Sygn. akt: XIII Ga 1408/18
Wyrokiem z dnia 10 lipca 2018 roku Sąd Rejonowy dla Łodzi - Śródmieścia w Łodzi w sprawie z powództwa B. T. przeciwko K. J. (1) i S. S. o zapłatę kwoty 17.454,96 złotych:
I. zasądził od pozwanych K. J. (1) i S. S. na rzecz powoda B. T. kwotę 17.454,96 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 15 maja 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty;
II. oddalił powództwo w pozostałym zakresie;
III. zasądził od pozwanych K. J. (1) i S. S. na rzecz powoda B. T. kwotę 4490 złotych tytułem kosztów procesu, w tym kwotę 3.600 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego;
IV. nakazał pobrać od pozwanych K. J. (1) i S. S. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Łodzi- Śródmieścia w Łodzi kwotę 8.459,47 złotych tytułem nieuiszczonych wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa;
V. nadał wyrokowi w punkcie 1 w zakresie kwoty 2.148,05 złotych rygor natychmiastowej wykonalności.
(wyrok wraz z uzasadnieniem k. 510 – 517)
Apelację od powyższego wyroku wnieśli pozwani S. S. i K. J. (1). Zaskarżyli oni wyrok w całości, zarzucając:
- naruszenie przepisów prawa procesowego, które miało istotny wpływ na wynik sprawy tj.:
1) art. 233 § 1 k.p.c. poprzez:
sprzeczną z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania ocenę materiału dowodowego poprzez przyjęcie, iż zgromadzony w zasadniczej mierze tworzy jednoznaczny i spójny obraz, co do istotnych okoliczności faktycznych ustalonych przez Sąd I instancji, gdy tymczasem w tym samym uzasadnieniu Sąd wskazuje na skrajne sprzeczności obu sporządzonych opinii biegłych - w opinii biegłego H. K. (1) wady wykonanych prac są znaczne i szeroko omówione, gdy tymczasem biegły H. K. (2) wskazał na ich nieznaczny i nieistotny rozmiar - jednocześnie zaś żaden z biegłych jednoznacznie nie wskazał na uczestnika procesu budowlanego wyłącznie winnego powstania wad wykonawczych, a także sprzeczności zeznań powoda oraz jego stanowiska z treścią opinii przyjętej przez Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia w zakresie charakteru usterek w budynku w miejscowości S. - powód, jak również biegły H. K. (2) wskazywali na nieistotny charakter usterek, gdy tymczasem zgodnie z opinią biegłego H. K. (1) usterki miały charakter istotny, w związku z czym oparcie rozstrzygnięcia o niespójny materiał dowodowy dla ustalenia istotnych okoliczności dla rozstrzygnięcia sprawy;
sprzeczną z zasadami logicznego rozumowania ocenę dowodu z opinii H. K. (1) poprzez przyjęcie, że opinia ta jest stanowcza i zupełna, a w związku z tym daje jednoznaczną odpowiedź na postawione biegłemu pytania mające na celu wyjaśnienie istotnych okoliczności dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, w tym w szczególności w zakresie charakteru i winy za powstanie usterek podczas wykonania instalacji grzewczej oraz instalacji wodno-kanalizacyjnej w domu jednorodzinnym w miejscowości S., gdy tymczasem opinia ta jest nieprecyzyjna i przedstawia szereg hipotetycznych wariantów wskazujących na możliwą odpowiedzialności wszystkich podmiotów uczestniczących w procesie budowlanym związanym z przedmiotową inwestycją, którą to okoliczność pełnomocnik pozwanych podniósł w zarzutach, w pismach z dnia 2 i 10 stycznia 2018 r., do których sąd I instancji pierwotnie przychylił się do stawianych zarzutów podczas rozprawy w dniu 29 stycznia 2018 r., a których to wad opinii biegły nie zniwelował w opinii uzupełniającej, co pełnomocnik pozwanych zarzucił w piśmie z dnia 11 kwietnia 2018 r.;
sprzeczną z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania ocenę materiału dowodowego poprzez przyjęcie, iż powód nie ponosi winy za powstanie usterek na inwestycji w miejscowości S., gdy tymczasem zarówno zeznania pozwanych, jak również inwestora wskazują na winę pozwanego, co znajduje nadto potwierdzenie w dokumentacji załączonej do akt sprawy, faktu iż usterki związane z odmową zapłaty całości wynagrodzenia wystąpiły wyłącznie w zakresie prac wykonywanych przez powoda, zaś opinie biegłych z uwagi na ich niejednoznaczny i niespójny charakter nie pozwalały na ustalenie okoliczności przeciwnych;
sprzeczną z zasadami doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania ocenę materiału dowodowego poprzez przyjęcie, iż w toku postępowania nie wykazano winy powoda za uszkodzenie drzwi na inwestycji w miejscowości S., gdy tymczasem ww. okoliczność potwierdzają nie tylko pozwani, ale również świadek M. Ł., który złożył zeznania na rozprawie w dniu 29 stycznia 2018 r., zaś pozwany nie udowodnił okoliczności przeciwnej;
2) art. 333 § 1 pkt. 2 w zw. z art. 229 k.p.c. poprzez bezpodstawne nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności w pkt 5 w zakresie kwoty 2.148,05 zł z uwagi na bezzasadne przyjęcie, iż pozwani dokonali częściowego uznania powództwa w tym zakresie podczas rozprawy, która miała miejsce w dniu 16 lutego 2017 r., gdy tymczasem pozwani od dnia złożenia sprzeciwu od nakazu zapłaty konsekwentnie kwestionują powództwo w całości, w tym w zakresie wskazanej kwoty z uwagi na sprzeczność kwot wskazanych w wystawionej przez pozwanego tytułem prac w Z. fakturze VAT z wcześniej ustalonymi przez strony cenami, jak również braku dokonania odbioru tych prac celem potwierdzenia wykonania umowy do dnia wydania zaskarżonego orzeczenia w związku, z czym pozwani kwestionują roszczenie oparte na fakturze VAT nr (...),
3) art. 286 k.p.c. poprzez oddalenie wniosku o sporządzenie dodatkowej opinii przez innego biegłego z uwagi na niespójność i niejednoznaczność obu opinii biegłego H. K. (1) oraz jej sprzeczność w zakresie poczynionych wniosków z opinią biegłego H. K. (2), celu ustosunkowania się do zastrzeżeń zgłoszonych przez pełnomocnika pozwanych w pismach z dnia 2 oraz 10 stycznia 2018 r. oraz piśmie z dnia 11 kwietnia 2018 r. pomimo pierwotnego przychylenia się przez Sąd do złożonych zastrzeżeń, co znajduje potwierdzenie w postanowieniach wydanych przez Sąd podczas rozprawy w dniu 29 stycznia 2018 r., z uwagi na sprzeczności we wnioskach zawartych w dotychczas sporządzonych opiniach, jak również nieprecyzyjny charakter opinii biegłego H. K. (1), oraz braku sprostowania wad opinii w opinii uzupełniającej biegłego w związku, z czym zaistnienia konieczności wyjaśnienia istotnych rozbieżności oraz nieścisłości uniemożliwiających ustalenia istotnych okoliczności dla rozstrzygnięcia sprawy,
- naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie:
1) art. 471 k.c. w zw. z art. 6 k.c. poprzez jego niezastosowanie i wydanie wyroku uwzględniającego powództwo pomimo tego, iż powód w toku postępowania nie wykazał, aby szkoda w postaci odmowy zapłaty pozwanym części wynagrodzenia wystąpiła bez jego winy, natomiast zgromadzony w toku postępowania materiał dowodowy nie pozwolił na ustalenie jednoznacznie podmiotu winnego powstania szkody, bezzasadnego przerzucenia ciężaru dowodowego w zakresie wykazania braku winy powoda za powstałą szkodę na pozwanych, czego efektem było uwzględnienie powództwa pomimo jego oczywistej bezzasadności,
W konkluzji apelacji skarżący S. S. i K. J. (1) wnieśli o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez oddalenie powództwa w całości; zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych prawem.
Nadto skarżący wnieśli o dopuszczenie innego biegłego dla sporządzenia opinii, w której udzieli on jednoznacznej odpowiedzi na pytanie, czy wady związane z wykonaniem instalacji centralnego ogrzewania oraz instalacji stacji wodociągowej w domku jednorodzinnym położonym pod adresem: miejscowość S. dz. nr (...), gm. A. zostały wykonane wadliwie, jeżeli tak to, w jakim zakresie, czy powód ponosi winę za te wady wykonawcze, czy wady te uzasadniały odmowę wypłaty całości wynagrodzenia przez inwestorkę pozwanym (apelacja k. 529 – 532v).
W odpowiedzi na apelację pozwanych powód wniósł o:
1) odrzucenie apelacji, jako wniesionej po upływie przepisanego terminu, na zasadzie art. 373 zd. 1 k.p.c. w zw. z art. 369 § 2 k.p.c.;
2) zasądzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych;
na wypadek nie uwzględnienia wniosku zawartego w pkt 1:
3) oddalenie apelacji;
4) zasądzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
(odpowiedź na apelację k. 552 – 559)
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja pozwanych, jako wniesiona po terminie podlega odrzuceniu.
W myśl art. 369 § 1 i 2 k.p.c. apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem. Jeżeli strona nie zgłosiła wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem w terminie tygodniowym od dnia ogłoszenia sentencji wyroku, termin do wniesienia apelacji biegnie od dnia, w którym upłynął termin do zgłoszenia takiego wniosku.
Wyrok Sądu Rejonowego, wydany w przedmiotowej sprawie, został ogłoszony w dniu 10 lipca 2018 roku. Pozwani: S. S., reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika i K. J. (1), działający osobiści, nie złożyli wniosku o doręczenie wyroku wraz z uzasadnieniem. Wniosek taki w dniu 12.07.2018 r. złożył jedynie powód, działający przez zawodowego pełnomocnika (wniosek k. 519, dowód nadania - koperta k. 520).
Wobec powyższego termin do wniesienia przez każdego z pozwanych apelacji rozpoczął biegł od dnia, w którym upłynął tygodniowy termin do zgłoszenia wniosku o doręczenie wyroku z uzasadnieniem, tj. od dnia 17 lipca 2018 roku i upłynął z dniem 31 lipca 2018 r. Tymczasem pozwani, reprezentowani przez pełnomocnika, wnieśli apelację w dniu 23 sierpnia 2018 roku, a zatem po upływie ustawowego terminu wynikającego z art. 369 § 1 i 2 k.p.c. ( apelacja k.529-532, pełnomocnictwo k. 534, dowód nadania – koperta k.536).
Jedynie na marginesie należy wskazać, że wskutek omyłki urzędnika sądowego, wykonującego zarządzenie sędziego przewodniczącego z dnia 1 sierpnia 2018 roku, nakazującego doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem pełnomocnikowi powoda ( k.517), odpis wyroku Sądu I instancji wraz uzasadnieniem został wysłany również pełnomocnikowi pozwanego S. S. i odebrany przez niego w dniu 9 sierpnia 2018 roku ( k. 523 ). W tym miejscu należy przypomnieć, że pozwany K. J. (2) w postępowaniu przed Sądem I instancji nie był reprezentowany przez pełnomocnika (zawiadomienie o wypowiedzeniu pełnomocnictwa k. 226).
Sam fakt omyłkowego wysłania korespondencji sądowej stronie nie wpływa na bieg zastrzeżonego w art. 369 § 1 k.p.c. terminu do wniesienia apelacji, nie skutkuje rozpoczęcia biegu tego terminu. Tym samym skoro omyłkowe doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem pozwanemu S. S., za pośrednictwem jego pełnomocnika, nie wywołało skutków procesowych, to nie mogło prowadzić do uznania, że pozwany S. S. zachował ustawowy termin do wniesienia apelacji.
Wobec powyższego apelację pozwanych S. S. i K. J. (1) Sąd Okręgowy na podstawie art. 373 k.p.c. w zw. z art. 370 k.p.c. odrzucił, jako wniesioną po terminie.
O kosztach postępowania wywołanego wniesieniem apelacji Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 2 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. i art. 391 § 1 k.p.c. zasądzając solidarnie od pozwanych, jako przegrywających, na rzecz powoda kwotę 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (wynagrodzenie pełnomocnika powoda, będącego radcą prawnym ustalono na podstawie § 2 pkt 5 w zw. z §10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. – Dz. U z 2015 r., poz. 1804 ze zm.).
Marzena Eichstaedt Mariola Szczepańska Iwona Godlewska