WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2019 roku

Sąd Rejonowy w Grajewie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Aneta Frączek

Protokolant: Ewelina Kiler

w obecności Prokuratora: Ryszarda Resztaka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 16.04.2019 roku i 12.06.2019 roku sprawy:

T. K.

syna J. i H. z d. G.,

urodz. (...) w S.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1. zaocznym Sądu Rejonowego w Grajewie z dnia 07.05.2015 roku w sprawie sygn. akt II K 150/15 za przestępstwa: popełnione w dniu 20.11.2014 toku z art. 289 § 1 kk na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności i popełnione w dniu 20.11.2014 roku z art. 178 a § 1 kk na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, wobec którego na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 kk orzeczono karę łączną 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt. 1 kk warunkowo zawieszono na okres 2 (dwóch) lat próby; na podstawie art. 42 § 2 kk, art. 43 § 1 kk orzeczono wobec T. K. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym przez okres 2 (dwóch) lat, na podstawie art. 43 § 3 kk nałożono na niego obowiązek z zwrotu prawa jazdy do Starostwa Powiatowego w G., orzeczono o opłacie sądowej i pozostałych kosztach sądowych w sprawie.

2. Sądu Rejonowego w Grajewie z dnia 05.08.2015 roku w sprawie II K 332/15 za popełnione w nocy z 26/27.02.2015 roku przestępstwo z art. 281 § 1 kk w zw. z art. 278 § 5 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 31 § 2 kk na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności, za popełnione w dniach 3-4.01.2015 roku przestępstwo z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, za popełnione w dniu 14.01.2015 roku, w nocy z 21/22.02.2015 roku i w okresie od dnia 15.01.2015 roku do dnia 15.03.2015 roku 3 przestępstwa z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 31 § 2 kk , art. 278 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 31 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 01.07.2015 roku na karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 kk, art. 91 § 2 kk w brzmieniu ustawy obowiązującym do dnia 01.07.2015 roku wymierzono T. K. karę łączną 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 63 § 1 kk w brzmieniu ustawy obwiązującej do dnia 01.07.2015 roku na poczet orzeczonej wobec niego kary łącznej pozbawienia wolności zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia go wolności w sprawie w dniach: 17.02.2015 roku, 18.02.2015 roku, 22.02.2015 roku, 23.02.2015 roku, 24.02.2015 roku, 27.02.2015 roku, 28.02.2015 roku; orzeczono o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej T. K. z urzędu oraz zwolniono go od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Łomży z dnia 18.11.2015 roku wydanym w sprawie II Ka 240/15 zaskarżony wyrok utrzymano w mocy oraz rozstrzygnięto kosztach nieopłaconej pomocy prawnej oraz kosztach sądowych w sprawie; zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych w sprawie obciążając nimi Skarb Państwa.

Orzeczoną karę pozbawienia wolności T. K. odbył w okresie od dnia 25.01.2016 roku godz. 15:40 do dnia 18.03.2017 roku godz. 15:40 z zaliczeniem na poczet kary dni 17.02.2015 roku, 18.02.2015 roku, 22.02.2015 roku, 23.02.2015 roku, 24.02.2015 roku, 27.02.2015 roku, 28.02.2015 roku.

3. Sądu Rejonowego w Grajewie z dnia 16.12.2015 roku w sprawie II K 362/15 za popełnione w nocy z 28/29.04.2015 roku, w nocy 19.05.2015 roku i w nocy z 18 na 19.05.2015 roku 3 przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zb. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk , art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk skazano go zaś na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzono mu karę 1 (jednego) roku i 2 (dwóch) miesięcy pozbawienia wolności, za popełnione w okresie czasu od 24.04.2015 roku do dnia 18.05.2015 roku przestępstwo z art. 190 § 1 kkw zw. z art. 12 kk na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 85 kk, art. 91 § 2 kk wymierzono mu karę łączną 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczono mu okres tymczasowego aresztowania od dnia 19.05.2015 roku do dnia 03.11.2015 roku; rozstrzygnięto o dowodach rzeczowych, kosztach nieopłaconej pomocy prawnej oraz kosztach sądowych w sprawie.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Łomży z dnia 27.04.2016 roku wydanym w sprawie II Ka 62/16 zmieniono zaskarżony wyrok w zakresie kwalifikacji prawnej czynów oraz podstawy prawnej wymiaru kary w ten sposób, że jako podstawę skazania z przestępstwa przyjęto art. 279 § 1 kk w zb. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk , art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk zaś jako podstawę wymiaru kary przyjęto art. 279 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk, art. 279 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk w brzmieniu ustawy obowiązującej do dnia 30.06.2015 roku, jako podstawę skazania za kolejne przestępstwo przyjęto art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 kk w brzmieniu ustawy obowiązującej do dnia 30.06.2015 roku oraz na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt. 1 kk, art. 73 § 1 kk w brzmieniu ustawy obowiązującym do dnia 30.06.2015 roku wykonanie orzeczonej kary łącznej warunkowo zawieszono na okres 3 (trzech) lat próby oraz w okresie próby oddano T. K. pod dozór kuratora sądowego, uchylono rozstrzygniecie w przedmiocie zaliczenia na poczet kary pozbawienia wolności okresu tymczasowego aresztowania,; rozstrzygnięto o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej oraz o kosztach postępowania odwoławczego.

Postanowieniem tut. Sądu z dnia 07.09.2018 roku wydanym w sprawie II Ko 440/18, II K 362/15 na podstawie art.75 § 2 kk zarządzono T. K. wykonanie warunkowo zawieszonej kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej wobec niego w sprawie oraz na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczono na poczet orzeczonej kary łącznej okres tymczasowego aresztowania od dnia 19.05.2015 roku godz. 4:45 do dnia 03.11.2015 roku godz. 10:50.

Orzeczoną karę pozbawienia wolności T. K. odbywa w okresie od dnia 28.12.2018 roku godz. 09:25 do dnia 10.10.2019 roku godz. 9:25 z zaliczeniem na poczet kary okresu od dnia 19.05.2015 roku godz. 04:45 do dnia 03.11.2015 roku godz. 10:50.

4. Sądu Rejonowego w Grajewie z dnia 06.11.2018 roku w sprawie II K 201/18 za przestępstwa : popełnione w dniu 12.12.2017 roku z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, popełnione w okresie od 04.01.2018 roku do dnia 05.01.2018 roku z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, w okresie od 28.12.2017 roku do dnia 12.01.2018 roku z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 12 kk na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, w dniu 13.03.2018 roku z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, w okresie od 01.02.2018 roku do 22.02.2018 roku z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, w okresie od 01.02.2018 roku do dnia 22.02.2018 roku z art. 284 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 12 kk na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 kk orzeczono wobec T. K. karę łączną 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, zwolniono go od opłaty sądowej i pozostałych kosztów sądowych w sprawie, którymi obciążono Skarb Państwa.

Orzeczoną karę pozbawienia wolności T. K. będzie odbywać w okresie od dnia 19.12.2019 roku godz. 09:25 do dnia 17.04.2021 roku godz. 09:25.

5. Sądu Rejonowego w Grajewie z dnia 24.01.2019 roku w sprawie II K 308/18 za przestępstwa popełnione w dniach: 12.12.2017 roku z art. 157 § 1 kk na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, w okresie od września 2017 roku do stycznia 2018 roku z art. 190 a § 1 kk na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, w dniu 25.01.2018 roku z art. 190§ 1 kk na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wonności, w dniu 09.03.2018 roku z art. 190 § 1 kk na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności, w okresie od 12.04.2018 roku do 15.04.2018 roku z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 12 kk na karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, w dniu 28.04.2018 roku z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na kare 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności, w nocy z 30.04.2018 roku na 01.05.2018 roku z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, w dniu 12.04.2018 roku z art. 284 § 3 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności; na podstawie art. 85 kk, art. 86 § 1 kk orzeczone kary pozbawienia wolności połączono i wymierzono T. K. karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności; zwolniono go od opłaty sądowej i pozostałych kosztów sądowych w sprawie, którymi obciążano Skarb Państwa.

Orzeczoną karę pozbawienia wolności T. K. będzie odbywać w okresie od dnia 26.06.2021 roku godz. 09:25 do dnia 23.12.2022 roku godz. 09:25.

1. Na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20.02.2015 roku o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 roku poz. 396), art. 85 § 1 i 2 kk, art. 86 § 1 kk łączy wyroki Sądu Rejonowego w Grajewie wydany w sprawie II K 362/15, Sądu Rejonowego w Grajewie wydany w sprawie II K 201/18, Sądu Rejonowego w Grajewie wydany w sprawie II K 308/18 w zakresie orzeczonych kar łącznych pozbawienia wolności i orzeka skazanemu T. K. karę łączną 4 (czterech) lat i 1 (jednego) miesiąca pozbawienia wolności.

2. Na podstawie art. 577 kpk na poczet kary łącznej pozbawienia wolności określonej w pkt. 1 wyroku zalicza skazanemu okres tymczasowego aresztowania w sprawie Sądu Rejonowego w Grajewie sygn. akt II K 362/15 od dnia 19.05.2015 roku godz. 04:45 do dnia 03.11.2015 roku godz. 10:50.

3. Na podstawie art. 576 § 1 kpk orzeka, że pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w wyrokach określonych w punkcie I niniejszego wyroku podlegają odrębnemu wykonaniu.

4. Na podstawie art. 572 kpk umarza postępowanie w zakresie połączenia kar pozbawienia wolności określonych T. K. wyrokami Sądu Rejonowego w Grajewie wydanymi w sprawach o sygn. akt II K 150/15 i II K 332/15 z karą łączną pozbawienia wolności określoną w pkt. I niniejszego wyroku łącznego.

5. Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. W. kwotę 120,-(stu dwudziestu) złotych oraz kwotę podatku VAT w wysokości 27,60 (dwudziestu siedmiu 60/100) złotych tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu.

6. Kosztami sądowymi związanymi z wydaniem wyroku łącznego obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 378/18

UZASADNIENIE

Zastępca Dyrektora Aresztu Śledczego w B. zwrócił się do tut. Sądu o sprawdzenie, czy nie zachodzą przesłanki do wydania wyroku łącznego wobec T. K..

Sąd ustalił, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, że instytucja połączenia kar w wyroku łącznym dotyczyć może wyłącznie kar orzekanych za przestępstwa, nie dotyczy kar orzekanych za wykroczenia. Tym samym przedmiotem rozpoznania w sprawie, czyli ustalenia, czy wobec skazanego zachodzą przesłanki do połączenia kar w wyroku łącznym nie będą sprawy, w których orzeczono wobec T. K. kary aresztu za popełnione wykroczenia.

Jak wynika z karty karnej (k. 11 – 12, 50-51), akt spraw tut. Sądu o sygn. akt: II K 201/18 (k. 525, 545 ), II K 308/18 (k. 346-347, 364), II K 332/15 (k. 339, 381, 535-536, 591), II K 150/15 (k. 78), II K 362/15 (k. 386, 422, 517, 539) a także opinii o skazanym (k. 16-17, 30-36) T. K. został skazany wyrokami:

Orzeczoną karę pozbawienia wolności T. K. będzie odbywać w okresie od dnia 19.12.2019 roku godz. 09:25 do dnia 17.04.2021 roku godz. 09:25.

Orzeczoną karę pozbawienia wolności T. K. będzie odbywać w okresie od dnia 26.06.2021 roku godz. 09:25 do dnia 23.12.2022 roku godz. 09:25.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 568 a kpk, sąd orzeka karę łączną:

1) w wyroku skazującym - w odniesieniu do kar wymierzonych za przypisane oskarżonemu tym wyrokiem przestępstwa,

2) w wyroku łącznym - w pozostałych wypadkach.

W powyższych sprawach, wyrok wydany w sprawie o sygn. akt II K 150/15 uprawomocnił się przed dniem 01.07.2015 roku, wyroki wydane w sprawach II K 332/15, II K 362/15, II K 201/18, II K 308/18 uprawomocniły się po dniu 01.07.2015 roku.

Jak wskazuje się w orzecznictwie sądowym, np. wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 15 listopada 2018 wydanym w sprawie II AKa 158/18 (opubl. LEX nr 2630445), „Przepis art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw ogranicza jedynie zakres stosowania ustawy nowej - a więc tego, co zgodnie z art. 4 § 1 k.k. powinno być regułą - wyłączając definitywnie spod jej działania tylko te sytuacje, w których podstawą orzekania kary łącznej byłyby wyłącznie kary prawomocnie orzeczone przed dniem 1 lipca 2015 r. Nawet więc w sytuacji, gdy łączeniu podlegają wyłącznie kary prawomocnie orzeczone po wejściu w życie ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015 r. poz. 396) za czyny popełnione przed wejściem w życie tej ustawy, art. 19 ust. 1 tejże ustawy nie wyłącza stosowania art. 4 § 1 k.k. Oczywiste jest, że reguła z art. 4 § 1 k.k. nie miałaby zastosowania, gdyby w dacie popełnienia czynów obowiązywała ta sama ustawa co w dacie wydania wyroku łącznego, jak i pomiędzy tymi datami.

W niniejszej sprawie Sąd stoi na stanowisku, że względniejszy dla skazanego jest stan prawny obowiązujący po dniu 01.07.2015 roku.

Jak stanowiły przepisy art. 85 kk i art. 86 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 01.07.2015 roku, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa. Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 540 stawek dziennych grzywny, 18 miesięcy ograniczenia wolności albo 15 lat pozbawienia wolności; kara łączna grzywny określonej w art. 71 § 1 nie może przekraczać 180 stawek dziennych - jeżeli jest ona związana z zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności oraz nie może przekraczać 90 stawek dziennych - jeżeli jest ona związana z zawieszeniem wykonania kary ograniczenia wolności.

Analiza dat popełnionych przestępstw wskazuje na to, że w sprawach T. K. zaszła przesłanka do orzeczenia kary łącznej określona w art. 85 kk i art. 86 § 1 kk w brzmieniu obwiązującym do dnia 01.07.2015 roku wyłącznie za skazania wynikające z wyroków wydanych w sprawach II K 150/15 i II K 332/15.

Wyrokiem wydanym w dniu 07.05.2015 roku w sprawie II K 150/15 T. K. został skazany za przestępstwo popełnione w dniu 20.11.2014 roku. Przed dniem 07.05.2015 roku skazany popełnił w nocy z 26/27.02.2015 roku, w dniach 3-4.01.2015 r, w dniu 14.01.2015 roku, nocy z 21/22.02.2015 roku, w okresie od dnia 15.01.2015 roku do dnia 15.03.2015 roku przestępstwa, za które następnie skazany został w sprawie o sygn. akt II K 332/15. Kolejne kary orzeczone T. K. w sprawie o sygn. akt II K 362/15 dotyczyły tylko jednego przestępstwa popełnionego przed dniem 07.05.2015 roku a mianowicie w nocy z 28/29.04.2015 roku. Należy jednakże zawrócić uwagę, że przestępstwo to wraz z dwoma innymi popełnionymi po dniu 07.05.2015 roku wchodzi w skład tzw. ciągu przestępstw, za które wymierzono jedną karę, zaś kolejny czyn, za który został skazany T. K. w sprawie II K 362/15 ma charakter czynu ciągłego, popełnionego w okresie od dnia 24.042015 roku do dnia 18.05.2015 roku, czyli zgodnie z regułą określoną w art. 6 § 1 kk czyn ten jest popełniony z dniem 18.05.2015 roku.

Wymierzenie kary łącznej za przestępstwa będące przedmiotem rozpoznania w sprawach o sygn. akt II K 150/15 i II K 332/15 byłoby działaniem korzystnym dla oskarżonego tylko wówczas, gdyby Sąd zastosował dyspozycję art. 89 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 01.07.2015 roku stanowiącego, że w razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności, ograniczenia wolności albo grzywny z warunkowym zawieszeniem i bez warunkowego zawieszenia ich wykonania sąd może warunkowo zawiesić wykonanie kary łącznej, jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 69. Zdaniem Sądu, wobec skazanego nie zachodzą przesłanki do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej ewentualnej kary łącznej z uwagi na przestępczą działalność skazanego. Przepis art. 69 § 1 i 2 kk stanowił, że sąd może warunkowo zawiesić wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 2 lat, kary ograniczenia wolności lub grzywny orzeczonej jako kara samoistna, jeżeli jest to wystarczające dla osiągnięcia wobec sprawcy celów kary, a w szczególności zapobieżenia powrotowi do przestępstwa; zawieszając wykonanie kary, sąd bierze pod uwagę przede wszystkim postawę sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa. Kolejne przestępstwa popełnione przez skazanego wskazują na to, że orzeczona kara łączna z warunkowym zawieszeniem jej wykonania nie odniosłaby swoich celów wobec skazanego, w szczególności nie zapobiegłaby jego powrotowi do przestępstwa.

Jak już wskazano, Sąd stoi na stanowisku, że wobec T. K. korzystniejsze jest orzeczenie kary łącznej w wyroku łącznym według przepisów rozdziału IX Kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym po dniu 01.07.2015 roku.

Zgodnie z treścią art. 85 § 1 i 2 kk jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną. Podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w § 1.

Wobec T. K. zaszły przesłanki do orzeczenia kary łącznej i połączenia kar pozbawienia wolności orzeczonych mu w trzech wydanych w jego sprawach wyrokach. W sprawach tut. Sądu o sygn. akt II K 362/15, II K 201/18 i II K 308/18 wymierzono skazanemu kary pozbawienia wolności, w wypadku kary orzeczonej w sprawie II K 362/15 karę tę orzeczono z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, jednakże doszło do zarządzenia jej wykonania. Kary wynikające z powyższych wyroków są karami podlegającymi wykonaniu w okresie:

a) w sprawie II K 362/15 – od dnia 28.12.2018 roku godz. 09:25 do dnia 10.10.2019 roku godz. 9:25 z zaliczeniem na poczet kary okresu od dnia 19.05.2015 roku godz. 04:45 do dnia 03.11.2015 roku godz. 10:50,

b) w sprawie II K 201/18 – od dnia 19.12.2019 roku godz. 09:25 do dnia 17.04.2021 roku godz. 09:25,

c) w sprawie II K 308/18 – od dnia 26.06.2021 roku godz. 09:25 do dnia 23.12.2022 roku godz. 09:25.

Granicę wymiaru kary łącznej określa art. 86 § 1 i 4 kk, który stanowi, iż sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności. Zasady wymiaru kary łącznej określone w § 1 stosuje się przy tym odpowiednio, jeżeli przynajmniej jedną z kar podlegających łączeniu jest już orzeczona kara łączna.

W realiach niniejszej sprawy oznacza to, że granica wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej T. K. w wyroku łącznym wynosić może od najwyższej z wymierzonych kar pozbawienia wolności, w tym wypadku kary łącznej w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności wynikającej z wyroku wydanego w sprawie II K 308/18, do sumy wymierzonych kar łącznych pozbawienia wolności, czyli 4 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 85 a kk. Art. 85 a kk stanowi, że orzekając karę łączną sąd bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Oznacza to, że wydając wyrok łączny Sąd nie analizuje okoliczności, które legły u podstaw wymiaru kar w poprzednio osądzonych sprawach, lecz bierze pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. W doktrynie podnosi się, że kara łączna powinna być postrzegana jako swoiste podsumowanie działalności przestępczej sprawcy (tak P. Kardas, [w:] A. Zoll (red.), Kodeks karny, s. 926), tym samym jej surowość powinna wzrastać wraz z liczbą popełnionych przez sprawcę przestępstw. Stanowi to wyraz potępienia w stosunku do postępowania sprawcy, jak również nieopłacalności przestępczej działalności.

Jak już wskazano, Sąd wymierzając karę łączną, jest zobowiązany wziąć pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a więc takiego oddziaływania na sprawcę, aby ten nie naruszał w przyszłości porządku prawnego. Jednocześnie reakcja karna skupiając się na sprawcy, musi być efektywna, tj. niedopuszczalne jest orzekanie kar, które będą przez sprawcę trywializowane, wkalkulowane w "koszty" przestępstwa. Dyrektywa prewencji indywidualnej ma zatem dwa podstawowe cele, tj. zapobiegać popełnianiu przestępstw oraz wychować sprawcę. Pierwszy z nich może być osiągnięty przez indywidualne odstraszenie oraz uniemożliwienie popełniania przestępstw, drugi przez resocjalizację. W przypadku orzekania kary łącznej, pozytywny aspekt dyrektywy prewencji generalnej będzie natomiast realizowany przez utwierdzenie w świadomości społecznej przekonania o egzekwowaniu prawa oraz akceptacji orzeczonej kary jako sprawiedliwej, stanowiącej podsumowanie przestępczej działalności skazanego.

Przenosząc powyższe rozważania teoretyczne na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że Sąd stoi na stanowisku, iż mimo opinii o skazanym z zakładu karna, która nie jest zła (k. 16-17), brak jest podstawy do zastosowania wobec skazanego zasady absorbcji kar. Jak się wskazuje w orzecznictwie sądowym np. w wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 6 grudnia 2018 wydanym w sprawie II AKa 203/18 (opubl. LEX nr 2668044 ), cyt. „Zastosowanie metody łączenia kar polegającej na absorpcji, jako rozwiązanie skrajne winno mieć miejsce jedynie wyjątkowo i to co do tych skazanych, których postawa jawi się obecnie jako wzorowa”.

Jak wynika z opinii z zakładu karnego, zachowanie T. K. w jednostce penitencjarnej zostało ocenione jako właściwe, jednakże do czasu, tj. do dnia 20 sierpnia 2018 roku. W powyższej dacie podczas przeszukania celi znaleziono u osadzonego zgromadzony w ilości 29 tabletek lek o nazwie F.. Ilość ta stanowiąca kurację dwutygodniową, po spożyciu zagrażałaby życiu i zdrowiu T. K., jak i też współosadzonych. Podobna sytuacja miała miejsce w dniu 12 lipca 2018 roku, skazany był wtedy pouczony o systematycznym przyjmowaniu zleconych leków, kwitując to własnoręcznym podpisem w książeczce zdrowia oraz poinformowany o konsekwencjach takiego postępowania. Osadzony wówczas wykazał się całkowitą lekkomyślnością, brakiem samodyscypliny i samokontroli, tak niezbędnej do odbywania kary w jednostce typu półotwartego. W związku z powyższym został zdegradowany do podgrupy R – 1 i przetransportowany do Aresztu Śledczego w B.. T. K. nie uczestniczy w systemie przepustkowym, jest uzależniony od alkoholu. W stosunku do przełożonych jest subordynowany. Aktualnie brak jest zastrzeżeń co do zachowania T. K.. W stopniu dobrym dba o czystość i porządek swojego miejsca zakwaterowania.

Pomimo opinii o skazanym z zakładu karnego, zdaniem Sądu nie było podstaw do orzeczenia kary łącznej w wyroku łącznym z zastosowaniem zasady absorpcji, w szczególności mając na uwadze zachowanie z dni 12 lipca 2018 roku oraz 20 sierpnia 2018 roku. Przy wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności Sąd nie mógł nie zauważyć, że T. K. nie wykorzystał danej mu szansy w postaci warunkowego zawieszenia wykonania kary w sprawie tut. Sądu II K 362/15 i w okresie próby jego zachowanie spowodowało konieczność zarządzenia wykonania kary pozbawienia wolności. Dodatkowo, nie można również nie zauważać, że T. K. skazywany był już za przestępstwa wyrokami wydanymi w 5 sprawach, a także był wielokrotnie karany za wykroczenia na kary aresztu. Z karty karnej wynika, że tę najsurowszą z kar orzekano wobec niego w 13 sprawach Sądu Rejonowego w Grajewie o sygn. akt II W 67/18, II W 41/18, II W 68/18, II W 110/18, II W 69/18, II W 50/18, II W 198/18, II W 208/18, II W 182/18, II W 224/18, II W 242/18, II W 321/18, II W 248/18.

W ocenie Sądu, dotychczasowy sposób życia wskazuje na to, że skazany nie daje gwarancji, że po opuszczeniu zakładu karnego nie popełni ponownie przestępstwa. T. K. wymaga oddziaływania resocjalizacyjnego, które trwać powinno zdecydowanie dłużej niż 1 rok i 6 miesięcy - jak tego się domagał obrońca skazanego. Niezależnie od powyższego orzeczenie kary z zastosowaniem zasady pełnej absorbcji kłóciłoby się ze społecznym poczuciem sprawiedliwości i potrzebą kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Ważąc zatem powyższe okoliczności Sąd uznał, że kara w wymiarze 4 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności będzie karą odpowiednią z punktu zasad wyrażonych w przepisie art. 85a kodeksu karnego i spełni cele zarówno prewencji indywidualnej, jak i generalnej. Taka kara nie stanowi przy tym nieuprawnionego promowania T. K. i odpowiada potrzebie w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W pozostałym zakresie, nie objętym wyrokiem łącznym, Sąd na podstawie art. 576 § 1 kpk pozostawił do odrębnego wykonania rozstrzygnięcia zawarte w łączonych wyrokach.

Zarazem Sąd na podstawie art. 577 kpk na poczet kary łącznej pozbawienia wolności określonej w pkt. 1 wyroku zaliczył skazanemu okres tymczasowego aresztowania w sprawie Sądu Rejonowego w Grajewie sygn. akt: II K 362/15 od dnia 19.05.2015 roku godz.: 04:45 do dnia 03.11.2015 roku godz. 10:50.

Na podstawie § 17 ust. 5, § 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 03.10.2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U z 2016 roku, poz.1714 ) zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. W. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu kwotę 120,- złotych oraz kwotę podatku VAT w wysokości 27,60 złotych.

Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych uwzględniając fakt przebywania przez wymienionego w zakładzie karnym i brak zatrudnienia w warunkach izolacji penitencjarnej.