Sygn. akt II AKa 264/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 marca 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSA Andrzej Olszewski (spr.)

Sędziowie:

SA Maciej Żelazowski

SA Małgorzata Jankowska

Protokolant:

st. sekr. sądowy Karolina Pajewska

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej Szczecin – Zachód w Szczecinie del. do Prokuratury Okręgowej w Szczecinie Ewy Laskowicz

po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2019 r. sprawy

S. B.

o odszkodowanie i zadośćuczynienie za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie w sprawie Ds. 1181.2017 Prokuratury Rejonowej w Choszcznie

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie

z dnia 11 października 2018 r., sygn. akt III Ko 624/18

I.  zmienia pkt. I zaskarżonego wyroku w ten sposób, że zasądza od Skarbu Państwa na rzecz S. B. kwotę 25.000 (dwadzieścia pięć tysięcy) złotych tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, a w pozostałej części wniosek o zadośćuczynienie i odszkodowanie oddala;

II.  wydatkami postępowania odwoławczego obciąża Skarb Państwa.

SSA Małgorzata Jankowska SSA Andrzej Olszewski SSA Maciej Żelazowski

Sygn. akt II AKa 264/18

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 16 sierpnia 2018 r. (data wpływu), pełnomocnik wnioskodawcy wniósł o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz S. B. kwoty 30 000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia i kwoty 10 000,00 zł tytułem odszkodowania za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie.

Wyrokiem z dnia 11 października 2018 r., Sąd Okręgowy w Szczecinie orzekł:

” I. Na podstawie art. 552 § 4 kpk zasądza od Skarbu Państwa na rzecz S. B. kwotę 25.000 (dwadzieścia pięciu tysięcy) złotych tytułem zadośćuczynienia i kwotę 10.000 (dziesięciu tysięcy) złotych tytułem odszkodowania za niewątpliwie niesłusznie tymczasowe aresztowanie w sprawie Ds. 1181/2017 Prokuratury Rejonowej w Choszcznie wraz z ustawowymi odsetkami od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia.

II. Wydatki postępowania ponosi Skarb Państwa.”

Powyższy wyrok zaskarżył prokurator, który zarzucił:

„ – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść polegający na uznaniu, iż kwota 25 000 zł stanowi odpowiednią sumę zadośćuczynienia za krzywdę dokonaną przez S. B. w następstwie jego niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania, co w konsekwencji doprowadziło do zasądzenia zadośćuczynienia w wysokości rażąco wygórowanej w stosunku do stwierdzonych w sprawie okoliczności, a w szczególności polegający na przyjęciu, że niesłusznie tymczasowe aresztowanie wnioskodawcy skutkowało poważną krzywda u niego, która dotykała zawodowej, rodzinnej, społecznej, a także osobistej sfery życia, podczas gdy są to dolegliwości stanowiące typowe konsekwencje tymczasowego aresztowania, nadto

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść polegający na uznaniu, iż S. B. poniósł szkodę majątkową w kwocie 10 000 zł w związku z niezłożeniem w terminie wniosku o wypłatę dotacji z Gminy C. za grudzień 2017 r. w kwocie 10 000 zł na prowadzenie żłobka, co spowodowało konieczność zaangażowania środków własnych spółki, a w konsekwencji utratę przez niego jako 100 % udziałowca spółki, dywidendy w kwocie 10 000 zł, podczas gdy zebrany w sprawie materiał dowodowy nie uzasadnia przyjęcia, że w istocie ewentualna dywidenda należna wnioskodawcy, a zależna od wyniku finansowego spółki, została zmniejszona o wskazaną kwotę.”

Podnosząc takie zarzuty, prokurator wniósł „o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie zadośćuczynienia w wysokości 8 000 zł (ośmiu tysięcy) złotych i oddalenie wniosku w pozostałym zakresie.”

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Sąd Odwoławczy ubolewa, że swoją aktywność w sprawie oskarżyciel publiczny „przejawił” dopiero na etapie postepowania międzyinstancyjnego, nie mniej apelacja prokuratora częściowo zasługiwała na uwzględnienie.

Skarżący nie kwestionuje, iż co do zasady, wnioskodawcy należało przyznać zadośćuczynienie za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie, które trwało 37 dni. Nie budzi również wątpliwości, że S. B., prowadzący Niepubliczny Ż. nr(...) (...) w C., zawarł w dniu 20 stycznia 2017 r. umowę z Gminą C., w ramach której, co miesięcznie mógł uzyskiwać dotację z Urzędu Gminy na każde dziecko objęte opieką tego żłobka (por. zapisy umowy – k. 15-17 akt).

I taką dotację, w kwocie 10 000,00 złotych miesięcznie, wnioskodawca regularnie otrzymywał do listopada 2017 r.. Nie otrzymał jej za grudzień 2017 r. (vide zeznania S. B. – k. 27-28 akt, przedłożone dokumenty – k. 64-68). Zdaniem S. B., było to spowodowane jego tymczasowym aresztowaniem, które trwało do 21 grudnia 2017 r..

Jednak wnioskodawca w żaden racjonalny sposób nie wyjaśnił, dlaczego nie złożył takiego wniosku po ustaniu tymczasowego aresztowania tj. w okresie 22-31 grudnia 2017 r.. Zgodnie z § 4.1 cyt. umowy z Gminą C., wnioskodawca miał czas na złożenie odpowiedniego wniosku do ostatniego dnia każdego miesiąca (k. 17). A więc to brak działania S. B. spowodował nie przyznanie dotacji za grudzień 2017 r.. Wnioskodawca nie wykazał też w niniejszym postepowaniu, iż nie złożenie tego wniosku w okresie 22-31 grudnia 2017 r. spowodowane było jego wcześniejszym tymczasowym aresztowaniem. A zatem, zdanie Sądu Apelacyjnego, brak było podstaw do zasądzenia tytułem odszkodowania kwoty 10 000,00 złotych. I w tym zakresie, apelacja prokuratora zasługiwała na uwzględnienie.

Na marginesie, gdyby Sł. B. złożył wniosek w w/w okresie, a z dniem 1 stycznia 2018 r. zrezygnował z prowadzenia żłobka, to uwzględniając treść pisma Burmistrza C. z 26 kwietnia 2018 r. (k. 18-19), w przypadku niewypłacenia dotacji za grudzień 2017 r., mógłby dochodzić stosownego odszkodowania w niniejszym postępowaniu wykazując, że decyzja o zamknięciu żłobka była spowodowana jego wcześniejszym aresztowaniem i tym samym utratą zaufania w lokalnej społeczności do jego osoby.

Ponieważ skarżący nie złożył wniosku o uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego, a orzeczenie o wysokości zadośćuczynienia nie zostało zmienione – zbędne jest uzasadnianie stanowiska w tym zakresie przez Sąd Odwoławczy. Wypada tylko w całości odwołać się do odpowiedniej części uzasadnienia Sądu Okręgowego (k. 37).

SSA Małgorzata Jankowska SSA Andrzej Olszewski SSA Maciej Żelazowski