Sygn. akt VIII U 2268/18

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 października 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie przepisów art.114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił M. S. prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury. W treści decyzji organ rentowy wskazał, że w stosunku do M. S. nie pojawiły się nowe okoliczności, ani dowody pozwalające na ponowne ustalenie wysokości emerytury. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreślił, że w podstawie wymiaru nie uwzględniono wykazanego w legitymacji ubezpieczeniowej wnioskodawczyni wynagrodzenia za 1977 r. tj. kwoty 4 410,00 zł, ponieważ wg przedłożonego dokumentu podana kwota dotyczy wynagrodzenia za 3 miesiące zatrudnienia, przy czym nie wskazano dokładnego okresu. W odniesieniu zaś do zatrudnienia wnioskodawczyni w Zakładzie (...) organ rentowy podał, że wnioskodawczyni była tam zatrudniona w okresie od 26 sierpnia 1977 r. do 26 listopada 1977 r.

/decyzja k.17 plik II akt ZUS/

W dniu 30 października 2018 r. do organu rentowego wpłynęło odwołanie M. S. od w/w decyzji. W treści odwołania M. S. zaznaczyła, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych niesłusznie nie uwzględnił jej wynagrodzenia, jakie osiągnęła w 1977 r. podczas zatrudnienia w (...) Wytwórni (...).

/odwołanie k.3/

W odpowiedzi na odwołanie, która wpłynęła do tutejszego Sądu w dniu 22 listopada 2018 r., pełnomocnik organu rentowego wniósł o jego oddalenie. W treści uzasadnienia wskazano, że wnioskodawczyni nie uwzględniono wykazanego w legitymacji ubezpieczeniowej wynagrodzenia za 1977 r. w kwocie 4 410,00 zł, ponieważ zgodnie z informacją zamieszczoną w przedłożonym dokumencie podana kwota dotyczy wynagrodzenia za 3 miesiące zatrudnienia tj. od 1 sierpnia 1977 r. do 26 listopada 1977 r. , natomiast w Zakładzie (...) była zatrudniona od 26 sierpnia 1977 r. do 26 listopada 1977 r. i za ten okres przyjęto wynagrodzenie minimalne. W odniesieniu zaś do okresu zatrudnienia wnioskodawczyni w (...) Fabryce (...), pełnomocnik organu rentowego wskazał, że M. S. przedłożyła zaświadczenie o wynagrodzeniu jedynie za lata 1986 – 1989, a za pozostały okres organ rentowy przyjął wynagrodzenie minimalne, z wyłączeniem okresów urlopu wychowawczego od 12 grudnia 1983 r. do 23 sierpnia 1986 r. oraz od 11 kwietnia 1990 r. do 28 lutego 1991 r.

/odpowiedź na odwołanie k.5 – 5 odwrót/

Na rozprawie w dniu 28 maja 2019 roku skarżąca wniosła o przeliczenie jej emerytury zgodnie z hipotetycznym wyliczeniem dokonanym przez organ rentowy.

/e-protokół rozprawy 00:02:26 – 00:03:00 k 92 i k 91/.

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni M. S. urodziła się (...)

/okoliczność bezsporna/

W dniu 28 sierpnia 2018 r. M. S. złożyła wniosek o emeryturę.

/wniosek k.1 – 4 odwrót plik II akt ZUS/

Decyzją z dnia 9 października 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ponownie ustalił M. S. kapitał początkowy i ustalił jego wartość na dzień 1 stycznia 1999 r. w wysokości 81 169,33 zł. Do ustalenia wartości kapitału początkowego Zakład Ubezpieczeń Społecznych przyjął : podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 740,84 zł ; okresy składkowe ( tj. 13 lat , 2 miesiące i 17 dni – 158 miesięcy) , nieskładkowe ( 2 miesiące i 20 dni) i okresy sprawowania opieki nad dziećmi ( 5 lat , 7 miesięcy i 4 dni) tj. łącznie 69 miesięcy; współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do 31 grudnia 1998 r. wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego w wysokości 70,60 % ; średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat tj. 209 miesięcy ( komunikat Prezesa GUS z dnia 25 marca 1999 r. w sprawie tablicy średniego dalszego trwania życia kobiet i mężczyzn). Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał ,że od ustalenia wartości kapitału początkowego nie uwzględniono okresów : od 1 czerwca 1994 r. do 18 grudnia 1994 r. , od 21 września 1995 r. do 28 października 1996 r. oraz od 2 lipca 1997 r. do 2 lutego 1998 r. , gdyż w w/w okresach M. S. była zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do wypłaty zasiłku , a więc nie podlegała ubezpieczeniu ; od 21 grudnia 1998 r. do 21 grudnia 1998 r. z powodu niepłatnej nieobecności. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreślił ,że za okresy pozostawania w stosunku pracy nieudokumentowane zarobkami tj. od 26 sierpnia 1977 r. do 26 listopada 1977 r. ( Zakłady (...)) , od 1 grudnia 1977 r. do 11 grudnia 1983 r. , od 1 stycznia 1990 r. do 10 kwietnia 1990 r. ( (...) Wytwórnia (...)) oraz od 21 listopada 1996 r. do 27 czerwca 1997 r. (V.) przyjęto wynagrodzenie minimalne.

/decyzja k.48 – 49 plik I akt ZUS/

Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenia ubezpieczonej w następującej wysokości:

-

za rok 1986 – 64 892,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 289 140,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 22,44 %,

-

za rok 1987 – 290 515,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 350 208,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 82,95 %,

-

za rok 1988 – 496 271,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 637 080,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 77,90 %,

-

za rok 1989 – 974 537,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 2 481 096,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 39,28 %,

-

za rok 1993 – 39 850 100,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 47 940 000,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 83,12 %,

-

za rok 1994 – 21 166 100,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 63 936 000,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 33,11 %,

-

za rok 1995 – 5 574,05 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 8 431,44 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 66,11 %,

-

za rok 1998 – 7 383,30 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 14 873,88 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 49,64 %,

Wyliczony na podstawie powyższych danych wskaźnik wyniósł 56,82 %.

/obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego k.49 plik

I akt ZUS/

Decyzją z dnia 9 października 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał M. S. emeryturę od 27 września 2018 r. tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. W treści decyzji wskazano, że do ustalenia kwoty emerytury przyjęto: kwotę składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonej z uwzględnieniem waloryzacji w wysokości 135 937,76 zł, kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 322 635,97 zł , średnie dalsze trwanie życia tj.262,20 miesięcy. Wyliczona emerytura wyniosła 1 748,95 zł [(135 937,76 zł + 322 635,97 zł ) : 262,20]. Zakład Ubezpieczeń Społecznych podkreślił ,że za okresy pozostawania w stosunku pracy nieudokumentowane zarobkami tj. od 26 sierpnia 1977 r. do 26 listopada 1977 r. ( Zakłady (...)) , od 1 grudnia 1977 r. do 11 grudnia 1983 r. , od 1 stycznia 1990 r. do 10 kwietnia 1990 r. ( (...) Wytwórnia (...)) oraz od 21 listopada 1996 r. do 27 czerwca 1997 r. (V.) przyjęto wynagrodzenie minimalne.

/decyzja k.12 – 13 odwrót plik II akt ZUS/

W dniu 19 października 2018 r. M. S. złożyła wniosek o ponowne obliczenie świadczenia emerytalno – rentowego.

/wniosek k.15 – 15 odwrót plik II akt ZUS/

Zaskarżoną decyzją z dnia 25 października 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie przepisów art.114 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił M. S. prawa do ponownego ustalenia wysokości emerytury.

/decyzja k.17 plik II akt ZUS/

W okresie od 1 grudnia 1977 r. do 28 lutego 1991 r. M. S. była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Wytwórni (...) w Ł.. W powyższym okresie M. S. korzystała z urlopu wychowawczego od 12 grudnia 1983 r. do 23 sierpnia 1986 r. , od 11 kwietnia 1990 r. do 28 lutego 1991 r. oraz urlopu bezpłatnego od 24 sierpnia 1986 r. do 30 września 1986 r.

W w/w okresie wynagrodzenie wnioskodawczyni kształtowało się następująco:

- 1977 r. – 2 743,00 zł

- 1978 r. – 40 143,00 zł

- 1979 r. – 43 612,00 zł

- 1980 r. – 59 650,00 zł

- 1981 r. – 70 677,00 zł

- 1982 r. – 109 236,00 zł

- 1983 r. – 68 539,00 zł

- 1986 r. – 21 349,00 zł

- 1987 r. – 350 208,00 zł

- 1988 r. – 637 080,00 zł

- 1989 r. – 2 481 096,00 zł

- 1990 r. – 1 157 216,00 zł

/dokumentacja pracownicza wnioskodawczyni k.16 – 58 , świadectwo pracy k.9 – 10 plik I akt ZUS/

W okresie od 26 sierpnia 1977 r. do 26 listopada 1977 r. M. S. była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy w Zakładach (...). Wnioskodawczyni świadczyła pracę w systemie akordowym z wynagrodzeniem w wysokości 11,50 zł za godzinę pracy plus deputat węglowy w wysokości 55 zł miesięcznie.

Wysokość wynagrodzenia wnioskodawczyni kształtowała się następująco:

- sierpień – 285,00 zł

- wrzesień – 1 550,00 zł

- październik – 1 540,00 zł

- listopad – 1 315,00 zł

/dokumentacja pracownicza wnioskodawczyni k.63 , odpis skrócony wysokości zarobków k.13/

W okresie od 21 listopada 1996 r. do 27 czerwca 1997 r. M. S. była zatrudniona w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wysokość wynagrodzenia wnioskodawczyni kształtowała się następująco:

- 1996 r. 566,30 zł

- 1997 r. – 2 686,10 zł

/świadectwo pracy k. 7 plik I akt ZUS , zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k.14/

Hipotetyczny wskaźnik wysokości kapitału początkowego, przy przyjęciu kwot wynikających z kart wynagrodzeń z tytułu zatrudnienia w (...) Wytwórni (...) od 1 grudnia 1977 r. do 28 lutego 1991 r., skróconego odpisu wysokości zarobków za okres zatrudnienia w (...) L. oraz zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z tytułu zatrudnienia w Fabryce (...), wyliczony z 10 najkorzystniejszych lat kalendarzowych wyniósł 70,10 %.

Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenia ubezpieczonej w następującej wysokości:

-

za rok 1978 – 39 927,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 58 644,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 68,08 %,

-

za rok 1979 – 43 612,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 63 924,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 68,22 %,

-

za rok 1980 – 59 430,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 72 480,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 82,00 %,

-

za rok 1981 – 70 677,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 92 268,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 76,60 %,

-

za rok 1982 – 107 147,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 139 572,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 76,77 %,

-

za rok 1983 – 68 539,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 173 700,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 39,46 %,

-

za rok 1986 – 64 892,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 289 140,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 89,77 %,

-

za rok 1987 – 290 515,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 350 208,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 82,95 %,

-

za rok 1988 – 496 271,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 637 080,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 77,90 %,

-

za rok 1989 – 974 537,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 2 481 096,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 39,28 %,

Wartość kapitału początkowego z uwzględnieniem w/w wskaźnika wyniosła 87 058,95 zł, a po waloryzacji na dzień nabycia prawa do emerytury 346 046,31 zł. Kwota składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonej z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 135 937,76 zł . Emerytura wnioskodawczyni, z uwzględnieniem w/w składników oraz średniego dalszego życia w ilości 262,20 miesięcy, na dzień osiągnięcia wieku emerytalnego wyniosła 1 838,23 zł.

/wyliczenia ZUS k.80 – 86/

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów z wyżej wymienionych dokumentów zawartych w aktach sprawy oraz aktach organu rentowego.

Sąd przyjął, że obliczenia ZUS uwzględniające przy wyliczaniu wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego M. S. wysokości rzeczywiście otrzymywanego przez nią wynagrodzenia podczas zatrudnienia w Zakładach (...) , w (...) Wytwórni (...) w Ł. oraz w spółce (...) są w pełni wiarygodne i powinny zostać uwzględnione przy wyliczaniu kwoty należnej jej emerytury. Podkreślić także należy, iż wnioskodawczyni nie kwestionowała dokonanych obliczeń.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z treścią art.114 ust.1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz.1270), prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Możliwość wzruszenia decyzji rentowych polega przede wszystkim na niwelowaniu tzw. wad materialnoprawnych, czyli uchybień organu rentowego w zakresie rozstrzygania o faktach warunkujących nabycie prawa do emerytur i rent albo zaniedbań samych ubezpieczonych wywołanych nieporadnością w dokumentowaniu prawa do świadczeń lub niedostateczną znajomością warunków, od których spełnienia zależy przyznanie uprawnień ubezpieczeniowych.

Niezbędnym warunkiem ponownego ustalenia prawa do świadczeń jest powołanie nowych dowodów lub wskazanie okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji rentowej, które mogą mieć wpływ na istnienie tego prawa. Prawo do świadczenia należy ustalić ponownie (na wniosek zainteresowanego albo z urzędu), jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji zostaną przedłożone nowe dowody albo ujawnione okoliczności wskazujące na błędność decyzji. Zwrot „nowy dowód” obejmuje zarówno przypadki ujawnienia dowodów istniejących przed wydaniem decyzji, jak i sytuacje zgłoszenia dowodów uzyskanych po wydaniu decyzji, pod warunkiem że wynikają z nich fakty powstałe przed tym momentem. Zwrot „ujawnione okoliczności” oznacza zarówno okoliczności faktyczne, jak i okoliczności sprawy, czyli nie tylko fakty, których ustalenie warunkuje wydanie decyzji, lecz także wszelkie zachowania uczestników postępowania w sprawie ustalania prawa. Należy więc przyjąć, że „ujawnione okoliczności” to określane w przepisach prawa materialnego fakty warunkujące powstanie uprawnień ubezpieczeniowych oraz uchybienia normom prawa materialnego lub/i procesowego wpływające na dokonanie ustaleń w sposób niezgodny z ukształtowaną ex lege sytuacją prawną zainteresowanego (Jankowska Karina, Jędrasik-Jankowska Inetta, Komentarz do ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, (w:) Prawo do emerytury. Komentarz do ustaw z orzecznictwem, komentarz do art.114).

Istota niniejszego postępowania sprowadziła się do rozstrzygnięcia czy możliwym jest przyjęcie innych wartości wynagrodzenia przy wyliczaniu kapitału początkowego ubezpieczonej. Nie ulegało bowiem wątpliwości, że wartość kapitału początkowego ubezpieczonej przekłada się bezpośrednio na wysokość świadczenia emerytalnego.

Wnioskodawczyni M. S. urodziła się (...) , a zatem jej emerytura musiała zostać ustalona w oparciu o art.26 ww. ustawy.

W myśl wskazanego artykułu emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art.25 (podstawę obliczenia emerytury, o której mowa w art.24, stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art.173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art.40a ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust.1a i 1b oraz art.185) przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust.5 i art.183.

Postępowanie w niniejszej sprawie sprowadziło się zatem do ustalenia czy możliwym jest przyjęcie do obliczenia kapitału początkowego oraz emerytury wnioskodawczyni wyższego wynagrodzenia niż przyjęte przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych za okres jej pracy w Zakładach (...) , w (...) Wytwórni (...) w Ł. oraz w spółce (...).

Zgodnie z treścią §21 ust.1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. nr 237, poz.1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Wskazana regulacja §21 ust.1 powołanego rozporządzenia stanowiąca odpowiednik obowiązującego do dnia 23 listopada 2011 roku §20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz.U. nr 10, poz.49) wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza to jednak aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego (tak stanowi m. in. teza wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997 roku - II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324, a także wyroki: Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 1997 roku - III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7, Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 27 czerwca 1995 roku - III AUr 177/95, OSA 1996/10/32, czy Sądu Apelacyjnego Białymstoku - III AUr 294/93, PS - wkład. 1994/3/6).

Do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń emerytalno-rentowych może być uwzględnione tylko wynagrodzenie faktycznie uzyskane przez ubezpieczoną w danym okresie, a nie zaś wynagrodzenie ustalone na podstawie przypuszczeń czy też uśrednień. Jedynie wynagrodzenie ubezpieczonej ustalone w sposób niewątpliwy, wobec którego nie istnieje wątpliwość, iż zostało ono zawyżone, może być podstawą do ustalenia współczynnika wysokości podstawy wymiaru.

W niniejszej sprawie o ile nie ulegało wątpliwości, że ubezpieczona w świadczyła pracę w Zakładach (...) , w (...) Wytwórni (...) w Ł. oraz w spółce (...) , o tyle dokumentacja pracownicza z ww. zakładów pracy , za wyjątkiem lat 1986 – 1989 , nie odnosiła się wprost do wysokości osiąganych przez nią zarobków. Niemniej jednak stanowisko organu rentowego, który za pozostałe okresy jej pracy w (...) Wytwórni (...) w Ł. (z wyłączeniem okresów urlopu wychowawczego od 12 grudnia 1983 r. do 23 sierpnia 1986 r. oraz od 11 kwietnia 1990 r. do 28 lutego 1991 r.) oraz okresy pracy w Zakładach (...) oraz spółce (...) przyjął wynagrodzenie minimalne obowiązujące w powyższym okresie w jednostce gospodarki uspołecznionej nie mogło zasługiwać na aprobatę. W ocenie Sądu przedstawione dowody pozwoliły ponad wszelką wątpliwość ustalić wysokość wynagrodzenia osiąganego przez ubezpieczoną w spornym okresie. Na podstawie dokumentacji pracowniczej wnioskodawczyni, organ rentowy obliczył wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz jego wartość, a także kwotę należnej jej emerytury.

Wyliczony wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 70,10 % i okazał się wyższy od dotychczas przyjmowanego przez organ rentowy względem ubezpieczonej, co skutkowało koniecznością przeliczenia emerytury M. S. , począwszy od 1 października 2018 r. tj. stosownie do treści art. 116 ust 1 w związku z art. 129 ust.1 ww. ustawy.

Wobec powyższego Sąd, na podstawie art.477 14§2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi ZUS wraz z aktami rentowymi i pouczeniem o sposobie i terminie złożenia apelacji

S.B.