WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2019 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi - Północ w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowak - Januchta

Protokolant: Monika Zarzycka

Przy udziale Prokuratora: Aleksandry Krasuskiej- Szewczak

po rozpoznaniu na rozprawie głównej w dniu 04.04.2019 r. i 24.04.2019 r.

sprawy R. M.

syna J. i G. z d. K.

ur. (...) w W.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I. Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi III Wydział Karny z dnia 22 listopada 2004r., prawomocny z dniem 30 listopada 2004r., sygn. akt III K 1084/04, za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. popełnione w dniu 13 października 1998r. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, orzeczono obowiązek naprawienia szkody w wysokości 200zł na rzecz pokrzywdzonego, zaś postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ III Wydział Karny z dnia 15 listopada 2007r. sygn. akt III Ko 1149/07 zarządzono wobec skazanego wykonanie kary 1 roku pozbawienia wolności, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 7 października 2011r. zaliczono na poczet kary 1 roku pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 16 sierpnia 2011r. do dnia 26 września 2011r., postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 1 sierpnia 2012 r. zaliczono na poczet kary 1 roku pozbawienia wolności okres zatrzymania w dniu 13.10.1998 r.

Kara pozbawienia wolności wykonana w całości od dnia 16 sierpnia 2011r. do dnia 14 sierpnia 2012r.;

II. Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 1 grudnia 2008r., prawomocny z dniem 9 grudnia 2008r., sygn. akt IV K 2955/06:

- za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. popełnione w dniu 14 marca 2006 r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

- za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005r. popełnione w dniu 5 października 2006 r. na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności,

za które wymierzono skazanemu karę łączną 11 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, nadto na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierzono karę 15 stawek dziennych grzywny przy określeniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 złotych, orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, oraz zasądzono świadczenie pieniężne w wysokości 500zł na cel społeczny.

W dniu 25 lutego 2009r. wykonana została kara grzywny w całości. Zakaz prowadzenia pojazdów wykonany;

III. Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 23 stycznia 2015r., prawomocny z dniem 31 stycznia 2015r., sygn. akt IV K 470/11, za przestępstwo z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 272 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełnione w okresie od grudnia 2005r. do 12 stycznia 2006r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, nadto na podstawie art. 71 § 1 k.k. wymierzono karę 100 stawek dziennych grzywny przy określeniu wysokości jednej stawki dziennej na 10 złotych, zaś postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie z dnia 11 lipca 2017r. sygn. akt IV Ko 1545/17 orzeczono wobec skazanego w zamian za karę grzywny zastępczą karę 10 miesięcy prac społecznie użytecznych polegających na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, przy czym postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 27 listopada 2017r. sygn. akt IV Ko 3546/17 zawieszono postępowanie wykonawcze w zakresie kary zastępczej pracy społecznie użytecznej z uwagi na przebywania skazanego w zakładzie karnym do dnia 26 grudnia 2018r.

Kara grzywny nie wykonana;

IV. Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie VIII Wydział Karny z dnia 16 marca 2015r., prawomocny z dniem 24 marca 2015r., sygn. akt VIII K 196/10, za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. popełnione w dniu 13 grudnia 2006r. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat próby, zaś postanowieniem Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ VIII Wydział Karny z dnia 11 września 2017r. sygn. akt VIII Ko 1170/17 zarządzono wobec skazanego wykonanie kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 13 grudnia 2006r. do dnia 15 grudnia 2006r.

Kara pozbawienia wolności aktualnie wykonywana od 23 lutego 2019r. do dnia 18 sierpnia 2020r.;

V. Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 9 maja 2017r., prawomocny z dniem 17 maja 2017r., sygn. akt IV K 234/17, za przestępstwo z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 24 lutego 2017r. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 24 lutego 2017r. godz. 23:50 do dnia 25 lutego 2017r. godz. 13:10 oraz orzeczono obok kary pozbawienia wolności na podstawie art. 33 § 2 k.k. karę 30 stawek dziennych grzywny przy określeniu wysokości jednej stawki dziennej na 15 złotych. Kara pozbawienia wolności wykonana w całości od dnia 28 września 2017r. do dnia 26 grudnia 2017r. Kara grzywny nie wykonana;

VI. Sądu Rejonowego w Piasecznie, II Wydział Karny z dnia 4 lipca 2017r. prawomocny z dniem 12 lipca 2017r. sygn. akt II K 1279/15, za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełnione w dniu 23 lipca 2015r. na karę 1 roku pozbawienia wolności, oraz orzeczono obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego w wysokości 4 000zł;

Kara pozbawienia wolności wykonana w okresie od 26 grudnia 2017r. do dnia 26 grudnia 2018r.;

VII. Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 16 listopada 2017r., prawomocny z dniem 30 stycznia 2018r., sygn. akt IV K 567/17, za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. popełnione w dniu 19 kwietnia 2017r. na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności od dnia 19 kwietnia 2017r. godz. 14:35 do dnia 20 kwietnia 2017r. godz. 11:35, orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów na okres 3 lat, świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5 000zł Kara pozbawienia wolności wykonana w okresie od 26 grudnia 2018r. do dnia 23 lutego 2019r.

VIII. Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 30 listopada 2017r., prawomocny z dniem 18 lipca 2018r., sygn. akt IV K 255/17, za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. popełnione w dniu 22 lutego 2017r. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w dniu 22.02.2017r. orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów na okres 5 lat, świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5 000zł (zmieniony jak wyżej wyrokiem sądu Okręgowego Warszawa Praga w Warszawie z dnia 18 lipca 2018 r. sygn.. akt VI Ka 254/18 Kara pozbawienia wolności do wykonania w okresie 18.08.2020 r. do dnia 15.12.2020 r.

orzeka

I. na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k.w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. orzeczone w wyrokach opisanych w pkt IV i VIII jednostkowe kary pozbawienia wolności łączy i wymierza skazanemu R. M.karę łączną 1 (jednego) roku i 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności;

II. na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k w zw. z art. 86 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k. orzeczone w wyrokach opisanych w pkt III i V jednostkowe kary grzywny łączy i wymierza skazanemu R. M. karę łączną grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 10 zł (dziesięciu złotych);

III. na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w pkt I wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie: o sygn. akt VIII K 196/10 od dnia 13 grudnia 2006r. do dnia 15 grudnia 2006r. i od 23.02.2019 r. do 24.04.2019 r. i w sprawie o sygn. akt IV K 255/17 w dniu 22.02.2017 r.;

IV. na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 90 § 2 k.k. łączy środki karne w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczonych w wyrokach opisanych w pkt VII i VIII i orzeka łącznie zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 (ośmiu) lat;

V. w pozostałym zakresie wyżej wymienione wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu;

VI. na podstawie art. 572 k.p.k. umarza postępowanie co do wyroków opisanych w pkt I, II i VI;

VII. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. P. C. kwotę 177,12 zł (stu siedemdziesięciu siedmiu złotych i dwunastu groszy) zawierającą należny podatek VAT tytułem pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w sprawie o wydanie wyroku łącznego;

VIII. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia skazanego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z wydaniem wyroku łącznego.

Sygn. akt IV K 305/18

UZASADNIENIE

R. M. został skazany prawomocnymi wyrokami:

Kara pozbawienia wolności wykonana w całości od dnia 16 sierpnia 2011r. do dnia 14 sierpnia 2012r.;

II. Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie IV Wydział Karny z dnia 1 grudnia 2008r., prawomocny z dniem 9 grudnia 2008r., sygn. akt IV K 2955/06:

- za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. popełnione w dniu 14 marca 2006 r. na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności,

- za przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29.07.2005r. popełnione w dniu 5 października 2006 r. na karę 5 miesięcy pozbawienia wolności,

W dniu 25 lutego 2009r. wykonana została kara grzywny w całości. Zakaz prowadzenia pojazdów wykonany;

Kara grzywny nie wykonana;

Kara pozbawienia wolności aktualnie wykonywana od 23 lutego 2019r. do dnia 18 sierpnia 2020r.;

Kara pozbawienia wolności wykonana w okresie od 26 grudnia 2017r. do dnia 26 grudnia 2018r.;

W treści wniosku z dnia 11 października 2017 r., który pierwotnie wpłynął do Sądu Rejonowego w Piasecznie, Dyrektor Zakładu Karnego W. B. wniósł o wydanie wyroku łącznego w stosunku do skazanego R. M..

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 85 § 1 k.k. jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Stosownie do treści art. 85 § 2 k.k. podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1. Zgodnie z art. 570 k.p.k. sąd wydaje wyrok łączny z urzędu lub na wniosek skazanego albo prokuratora, przy czym orzekając na wniosek skazanego sąd nie jest związany treścią złożonego wniosku i bierze po uwagę także wyroki, niepowołane we wniosku, a znane sądowi z urzędu (podobnie wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach 24.04.2007 r., II AKa 52/07, LEX 330999).

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż w niniejszej sprawie istnieją przesłanki do połączenia kar pozbawienia wolności orzeczonych wyrokami: Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie: z dnia 16 marca 2015 r. sygn. akt VIII K 196/10 (pkt IV) oraz z dnia 30 listopada 2017r. sygn. akt IV K 255/17 (pkt VIII) i orzeczenia wobec skazanego R. M. kary łącznej pozbawienia wolności. Jak wynika bowiem z akt sprawy, w tym treści opinii o skazanym z Aresztu Śledczego W. B. (k. 282-284), jedynie w tych sprawach orzeczone wobec skazanego kary bądź nie zostały dotychczas wykonane, bądź jak w przypadku kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem wydanym w sprawie o sygn. akt VIII K 196/10 - są w chwili obecnej wykonywane. Ponadto w ocenie Sądu istnieją przesłanki do połączenia kar jednostkowych grzywny orzeczonych wobec skazanego wyrokami wydanymi przez Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi – Północ w Warszawie: z dnia 23 stycznia 2015 r. sygn. akt IV K 470/11 (pkt III) oraz z dnia 09 maja 2017 r. sygn. akt IV K 234/17 (pkt V), albowiem kary grzywny orzeczone ww. wyrokami nie zostały dotychczas wykonane przez skazanego, przy czym kara grzywny orzeczona wyrokiem wydanym w sprawie o sygn. akt IV K 470/11 (pkt III) została następnie zamieniona na karę zastępczą 10 miesięcy prac społecznie użytecznych, która nie została dotychczas wykonana.

Zgodnie z art. 86 § 1 k.k. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa (zasada absorpcji) do ich sumy (zasada kumulacji). Z przepisu tego wynika, że Sąd może zastosować zasadę asperacji.

Rozważając, która z zasad wymiaru kary łącznej powinna być zastosowania wobec skazanego Sąd kierował się m. in. poglądami wyrażonymi w orzecznictwie Sądu Najwyższego, w tym również tym zapatrywaniem, iż „ wydając wyrok łączny Sąd orzekający powinien rozważyć przede wszystkim czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto powinien rozważyć czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej” (wyrok SN z dnia 25 października 1983 r., sygn. akt IV KR 213/83, OSNKW 1984 z. 5-6, poz. 65). Sąd rozpoznający sprawę uwzględnił jednak również pogląd, zgodnie z którym orzeczenie kary łącznej nie musi przynosić skazanemu korzyści, to jest orzeczenia kary łącznej w wymiarze niższym od arytmetycznej sumy poszczególnych kar, czy też poprzez zastosowanie zasady absorpcji. Wymiar kary łącznej zależy bowiem od stopnia związku przedmiotowego i podmiotowego zbiegających się przestępstw. Decydujące znaczenie przy wymiarze kary łącznej ma także wzgląd na prewencyjne oddziaływanie kary, w znaczeniu prewencji indywidualnej i ogólnej. Popełnienie przez skazanego wielu przestępstw jest istotnym czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzeczeniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji (vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 20 września 2001 r., sygn. akt II AKa 154/01).

W związku z powyższym, a także mając na uwadze dyspozycję art. 86 § 1 k.k. należy wskazać, iż spośród wyroków podlegających połączeniu wskazanych w pkt IV i VIII najwyższa z kar wymierzonych skazanemu to kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczona w sprawie o sygn. akt VIII K 196/10. Natomiast suma kar orzeczonych w/w wyrokami to kara – 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Spośród wyroków podlegających połączeniu wskazanych w pkt III i V najwyższą z kar grzywny wymierzonych skazanemu R. M. jest kara grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych przy czym wysokość jednej stawki dziennej określono na kwotę 10 złotych wymierzona w sprawie o sygn. akt IV K 470/11 (pkt III), z kolei suma kar grzywny orzeczonych w ww. sprawach to 130 stawek dziennych, przy możliwości określenia wysokości jednej stawki dziennej na kwotę od 10 do 15 zł.

Przy wymiarze kary łącznej Sąd rozważył stopień związku podmiotowo – przedmiotowego pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono kary podlegające łączeniu. Przestępstwa objęte wyrokami wskazanymi w pkt IV i VIII zostały skierowane przeciwko różnym rodzajowo dobrom prawnym, tj. przeciwko mieniu oraz bezpieczeństwu w komunikacji. Ponadto skazany dopuścił się ich na przestrzeni znacznego, bo ponad dziesięcioletniego okresu czasu. Przestępstwa objęte wyrokami wskazanymi w pkt III i V zostały skierowane przeciwko różnym rodzajowo dobrom prawnym, tj. przeciwko wiarygodności dokumentów i mieniu, skazany dopuścił się ich w odstępie ponad dziesięciu lat. Z uwagi na powyższe okoliczności stwierdzić należy, że brak jest ścisłego związku podmiotowo – przedmiotowego między tymi czynami.

Przy wymiarze kary łącznej Sąd miał również na względzie dotychczasowy sposób życia R. M.. Skazany, mając 41 lat, był już wielokrotnie karany, głównie za przestępstwa przeciwko mieniu, w tym kradzieże z włamaniem, także za przestępstwa bezpieczeństwu w komunikacji, a więc przestępstwa charakteryzujące się znacznym stopniem ich społecznej szkodliwości, za które były już wymierzane wobec niego kary pozbawienia wolności oraz grzywny. Podkreślić także należy, iż za przypisane skazanemu przestępstwa wymierzane były kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, które w dwóch przypadkach wymierzenia skazanemu takiej kary jej wykonanie było następnie zarządzane z uwagi na naruszanie przez niego porządku prawnego. Taka z kolei okoliczność świadczy w ocenie Sądu o braku rzeczywistej refleksji skazanego nad własnym postępowaniem, pomimo bowiem uprzednich skazań w dalszym ciągu wchodził on w konflikt z prawem. Wszystkie powyższe okoliczności dotyczące trybu życia R. M. świadczą zdaniem Sądu o niepoprawności zachowania skazanego.

Wymierzając R. M. karę łączną Sąd uwzględnił także treść dotyczącej go opinii z Aresztu Śledczego W. B., w której to jednostce skazany aktualnie przebywa. Z opinii tej wynika, że skazany w stopniu dobrym przestrzega porządku i dyscypliny, wobec przełożonych zachowuje się regulaminowo, w stosunku do współosadzonych nie odnotowano negatywnych zachowań. Nie stosowano wobec skazanego środków przymusu bezpośredniego, nie odnotowano zachowań agresywnych czy autoagresywnych. Skazany był raz karany dyscyplinarnie oraz kilkukrotnie nagradzany regulaminowo, raz na wniosek skazanego została udzielona ulga. Skazany nie jest zatrudniony w trakcie pobytu w izolacji penitencjarnej. Uczestniczył w programie readaptacji społecznej (...). Chętnie uczestniczy w zajęciach kulturalno-oświatowych. Skazany deklaruje udział w podkulturze przestępczej. Nie przyznaje się do przestępstw, za które odbywa karę pozbawienia wolności. Kontakt zewnętrzny w dostępnych formach utrzymuje z najbliższą rodziną. Z opinii tej wynika zatem, że zachowanie skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej jest przeciętne.

Reasumując wszystkie podniesione powyżej okoliczności Sąd uznał, iż wymierzona kara łączna 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności będzie karą adekwatną do całościowego zachowania skazanego, skłoni go też do poczynienia rzeczywistej refleksji nad własnym postępowaniem, uświadomi mu nieopłacalność wchodzenia w konflikty z prawem. Kara taka będzie też zdaniem Sądu karą sprawiedliwą w odczuciu społecznym, spełni swoje cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W ocenie Sądu kara łączna pozbawienia wolności wymierzona na zasadzie absorpcji czy asperacji, nie spełniłaby swoich funkcji w zakresie prewencji indywidualnej i ogólnej, a przede wszystkim nie byłaby sprawiedliwa w odczuciu społecznym. Należy zauważyć, iż sądy orzekające w poszczególnych sprawach, w których R. M. został skazany dostosowały wymiar kary nie tylko do celów prewencyjnych, ale także do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów. Sąd wydający obecnie wyrok łączny nie jest uprawniony do ponownego rozważania tych okoliczności, które legły u podstaw wymiaru kar w osądzonych sprawach.

Sąd połączył także kary grzywny orzeczone wobec skazanego R. M. wyrokami wskazanymi w pkt III i V i wymierzył na zasadzie kumulacji karę łączną grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych ustalając jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych. Określając wymiar tej kary łącznej, poza wcześniej podnoszonymi okolicznościami, odnoszącymi się do dotychczasowego sposobu życia R. M., w szczególności jego wielokrotnej karalności, Sąd miał na uwadze, iż kary grzywny we wskazanych wyżej wyrokach wymierzone obok kar pozbawienia wolności, są karami rodzajowo najmniej dolegliwymi dla sprawcy, zaś wymiar i wysokość orzeczonej kary w sprawie o sygn. IV K 234/17 (pkt V), biorąc pod uwagę, iż została wymierzona za występek kradzieży popełniony w warunkach powrotu do przestępstwa w rozumieniu art. 64 § 1 k.k., świadczy o tym, iż została wymierzona w dolnej granicy ustawowego zagrożenia, w kwocie de facto wręcz symbolicznej.

Na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w pkt I wyroku kary łącznej 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności Sąd zaliczył skazanemu okresy rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie VIII K 196/10 od dnia 13 grudnia 2006r. do dnia 15 grudnia 2006r. i od 23.02.2019 r. do 24.04.2019 r. (data wyroku) i w sprawie o sygn. akt IV K 255/17 w dniu 22.02.2017 r.

Mając na uwadze okoliczność, iż w wyrokach wydanych w sprawach o sygn. akt IV K 567/17 (pkt VII) oraz IV K 255/17 (pkt VIII) w stosunku do skazanego R. M. orzeczono środki karne tego samego rodzaju, tj. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych odpowiednio na okres 3 lat i 5 lat, stosownie do treści art. 90 § 2 k.k., który to przepis przewiduje, w przypadku orzeczenia za zbiegające się przestępstwa między innymi środków karnych w postaci zakazów tego samego rodzaju, stosowanie przepisów o karze łącznej, Sąd stosując odpowiednio przepisy art. 85 § 1 i 2 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. połączył orzeczone tymi wyrokami ww. środki karne i wymierzył łącznie zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 8 lat. Sąd połączył ww. zakazy na zasadzie kumulacji mając na uwadze dość ścisły związek czasowy pomiędzy popełnionymi przez R. M. występkami z art. 178a § 1 k.k., za które te środki karne zostały orzeczone. Okoliczność ta wskazuje na niepoprawność zachowania skazanego oraz brak rzeczywistej refleksji skazanego nad własnym postępowaniem, który dwukrotnie w krótkich odstępach czasu, naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, prowadząc pojazd mechaniczny w stanie nietrzeźwości. Sąd uznał, iż orzeczony łącznie ośmioletni okres zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, a zwłaszcza dolegliwości z tym związane, to okres wystarczający dla uświadomienia skazanemu jego nieodpowiedzialnego postępowania, a zarazem poprzez swoją dolegliwość, czyniący zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości.

Na podstawie art. 572 k.p.k. wobec braku warunków do objęcia wyrokiem łącznym wyroków: Sądu Rejonowego dla Warszawy – Pragi z dnia 22 listopada 2004 r. sygn. akt III K 1084/14 (pkt I), Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Północ z dnia 01 grudnia 2008 r. sygn. akt IV K 2955/06 (pkt II) oraz Sądu Rejonowego w Piasecznie z dnia 04 lipca 2017 r. sygn. akt II K 1279/15 (pkt VI), Sąd w tym zakresie postępowanie umorzył.

Na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. w zw. z § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 03 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, Sąd zasądził na rzecz adw. P. C. kwotę 177,12 zł, zawierającą należny podatek VAT, tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną skazanemu z urzędu w sprawie o wydanie wyroku łącznego.

Mając na uwadze, iż skazany odbywa karę pozbawienia wolności, Sąd na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił go od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych w niniejszym postępowaniu o wydanie wyroku łącznego, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.