Sygn. akt I C 114/19
dnia 14 czerwca 2019 roku
Sąd Rejonowy w Łęczycy, I Wydział Cywilny, w składzie:
Przewodniczący: S.S.R. Wojciech Wysoczyński
Protokolant: st. sek. sąd. Aneta Kuleczka
po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2019 roku, w Ł., na rozprawie,
sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w G.
przeciwko Gminie W.
o zapłatę
1. umarza postępowanie co do kwoty 3.603,70 ( trzy tysiące sześćset trzy złote 70/100);
2. oddala powództwo w pozostałej części;
3. zasądza od (...) S.A. z siedzibą w G. na rzecz Gminy W. kwotę 900 ( dziewięćset złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sygnatura akt I C 114/19
W pozwie 16 października 2018 roku, powód (...) S.A. z siedzibą w G. reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika –adwokata - wniósł do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie pozew przeciwko Gminie W. o zapłatę kwoty 3.859,29 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczanymi od kwoty 2.808,41 zł od dnia 21 lutego 2018 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 1.050,88 zł. od dnia 22 lutego 2018 roku do dnia zapłaty. Jednocześnie pełnomocnik powoda wniósł o zwrot kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego /pozew k.2-5/.
W dniu 11 grudnia 2018 roku Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym uwzględniający roszczenie pozwu /nakaz zapłaty k. 5v/.
W dniu 22 stycznia 2019 roku, pozwany, reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika - adwokata, wywiódł sprzeciw od przedmiotowego nakazu zapłaty. W sprzeciwie pozwany podnosił, zarzuty: braku wykazania istnienia roszczenia oraz zarzut spełnienia roszczenia przez pozwanego / pismo k. 6v-7/.
W dniu 6 marca 2019 roku, Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości oraz przekazał sprawę według właściwości ogólnej pozwanej, to jest do Sądu Rejonowego w Łęczycy /postanowienie k.13/.
Na skutek przekazania sprawy według właściwości pełnomocnik powoda uzupełnił braki formalne pozwu oraz cofnął pozew ze zrzeczeniem się rosczenia w zakresie kwoty 3.607,70 złotych i podtrzymał żądanie pozwu w pozostałym zakresie wnosząc o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kwoty 493,71 zł tytułem należności wynikającej z faktury VAT nr (...) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczonymi od dnia 09.01.2019r. do dnia zapłaty, oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych / odpis pisma k. 23-51/.
Pełnomocnik pozwanego uzupełnił braki formalne sprzeciwu w piśmie z dnia 11 kwietnia 2019 roku wnosząc o oddalenie powództwa / k.17-19/.
Sąd Rejonowy ustalił co następuje:
Powoda oraz pozwaną łączy umowa o sprzedaż energii elektrycznej zawarta dnia 1 grudnia 2015 roku / bezsporne, umowa k. 24-28/.
W dniu 11 stycznia 2018 roku, powód wystawił pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 5.053,35 zł. Kwota powyższa, zgodnie z fakturą miała być zapłacona w terminie do 20 lutego 2018 roku przelewem na rachunek bankowy o numerze (...) ( faktura VAT k. 33).
W dniu 12 stycznia 2018 roku, powód wystawił pozwanej fakturę VAT nr (...) na kwotę 1.050,88 zł. Kwota powyższa, zgodnie z fakturą miała być zapłacona w terminie do 21 lutego 2018 roku przelewem na rachunek bankowy o numerze (...) ( faktura VAT k. 36).
Strona pozwana w dniu 24 stycznia 2018 roku, dokonała przelewu na kwotę 5.053,35 zł na rachunek bankowy powoda podany w treści faktury o numerze (...) oznaczając tytułu płatności jako: FA VAT NR (...) „energia elektryczna oświetlenie uliczne” ( wyciąg z rachunku bankowego k. 60).
Strona pozwana w dniu 24 stycznia 2018 roku, dokonała przelewu na kwotę 1.050,88 zł na rachunek bankowy powoda podany w treści faktury o numerze (...) ze wskazaniem tytułu płatności jako: (...) „energia elektryczna - oświetlenie uliczne” ( wyciąg z rachunku bankowego k. 61).
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanego powyżej materiału dowodowego w postaci dowodów z dokumentów, które to dowody Sąd uznał za wiarygodne, albowiem w toku postępowania nie ujawniła się żadna okoliczność, która podważyłaby ich wiarygodność.
Sąd Rejonowy zważył:
Mając na uwadze, że pełnomocnik powoda w piśmie z dnia 4 kwietnia 2019 roku, oraz cofnął pozew ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 3.607,70 złotych, Sąd działając na podstawie art. 355 § 1 k.p.c. umorzył postępowanie co do przedmiotowej kwoty, jak w punkcie 1 wyroku.
Strona powodowa popierała swe żądanie w pozostałym zakresie wnosząc o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kwoty 493,71 zł tytułem należności wynikającej z faktury VAT nr (...) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie naliczonymi od dnia 09.01.2019r., do dnia zapłaty, oraz wniosła o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania twierdząc, że pozwany dokonał wpłaty na rzecz powódki kwoty 3.607,70 złotych w dniu 19 stycznia 2019 roku.
Żądanie pozwu w tym zakresie jest bezzasadne.
Podstawą faktyczną roszczeń powoda były faktury VAT nr (...) i Faktura VAT nr (...).
Faktura VAT nr (...) wystawiona była przez stronę powodową w dniu 11 stycznia 2018 roku na kwotę 5.053,35 zł. Kwota powyższa, zgodnie z fakturą miała być zapłacona w terminie do 20 lutego 2018 roku przelewem na rachunek bankowy o numerze (...).
Jak wynika z załączonego wydruku z rachunku bankowego, strona pozwana w dniu 24 stycznia 2018 roku dokonała przelewu na kwotę 5.053,35 zł na rachunek bankowy powoda o numerze (...) ze wskazaniem zgodnie z art. 451 § 1 Kodeksu Cywilnego tytułu płatności jako: FA VAT NR (...) „energia elektryczna - oświetlenie uliczne”.
Natomiast Faktura VAT nr (...) wystawiona została przez stronę powodową w dniu 12 stycznia 2018 roku na kwotę 1.050,88 zł. Kwota powyższa, zgodnie z fakturą miała być zapłacona w terminie do 21 lutego 2018 roku przelewem na rachunek bankowy o numerze (...). Strona pozwana w dniu 24 stycznia 2018 roku dokonała przelewu na kwotę 1.050,88 zł na rachunek bankowy powoda o numerze (...) ze wskazaniem zgodnie z art. 451 § 1 Kodeksu Cywilnego tytułu płatności jako: (...) „energia elektryczna oświetlenie uliczne”.
Powód do zamknięcia rozprawy nie kwestionował wydruków danych z wyciągu rachunku bankowego.
Mając na uwadze powyższe uznać należy, że pozwany skutecznie wykazał, że spełnił swoje roszczenie wobec powoda, czynią to w zakreślonych w fakturach terminach. Mając na uwadze roszczenia powoda ponad kwotę 3.607,70 złotych należało oddalić jako całkowicie bezzasadne, co też Sąd uczynił w punkcie 2 wyroku.
Przedmiotowe stanowisko jest tym bardziej zasadne, że twierdzenia powoda w zakresie wysokości zadłużenia oraz braku jego spłaty nie tylko nie znajdują oparcia w zgromadzonym materiale dowodowy, lecz są niezrozumiałe. Powód pierwotnie dochodził od pozwanej kwoty 3.859,29 złotych. Następnie cofnął powództwo o kwotę 3.607,70 złotych ( 3.859,29 zł – 3.607,70 zł = 251,59 złotych). Pomimo tego, powód domagał się zasądzenia od pozwanej kwoty 493,71 zł tytułem należności wynikającej z faktury VAT nr (...), mimo że nie rozszerzył swego żądania, nie wskazał też sposobu w jaki sposób przedmiotowa kwota została obliczona i z czego wynika. Twierdzenia i wyliczenia strony powodowej są niejasne i nie znajdują jakiegokolwiek oparcia w zgromadzonych dokumentach.
Stosownie do treści art. 98 § 1 k.p.c., strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty procesu. W niniejszej sprawie jako stronę przegrywająca należy traktować stronę powodową.
Pozwana była reprezentowana przez adwokata, który wnosił w terminie wskazanym w treści art. 109 § 1 k.p.c., bo w sprzeciwie, złożył wniosek o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego od powoda na rzecz pozwanego. Na sumę kosztów procesu składa się stawka minimalna kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 900 złotych.