 33 §1 i 3 kk orzeka wobec M. O. W. grzywnę w wymiarze 100 (sto) stawek dziennych przyjmując, że jedna stawka dzienna odpowiada kwocie 60 (sześćdziesiąt) złotych.
4. Na podstawie art. 46 §2 kk orzeka od oskarżonego na rzecz K. W. (1) tytułem nawiązki kwotę 5000 (pięć tysięcy) złotych.
5. Na podstawie art. 71 §1 pkt 1 kk zobowiązuje oskarżonego do informowania sądu o przebiegu okresu próby co 6 (sześć) miesięcy.
6. Na podstawie art. 41 §2 kk w zw. z art. 39 pkt 2 kk orzeka tytułem środka karnego wobec oskarżonego M. O. W. zakaz prowadzenia działalności gospodarczej związanej z projektowaniem dróg oraz projektowaniem organizacji ruchu drogowego na rok.
7. Oskarżonego J. R. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym, że przyjmuje, że działał on również na szkodę interesu prywatnego S. K. tj. czynu kwalifikowanego z art. 231 §1 kk, art. 174 §1 kk w zw. z art. 177 §1 i 2 kk w zw. z art. 11 §2 kk i za to na mocy tych przepisów skazuje go, przyjmując za podstawę wymiaru kary art. 174 §1 kk w zw. z art. 11 §3 kk na rok pozbawienia wolności, przy czym czynu dopuścił się sam bez porozumienia się z inną osobą.
8. Na podstawie art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza tytułem próby na okres roku.
9. Na podstawie art. 71 §1 kk w zw. z art. 33 §1 i 3 kk orzeka wobec J. R. grzywnę w wymiarze 100 (sto) stawek dziennych przyjmując, że jedna stawka dzienna odpowiada kwocie 50 (pięćdziesiąt) złotych.
10. Na podstawie art. 46 §2 kk orzeka od oskarżonego na rzecz K. W. (1) tytułem nawiązki kwotę 5000,00 (pięć tysięcy) złotych.
11. Na podstawie art. 71 §1 pkt 1 kk zobowiązuje oskarżonego do informowania sądu o przebiegu okresu próby co 6 (sześć) miesięcy.
12. Na podstawie art. 41 §1 kk w zw. z art. 39 pkt 2 kk orzeka tytułem środka karnego wobec oskarżonego J. R. zakaz zajmowania stanowisk związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa w ruchu drogowym na okres roku.
13. Zasądza solidarnie od oskarżonych M. W. i J. R. (1) na rzecz K. W. (1) (...) (jeden tysiąc osiemset czterdzieści osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
14. Zasądza od oskarżonego M. W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 780,00 (siedemset osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz pozostałe koszty sądowe w ½ tj. w kwocie (...),90 (jeden tysiąc dziewięćdziesiąt pięć 90/100) złotych.
15. Zasądza od oskarżonego J. R. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 680,00 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem opłaty oraz pozostałe koszty sądowe w ½ tj. w kwocie (...),90 (jeden tysiąc dziewięćdziesiąt pięć 90/100) złotych.
Sygn. akt. IIK 519/17
W dniu 10 września 2015 roku Miasto i Gmina R. reprezentowaną przez burmistrza J. K. (1) zawarło ze spółką (...) z siedzibą w P. wyłonioną w trybie rozstrzygnięcia przetargu nieograniczonego umowę na przebudowę drogi gminnej na odcinku od drogi krajowej nr (...) ((...)) relacji G.-M. do miejscowości W. w gminie R. (odcinek południowy). Termin rozpoczęcia robót ustalono na 18 września 2015 roku, a zakończenia na 30 listopada 2015r. (umowa k.198-201)
Ponieważ w trakcie realizacji tej inwestycji wojewoda przeznaczył dodatkowe środki Miasto i Gmina R. w dniu 19 października 2015r. zawarło ze spółką (...) drugą umowę na wykonanie przebudowy drogi gminnej na odcinku od drogi (...) do miejscowości K. W. (odcinek północny) jako termin rozpoczęcia robót wskazano 22.10.2015r., a termin zakończenia tak jak w umowie poprzedniej 30 listopada 2015r. Ustalono, że szczegółowy zakres robót będzie przedstawiała dokumentacja projektowa, w szczególności projekt techniczny. Zamawiający powołał w obu umowach inspektora nadzoru w osobie oskarżonego M. W. (1). Wykonawca zaś ustanowił kierownikiem budowy Z. W. (1) (umowa k.195-197, zeznania j K. k. 788, Z. W. k.790-791)
Ze strony inwestora osobą odpowiedzialną za drogi gminne w zakresie realizacji zadań z obszaru zarządu drogami określonymi przepisami ustawy o drogach publicznych był oskarżony J. R. (1) (zakres obowiązków k.373-374, wyjaśnienia J. R. k.773V-774, 627-628)
W czasie wykonywania przebudowy obu odcinków drogi (realizowanej w ramach zgłoszenia pismo k.453) obowiązywała tymczasowa organizacja ruchu wykonana przez firmę (...) (k.210-218). Zgodnie z umową wykonawca po zakończeniu inwestycji miał obowiązek uporządkować plac budowy i zawiadomić o tym inwestora (umowa k.195-197)
W dniu 28 września 2015r. burmistrz R. zawarł umowę z Przedsiębiorstwem (...) reprezentowanym przez oskarżonego M. W. na mocy której ten ostatni zobowiązał się do opracowania dokumentacji projektowo-kosztorysowej inwestycji przebudowy drogi gminnej w dwóch etapach (etap I odcinek o długości 800m, od drogi (...)- do K. W.; etap II odcinek pozostały o długości 1200m). Oskarżony zobowiązał się na swój koszt uzyskać uzgodnienia, decyzje i opinie. Dokumentacja projektowa miała w szczególności zawierać projekt budowlany, szczegółową specyfikację techniczną i zatwierdzony projekt stałej organizacji ruchu. Dokumentację dotyczącą I etapu oskarżony zobowiązał się wykonać do 16.10.2015r., a II etapu do 18.12.2015r. (umowa k.377-380).
Oskarżony wprawdzie w dniu 13.10.2015r. złożył w urzędzie M i G R. dokumentacje dotycząca I etapu przebudowy drogi (a odpowiedzialny za to urzędnik A. S. (1) to pokwitował) jednakże w rzeczywistości niezbędne dokumenty tj. opinia Powiatowego Zarządu Dróg i zatwierdzenie projektu przez starostę wydane zostały dopiero w dniu 29.10.2015r. Dokumentacja przedstawiona przez oskarżonego M. W. nie zawierała uzgodnień z zarządcą drogi gminnej. (dokumenty z k.607).
W dniu 1 grudnia 2015r. burmistrz R. w drodze zarządzenia powołał komisję do odbioru inwestycji w osobach: J. R. (1) – przewodniczący, A. S. (1), M. W. (1), osoby z ramienia wykonawcy i zarządu dróg Z. W., K. R. (zarządzenie k. 299, protokół odbioru k.302)
Projekt stałej organizacji ruchu (odcinka północnego), opracowany przez M. W. zawierał w zestawieniu oznakowania pionowego drogi ustawienie znaku A-7 (ustąp pierwszeństwa) przed skrzyżowaniem z drogą krajową (...) (k.607).
Droga gminna nr (...) (północny jej odcinek od K. W. do drogi krajowej) zarówno przed rozpoczęciem przebudowy jak i po jej zakończeniu i uporządkowaniu placu budowy pozbawiona była jakiegokolwiek oznakowania w przeciwieństwie do odcinka południowego, na którym przed wlotem do drogi krajowej stał znak A-7 przed rozpoczęciem przebudowy i po jej zakończeniu - ustawiony przez wykonawcę (pismo S. k.206 zez. K. D. (1) k.775, P. M. (1) k.776, S. K. k.775-776, zdjęcia przedłożone na rozprawie przez oskarżonego M. W. k. 794-795, projekt stałej organizacji ruchu k.607, z którego wynika, że znak A-7 jest znakiem projektowanym, a nie istniejącym, wyjaśnienia M. W. k. 618).
W dniu 30 listopada 2015r. prace na obu odcinkach zostały przez firmę (...) zakończone. Teren budowy został uporządkowany, a inspektor nadzoru, czyli oskarżony M. W. o tym zawiadomiony i co potwierdził na stosownym dokumencie. (oświadczenie kierownika budowy o zakończeniu robót k.220, zez. Z. W. k.790-791).
Oskarżony J. R. (1) na dzień 8.12.2015r. g. 12.00 zwołał spotkanie komisji do odbioru inwestycji przebudowy drogi gminnej w sali urzędu. (pismo J. R. k.205, protokół odbioru k.302). 8 grudnia 2015r. komisja pod przewodnictwem J. R. nie odebrała inwestycji, bo dopatrzyła się pewnych niedociągnięć po stronie wykonawcy (brak zagęszczonego pobocza i kilku zjazdów) i w sposób ostateczny odebrała wszystkie prace w dniu 11.12.2015 (k.202-203)
W tym samym dniu tj. 8.12.2015r. około godz. 6:25 na skrzyżowaniu drogi gminnej z drogą krajową (...) doszło do wypadku. Kierujący samochodem A. (...) K. D. (1), wioząc do pracy swoją żonę I. D. (1) i sąsiadkę A. W. (1) z miejscowości K. zderzył się najpierw z samochodem ciężarowym poruszającym się drogą krajową w kierunku G., prowadzonym przez M. S. (4), a następnie z samochodem O. (...) kierowanym przez S. M., który stał na drodze gminnej po przeciwnej stronie drogi krajowej w oczekiwaniu na wjazd na tę drogę, po opuszczeniu tego skrzyżowania przez pojazdy poruszające się drogą krajową. W wyniku wypadku i doznanych obrażeń śmierć poniosła pasażerka A. W. (1). I. D. (1) doznała złamania kości promieniowej prawej z przemieszczeniem. (zez. K. D. k.775, notatka urzędowa k.41, protokół oględzin k. 52-57 i D. k. 770, P. M. k.776, M. S. k.774-775, R. I. k. 778V, M. J. k. 770V, protokół k. 61, opinia lekarska k. 74-75.
Kilka godzin później, na polecenie oskarżonego J. R., na wlocie drogi gminnej do drogi krajowej od strony K. W. ustawiono znak A-7 (wyjaśnienia J. R. k.627-628, wyjaśnienia M. W.. K. 621).
Oskarżony M. W. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Przyznał on w swoich wyjaśnieniach, że jego opracowanie projektowe wykonane na polecenie inwestora nie obejmowało skrzyżowania drogi gminnej z drogą krajową (...). Jego zadaniem było zaprojektowanie przebudowy drogi gminnej, ale tylko do pasa drogowego drogi krajowej (7-8m przed krawędzią jezdni drogi krajowej). Zostawił zatem przestrzeń po obu stronach drogi krajowej. Był projektantem i jednocześnie inspektorem nadzoru. Na odcinku północnym (do K.) remontowanej drogi jego obowiązkiem, poza wykonaniem wszystkich uzgodnień i konsultacji, było także zaprojektowanie stałej organizacji ruchu. Od samego początku – z uwagi na krótki czas na wykonanie projektu i samej inwestycji- przyjął założenie, że jego opracowanie nie będzie dotyczyć skrzyżowania z drogą krajową. W przeciwnym razie, jego zdaniem, inwestycja by nie powstała w określonym terminie, bo wymagałaby ona wielu czasochłonnych czynności, w tym konsultacji z zarządca drogi wyższej kategorii, czyli (...). W tej kwestii oskarżony miał bezwzględną rację. Wystarczy zauważyć, że aktualnie obowiązująca organizacja ruchu na obu krzyżujących się drogach wykonana przez P. P. (1) wymagała uzgodnień i konsultacji, a na koniec zatwierdzenia w czasie ponad sześciu miesięcy (projekt i zatwierdzenie stałej organizacji k. 485-511). Oskarżony M. W. o wszystkich tych zagrożeniach informował władze R., w tym burmistrza przy okazji różnych spotkań i rozmów, w których uczestniczył także J. R. (1) jako tzw. drogowiec, czyli osoba odpowiedzialna w urzędzie za bezpieczeństwo i zarządzanie ruchem na drogach gminnych. Z wyjaśnień oskarżonego konsekwentnie wynika, że J. R. (1) od samego początku wiedział, że na odcinku północnym drogi gminnej nie ma żadnego oznakowania (k.616-622). Dalej, oskarżony M. W. podał, że nie był na placu budowy w momencie, gdy wykonawca zbliżał się z wylaniem asfaltu do drogi krajowej „ja powiedziałem, że nie mam z tym nic wspólnego, nie czułem się za to odpowiedzialny, co z reszta sygnalizowałem burmistrzowi”… „kwestie wejścia w pas drogowy były poza moim zainteresowaniem, wyłączyłem się” (wyj. M. W. k. 620). Oskarżony M. W. wyjaśnił też, że nie wiedział, że wykonawca „pójdzie dalej”, czyli wyleje asfalt również w pasie drogi krajowej (k.772v), chociaż zarazem przyznał, że widział ostateczny efekt prac. Został przez wykonawcę zawiadomiony, ale nie ingerował. (wyj. M. W. k. 618-622, 771-773)
Do popełnienia zarzucanego mu czynu nie przyznał się również oskarżony J. R.. Podał że w urzędzie M i G R. miał obowiązek zarządzania drogami gminnymi na podstawie ustawy o drogach publicznych, że miał tez wiedzę, ze urząd zlecił firmie (...) przebudowę drogi gminnej, ale tym z ramienia urzędu zajmowali się A. S. i A. Ż.. Podał dalej, że w trakcie inwestycji bywał tam sporadycznie, może przejeżdżał. Nie interesował się sprawą organizacji ruchu po zakończeniu inwestycji, bo miał się tym zająć po ostatecznym odbiorze drogi, choć zarazem przyznał, że na odcinku północnym modernizowanej drogi nie było przy wlocie do drogi krajowej znaku A-7 (był na odcinku południowym). Nikt też nie powiedział mu, że po zakończeniu inwestycji nie zostaną postawione znaki ( k.628). Wyjaśnił, że z oskarżonym W. w tym czasie rozmawiał sporadycznie, a po wypadku w dniu 8.12.2015r. wydał polecenie ustawienia znaku A-7 (wyj. J. R. k.627-628, 773v-774).
Wyjaśnienia obu oskarżonych tj. M. W. i J. R. w zakresie w jakim nie przyznali się do popełnienia zarzucanego im czynu i zaprzeczyli okolicznościom ich obciążających zdaniem Sądu nie zasługują na wiarę z uwagi na sprzeczność z pozostałym materiałem dowodowym, który ma charakter obiektywny. Dotyczy to w szczególności opinii biegłych, tak z zakresu rekonstrukcji wypadków (opinia k. 559-579, 612) jak i z zakresu inżynierii drogowej, sporządzonej przez pracowników Politechniki G. (k. 511-522, 630-631, 818-821, 828-831). Sąd obie te opinie w pełni podzielił uznając, że są one jasne, odnoszą się do wszystkich istotnych kwestii, tych związanych z projektowaniem i wykonaniem modernizacji drogi gminnej, są przekonywające. Za bezsporne należy uznać stwierdzenie biegłego M. A. (k. 612), że brak odpowiedniego oznakowania drogi podporządkowanej (gminnej) informującego o zbliżaniu się do drogi krajowej stwarzało bezpośrednie niebezpieczeństwo katastrofy w ruchu lądowym. Dodatkowym zaś utrudnieniem dla kierowcy A. (...) było pagórkowate ukształtowanie terenu po stronie prawej na kilkadziesiąt metrów przed skrzyżowaniem (opinia k.611-12, zez. k. K. D. k. 775). Za ten stan rzeczy nie można zdaniem Sądu winić wykonawcy, czyli firmy (...), bo 30.11.2015r. zakończyła roboty, uporządkowała plac budowy i zawiadomiła o tym inwestora, w tym inspektora nadzoru inwestorskiego. Pamiętać zaś należy, że tragiczny w skutkach wypadek wydarzył się osiem dni później tj. 8.12.2015 (pismo k.220). Bez znaczenia jest więc, że projekt tymczasowej organizacji ruchu sporządzony przez S., i który obowiązywał od momentu przejęcia placu budowy przez firmę (16.10.2015r.) do 30.11.2015r. również był wadliwy, bo nie zapewniał zdaniem biegłych z Politechniki G. bezpieczeństwa ruchu użytkownikom drogi. W czasie tych prac na odcinku północnym, tj. do K. W. brak było w szczególności znaku ostrzegającego kierowców o zbliżaniu się do drogi krajowej (opinia biegłych k. 515-519).
Oskarżony M. W., który jako inspektor nadzoru był zawiadomiony przez S. w dniu 30.11.2015r. o zakończeniu robót, zdaniem Sądu zdawał sobie jednocześnie sprawę, że wskutek tych prac faktycznie powstało skrzyżowanie równorzędne drogi gminnej z drogą krajową, które nie zostało w żaden sposób oznakowane. W szczególności na drodze gminnej do K. W. nie było o tym żadnej informacji. Oskarżony wiedział też, że wykonawca inwestycji nie miał obowiązku – zgodnie z zawartą umową- ustawienia tam znaków drogowych oraz, ze wykonawcy nie przekazano projektu stałej organizacji ruchu, która co już wcześniej zauważono w dacie rozpoczęcia tej części inwestycji przez wykonawcę nie była jeszcze sporządzona. Oskarżony poza tym nie zawiadomił inwestora, czyli burmistrza R. (wyj. J. W. k .618-622, zez. J. K. k.600, umowa k.195-197).
Taką wiedzę posiadał również oskarżony J. R., o czym jednoznacznie w swoich wyjaśnieniach- w tej części podzielonych przez Sąd- informuje oskarżony J. W. (k.619-620), a co też wynika z faktu, że wcześniej nie było na tym odcinku żadnego znaku. Także świadek A. S. (1) w swoich zeznaniach podał wprost, że na kilka dni przed pierwszym odbiorem robót, na polecenie burmistrza pojechał z oskarżonym J. R. na wyremontowany odcinek drogi i wówczas stwierdzili, że na odcinku południowym stał stosowny znak drogowy, natomiast na odcinku północnym nie było żadnego. Oskarżony J. R. miał go nawet zapewniać, że na odcinku północnym zostanie postawiony znak A-7 przez (...). Świadek też podał, że taki znak oczekiwał w magazynie elektronarzędzi (...) R. (A. S. k. 658,804-805). Zeznania tego świadka są konsekwentne, składane w sposób pewny, korespondują z innymi dowodami i dlatego w pełni zostały przez sąd podzielone.
W świetle opinii biegłych z Politechniki G. (k.511-523, 818-821, 828-831) oskarżony M. W. opracowując dokumentację projektowo-kosztorysową oraz stałą organizację ruchu modernizowanej drogi gminnej nie uwzględnił, że oba te odcinki drogi (północny i południowy) będą miały wpływ (będą oddziaływać) na ruch drogowy na drodze krajowej (...) i odwrotnie. Bez znaczenia przy tym jest, czy te krzyżujące się drogi o różnych kategoriach zostaną nazwane skrzyżowaniem (jak definiuje to art. 2p. 10 ustawy Prawo o ruchu drogowym) czy zjazdami z drogi krajowej jak jest to przyjęte w aktualnej obowiązującej organizacji ruchu. To oddziaływanie obu dróg zdaniem biegłych – a sąd w pełni to podziela- występowałoby nawet w sytuacji gdyby rzeczywiście, zgodnie z projektem asfalt został wylany do pasa drogowego (...)(k.818-821). Fakt ten definitywnie został potwierdzony przez obowiązującą obecnie organizację ruchu (k.491-511). Poza tym zdaniem sądu nie do przyjęcia jest stwierdzenie oskarżonego M. W., że nie wiedział, że asfalt został wylany w pasie drogowym. Wszak był inspektorem nadzoru i jego obowiązkiem było tę wiedzę posiadać. Zauważyć należy, że zgodnie z umową ( k.608) i sporządzonym przez niego projektem budowlanym (k.545-549), modernizowana droga miała się składać z dwóch warstw betonu asfaltowego oraz podbudowy z kruszywa naturalnego grubości 20cm. Zdaniem Sądu nakład tej pracy wymagał czasu i nie można było jej wykonać w sposób niezauważony, tak jak argumentował to na przestrzeni całego postepowania oskarżony M. W.. Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z jego projektem modernizowany odcinek drogi dla miejscowości K. W. przewidywał przy wlocie na drogę krajową ustawienie znaku A-7, ale bez tabliczki informującej o nierównościach na drodze w pasie drogi krajowej. Dowodzi to tego, że wylanie asfaltu w pasie drogowym dla oskarżonego M. W. nie było żadnym zaskoczeniem.
Innymi słowy oskarżony M. W. projektując stała organizacje ruchu świadomie pominął obowiązek jej konsultacji z (...) i A, a taki obowiązek wynika z art. 10 ust. 3 Prawo o ruchu drogowym. Skutkowało to tym, że wykonawca wcześniej wszedł na plac budowy, po to, by w nieprzekraczalnym terminie zakończyć prace i aby inwestor mógł do końca roku rozliczyć się z tej inwestycji i dotacji wojewody. Gdyby zaś projekt techniczny i stałą organizację ruchu sporządził zgodnie z dobrze pojmowana sztuką inżynierską, przed data 08.12.20-15r. tymczasowa organizacja ruchu nie zostałaby zatwierdzona przez (...) i A i modernizacja drogi w ogóle nie mogła być rozpoczęta. W konsekwencji nie doszłoby do wypadku, bo droga gminna o zdegradowanej nawierzchni żwirowej, jaka była przed podjęciem prac modernizacyjnych ( co wynika w tej części ze zgodnych zeznań świadków jeżdżących tą drogą tj. K. D., P. M., S. K., I. D.) w sposób naturalny ograniczała prędkość kierowców i nie było wówczas żadnych wątpliwości, która z dróg jest droga podporządkowaną. Co więcej, projekt stałej organizacji ruchu M. W., w świetle opinii biegłych i aktualnie obowiązującej na tym odcinku stałej organizacji ruchu (P.) nie zapewnia użytkownikom bezpieczeństwa, bo nie przewidywał umieszczenia znaku (...) przed wlotem do drogi krajowej. Biegli ,wprost w opinii uzupełniającej (k. 889) wskazali, że brak współpracy z (...) i A stał się punktem krytycznym który zgodnie z teoria przyczynowo- skutkową katastrof mógł stać się początkiem procesu prowadzącego do zaistnienia wypadku.
Oskarżony J. R. również wbrew ciążącym na nim obowiązkom wynikającym z zakresu obowiązków i ustawy o drogach publicznych (k.773-774, art. 19 ust.2 pkt 4 Ustawy z dnia 21.03.1985r. o drogach publicznych) nie podjął żadnych działań mających na celu likwidacje istniejącego- zwłaszcza w okresie od 30.11.2015r-08.12.2015r. stanu zagrożenia na modernizowanym odcinku drogi gminnej. Tolerował w tym czasie istnienie w praktyce skrzyżowania dróg o charakterze równorzędnym, a termin odbioru robót wyznaczył dopiero na ósmy dzień mimo, że zgodnie z umowa należało to uczynić w ciągu 7 dni ( protokół k. 202-203). Sąd stoi jednocześnie na stanowisku, ze z chwilą zawiadomienia przez wykonawcę o zakończeniu robót (w dniu 30.11.2015r. k. 220) obowiązek zarządzania drogą gminną, także pod kątem zapewnienia bezpieczeństwa jej użytkownikom, w tym ustawienie znaków drogowych, ponownie spoczywał na J. R.. Obowiązkiem zatem oskarżonego J. R. było wprowadzenie stałej organizacji ruchu bezpośrednio po zrealizowaniu modernizacji drogi przez wykonawcę i zawiadomieniu o zakończeniu robót. Podnoszona przez niego argumentacja, że ten obowiązek spoczywał na nim dopiero po 11.12.2015r. ( po tzw. ostatecznym odbiorze robót) nie przekonuje i stanowi, zdaniem Sądu, tylko przyjęta przez niego linie obrony. Znamienne przy tym, że Burmistrz R. w piśmie z dnia 10.10.2016r. (k.194) podał, ze roboty przez zamawiającego zostały odebrane w dniu 08.12.2015r.
Pozostałe dowody przeprowadzone w sprawie mają, zdaniem Sądu mniejszą wagę. Zeznania świadków zeznających na okoliczności wypadku w dniu 08.12.2015r. i istniejącego w tym czasie oznakowania (K. D., M. S., P. M., J. O., M. J., R. I., K. W., I. D., D. F., S. K.) jak i pozostałych tj. A. S., J. K., A. Ż., A. S., Z. W., K. L. zostały przez Sąd podzielone, gdyż nie budziły żadnych wątpliwości. Wątpliwości budzą natomiast zeznania S. G. (k. 779-801, k. 245-247), który odpowiedzialny z ramienia (...) za bezpieczeństwo na drodze krajowej (...) nie zeznał aby zauważył ingerencję w pas drogi krajowej przez wykonawcę S. przed 08.12.2015r. Wątpliwości nie budziły natomiast dołączone do akt dokumenty, Sąd również w całości je podzielił.
W aktach sprawy znajduje się prywatna opinia autorstwa dr J. H. opracowana na zlecenie obrońcy oskarżonego M. W., której jednak nie można przypisać waloru dowodu (k. 841-870) ponieważ wedle kpk strony nie mogą samodzielnie powoływać biegłych, może to uczynić tylko organ procesowe prowadzący postępowanie. Inaczej można by formułować zarzut, że tezy postawione w takiej opinii mają przede wszystkim odpowiadać oczekiwaniom zleceniodawcy. Przedmiotowa opinia prywatna zdaniem sądu nie stanowi też istotnej informacji o dowodzie w stopniu, który podważałby opinię już przez sąd przeprowadzoną.
Reasumując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i przeprowadzona wyżej jego analiza pozwala zdaniem sądu przyjąć, że oskarżeni M. W. i J. R. wskutek swoich działań i zaniechań w okresie od momentu zawarcia umowy z wykonawcą na modernizacje odcinka północnego do momentu zaistnienia wypadku, dopuścili się każdy przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, przy czy Sąd uznał, że brak jest dostatecznych przesłanek, by przyjąć, że działali wspólnie i w porozumieniu, chociaż większość dowodów wskazuje, że obaj oskarżeni wzajemnie akceptowali swoje działania i zaniechania. W konsekwencji Sąd przyjął, że oskarżony M. W., że w okresie od 19 października 2015 r. do 8 grudnia 2015 r. w G. oraz na terenie gminy R., wykonując obowiązki w ramach umowy (...) zawartej między Gminą R. a (...) sp. z o.o. z siedzibą w P., na przebudowę drogi gminnej od drogi krajowej (...) G. - M. do miejscowości K. W., jako projektant nie uwzględnił faktu, że remontowany odcinek będzie oddziaływał na ruch na drodze (...) i w konsekwencji nie podjął działań mających na celu uzgodnienia stałej organizacji ruchu z zarządcą drogi wyższej kategorii – Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad i tak przygotowaną przez siebie dokumentację przedłożył inwestorowi, która była następnie podstawą do wystąpienia przez inwestora ze zgłoszeniem przebudowy drogi gminnej do właściwego organu co w dalszej kolejności skutkowało brakiem odpowiedniego oznakowania (...) na okoliczność istnienia zjazdów z (...) w drogę gminną nr (...) (i wyjazdów z drogi gminnej na drogę krajową), a nadto pełniąc funkcję inspektora nadzoru inwestorskiego mając wiedzę odnośnie zakresu zleconych prac oraz braku oznakowania wlotu drogi gminnej do (...), w chwili zakończenia prac przez wykonawcę, nie podjął niezwłocznych działań mających na celu zapewnienia bezpieczeństwa użytkownikom ruchu, w tym poprzez wydanie polecenia oznakowania wlotu podporządkowanego znakami obligującymi do zachowania szczególnej ostrożności w związku ze zbliżaniem się do drogi z pierwszeństwem przejazdu, w wyniku czego w okresie od 30 listopada 2015 r. do dnia 8 grudnia 2015 r. droga gminna (...) pozostawała bez wymaganej organizacji ruchu, sprowadzając tym samym bezpośrednie niebezpieczeństwo katastrofy w ruchu lądowym, zagrażającej życiu lub zdrowiu wielu osób poruszających się tymi drogami to jest K. D. (1), I. D. (1), A. W. (1), M. S. (3), P. M. (1), M. M., M. J. (1), D. F. (1), R. I. (1), J. O. (1), S. K. i doprowadzając do tego, że w dniu 8 grudnia 2015 r. kierujący pojazdem marki A. (...) K. D. (1) jadąc od strony miejscowości K. na skrzyżowaniu z drogą krajową (...) na skutek braku należytego oznakowania skrzyżowania drogi gminnej (...) z (...), nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu ciągnikowi siodłowemu marki I., którym kierował M. S. (3), co doprowadziło do zderzenia się pojazdów, w wyniku którego pojazd marki A. (...) odbił się od pojazdu ciężarowego i uderzył w jadący z naprzeciwka pojazd marki O. (...), którym kierował P. M. (1), w wyniku czego pasażerka pojazdu marki A. (...) I. D. (1) doznała obrażeń ciała w postaci złamania trzonu kości promieniowej prawej z przemieszczeniem odłamów, skutkujących naruszeniem czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni, a druga z pasażerek tego pojazdu A. W. (1) na skutek rozległych obrażeń głowy i klatki piersiowej skutkujących ostrą niewydolnością krążeniowo oddechową w przebiegu urazu wielonarządowego poniosła śmierć. Zachowanie to wyczerpało, zdaniem Sądu dyspozycję art. 174 §1 kk i art. 177 §1 i 2 kk w zw. z art. 11 §2 kk.
Zachowanie natomiast oskarżonego J. R. polegające na tym, że w okresie
od 19 października 2015 r. do 8 grudnia 2015 r. w G. oraz na terenie gminy R., wykonując obowiązki w ramach umowy (...) zawartej między Gminą R. a (...) sp. z o.o. z siedzibą w P., na przebudowę drogi gminnej od drogi krajowej (...) G. M. do miejscowości K. W., (w szczególności przewodził komisji do odbioru inwestycji) jako osoba, której powierzono realizację zadań wynikających z ustawy o drogach publicznych w odniesieniu do dróg gminnych, w tym realizacji zadań z zakresu inżynierii ruchu, nie dopełnił ciążących na nim obowiązków w związku z realizacją zlecanej przebudowy drogi gminnej i mając wiedzę odnośnie zakresu zleconych prac oraz braku oznakowania wlotu drogi gminnej do (...), w chwili zakończenia prac przez wykonawcę, nie podjął niezwłocznych działań mających na celu zapewnienia bezpieczeństwa użytkownikom ruchu, w tym poprzez wydanie polecenia oznakowania wlotu podporządkowanego znakami obligującymi do zachowania szczególnej ostrożności w związku ze zbliżaniem się do drogi z pierwszeństwem przejazdu, w wyniku czego w okresie od 30 listopada 2015 r. do dnia 8 grudnia 2015 r. droga gminna (...) pozostawała bez wymaganej organizacji ruchu, sprowadzając tym samym bezpośrednie niebezpieczeństwo katastrofy w ruchu lądowym, zagrażającej życiu lub zdrowiu wielu osób poruszających się tymi drogami doprowadzając do tego, że w dniu 8 grudnia 2015 r. kierujący pojazdem marki A. (...) K. D. (1) jadąc od strony miejscowości W. na skrzyżowaniu z drogą krajową (...) na skutek braku należytego oznakowania skrzyżowania drogi gminnej (...) z (...), nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu ciągnikami siodłowemu marki I., którym kierował M. S. (3), co doprowadziło do zderzenia się pojazdów, w wyniku którego pojazd marki A. (...) odbił się od pojazdu ciężarowego i uderzył w jadący z naprzeciwka pojazd marki O. (...), którym kierował P. M. (1), w wyniku czego pasażerka pojazdu marki A. (...) I. D. (1) doznała obrażeń ciała w postaci złamania trzonu kości promieniowej prawej z przemieszczeniem odłamów, skutkujących naruszeniem czynności narządu ciała na okres powyżej 7 dni, a druga z pasażerek tego pojazdu A. W. (1) na skutek rozległych obrażeń głowy i klatki piersiowej skutkujących ostrą niewydolnością krążeniowo oddechową w przebiegu urazu wielonarządowego poniosła śmierć, czym działał na szkodę interesu publicznego oraz prywatnego K. D. (1), I. D. (1), A. W. (1), M. S. (3), P. M. (1), M. M., M. J. (1), D. F. (2), R. I. (1), J. O. (1) zachowanie to wyczerpało, zdaniem Sądu dyspozycję art. tj. o czyn z art. 231 §1 kk i art. 174 §1 kk i art. 177 §1 i 2 kk w zw. z art. 11§2kk . Redagując ten zarzut, Sąd przyjął, że oskarżony czynu dopuścił się sam, bez porozumienia z M. W., choć bardziej precyzyjny byłby zapis o wyeliminowaniu zwrotu „wspólnie i w porozumieniu z inną osobą”.
Przedmiotem przestępstwa z art. 174kk polegającego na sprowadzeniu zagrożenia katastrofa komunikacyjna jest bezpieczeństwo w komunikacji. Przedmiotem ochrony natomiast zawartych w nim typów jest zdrowie, życie człowieka oraz mienie. Zachowanie sprawcy może polegać na dowolnej czynności prowadzącej, w wyniku określonych przebiegów przyczynowych, do powstania zagrożenia katastrofą. Przestępstwo to może zostać popełnione zarówno przez działanie, jak i przez zaniechanie i ma charakter materialny0- skutkowy, gdyż do jego znamion należy skutek w postaci sprowadzenia bezpośredniego niebezpieczeństwa. Wobec tego następstwem zachowania sprawcy czynu z art. 174kk winno być powstanie bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy. Znamię bezpośredniości polega na sprowadzeniu przez sprawce takiej sytuacji, w której ziszczenie się zagrożenia nie wymaga dalszego zdynamizowania zastanego układu sytuacyjnego. Sprowadzenie zaś bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy komunikacyjnej polega na spowodowaniu takiej sytuacji, która niezależnie od dalszej ingerencji człowieka, może w każdej chwili przekształcić się w katastrofę. Pojęcie katastrofy z art. 174kk należy rozmieć jako zdarzenie nagłe, powodujące rozległe skutki w ruchu drogowym, wodnym lub powietrznym, nawet jeżeli może spowodować zagrożenie dla życia lub zdrowia jedynie kilku osób. Zachowanie opisane w art. 174§1kk cechuje się umyślnością, która może przybrać formę zamiaru bezpośredniego jak i ewentualnego (patrz min. Wróbel W. pod red. A. Zoll, Kodeks karny. Część szczególna t. 2, część 1, komentarz do art. 117-211 a.). Komentatorzy i doktryna dopuszczają zbieg przepisów art. 174§1kk i art. 177§2kk Kodeks karny pod red. A. Zoll, Zakamycze 2006, str. 458).
Przepis art. 231kk określa natomiast odpowiedzialność karną osób będących funkcjonariuszem publicznym, którzy poprzez przekroczenie swoich uprawnień lub niedopełnienie obowiązków działali na szkodę interesu publicznego lub prywatnego. Przyjmuje się w doktrynie, że źródło obowiązków, których niewypełnienie stanowi warunek konieczny realizacji znamion określonych w tym przepisie zależy od charakteru obowiązku. Obowiązek ten może mieć charakter ogólny czyli taki, który wynika z przepisu odnoszącego się najczęściej do wszystkich funkcjonariuszy publicznych bądź funkcjonariuszy publicznych kliku kategorii. Funkcjonuje również obowiązek szczególny, czyli taki, który wynika z przepisu odnoszącego się do określonej kategorii funkcjonariuszy. Obowiązek może mieć charakter indywidualny wynikający z przepisu regulaminu, instrukcji bądź z polecenia przełożonego wykonania określonej czynności (Komentarz do kodeksu karnego pod red. Andrzej Zoll Zakamycze 2006 k. 991). Zakres obowiązków i uprawnień dla konkretnego funkcjonariusza publicznego wśród pozakodeksowych źródeł regulacji można ustalić na podstawie przepisów Konstytucji, ustaw, rozporządzeń, uchwał, zarządzeń, statutów, regulaminów, instrukcji (aktów prawa wewnętrznego), poleceń czy ogólnych reguł postępowania. W doktrynie i orzecznictwie sądów wskazuje się, że pewne obowiązki funkcjonariusza publicznego wynikają z samej istoty urzędowania czyli ogólnych zasad postępowania z określonym dobrem prawnym opartych na wiedzy i doświadczeniu. Standardy tego urzędowania zawarte są w Kodeksie postępowania administracyjnego ale też w Europejskim kodeksie dobrej administracji, w ustawie o pracownikach samorządowych z dnia 21.11.2008 (Dz. U. 2008 nr 233 poz. 1458). Na oskarżonym J. R. spoczywał zatem obowiązek rzetelności zgodnie ze wzorcem „dobrego pracownika samorządowego”. Art. 6 Ustawy o pracownikach samorządowych stanowi, że pracownikiem samorządowym nie może być osoba skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego lub umyślne przestępstwo skarbowe. Pracownik samorządowy musi cieszyć się nieposzlakowaną opinią czyli przestrzegać, zwłaszcza w życiu zawodowym uznanych w społeczeństwie za obowiązujące zasad moralnych i dobrych obyczajów. Oskarżony J. R. jest funkcjonariuszem publicznym, bo jako urzędnik (...) spełniał ustawową definicję funkcjonariusza publicznego wymienioną w art. 115§13 pkt 4kk.
W świetle przyjętego zakresu obowiązków (k.373,374), oskarżony J. R. wykonywał obowiązki w zakresie zarządu drogami gminnymi i realizował zadania zarządcy dróg gminnych, określone w przepisach o drogach publicznych (Ustawa z dnia 21.03.1985r. o drogach publicznych). Nie sprostał im.
Zdaniem sądu zachodzi bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy tak opisanymi działaniami i zaniechaniami każdego z oskarżonych, a wspomnianym wyżej następstwem w postaci bezpośredniego niebezpieczeństwa katastrofy w ruchu lądowym zagrażającej wielu osobom i tragicznego w skutkach wypadku z dnia 08.12.2015r. bo gdyby nie te ich działania i zaniechania nie byłoby tak dramatycznych następstw.
Zdaniem sądu wina oskarżonych nie budzi wątpliwości. Każdy z nich jest osobą dorosłą, poczytalną, rozumiejącą znaczenie norm prawnych, a więc zdolną do ponoszenia odpowiedzialności karnej. Wina oraz społeczna szkodliwość przypisanego im czynu są znaczne na co wskazuje strona podmiotowa jak i przedmiotowa tego czynu, a zatem takie okoliczności jak czas, miejsce, sposób popełnienia czynu, pobudki, motywy, jakimi kierowali się oskarżeni, wagę naruszonych przez nich obowiązków i zasad ostrożnościowych, zakres szkody. Zdaniem sądu na znaczny stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonych wpływa przede wszystkim rodzaj i charakter dobra naruszonego jakim jest życie (nastąpiła śmierć A. W.) i zdrowie człowieka oraz waga, zakres i doniosłość doznanych przez pokrzywdzoną I. D. obrażeń ciała.
Analiza elementów podmiotowych pozwoliła zdaniem sądu na przedstawienie osoby oskarżonych w pozytywnym świetle. M. W. ma 60 lat, jest żonaty, prowadzi ustabilizowany tryb życia, utrzymuje się z prowadzenia działalności gospodarczej i nie był w przeszłości karany za popełnienie przestępstwa, (k. 654).
Podobnie oskarżony J. R. ma 65 lat, urzędnik (...), żonaty, ojciec dorosłych dzieci, niekarany w przeszłości ( k. 655).
Z tych też powodów sąd w oparciu o przepis art. 174§1kk wymierzył każdemu z nich karę po roku pozbawienia wolności. Ponieważ wobec oskarżonych zostały spełnione przesłanki z art. 69, 70 kk wykonanie orzeczonej kary sąd warunkowo zawiesił oskarżonym na okres próby roku, a nadto stosownie do treści art. 71§1kk w zw. z art. 33§1i 3 kk orzekł grzywnę odpowiednio w wysokości 100 stawek dziennych przy przyjęciu, że jedna stawka dzienna odpowiada kwocie 60 zł i 100 stawek dziennych przy przyjęciu, że stawka dzienna odpowiada kwocie 50 zł. oraz zobowiązał każdego z nich do informowania sądu, co 6 miesięcy o przebiegu okresu próby. Na podstawie art. 46§2kk orzeczono zarówno wobec M. W. i J. R. obowiązek zapłaty nawiązki na rzecz K. W. (1) po 5000 zł, a w trybie art. 47§2kk w zw. z art. 39pkt 2 kk orzeczono wobec M. W. zakaz prowadzenia działalności gospodarczej związanej z projektowaniem dróg oraz projektowaniem organizacji ruchu drogowego na okres roku, a wobec J. R. zakaz zajmowania stanowisk związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa w ruchu drogowym, również na okres roku. Wymiar kary, jej dolegliwość nie przekracza zdaniem sądu stopnia winy oskarżonych, uwzględnia stopień społecznej szkodliwości ich czynów, a także uwzględnia cele zapobiegawcze i wychowawcze
Zasądzona na rzecz pokrzywdzonego K. W. nawiązka zapewne tylko w pewnym stopniu zrekompensuje doznany przez niego ból z tytułu utraty żony.
O kosztach sądowych oraz kosztach oskarżyciela posiłkowego poniesionego przez niego w postępowaniu karnym z tytułu zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie art. 627kpk.