Sygn. akt VIII U 589/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 stycznia 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie art. 24 a ustawy z dnia 17.12.1998 o emeryturach i rentach z FUS przyznał Z. B. z urzędu prawo do emerytury od 27 października 2018 r, to jest od osiągnięcia wieku emerytalnego .

Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę:

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji – 80769,96 zł

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego – 343060,74 zł

- średnie dalsze trwanie życia – 262,20 m-cy

- wyliczona kwota emerytury – 1616,44 zł

Emerytura jest niższa od dotychczas wypłacanej renty, wobec powyższego podlega podwyższeniu do kwoty tej renty i wynosi miesięcznie od 27.10.2018 r - 1772,34 zł.

/decyzja – k. nienum. akt ZUS/

W dniu 26 lutego 2019 r wnioskodawczyni wniosła odwołanie od powyższej decyzji, nie zgadzając się z przyznaniem świadczenia z datą wsteczną z urzędu. Podniosła, iż prowadziła działalność gospodarczą, płaciła składki, pobrała zasiłek chorobowy, uzyskała dofinansowanie do opłacania składek , a pracownik ZUS poinformował ja, że będzie mogła korzystać z renty do 2020 roku. /odwołanie – k. 3-4 /.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, wywodząc, jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie – k. 4/

Na rozprawie w dniu 7 czerwca 2019 r wnioskodawczyni sprecyzowała, że wnosi o przyznanie emerytury od 31.01.2019 roku, ewentualnie od 28.02.2019 roku.

/e – prot 00:05:55/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Z. B. urodziła się w dniu (...)

/okoliczność bezsporna/

Decyzją z dnia 28.02.2017 r organ rentowy przyznał wnioskodawczyni prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy poczynając od 28.11.2016 roku do dnia 28.02.2018 roku.

Decyzją z dnia 23.01.2018 r organ rentowy przyznał wnioskodawczyni od 1 stycznia 2017 roku rentę z tytułu niezdolności do pracy na trwałe. Obliczona renta brutto wyniosła 1707,69 zł. Od 1.06.2018 r wysokość świadczenia wynosiło 1772,34 zł

/okoliczność bezsporna – decyzje w aktach ZUS/

Wnioskodawczyni ukończyła 60 lat w dniu (...).

/okoliczność bezsporna/

Zaskarżoną decyzją z dnia 30 stycznia 2019 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. na podstawie art. 24 a ustawy z dnia 17.12.1998 o emeryturach i rentach z FUS przyznał Z. B. z urzędu prawo do emerytury od 27 października 2018 r to jest od osiągnięcia wieku emerytalnego .

Podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenie emerytalne oraz kapitału początkowego z uwzględnieniem waloryzacji składek i kapitału początkowego zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę:

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji – 80769,96 zł

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego – 343060,74 zł

- średnie dalsze trwanie życia – 262,20 m-cy

- wyliczona kwota emerytury – 1616,44 zł

Emerytura jest niższa od dotychczas wypłacanej renty, wobec powyższego podlega podwyższeniu do kwoty tej renty i wynosi miesięcznie od 27.10.2018 r - 1772,34 zł.

/decyzja – k. nienum. akt ZUS/

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną była data, od której przyznano ubezpieczonej prawo do emerytury.

Zgodnie z art. 116 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r o emeryturach i rentach z FUS / Dz.U.2018.1270 t.j./ postępowanie w sprawach świadczeń wszczyna się na podstawie wniosku zainteresowanego, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Podkreślić należy, iż zgodnie z treścią art. 24a ust. 1 i 2 ustawy emerytalnej, emeryturę, o której mowa w art. 24a, przyznaje się z urzędu zamiast renty z tytułu niezdolności do pracy osobie, która osiągnęła wiek uprawniający do tej emerytury oraz podlegała ubezpieczeniu społecznemu albo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym (ust. 1). Emeryturę przyznaje się od dnia osiągnięcia przez rencistę wieku uprawniającego do emerytury, a w przypadku gdy wypłata renty z tytułu niezdolności do pracy była wstrzymana - od dnia, od którego podjęto jej wypłatę (por. komentarz do art. 24a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, autor Karina Jankowska, Inetta Jędrasik-Jankowska). Emeryturę przyznawaną w oparciu o cytowany artykuł przyznaje się zamiast renty, co oznacza automatyczne ustanie prawa do renty i obligatoryjne zastąpienie go prawem do emerytury. Stanowi o tym art. 101a ustawy emerytalnej, zgodnie z którym prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy ustaje z dniem, od którego została przyznana emerytura zgodnie z art. 24a tej ustawy (por. komentarz art. 24a, Emerytury i renty, red. Gudowska 2013, wyd. 1/Spyt). /tak wyrok SA w Gdańsku z dnia 26.06.2017 r, III AUa 146/17, legalis numer 1692616, wyrok SA w Gdańsku z dnia 10.02.2017, III Aua 1615/16, Lex nr 2272099, wyrok SA w Poznaniu z dnia 28.06.2017, III AUa 1533/16/

Prawo do emerytury ubezpieczona nabyła po osiągnięciu powszechnego wieku emerytalnego tj. z dniem 27.10.2018 r. z mocy prawa. Ponieważ była rencistą, organ rentowy miał obowiązek - wynikający z przepisu art. 24a ustawy emerytalnej – przyznać jej prawo do emerytury zamiast dotychczas pobieranej renty. W sytuacji opisanej powołanym przepisem zarówno prawo do świadczenia, jak i prawo do realizacji tego świadczenia powstaje w terminie w nim określonym - tj. w dacie osiągnięcia przez osobę uprawnioną powszechnego wieku emerytalnego. W konsekwencji, pozwany organ nie ma żadnej dowolności w ustalaniu daty przyznania świadczenia emerytalnego, o ile osoba uprawniona nie miała wstrzymanej wypłaty renty, musi emeryturę przyznać od daty osiągnięcia przez rencistę powszechnego wieku emerytalnego.

Wobec powyższego brak było podstaw do zmiany decyzji w zakresie daty przyznania spornego świadczenia, niezależnie od okoliczności wskazywanych w treści odwołania, w tym informacji, które miała uzyskać wnioskodawczyni od pracownika ZUS, a których to okoliczności nie wykazała.

Mając powyższe na uwadze, Sąd oddalił odwołanie na podstawie art.477 14§ 1 k.p.c.