UZASADNIENIE

Decyzją z 26 kwietnia 2018r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 10, 10a, 112 i 116 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2017r. poz. 1383 zez zm.) odmówił T. P. prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury poprzez doliczenie okresów składkowych i nieskładkowych. Organ rentowy argumentował, że ubezpieczony udowodnił 25 –letni staż pracy, dlatego brak jest podstaw do uwzględnienia okresów pracy w gospodarstwie rolnym oraz okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy jako okresów uzupełniających. Jednocześnie organ rentowy poinformował, iż do wysokości emerytury nie przyjęto minimalnego wynagrodzenia za okresy, kiedy ubezpieczony pozostawał w stosunku pracy, ale nie udokumentował rzeczywistych zarobków. Podniesiono, iż wysokość emerytury została obliczona według najkorzystniejszego wariantu. Wysokość świadczenia emerytalnego została obliczona zgodnie z art. 53, a zatem nie stosuje się art. 26 ust. 6 w/w ustawy.

Od w/w decyzji odwołanie złożył T. P. wnosząc o jej zmianę poprzez uwzględnienie do wysokości emerytury okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców oraz wyrównania świadczenia za okres 3 lat wstecz (odwołanie k.2-4 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Organ rentowy nie uwzględnił jako okresu nieskładkowego okresu pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, gdyż okresu tego nie uwzględnia się w razie zbiegu się w czasie z okresami, o których mowa w art. 6, 7 i 10, uwzględnionych przy ustaleniu prawa do emerytury. Ponadto podniesiono, iż odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które powodowałby uwzględnienie roszczenia ubezpieczonego (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.5-6 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony T. P., ur. (...), w okresie od 13 grudnia 1988r. do 20 sierpnia 2012r. uprawniony był do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (niesporne – akta rentowe).

Decyzją z 25 września 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonemu T. P. emeryturę na podstawie art. 28 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) poczynając od (...)., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego 65 lat. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia. Ustalony na tej podstawie wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wyniósł 82,18%. Wysokość świadczenia została obliczona zgodnie z art. 53 ustawy emerytalnej. Organ rentowy przyjął za udowodnione okresy składkowe w wymiarze 23 lat i 6 miesięcy (decyzja o przyznaniu emerytury z urzędu z 4 września 2012r. k.33 akt emerytalnych).

W dniu 5 października 2012r. ubezpieczony wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o ponowne ustalenie wysokości emerytury.

Decyzją z 19 października 2010r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przeliczył emeryturę T. P. zgodnie z art. 112 i art. 53 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Do wysokości emerytury organ rentowy uwzględnił okresy składkowe w wymiarze 24 lat i 3 miesięcy oraz okresy nieskładkowe w wymiarze 1 rok i 3 miesiące. Łączny staż pracy przyjęty przez organ rentowy wynosi 25 lat i 6 miesięcy (decyzja z 19 października 2012r. k.59 akt emerytalnych).

W dniu 26 marca 2018r. T. P. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ponowne ustalenie wysokości emerytury (wniosek wraz k.63 akt emerytalnych).

Zaskarżoną decyzją z 26 kwietnia 2018r. organ rentowy odmówił T. P. prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury wskazując, że ubezpieczony udowodnił 25 –letni staż pracy, zatem brak jest podstaw do uwzględnienia jako okresów uzupełniających okresów pracy w gospodarstwie rolnym oraz okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy. Organ rentowy odmówił przyjęcia minimalnego wynagrodzenia za okres kiedy ubezpieczony pozostawał w zatrudnieniu, ale nie udokumentował rzeczywistych zarobków. Jednocześnie organ rentowy poinformował ubezpieczonego, iż w jego sytuacji nie znajduje zastosowania przepis art. 26 ust. 6 w/w ustawy (zaskarżona decyzja z 26 kwietnia 2018r. k/65 akt emerytalnych).

W dniu 26 czerwca 2018r. ubezpieczony przedstawił zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 6 czerwca 2018r. za lata 1975-1978 (pieczątka zakładu nieczytelna) oraz z 11 czerwca 2018r. za lata 1979-1982 wystawione przez (...) S.A. z siedzibą w S. (pismo procesowe z 26 czerwca 2018r. wraz z załącznikami k.8-10 akt sprawy). Następnie, w dniu 9 lipca 2018r. ubezpieczony przedłożył kopie list wynagrodzeń za lata 1984-1986, karty zasiłkowe i karty wynagrodzeń dotyczące zatrudnienia w Zakładach Budownictwa (...) w R. (pismo procesowe z 9 lipca 2018r. wraz z załącznikami k.16-30v akt sprawy).

Przyjmując do ustalenia podstawy wymiaru emerytury ubezpieczonego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 lat kalendarzowych wybranych z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o świadczenie, tj. z lat 1992-2011 przyjmując wynagrodzenie ubezpieczonego wynikające z list płac (k.18-30v akt sprawy), wskaźnik podstawy wymiaru wynosi 14,83%. Z kolei wysokość emerytury ubezpieczonego - obliczona zgodnie z art. 53 ustawy, przy uwzględnieniu powyższego wskaźnika wynosi od 20 sierpnia 2012r. ,tj. od daty osiągnięcia wieku emerytalnego 65 lat – 1 188,76 złotych brutto. Zaś, przyjmując do ustalenia podstawy wymiaru emerytury ubezpieczonego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, w tym rok 1988 oraz lata 1993-1994, w których ubezpieczony pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy, przy przyjęciu podstawy wymiaru renty, tj. wskaźnika wpw – 82,18%, zwaloryzowana podstawa renty od 1 marca 2012r. wynosi 1 655,47 zł brutto. Wyliczona wysokość emerytury ubezpieczonego - obliczona przy uwzględnieniu wskaźnika wpw – 82,18% wynosi od 20 sierpnia 2012r.– 1 250,47 złotych brutto (opinia biegłej z zakresu księgowości A. D. k. 45-49 akt sprawy).

Pismem procesowym z 28 lutego 2019r. T. P. wniósł o ponowne ustalenie wysokości emerytury według nowych zasad oraz uwzględnienie do stażu pracy okresów pracy w gospodarstwie rolnym rodziców (pismo procesowe z 28 lutego 2019r. k.57 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego T. P. nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 111 ust.1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018r., poz.1270) wysokość emerytury oblicza się ponownie od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art.15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenie emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:

1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,

2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury albo o ponowne ustalenie emerytury,

3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury,

a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.

informacje o jednostce

Odnosząc powyższe uregulowanie do okoliczności sprawy Sąd uznał, że decyzja organu rentowego z 26 kwietnia 2018r. jest prawidłowa. W decyzji tej organ rentowy odmówił przeliczenia emerytury T. P. poprzez doliczenie okresów składkowych i nieskładkowych, jak również uwzględnienia minimalnego wynagrodzenia za okres, kiedy ubezpieczony pozostawał w stosunku pracy, ale nie udokumentował rzeczywistych zarobków. W odwołaniu od powyższej decyzji ubezpieczony domagał się zaliczenia do stażu pracy okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców oraz wyrównania świadczenia za okres 3 lat wstecz. W toku procesu, ubezpieczony przedstawił zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu za lata 1975-1978 oraz lata 1979-1982 (pismo procesowe z 26 czerwca 2018r. wraz z załącznikami k.8-10 akt sprawy). Następnie, wraz z pismem procesowym z 9 lipca 2018r. ubezpieczony przedłożył kopie list wynagrodzeń za lata 1984-1986, karty zasiłkowe i karty wynagrodzeń dotyczące zatrudnienia w Zakładach Budownictwa (...) w R. (k.16-30v akt sprawy). Sąd obdarzył wiarygodnością przedstawioną przez ubezpieczonego dokumentację pracowniczą w postaci list płac i kart wynagrodzeń z zakładów, w których pracował ubezpieczony i dopuścił dowód z opinii biegłej z zakresu księgowości A. D.. Biegła w opinii z 24 stycznia 2019r. ustaliła, że wysokość emerytury ustalona w najkorzystniejszym wariancie, to emerytura ustalona przez organ rentowy (opinia biegłej k.49 akt sprawy). Wysokość emerytury ubezpieczonego obliczona przez biegłą według najkorzystniejszego wariantu, tj. przyjmując do ustalenia podstawy wymiaru emerytury ubezpieczonego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia, w tym rok 1988 oraz lata 1993-1994, w których ubezpieczony pobierał rentę z tytułu niezdolności do pracy, przy uwzględnieniu wskaźnika 82,18% wynosi od 20 sierpnia 2012r. – 1 250,47 złotych brutto. Sąd obdarzył wiarygodnością dowód z opinii biegłej ds. księgowości, opinia została sporządzona rzetelnie i nie była kwestionowana przez żadną ze stron procesu (stanowisko organu rentowego w piśmie z dnia 22 lutego 2019r. k.56 akt sprawy).

Odnosząc się do roszczenia ubezpieczonego o uwzględnienie do wysokości emerytury okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców wskazać należy, iż zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również następujące okresy traktując je, z zastrzeżeniem art. 56, jak okresy składkowe:

1) okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki,

2) przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia,

3) przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia,

jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Ze względu, iż T. P. w wyniku przeliczenia świadczenia w związku ze zmianą stażu pracy decyzją z 19 października 2012r. spełnił warunku do nabycia prawa do emerytury w oparciu o art. 27 w/w ustawy, tj. udowodnił wymagany 25 –letni okres składkowy i nieskładkowy, nie zaistniała potrzeba konieczności uzupełnienia tych okresów okresami pracy w gospodarstwie rolnym (k.59 akt emerytalnych).

W związku z powyższym zarzuty podniesione przez ubezpieczonego okazały się bezzasadne.

Mając powyżej na uwadze Sąd, na podstawie art.477¹⁴§ 1 kpc odwołanie ubezpieczonego oddalił.

Wniosek ubezpieczonego zgłoszony w piśmie procesowym z 28 lutego 2019r. o ponowne ustalenie wysokości emerytury według nowych zasad oraz uwzględnienie do stażu pracy okresów pracy w gospodarstwie rolnym rodziców (k.57 akt sprawy) jest nowym żądaniem. Wobec powyższego Sąd przekazał je do rozpoznania organowi rentowemu jako właściwemu na podstawie art. 477¹⁰ § 2 kpc.

Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w wyroku.

Przewodniczący	SSO Jerzy Zalasiński
Protokolant	sekr. sądowy Monika Świątek

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE