UZASADNIENIE

Powódka J. M. w pozwie z dnia 25 stycznia 2019r. wniosła w imieniu własnym i jako przedstawicielka ustawowa – matka N. M. o podwyższenie alimentów od pozwanego R. M. z kwoty po 600 zł do kwoty po 1000 zł miesięcznie na rzecz N. M. i z kwoty 400 zł do kwoty 700 zł na rzecz J. M.. W uzasadnieniu pozwu podniesiono, że alimenty od pozwanego na rzecz N. M. w kwocie po 600 zł i na rzecz J. M. w kwocie po 400 złotych zostały ustalone ponad 5 lat temu, a od tego czasu sytuacja materialna i finansowa powodów uległa zmianie. N. M. utracił prawo do świadczenia z programu rodzina 500+ wobec osiągnięcia pełnoletności. Nastąpił wzrost kosztów utrzymania powodów, stan zdrowia powódki zmusił ja do podjęcia leczenia. Alimenty od pozwanego nie wystarczają na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb życiowych syna, które są coraz większe w związku z tym, że jest on uczniem III klasy technikum. Powód leczy się dermatologicznie. Powódka leczy się na nadciśnienie, szumy uszne, problemy gastryczne. Powódka pracuje na podstawie umowy zlecenia i osiada dochód w wysokości 1548,54 zł miesięcznie. Powodowie mieszkają w wynajętym mieszkaniu, koszty wynajmu, czynszu i mediów to łącznie 1000 zł. Podsumowując wskazano, iż łączny koszt utrzymania powoda to 1750 zł, a powódki – to 1600 zł. W pozwie podniesiono, że stopa życiowa pozwanego jest bardzo wysoka, w związku z tym, że pozwany prowadzi własną działalność gospodarczą, posiada nowy samochód. (pozew – k. 2 - 6).

W odpowiedzi na pozew z dnia 11 lutego 2019 roku pozwany R. M. wniósł o oddalenie powództwa i pozostawienie alimentów na dotychczasowym poziomie. Wskazał, iż koszty utrzymania wskazane w pozwie są nieprawdziwe, albowiem jego była żona od lat zamieszkuje z konkubentem w związku z czym koszty utrzymania mieszkania ponosi także jej partner. Zakwestionował wysokości swoich miesięcznych dochodów. Zaprzeczył, by jego stopa życiowa była bardzo wysoka, by posiadał nowy samochód i prowadził dobrze prosperującą działalność gospodarczą. Podniósł, że jego stopa życiowa nie poprawiła się od chwili wydania ostatniego orzeczenia odnośnie alimentów. Pomaga obecnej żonie w prowadzeniu działalności gospodarczej w postaci handlu owocami na bazarze. Żona pozwanego posiada gospodarstwo rolne o powierzchni 2,81 ha. Dochód z tej działalności i z gospodarstwa rolnego wynosi w sumie około 3000 zł miesięcznie na rodzinę. Pozwany nie posiada nieruchomości, ani żadnych oszczędności. Mieszka wraz z żoną, jej małoletnią córką i rodzicami żony w domu żony. Nie jest prawdą, że kupił nowy samochód. Potwierdził, że wraz z żoną kupili 5-leni samochód, ale pieniądze na ten cel mięli w związku z wcześniejszą sprzedażą 10-letniego samochodu. (odpowiedź na pozew – k. 40-41).

W piśmie z dnia 25 lutego 2019 roku J. M. wskazała, iż zamieszkuje jedynie z synem i tylko z nim prowadzi gospodarstwo domowe. Mężczyzna, o którym pisze pozwany w odpowiedzi na pozew jest jej przyjacielem, z którym utrzymuje bliskie relacje, ale nigdy razem nie zamieszkiwali. (pismo – k. 51-52)

Powyższe stanowiska zostały rozwinięte i podtrzymane przez obie strony na rozprawie przed Sądem w dniu 4 kwietnia i 3 czerwca 2019 roku (protokół z rozprawy – k. 62-63, 65-verte).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód N. M., urodzony dnia (...), jest synem J. M. i R. M.. Rodzicie powoda są po rozwodzie, nie mieszkają razem. Rozwód powódki i pozwanego został orzeczony przez Sąd Okręgowy w Łodzi wyrokiem z dnia 9 lutego 2012 r. w sprawie o sygn. I C 212/11 – z winy męża.

(dowód: wyrok w sprawie I C 212/11 – k. 6 z załączonych akt o sygn. III RC 258/13, okoliczności bezsporne)

Ostatnio alimenty od pozwanego R. M. na rzecz powodów ustalił Sąd Rejonowy w Łowiczu, III Wydział Cywilny w sprawie III RC 258/13 w wyroku z dnia 13 grudnia 2013 roku w wysokości 600 zł miesięcznie na rzecz N. M. i 400 złotych na rzecz J. M., płatne do dnia 10-go każdego miesiąca z góry wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 24 października 2013 roku, przy czym ustalił, że alimenty należne małoletniemu wówczas N. M. będą płatne do rąk matki dziecka J. M..

(dowód: wyrok w sprawie III RC 258/13 – k. 29 z załączonych akt o sygn. III RC 258/13 )

Kiedy Sąd Rejonowy orzekał o wysokości alimentów zasądzonych od pozwanego na rzecz powoda miał on 13 lat, rozpoczął naukę w gimnazjum. W związku z tym wysokie były koszty zakupu podręczników szkolnych. Średni koszt utrzymania małoletniego wówczas powoda został ustalony na poziomie około 1000 zł, w tym: 450 zł – wyżywienie, 50 zł – środki czystości, 80 zł – pomoc edukacyjna, 100 zł – odzież i obuwie, 330 zł – udział w kosztach utrzymania mieszkania. Ponadto koszt leczenia ogólnego dziecka i stomatologicznego ustalono rocznie na około 500 zł. Pozwany w tamtym czasie sporadycznie kontaktował się z synem. Zdarzyło się, że dał mu jednorazowo kwotę 200 zł.

Powódka J. M. miała 43 lata, szwaczka, pracowała w gospodarstwie rolnym w M. przy ścinaniu pieczarek z dochodem około 1136 zł miesięcznie. Mieszkała wraz z małoletnimi dziećmi – A. M. i N. M. w wynajmowanym mieszkaniu. Koszty wynajmu mieszkania plus opłaty wynosił około 1000 zł.

Pozwany R. M. – pracownik administracji biurowej, miał 38 lat. Zawarł kolejny związek małżeński. Zamieszkiwał wraz z drugą żoną i jej dwójką dzieci z poprzedniego związku. Pomagał żonie w prowadzeniu działalności gospodarczej nastawionej na handel owocami na targu, z czego osiągali dochód w kwocie 2000 zł. Pozwany utrzymywał rzadki kontakt z synem. Miał dodatkowo orzeczony obowiązek alimentacyjny wobec małoletniej córki A. M. w kwocie 700 zł miesięcznie, płatne do rak matki dziecka J. M..

(dowód: dokumenty z akt sprawy III RC 258/13 )

Obecnie N. M. ma ukończone 18 lat, jest uczeniem klasy III klasy technikum. Powód mieszka razem z matką J. M. w 3-pokojowym mieszkaniu wynajmowanym przez matkę. Miesięczny koszt utrzymania N. M., wskazany w pozwie wynosi około 1750 zł i na kwotę tę składają się następujące pozycje: 500 zł – koszty utrzymania mieszkania (opłata za wynajem, czynsz, media), 80 zł – artykuły kosmetyczne i higieniczne, 25 zł – telefon, 69 zł – Internet, 40 zł – fryzjer, 50 zł – przyjemności (zakup prasy, wyjście na pizzę, do McDonalda), 200 zł – odzież i obuwie, 145 zł – koszty edukacyjne, 46 zł – bilet miesięczny, 400 zł – wyżywienie, 50 zł – udział w imprezach okolicznościowych typu 18-stki. Powód leczy się w związku z trądzikiem młodzieńczym. Jest zarejestrowany w (...) w S. w poradni dermatologicznej. Koszty wizyt u specjalisty i zakupu leków to ok. 100 zł miesięcznie.

(dowód: zeznania powódki e-protokół z dnia 04.04.2019 r. czas: 00:02:27 – k. 62 verte; zeznania powoda e-protokół z dnia 03.06.2019 r. czas: 00:01:20 – k 65-verte; kopia faktury – k. 14; umowa najmu lokalu – k. 15-16; kopia dokumentacji medycznej – k. 20-22; k. 8 – kopia legitymacji szkolnej)

J. M. ma 49 lat. Pracuje na postawie umowy zlecenia i zarabia 1500 zł netto miesięcznie. Nie otrzymuje żadnych świadczeń z pomocy społecznej. Mieszka z synem N. M. w S. w 3-pokojowym wynajmowanym mieszkaniu. Na potrzeby powódki, wskazane w pozwie, składają się następujące pozycje: 500 zł – koszty utrzymania mieszkania (opłata za wynajem, czynsz, media), 50 zł – artykuły kosmetyczne i higieniczne, 25 zł – telefon, 60 zł – fryzjer, 50 zł – przyjemności (prasa, krzyżówki, kino), 150 zł – odzież i obuwie, 80 zł – utrzymanie samochodu, 100 zł – paliwo, 120-150 zł – leczenie, 450 zł – wyżywienie. Od stycznia b.r. czynsz za mieszkanie wzrósł o 70 zł.

Powódka leczy się na stałe na nadciśnienie, szumy uszne, problemy gastryczne. Ponosi w związku z tym koszty leczenia w kwocie około 120 zł i są to koszty wizyt prywatnych u specjalistów i koszty zakupu leków.

(dowód: zeznania powódki e-protokół z dnia 04.04.2019 r. czas: 00:02:27 – k. 62 verte; kopia faktury – k. 14; umowa najmu lokalu – k. 15-16; kopia umowy zlecenia – k. 9, rachunek do umowy zlecenia – k. 10 zaświadczenie – k. 11-13, dokumentacja medyczna – k. 17-19, 24-37)

Pozwany R. M. ma 44 lata. Obecnie jest żonaty M. M., z którą wychowuje małoletnią córkę żony z poprzedniego związku. Mieszka razem z żoną, jej córka i rodzicami żony w domu stanowiącym własność jego małżonki. M. M. prowadzi działalność gospodarczą – handel owocami. Pozwany nie pracuje, pomaga żonie w prowadzeniu działalności. Żona pozwanego posiada gospodarstwo rolne o powierzchni 2,81 ha w miejscowości S.. Dochód z działalności gospodarczej to około 3000 zł miesięcznie. Dochodu z gospodarstwa rolnego pozwany i jego zona nie osiągają. Rodzice żony otrzymują dopłaty unijne do tego gospodarstwa. Miesięczny dochód pozwanego to 1500 złotych plus od 100 do 600 zł miesięcznie za świadczenie usług polegających na przewozie mebli, które powód dodatkowo świadczy. Na koszty utrzymania pozwanego składają się następujące pozycje: energia elektryczna – 300 zł, wyżywienie – 250 zł, utrzymanie samochodu – 250 zł, środki chemiczne – 50 zł. Pozwany jest osoba zdrową.

Pozwany utrzymuje kontakt z synem. Poza alimentami daje synowi pieniądze w kwocie ok. 100 zł raz na 2 miesiące. Podarował synowi 2000 zł na 18-ste urodziny. Dał mu 500 zł na kurs prawa jazdy. Podarował mu pieniądze na dzień dziecka. Innym razem kupił mu bluzę.

Pozwany został zwolniony z obowiązku alimentacyjnego w kwocie 700 zł względem córki A. M..

(dowód: zeznania pozwanego e-protokół z dnia 04.04.2019 r. czas: 00:11:05 – k. 62 verte; kopie zaświadczeń – k. 42-43,kopie pokwitowań – k. 44-46, kopia faktury – k. 47; zeznania powoda e-protokół z dnia 03.06.2019 r. czas: 00:01:20 – k 65-verte )

Sąd uznał za wiarygodny zebrany w sprawie materiał dowodowy i oparł się na nim, dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Nie budzą wątpliwości Sądu co do wiarygodności dowody z dokumentów, które nie były kwestionowane przez strony
i potwierdzają przedstawiane przez nie fakty.

Także zeznania przesłuchanej w charakterze strony powodowej - zarówno J. M. jak i N. M. co do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy ocenić należy, jako wiarygodne. W ocenie Sądu nie można obdarzyć przymiotem wiarygodności zeznań J. M. w zakresie wysokości środków finansowych, jakie przeznacza na potrzeby powoda w kwocie 1750 zł oraz na potrzeby własne 1600 zł, bowiem jest to sprzeczne z przedłożonymi dokumentami, przeczy także zasadzie równej stopy życiowej. Powódka dysponuje bowiem łącznie kwotą około 2548 zł miesięcznie (1548 zł wynagrodzenia plus łącznie 1000 zł alimentów), co daje 1274 zł na osobę w rodzinie.

Powódka dysponująca miesięcznie kwotą 2548 zł z tytułu zatrudnienia i alimentami w wysokości łącznie 1000 zł na potrzeby powoda nie jest w stanie przeznaczać 1750 zł miesięcznie. Byłoby to w sprzeczności z zasadą równej stopy życiowej pomiędzy rodzicami i dziećmi. Z powyższego rachunku wynika, że powódka na swoje potrzeby przeznacza tylko 798 zł. Pomimo tego powódka deklaruje, że na własne potrzeby przeznacza kwotę 1600 zł miesięcznie.

Zeznania pozwanego co do okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy ocenić należy, co do zasady, jako wiarygodne. Sąd nie uznał wiarygodnych zeznań odnośnie faktu, że powódka mieszka z konkubentem, który przejmuje na siebie część zobowiązań finansowych, choćby związanych z utrzymaniem mieszkania. Jego zeznania w tym zakresie nie znalazły potwierdzenia w zeznaniach powoda i zeznaniach świadka P. J..

Sąd uznał za wiarygodne zeznania powoda N. M. jak również zeznania świadka P. J. i oparł się na nich czyniąc ustalenia faktyczne w niniejszej sprawie. Zeznania są spójne logiczne i zostały poparte pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w części, to jest w zakresie żądania podwyższenia alimentów płatnych od pozwanego R. M. na rzecz jego syna N. M. z kwoty po 600 złotych miesięcznie do kwoty po 800 złotych miesięcznie oraz na rzecz byłej żony J. M. z kwoty po 400 złotych miesięcznie do kwoty po 600 złotych miesięcznie. W pozostałym zakresie powództwo zasługuje na oddalenie.
Według art. 60 § 1 k.r.o. rozwiedziony małżonek, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym „usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego”.

Zakres obowiązku alimentacyjnego zależy z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej zaś - od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia „usprawiedliwione potrzeby” oraz „możliwości zarobkowe
i majątkowe” zostały szczegółowo omówione w uchwale Pełnego Składu Izby Cywilnej
i Administracyjnej Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNP 1988, nr 4, poz. 42. W uchwale tej stwierdzono między innymi, że: „Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować, ponieważ nie ma jednego stałego kryterium odniesienia. Rodzaj i rozmiar tych potrzeb jest uzależniony od cech osoby uprawnionej oraz od splotu okoliczności natury społecznej i gospodarczej, w których osoba uprawniona się znajduje. Nie jest możliwe ustalenie katalogu usprawiedliwionych potrzeb podlegających zaspokojeniu w ramach obowiązku alimentacyjnego i odróżnienie ich od tych, które jako objaw zbytku lub z innych przyczyn nie powinny być uwzględnione. W każdym razie zakres obowiązku alimentacyjnego wyznaczać będą poszczególne sytuacje uprawnionego i zobowiązanego, konkretne warunki społeczno-ekonomiczne oraz cele i funkcje obowiązku alimentacyjnego. Dopiero na tym tle będzie można określić potrzeby życiowe - materialne i intelektualne uprawnionego”.

Przesłanką zwykłego obowiązku alimentacyjnego jest stan niedostatku małżonka uprawnionego. Pozostaje on w niedostatku wtedy, gdy własnymi siłami nie jest w stanie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb w całości lub w części (wyrok SN z 21 maja 1998 r., II CKN 775/97, LexPolonica nr 392858; wyrok SN z 16 lipca 1998r., I CKN 524/98, niepubl.). W niedostatku są osoby, które nie mają żadnych lub wystarczających możliwości zarobkowych lub majątkowych (wyrok SN z 5 maja 1999 r., III CKN 146/99, niepubl.). Spośród przyczyn postania niedostatku, charakterystycznych dla stosunków pomiędzy małżonkami będącymi po rozwodzie lub w separacji należy wymienić zwłaszcza niemożność podjęcia pracy zarobkowej z uwagi na stan zdrowia.

W myśl art. 138 k.r.o., w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków rozumieć natomiast należy zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego bądź zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji. Zgodnie bowiem z treścią art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, a wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie (art. 135 § 2 k.r.o.).

Zakres potrzeb dziecka, których zaspokajanie jest obowiązkiem rodziców, ustanawia przepis art. 96 k.r.o. W związku z powyższym, rodzice zobowiązani są zapewnić dzieciom, które nie są w stanie utrzymać się samodzielnie, zaspokojenie potrzeb w zakresie wyżywienia, odzieży, środków higieny oraz leczenia. Należy podkreślić, iż rodzice mogą być zwolnieni od świadczeń alimentacyjnych w stosunku do dziecka tylko wtedy, gdy dziecko posiada własny majątek, a dochody z tego majątku wystarczają na całkowite pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. We wszelkich innych wypadkach na rodzicach ciąży stanowczy obowiązek utrzymania dziecka, ograniczony tylko ich możliwościami zarobkowymi i majątkowymi.

W niniejszej sprawie Sąd doszedł do wniosku, iż zasadnym jest podwyższenie alimentów płatnych od pozwanego R. M. na rzecz jego syna N. M. z kwoty po 600 złotych miesięcznie do kwoty po 800 złotych miesięcznie. Potrzeby powoda, który jest w takim wieku, że nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, nie osiąga sam żadnych dochodów, nie ma własnego majątku, z upływem czasu rosną.
W literaturze podkreśla się, iż z biegiem lat, a zwłaszcza wskutek dorastania dziecka zwiększają się jego potrzeby i tym samym osoby zobowiązane do jego alimentacji powinny zwiększyć swój wysiłek dla zaspokojenia tych potrzeb (T. S., Prawo rodzinne
i opiekuńcze, W. 2005, s. 277).

Od chwili, kiedy ostatnio była ustalona wysokość alimentów od pozwanego na rzecz powoda, to jest od momentu wydania wyroku przez Sąd Rejonowy w Łowiczu upłynęło ponad 5 lat. Od tamtej pory uległa zmianie nie tylko sytuacja powoda, ale również zmieniła się sytuacja jego matki oraz ojca - pozwanego.

N. M. jest już pełnoletni i uczy się w technikum, nie jest jednak samodzielny. Nie budzi wątpliwości Sądu fakt, iż powód potrzebuje więcej pieniędzy na swoje potrzeby niż to było 5 lat temu. Powód znajduje się w takim wieku, że jego potrzeby szczególnie szybko rosną. N. M. jest dorosłym mężczyzną, która dbają o swój wygląd, higienę, ma szczególne potrzeby w zakresie ochrony zdrowia oraz edukacji. W związku dorastaniem więcej środków, niż było to w 2013 roku, potrzeba na jego wyżywienie, na odzież, buty, które częściej trzeba wymieniać na nowe, większe. Powód leczy się na trądzik młodzieńczy, ponosi koszty leczenia w wysokości 100 zł. Od września 2019 roku powód rozpocznie naukę w klasie maturalnej, co spowoduje wzrost kosztów związanych z edukacją – zakup podręczników, korepetycje, przygotowania do studniówki i matury. Niemniej jednak, zdaniem Sądu, podwyższenie alimentów o żądaną kwotę 400 zł byłoby niewspółmiernie wysokie i nieuzasadnione. Koszty utrzymania powoda na chwile obecną zmieniły się, choć zdaniem Sądu, nie w takim wymiarze jak podnosi powódka. Niemniej jednak jak wcześniej zauważono koszty te wzrosną dodatkowo z kolejnym rokiem szkolnym - w związku z rozpoczęciem przez powoda klasy maturalnej. Dlatego też Sąd za uzasadnione uznał podwyższenie alimentów na rzecz powoda z 600 zł do 800 zł.

Odnośnie możliwości zarobkowych powódki zauważyć należy, że od 2013 roku nieznacznie się one zmieniły. Powódka zmieniła miejsce pracy, zaś wysokość jej zarobków wzrosła o około 400 zł miesięcznie. J. M. nadal mieszka z synem w wynajmowanym mieszkaniu. Niemniej jednak w ostatnim czasie wrosła opłata za czyn wynajmowanego przez powódkę mieszkania o 70 zł. Sama ponosi koszty utrzymania domu. Dodatkowo powódka podupadła na zdrowiu. Leczy się na różne schorzenia (laryngologiczne, gastryczne), a koszt leczenia wynosi około 120 zł miesięcznie.

Sytuacja pozwanego od dnia wyroku ostatniego wyroku Sądu Rejonowego w Łowiczu Ł. uległa zmianie w ten sposób, że dochód osiągany wraz z obecną żoną z prowadzonej działalności gospodarczej wzrósł z 2700 zł w 2013 r. do 3000 zł obecnie. Tak więc pozwany deklaruje takie same możliwości zarobkowe jak przez 5 laty. Niemniej jednak pozwany został odciążony obowiązkiem alimentacyjnym na rzecz córki A. M. w kwocie 700 zł. Pozwany nadal zamieszkuje z żoną, jej dzieckiem i jej rodzicami w domu żony.

Zdaniem Sądu zasadne jest żądanie zwiększenia alimentów na rzecz powoda do kwoty 800 zł miesięcznie. Po podwyżce alimentów powód będzie dysponował 800 zł miesięcznie od pozwanego, drugie tyle winna wyłożyć na jej utrzymanie matka. Na chwile obecną koszt jego utrzymania to około 1400 zł, ale wzrośnie od września b.r. Zdaniem Sądu w pozwie powódka zawyżyła koszty utrzymania powoda. W ocenie Sądu od 2013 r. nie wzrosły one aż o 750 zł jak podnosi powódka. Pozwany nie czynił osobistych starań o wychowanie syna, ciężar ten spoczywał dotychczas na matce. Nie łoży zatem w inny sposób (w naturze) na utrzymanie syna, jego obowiązek alimentacyjny winien być w całości wyrażony w pieniądzu. Pozwany utrzymuje z dzieckiem kontakt raczej sporadyczny. Daje synowi pieniądze podczas spotkań z nim – średnio 100 zł na dwa miesiąca. Podarował synowi kwotę 2000 zł na 18-ste urodziny. Partycypował w kosztach opłacenia kursu prawa jazdy, przeznaczył na ten cel 500 zł. Dał powodowi prezent pieniężny na dzień dziecka.

Zasadne jest również żądanie zwiększenia alimentów na rzecz byłej żony do kwoty 600 zł miesięcznie. Po podwyżce alimentów powódka będzie dysponowała 600 zł miesięcznie od pozwanego, resztę funduszy na utrzymanie własnej osoby winna wyłożyć sama. Powódka zadeklarowała, że od stycznia 2019 r. wzrósł o 70 zł koszt czynszu za mieszkanie. Ponadto powódka podjęła leczenie, którego koszt miesięczny to 120 zł. Dlatego też Sąd uznał za zasadne podwyższenie alimentów na rzecz powódki o 200 zł. Powódka zarobkuje. Otrzymuje wynagrodzenie w kwocie niespełna 1550 zł. Pracowała na chwile poprzedniego rozstrzygnięcia Sądu odnośnie alimentów (w 2013r.), pracuje i teraz. Wynagrodzenie powódki przez ostatnie 5 lat wzrosło o około 400 zł. Warto zauważyć, że poprzednio z powodami zamieszkiwała jeszcze córka powódki i pozwanego – A. M., która obecnie zamieszkuje samodzielnie.

Zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy pozwala na stwierdzenie, że istniejące warunki społeczno - gospodarcze i żadne ważne przyczyny nie stoją na przeszkodzie, by pozwany, wykorzystując swoje siły i umiejętności, zaspokajał częściowo potrzeby syna, łożąc na jego utrzymanie kwoty po 800 złotych miesięcznie i byłej żony łożąc na jej utrzymanie kwoty po 600 zł. R. M. jest 44-letnim, czynnym zawodowo, zdrowym, zdolnym do pracy mężczyzną i powinien przyjąć na siebie w należytym stopniu odpowiedzialność za los swego dziecka i byłej żony. Biorąc pod uwagę zarówno wykształcenie pozwanego, jak i dotychczasowe doświadczenie pozwanego, ma on możliwości zaspokajania potrzeb powodów w zakreślonej przez Sąd wysokości.

Godzi się zauważyć, że Sąd, orzekając o wysokości świadczeń alimentacyjnych, bierze pod uwagę nie tylko dochody realnie osiągane przez zobowiązanego do świadczeń alimentacyjnych, ale także jego potencjalne możliwości zarobkowe i majątkowe, to jest dochody i majątek, jakie zobowiązany mógłby osiągnąć przy pełnym wykorzystaniu swoich kwalifikacji zawodowych, wykształcenia, doświadczenia zawodowego, uwzględniając stan zdrowia i wiek zobowiązanego (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42). Zakres obowiązku alimentacyjnego może i powinien być większy od wynikającego z faktycznych zarobków i dochodów zobowiązanego, jeśli przy pełnym i właściwym wykorzystaniu jego sił i umiejętności jego zarobki i dochody byłyby większe, a istniejące warunki społeczno - gospodarcze i ważne przyczyny takiemu wykorzystaniu nie stoją na przeszkodzie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 1975 r., III CRN 48/75, LEX nr 7702; orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 1959 r., sygn. III CR 212/58, OSPiKA 1960, nr 2, poz. 41).

Alimenty podwyższono poczynając od dnia 31 stycznia 2019 roku, to jest od daty doręczenia odpisu pozwu pozwanemu, uznając, iż wówczas pozwany został wezwany do niezwłocznego spełnienia świadczenia. Z chwilą doręczenia odpisu pozwu na pozwanym, jako dłużniku, zaczął ciążyć obowiązek niezwłocznego spełnienia świadczenia – płacenia podwyższonych alimentów. Strona powodowa nie wskazała żadnych okoliczności uzasadniających podwyższenie alimentów z datą wsteczną.

Mając na względzie, iż w pozwie żądano podwyższenia alimentów do wyższych kwot, w pozostałej części oddalono powództwo.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., to jest nie obciążył pozwanego kosztami postępowania, które przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w punkcie, na mocy którego podwyższono alimenty. Rygor natychmiastowej wykonalności jest bowiem nadawany z urzędu bez żadnych ograniczeń
w zakresie rat alimentacyjnych płatnych po dniu wniesienia powództwa do sądu.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE