Sygn. akt III RC 138/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 kwietnia 2019r.

Sąd Rejonowy w Świnoujściu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Liliana Wojciechowska

Protokolant: Barbara Kozieł

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2019 r. w Świnoujściu

na rozprawie

sprawy z powództwa małoletnich: K. B. i L. B.

reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową K. R.

przeciwko T. B.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego T. B. na rzecz małoletnich powodów: K. B. urodzonej (...) alimenty w wysokości po 700,00 zł (siedemset złotych) miesięcznie i L. B. urodzonego (...) alimenty w wysokości po 800,00 zł (osiemset złotych) miesięcznie, łącznie w kwocie po 1500 zł miesięcznie (tysiąc pięćset złotych) płatne z góry do dnia 15 – go każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami na wypadek opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 5 kwietnia 2019r.

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie

III.  zasądza od pozwanego T. B. na rzecz małoletnich powodów K. B. i L. B. kwotę 2.376 zł (dwa tysiące trzysta siedemdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

IV.  nakazuje pobrać od pozwanego T. B. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w(...) kwotę 900 zł (dziewięćset złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych;

V.  odstępuje od obciążania stron nieuiszczonymi kosztami sądowymi w pozostałym zakresie

VI.  wyrokowi w pkt. I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 138/18

UZASADNIENIE

Małoletni powodowie K. B. i L. B. pozwem z dnia 2 lipca 2018r. reprezentowani przez matkę K. R. wnieśli o zasądzenie od pozwanego T. B. alimentów w kwocie po 900 zł miesięcznie na rzecz każdego z nich, płatnych z góry do 15 dnia każdego miesiąca do rąk matki wraz z odsetkami ustawowymi w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat. Ponadto małoletni powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazano, iż powodowie K. B. urodzona (...) w F. w Norwegii i L. B. urodzony w dniu (...) w F. w(...) są dziećmi pochodzącymi ze związku pozamałżeńskiego T. B. i K. R., który ustał w grudniu 2015r. Od czasu rozstania pozwany dobrowolnie łozy na utrzymanie dzieci jedynie kwotę po 500 zł miesięcznie, która jest niewystarczająca na pokrycie miesięcznych kosztów utrzymania i wychowania powodów. Koszty utrzymania i wychowania dzieci w przeważającej kwestii ponosi matka. Małoletnia córka stron K. B. ma obecnie 3 lata i jej miesięczny koszt utrzymania wynosi 1500 zł, natomiast L. ma 2 lata i jego miesięczny koszt utrzymania wynosi 1800 zł. Małoletni wraz z matką zamieszkują u swoich dziadków i koszt utrzymania na nich przypadający to 245 zł, odzież i obuwie – 250 zł na każde dziecko, wyżywienie po 550 zł na dziecko, środki czystości, kosmetyki dla K. to 100 zł, a dla L. to 200 zł miesięcznie, gdyż dzieci maja atopową skórę. Oboje korzystają jeszcze z pieluch. K. poza sezonowymi infekcjami nie choruje, a L. ma wrodzoną zaćmę oka lewego i w grudniu 2017r. została u niego operacyjnie usunięta soczewka i jest pod opieką dwóch poradni okulistycznych. Małoletni wymaga noszenia soczewki kontaktowej, koszty leczenia, wyjazdy do specjalisty i soczewek to 460 zł miesięcznie. Wydatki na rozrywki dzieci to 150 zł miesięcznie, na zakup zabawek, książeczek i kolorowanek to 100 zł miesięcznie. Matka małoletnich obecnie nie pracuje i utrzymuje się z oszczędności i pomocy rodziny, natomiast pozwany jest zatrudniony w Norwegii i jego miesięcznie dochody wynoszą 24.000 koron miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew pozwany T. B. wniósł o zasądzenie na rzecz małoletnich powodów alimentów na rzecz K. B. w kwocie po 450 zł miesięcznie a na rzecz L. B. po 550 zł miesięcznie, płatnych do 15-go dnia każdego miesiąca. W uzasadnieniu wskazał, że wykonuje względem małoletnich obowiązek alimentacyjny w kocie po 500 zł na każde dziecko, płatne do 15 – go każdego miesiąca. Pozwany zakwestionował kwota przeznaczane na wyżywienie dzieci, zdaniem pozwanego zakup żywności na rzecz każdego z powodów nie przekracza po 250 zł, podobnie jak kwoty na edukacje i rozrywki dzieci, kwota na leczenie nie powinna przekraczać 200 zł a nie 450 zł. Pozwany stwierdził, że córka nie nosi już pieluch a syn nosi ale ich koszt nie przekracza 50 zł, zaś środków higienicznych i kosmetyków dla K. 30 zł, a dla L. 80 zł, kwota przeznaczana na leki dla małoletnich nie powinna przekraczać 50 zł miesięcznie. Pozwany wskazał, że przedstawicielka ustawowa małoletnich powodów ma wyższe wykształcenie z zakresu transportu i logistyki i brak zatrudnienia i utrzymywanie się z oszczędności są jej świadomym wyborem, ponadto jest właścicielką mieszkania w Ś., które wynajmuje. Natomiast pozwany pozostaje w związku małżeńskim zawartym w 2017r. i posiada na utrzymaniu jeszcze jedną córkę J. B.. Wraz z żoną i córką zamieszkuje w Norwegii, które pozostają na jego wyłącznym utrzymaniu. Żona pracowała przez 11 miesięcy ale nie ma obecnie prawa do zasiłku i nie pracuje. Pozwany jest zatrudniony jako kierowca samochodów ciężarowych i pracuje na pełen etat. Pozwany ma ustalone kontakty z dziećmi raz w miesiącu a koszty wykonywania tych kontaktów wynoszą 2000 zł (przyloty, koszty hotelu i wynajmu samochodu wraz z fotelikami dla dzieci). Pozwany zarabia około 17.000 koron norweskich tj. około 7.700 zł, pozwany żyje na wyższym poziomie niż przeciętny ma kredyt na zakup samochodu (...) rocznik 2011. Pozwany na wyżywienie całej rodziny przeznacza 1000-1200 zł. Pozwany wskazał, że według agencji (...) średnie wydatki na dziecko wynoszą 607 zł i w jego ocenie średnie miesięczne koszty utrzymania K. nie przekraczają 700 zł a L. 900 zł.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia K. B. urodzona (...) i małoletni L. B. urodzony (...) pochodzą z nieformalnego związku (...). Rodzice małoletnich rozstali się w grudniu 2015r. i matka wraz z dziećmi wrócili do Polski.

Bezsporne, a nadto: odpisy zupełnych aktów urodzenia małoletnich k. 75, zaświadczenie z systemu PESEL SAD k. 80-81

Sąd Rejonowy w (...)postanowieniem z dnia 13 czerwca 2017r. w sprawie o sygn.(...)ustalił miejsce pobytu małoletnich K. B. i L. B. przy matce – K. R.. Ustalił, że T. B. będzie spotykał się z małoletnią K. B. w każdą drugą sobotę miesiąca od godziny 10:00 do godziny 18:00 i w każdą drugą niedzielę miesiąca od godziny 10:00 do godziny 18:00 poza miejscem zamieszkania małoletniej, przy czym kontakty te nie obowiązują w sierpniu. W sierpniu natomiast kontakty te odbywać mają się w ten sposób, że T. B. będzie spotykał się z córką od 1 sierpnia od godziny 10:00 do 15 sierpnia do godziny 18:00, poza miejscem zamieszkania małoletniej. Kontakty wnioskodawcy z córką w pierwszy tydzień ferii zimowych mają wyglądać, w ten sposób, że począwszy od piątku od godziny 18:00 do kolejnego piątku do godziny 18:00 małoletnia będzie przebywać z ojcem poza miejscem zamieszkania. Małoletni L. B. będzie widywał się z ojcem w każda drugą sobotę miesiąca od godziny 10:00 do godziny 14:00 i w każdą druga niedzielę miesiąca od godziny 10:00 do godziny 14:00 poza miejscem zamieszkania małoletniego. T. B. został zobowiązany do każdorazowo informować K. R., gdzie dzieci będą przebywać podczas kontaktów oraz do odbierania i odprowadzenia dzieci z miejsca zamieszkania i do miejsca zamieszkania. Matka małoletnich dzieci została zobowiązana do przygotowywania dzieci na kontakt w ustalonych terminach, do informowania wnioskodawcy w przypadku nie dojścia do kontaktów z przyczyn obiektywnych jak np. choroba dziecka. Sąd Rejonowy w Świnoujściu ustalił także, że wnioskodawca będzie kontaktował się z dziećmi za pomocą środków komunikacji elektronicznej w każdy wtorek i czwartek od godziny 19:00 do godziny 19:15. W wyniku apelacji złożonych przez strony Sąd Okręgowy w (...) postanowieniem z dnia 17 listopada 2017r. w sprawie o sygn. (...)zmienił zaskarżone postanowienie w ten sposób, że T. B. będzie się widział z córką i synem w drugi weekend każdego miesiąca od soboty od godziny 10:00 do niedzieli do godziny 18:00, a także, że będzie komunikował się z dziećmi za pomocą środków komunikacji elektronicznej od godziny 18:00 do godziny 18:15.

Bezsporne

Małoletnia K. B. ma 4 lata i chodzi do przedszkola państwowego od godz. 08:00 do godz. 14:00. Mieszka z matką i młodszym bratem w mieszkaniu będącym własnością matki w Ś.. Miesięczne usprawiedliwione koszty utrzymania powódki wynoszą: udział 1/3 w kosztach utrzymania mieszkania – 316 zł, opłata za przedszkole – 140 zł, wyżywienie 200 zł, odzież -100 zł, obuwie –50 zł, kosmetyki i środki czystości – 50 zł, wyjścia na basen i inne rozrywki – 50 zł, wydatki związane z przedszkolem: wyprawka – 40 zł, ubezpieczenie – 35zł, (...)-100 zł (175 zł:12=14,60 zł). Łączne miesięczne koszty utrzymania małoletniej K. B. wynoszą 920 zł. Małoletnia jest zdrowa.

Dowody:

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów k. 182-186

- faktury k. 9-20,28-29,31,62,

- potwierdzenia k. 21,23,

- potwierdzenia przelewu k. 22,24,30,32,

- rachunki k. 33-51,63-66,112-128,134,

- zamówienia przez Internet k. 52-59

Małoletni L. B. ma 3 lata i nie chodzi do przedszkola. Miesięczne usprawiedliwione koszty utrzymania powoda wynoszą: udział 1/3 w kosztach utrzymania mieszkania – 316 zł, wyżywienie 250 zł, odzież i obuwie – 150 zł, środki czystości, pieluchy – 150 zł, prywatne wizyty lekarskie -60 zł i koszty dojazdu do S. 40 zł raz na 3 m-ce wynoszą 100 zł (33 zł miesięcznie), zabawki -50 zł, krople do oczu-70 zł, plastry -26 zł, soczewki-50 zł. Łączne miesięczne koszty utrzymania małoletniego wynoszą 1092 zł. Małoletni L. B. w dniu 6 grudnia 2017r. przeszedł operację usunięcia soczewki i wszczepienia sztucznej. Zabieg miał na celu usunięcie zaćmy wrodzonej oka prawego. U małoletniego zastosowano znieczulenie ogólne. Małoletni L. miał założoną opaskę na oko i 7 grudnia 2017r. opuścił szpital. Lekarz wypisując małoletniego do domu zalecił zakraplanie oka co 1,5 h-2 h oraz oszczędzanie dziecka ze względu na osłabienie po operacji. W związku z faktem, że zabieg odbył się w okresie zimowym, w grudniu, zalecił również ograniczenie przebywania małoletniego L. B. na zewnątrz do niezbędnego minimum. Małoletni często wyciąga sobie soczewkę i zdarza się, że soczewka starcza na 3 dni. L. jest alergikiem.

Dowody:

- faktury k. 9-20,28-29,31,62,193

- potwierdzenia k. 21,23,

- potwierdzenia przelewu k. 22,24,30,32,

- rachunki k. 33-51,63-66,134,

- zamówienia przez Internet k. 52-59,

- zaświadczenia lekarskie k. 60-61,191-192,194,

- dokumentacja medyczna k.195-197

-informacja o terminie wizyty lekarskiej k.190

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów k. 182-186

K. R. ma 38 lat, z wykształcenia jest magistrem inżynierem transportu, mieszka w Ś., obecnie jest zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w Ś. jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. W Ś. mieszka w swoim 2 pokojowym mieszkaniu, o pow. 52 m2 które kupili jej rodzice, jest to mieszkanie własnościowe spółdzielcze. K. R. na utrzymanie mieszkania wydaje: czynsz - 450 zł, gaz 400 zł (w sezonie grzewczym-500 zł), energia elektryczna – 100 zł, łącznie 950 zł. Ponadto jest . właścicielką mieszkania, które wynajmuje za kwotę 750 zł miesięcznie ze względu na zły stan lokalu mieszkalnego. Przedstawicielka ustawowa małoletnich posiada 15.000 zł oszczędności.

Dowody:

- opłaty k.199

- faktury k.200-205

- zaświadczenie k.180

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów k.182-186

T. B. ma 36 lat, mieszka i pracuje w (...). Obecnie jest zatrudniony na cały etat jako kierowca samochodów ciężarowych i z tego tytułu osiąga wynagrodzenie w kwocie 20.800 koron norweskich ( 9.152 zł). Mieszka wraz z żoną, która jest zdrowa, nie ma orzeczenia o niezdolności do pracy, wcześniej pracowała a obecnie poszukuje pracy i małoletnia córką J. B. ur. (...) Małoletnia J. ma 11 lat, chodzi do 5 klasy, chodzi na dodatkowe płatne zajęcia: basen w szkole 1700 koron za pół roku (283 korony miesięcznie), lekcje tańca 1600 koron za pół roku (266 koron miesięcznie). Koszty wynajmu mieszkania – 7500 koron, prąd – 700 koron, Internet – 800 koron łącznie 8.466 koron, udział 1/3 pozwanego w kosztach utrzymania mieszkania to kwota 2.822 koron, koszty wyżywienia to 1.000 koron norweskich miesięcznie, ubezpieczenie samochodu - 900 koron, rata za samochód – (...) koron, dojazdy do pracy płatną autostradą– 800 koron, odzież - 500 koron, środki czystości- 250 koron, paliwo – 1500 koron. Łączne miesięczne koszty utrzymania pozwanego wynoszą 9.649 koron norweskich (tj. 4.245,56 zł), koszty przyjazdu do Polski na kontakty z dziećmi -1500 zł. Pozwanemu do dyspozycji pozostaje miesięcznie kwota 2745,56 zł. Po odjęciu kosztów utrzymania małoletniej J. ( (...) koron miesięcznie tj. 681,56 zł) zostaje mu kwota 2064 zł miesięcznie. Na dwoje dzieci pozwany przekazywał K. R. następujące kwoty: w lipcu 2018r. przekazał 1000 zł na dwójkę dzieci, w sierpniu 550 zł na dwójkę, we wrześniu 650 zł na dwójkę dzieci, od października przekazuje po 1000 zł na dwójkę dzieci tytułem alimentów. Na córkę J. B. pozwany w (...)pobiera zasiłek w kwocie 900 koron, utrzymanie córki kosztuje 1000 koron miesięcznie. Pozwany utrzymuje kontakty z dziećmi zgodnie z postanowieniem Sądu. Dodatkowo kupuje im prezenty okolicznościowe na święta, urodziny, zabawki, sporadycznie ubrania.

Dowody:

- wyciąg z rachunku bankowego E. B. k. 108-110

- rachunki (...)

- przesłuchanie T. B. w charakterze strony - k.186-188

- przesłuchanie przedstawicielki ustawowej małoletnich powodów- k. 182-186

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w przedmiocie alimentów na rzecz małoletnich powodów częściowo zasługiwało na uwzględnienie co do kwoty po 700 zł miesięcznie na córkę K. B. i po 800 zł na syna L. B., łącznie 1500 zł miesięcznie, a w pozostałym zakresie jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu. Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na dowodach szczegółowo wskazanych przy stanie faktycznym, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy, albowiem strony nie zakwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów; jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności ww. dokumentów. Ponadto podstawę ustaleń faktycznych stanowiły zeznania przedstawicielki ustawowej powoda i pozwanego przesłuchanych w charakterze stron. Sąd uznał dowody osobowe za wiarygodne w zakresie w jakim korespondowały z przedłożonymi do akt sprawy dokumentami. Z tej przyczyny Sąd w ograniczonym zakresie uznał za wiarygodne twierdzenia K. R. w przedmiocie kosztów utrzymania małoletnich powodów, gdyż nie wszystkie jej twierdzenia w zakresie wysokości kosztów utrzymania znalazły potwierdzenie w przedstawionym materiale dowodowym. Powództwo zostało oparte o treść przepisu art. 133 § 1 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego (w skrócie k.r.o.), zgodnie z którym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Należy przy tym wskazać, iż stosownie do treści art. 135 § 1 k.r.o., zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Dlatego też rodzice w zależności od swych możliwości są obowiązani zapewnić dziecku środki do zaspokojenia zarówno jego potrzeb fizycznych (opieki, mieszkania, wyżywienia, odzieży, higieny osobistej, leczenia), jak i duchowych (kulturalnych), także środki wychowania (w tym kształcenia) oraz dostarczenia wypoczynku. Jednakże zawsze dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia, stosownej do wieku i pory roku odzieży, środków ochrony zdrowia, kształcenia oraz pieczy nad jego osobą i majątkiem. Wyjście poza wymienione potrzeby zależy już tylko od osobistych cech dziecka oraz od zamożności zobowiązanego. Dochody rodziców mogą nie wystarczać na zaspokojenie wszystkich usprawiedliwionych potrzeb dzieci. Według pkt XII uchwały pełnego składu Sądu Najwyższego z 9 czerwca 1976 r. (III CZP 46/75, OSNCP 1976, nr 9, poz. 184) podzielaną przez Sąd Rejonowy konsekwencją obowiązywania zasady równej stopy życiowej jest to, że rodzice w żadnym razie nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie może utrzymać się samodzielnie, tylko na tej podstawie, że wykonywanie obowiązku alimentacyjnego stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Rodzice muszą więc podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami. Pogląd ten podzielono i uzupełniono pkt IV uchwały pełnego składu Sądu Najwyższego z 16 grudnia 1987 r. (III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42) (zob. również np. wyroki SN: z 21 stycznia 1999 r., I CKN 1292/98; z 6 stycznia 2000 r., I CKN 1077/99; z 24 marca 2000 r., I CKN 1538/99; z 16 stycznia 2001 r., II CKN 40/99), gdzie wskazano nadto, że w szczególnych przypadkach, gdy sytuacja dziecka tego wymaga, rodzice mają obowiązek nie tylko dzielenia się choćby najszczuplejszymi swymi dochodami, lecz także wyzbywania się posiadanego majątku bądź jego niektórych składników, aby w ten sposób podołać ciążącemu na nich obowiązkowi alimentacyjnemu, np. dla ratowania zdrowia dziecka. Nie można od nich jednak wymagać zbycia przedmiotów majątkowych przynoszących dochód i stanowiących źródło utrzymania rodziny. W przywołanej uchwale Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r. wskazano również, że zawsze zachodzi potrzeba zachowania rozsądnej równowagi pomiędzy zaspokojeniem potrzeb uprawnionego a poziomem życia zobowiązanego. Podkreślono, że uwzględnienie roszczenia dziecka nie może doprowadzić do niedostatku rodziców (zob. też wyrok SN z 8 sierpnia 1980 r., III CRN 144/80, OSNCP 1981, nr 1, poz. 20, gdzie wskazano na niedopuszczalność rozstrzygnięcia sprawy, w rezultacie którego pozwany zostanie pozbawiony najniezbędniejszych środków utrzymania i możliwości najskromniejszej egzystencji). W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletnich powodów K. B. i L. B. oraz wskazany udział pozwanego T. B. w zaspakajaniu tych potrzeb, wymagał zasądzenia od pozwanego alimentów w kwocie po 700 zł miesięcznie na rzecz córki i 800 zł miesięcznie na rzecz syna, łącznie 1500 zł miesięcznie, płatnych z góry do 15-go każdego miesiąca (pkt. I wyroku). Sąd zasądził alimenty z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w płatności którejkolwiek z rat od dnia wyrokowania, ponieważ pozwany w czasie postępowania dobrowolnie przelewał na konto bankowe matki dzieci kwoty pieniężne w kwocie 1000 zł miesięcznie. W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo ( pkt. II wyroku).

Należy podkreślić, że małoletni są dziećmi pozwanego, a więc obowiązek partycypowania w kosztach utrzymania małoletnich dzieci jest bezsporny. Małoletni powód ma obecnie 3 lat, a małoletnia powódka 4 lata i nie posiadają żadnego majątku, a zatem cały ciężar jego utrzymania spoczywa na rodzicach. Sąd w trakcie postępowania ustalił, że miesięczne usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniego L. B. wynoszą 1100 zł, a nie tak jak podnosiła matka małoletniego powoda w pozwie 1800 zł. Przedstawicielka ustawowa małoletnich powodów przyznała na rozprawie ogólny koszt utrzymania mieszkania z opłatami to 950 zł, czyli udział małoletniego w utrzymaniu mieszkania wynosi 316 zł. Sąd ustalił, że uzasadnione wydatki na wyżywienie powoda wynoszą 250 zł miesięcznie a nie 550 zł, małoletni nie chodzi do przedszkola i w domu je posiłki. Wydatki na odzież i obuwie dla małoletniego to 150 zł. Zawyżone okazały się również wydatki na leki i opiekę medyczną wskazane w pozwie w wysokości 460 zł, ponieważ matka zeznając sama przyznała, że na leki dla syna wydaje:krople-70 zł, plastry-26 zł, soczewki-50 zł, a z opieki lekarskiej korzysta prywatnie w gabinecie okulistycznym specjalisty w S. raz na 3 miesiące, gdzie wizyta kosztuje 60 zł plus koszty dojazdu - 40 zł (100 zł :3 m-ce=33 zł). Także wydatki związane z przyjemnościami i zakupem zabawek wskazane w pozwie przekraczają uzasadnione potrzeby małoletniego i Sąd ustalił je na 50 zł miesięcznie. Sąd ustalił również, że miesięczne uzasadnione koszty utrzymania małoletniej K. B. wynoszą 920 zł, a nie jak wskazała w pozwie przedstawicielka ustawowa 1500 zł. Faktyczny udział małoletniej w utrzymaniu mieszkania wynosi 316 zł. Sąd ustalił, że uzasadnione wydatki na wyżywienie małoletniej powódki poza przedszkolem wynoszą 200 zł miesięcznie. Przedszkole to koszt 140 zł miesięcznie, wydatki związane z przedszkolem wynoszą 14,60 zł miesięcznie natomiast wydatki na odzież i obuwie to koszt 150 zł miesięcznie. Również wydatki na środki czystości i przyjemności zostały zawyżone w pozwie i Sąd ustalił je na 100 zł miesięcznie w tym wyjścia na basen -30 zł. Małoletnia K. jest ogólnie dzieckiem zdrowym, nie przyjmuje stałych leków.

Sąd ustalając wysokość alimentów od pozwanego na rzecz małoletniego powoda wziął pod uwagę, okoliczność że to na matce K. R. na co dzień spoczywa cały ciężar związany z opieką nad małoletnimi dziećmi i ich wychowaniem, ponieważ ojciec dzieci zamieszkuje w Norwegii i spędza z dziećmi jeden weekend w miesiącu. Z uwagi na stan zdrowia małoletniego L., jego problemy ze wzrokiem, zabieg operacyjny, sztuczną soczewkę i obecnie używanie zmiennych soczewek matka małoletnich nie pracuje i w domu zajmuje się opieką nad synem. Natomiast pozwany posiada stałe dochody w kwocie około 20.800 koron norweskich (tj. 9.152 zł, 1 korona norweska -0,44 zł) i po opłaceniu wszystkich kosztów swojego utrzymania i utrzymania małoletniej córki J. B. pozostaje mu do dyspozycji kwota (...) koron norweskich (2064 zł). Sąd uwzględnił że pozwany pokrywa w całości koszty utrzymania małoletniej J. B., ponieważ jego żona obecnie nie pracuje, chociaż nie ma orzeczenia o niezdolności do pracy a na małoletnią córkę otrzymuje zasiłek w Norwegii -900 koron. Dlatego też w ocenie Sądu zasądzona kwota alimentów łącznie 1500 zł miesięcznie na rzecz dwojga młodszych dzieci jest zasadna z uwagi na wysokość dochodów osiąganych przez pozwanego, jego stopę życiową i w tej wysokości nie stanowi dla niego nadmiernego obciążenia. Jego sytuacja finansowa jest znacznie lepsza jest sytuacja finansowa matki małoletnich powodów, która nie pracuje i utrzymuje się z oszczędności i pomocy rodziców. Podkreślenia wymaga, że matka dzieci zajmuje się na co dzień opieką i ich wychowaniem, przyczyniając się w ten sposób do zaspokojenia fizycznego i duchowego rozwoju dzieci, a nadto opieka nad dwojgiem małych dzieci wymaga dużo wysiłku i zaangażowania a dodatkowo młodszy syn ma poważne problemy ze wzrokiem. Z uwagi na fakt, że matka małoletnich powodów jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku i osiąga ona dochody z wynajmu mieszkania w kwocie 750 zł miesięcznie to zobowiązana jest w mniejszym zakresie niż pozwany partycypować w kosztach utrzymania małoletnich dzieci.

Sąd o kosztach postepowania orzekł w punkt III wyroku w oparciu o art. 100 k.p.c. o zasadę stosunkowego rozdzielenia kosztów postępowania i okoliczność, że pozwany przegrał proces w 83%, a wygrał w 17%. Koszty zastępstwa procesowego Sąd zasądził od pozwanego na rzecz małoletnich powodów, którzy byli reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika, a uwzględniając że małoletni wygrali proces w 83 %, to w takim zakresie Sąd zasądził na ich rzecz zwrot kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 4 ust.1 pkt 9 w zw. z ust.4 w zw. z § 2 pkt.5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokatów. Obie strony w niniejszym procesie były reprezentowane przez zawodowych pełnomocników- adwokatów. Koszty zastępstwa procesowego przez zawodowego pełnomocnika opiewały w odniesieniu do żądania alimentów na kwotę 3600 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictw - 17 zł. Po wzajemnej kompensacji, do zapłaty dla powodów przez pozwanego pozostaje kwota 2.376 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (2988 zł – 612 zł).

W pkt.IV Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Rejonowego w (...) kwotę 900 zł tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu w zakresie w jakim pozwany przegrał proces (5 % wartości przedmiotu sporu) co wynika z art. 13 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i w pkt.V na podstawie art.102 k.p.c. odstąpił od obciążania stron kosztami sądowymi w pozostałym zakresie – kosztami wynagrodzenia tłumacza.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł w punkcie VI wyroku, mając na względzie treść art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., w myśl którego Sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty. Mając na uwadze powyższe na względzie, orzeczono jak w sentencji wyroku.