Sygn. akt II W 929/18
Dnia 23 lipca 2019 roku
Sąd Rejonowy w Nysie Wydział II Karny, Sekcja ds. Wykroczeń
w składzie:
Przewodniczący – Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Ulman
Protokolant – O. R.
Oskarżyciel - nieobecny, zawiadomiony wokandą.
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lipca i 19 lipca 2019 roku sprawy
S. P. (1)
s. W., I. zd. C.
ur. (...) w O.
obwinionemu o to, że:
1. w dniu 22 listopada 2017 r. około godz. 08:55 w N. ul. (...) ze złośliwości w celu dokuczenia L. P. wyrzucił liście na teren jej posesji (za bramkę wejściową do posesji), czym złośliwie niepokoił w/w
tj. czyn z art. 107 Kodeksu Wykroczeń
2. w dniu 22 października 2018r. o godzinie 13:31 w N. przy ul. (...), w celu dokuczenia L. P. wysypywał suche liście na posesję nr (...), czym złośliwie ją niepokoił,
to jest o czyn z art. 107 Kodeksu Wykroczeń
E. P.
c. C., I. zd. Płachta
ur. (...) w G.
obwinionej o to, że:
1. w dniu 22 listopada 2017 r. około godz. 08:55 w N. ul. (...) ze złośliwości w celu dokuczenia L. P. wyrzuciła liście na teren jej posesji (za bramkę wejściową do posesji), czym złośliwie niepokoiła w/w,
tj. czyn z art. 107 Kodeksu Wykroczeń
2. w dniu 22 października 2018r., o godzinie 13:31 w N. przy ul. (...), w celu dokuczenia L. P. wysypywała suche liście na posesję nr (...), czyn złośliwie ją niepokoiła,
to jest o czyn z art. 107 Kodeksu Wykroczeń
1) uznaje obwinionego S. P. (1) za winnego tego, że:
- w dniu 22 listopada 2017 r. w N. przy ul. (...) w celu dokuczenia L. P. i S. P. (2) złośliwie ich niepokoił, wyrzucając na teren ich posesji liście z reklamówki, to jest wykroczenia z art. 107 k.w.,
- w dniu 22 października 2018 r. w N. przy ul. (...) w celu dokuczenia L. P. i S. P. (2) złośliwie ich niepokoił, wyrzucając na teren ich posesji liście z reklamówki, to jest wykroczenia z art. 107 k.w.
i za to, na podstawie art. 107 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. wymierza mu karę 500 złotych grzywny;
2) uznaje obwinioną E. P. za winną tego że:
- w dniu 22 listopada 2017 r. w N. przy ul. (...) w celu dokuczenia L. P. i S. P. (2) złośliwie ich niepokoiła, wyrzucając na teren ich posesji liście z reklamówki, to jest wykroczenia z art. 107 k.w.,
- w dniu 22 października 2018 r. w N. przy ul. (...) w celu dokuczenia L. P. i S. P. (2) złośliwie ich niepokoiła, wyrzucając na teren ich posesji liście z reklamówki, to jest wykroczenia z art. 107 k.w.
i za to, na podstawie art. 107 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. wymierza jej karę 500 złotych grzywny;
3) na podstawie art. 119 § 1 kpw w zw. z art. 121 § 1 kpw i w zw. z art. 633 k.p.k. zasądza od obwinionych S. P. (1) i E. P. na rzecz Skarbu państwa po 120 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków oraz po 50 złotych tytułem opłaty.
Na oryginale właściwe podpisy
Z upoważnienia Kierownika S..
p. o. protokolant sądowy
O. R.
Sygn. akt II W 929/18
Na podstawie wyników rozprawy głównej sąd ustalił następujący stan faktyczny:
L. P. i S. P. (2) mieszkają w domu jednorodzinnym w N. przy ul. (...). Od kilku lat ich nowymi sąsiadami są S. P. (1) i E. P.. Na posesji państwa P. rosną wzdłuż granicy z nieruchomością państwa P. drzewa ozdobne. Co roku były one przycinane i formowane. Jednakże z uwagi na kłopoty, jakie robili państwo P. pracownikom dokonującym pielęgnacji drzew, w końcu państwo P. zaprzestali przycinania tych roślin. Jesienią z drzew opadają liście. C. z nich niesiona wiatrem opada na nieruchomość należącą do S. i E. P.. Pracownicy zajmujący się pielęgnacją roślin państwa P. wielokrotnie chcieli posprzątać spadające liście, na co państwo P. im nie pozwalali. Na domu państwa P. założony jest monitoring, o czym wiedzą państwo P..
(dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionych: E. P. k. 175, S. P. (1) k. 175, zeznania świadków L. P. k. 175, 6, 129, A. M. k. 28, 175, S. P. (2) k. 180)
E. P. i S. P. (1) w dniu 22 listopada 2017 r. pozbierali liście, które przeleciały z posesji państwa P. na ich posesję, do worków foliowych. Następnie wyszli ze swojej nieruchomości i wysypali liście na teren posesji państwa P. od strony drogi (w miejscu gdzie jest brama i furtka). Chcieli w ten sposób dokuczyć swoim sąsiadom.
(dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionych: E. P. k. 175, S. P. (1) k. 175, zeznania świadków L. P. k. 175, 6, 129, A. M. k. 28, 175, S. P. (2) k. 180, nagranie k. 8, 39, 70, 101, zdjęcia k. 9-21)
Sytuacja się powtórzyła niemal rok później. Wówczas w dniu 22 października 2018r. ponownie E. P. i S. P. (1) pozbierali liście, które przeleciały z posesji państwa P. na ich posesję, do worków foliowych. Następnie wyszli ze swojej nieruchomości i ponownie wysypali liście na teren posesji państwa P. od strony drogi (w miejscu gdzie jest brama i furtka). Ponownie chcieli w ten sposób dokuczyć swoim sąsiadom.
(dowód: częściowo wyjaśnienia obwinionych: E. P. k. 175, S. P. (1) k. 175, zeznania świadków L. P. k. 175, 6, 129, A. M. k. 28, 175, S. P. (2) k. 180, nagranie k. 155)
S. P. (1) i E. P. nie przyznali się do popełnienia zarzucanych im wykroczeń. Potwierdzili jednak większość istotnych dla sprawy okoliczności faktycznych, w szczególności fakt wysypywania liści na posesję pokrzywdzonych. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionych jedynie częściowo, to jest w zakresie w jakim potwierdzają zarzuty. Za niewiarygodne natomiast uznano ich wyjaśnienia, części w jakiej twierdzili, że liście z posesji pokrzywdzonych wpadają im ciągle do domu, do jedzenia, zanieczyszczają wszystko. Dość powiedzieć, że obwinieni stwierdzili, że rozłożyli basen córce i nie mogła się w nim kąpać, bo wpadały tam liście. Trudno przecież przyjąć, że basen rozkładali późną jesienią. Ponadto zachowanie obwinionych zostało utrwalone na nagraniach, które zostały zresztą odtworzone w toku rozprawy.
Sąd uznał za wiarygodne zeznania L. P. i S. P. (2). Nie ujawniły się żadne okoliczności podważające wiarygodność ich relacji, czy też wskazujące na to, by mieli oni fałszywie pomawiać obwinionych.
Sąd oparł się ponadto na nagraniach, zauważyć jeszcze raz należy, ze obwinieni nie zaprzeczają okolicznościom podawanym w zarzutach, więc nie było potrzeby dokonywania badań tychże nagrań.
Ustalając stan faktyczny sąd oparł się ponadto na dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy.
Sąd zważył, co następuje:
W świetle poczynionych ustaleń faktycznych oraz oceny dowodów, na podstawie których zostały one dokonane, wina i sprawstwo zarówno S. P. (1), jak i E. P. nie budzą wątpliwości.
Obwinieni stanęli pod zarzutem popełnienia wykroczeń z art. 107 k.w.
Czynu, o którym mowa w tym przepisie dopuszcza się ten, kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi.
Przedmiot ochrony art. 107 k.w. stanowi komfort psychiczny, spokój człowieka, wolność od rozdrażnienia, niepokoju, poczucia zagrożenia. Znamię złośliwości oznacza szczególne nastawienie podmiotowe sprawcy przejawiające się w chęci dokuczenia, zrobienia przykrości, wyprowadzenia z równowagi. Niepokojenie to tyle co wzbudzanie u kogoś niepokoju, obawy, niepewności, zakłócenie spokoju. Zatem niepokojenie nie oznacza jedynie wzniecenia obawy. Jak przyjmuje się w orzecznictwie i doktrynie zachodzi ono również wtedy, gdy działanie sprawcy może wytrącić człowieka z równowagi psychicznej przez wzbudzenie w nim uczucia złości, niesmaku, oburzenia itp.
Przenosząc to na grunt rozpoznawanej sprawy stwierdzić z pełnym przekonaniem należy, że trudno o bardziej jaskrawy przykład zachowania wypełniającego znamiona czynu z art. 107 k.w. niż to, którego dopuścili się obwinieni.
Podkreślenia wymaga, że nie przerzucali oni liści wprost przez płot, czyli z miejsca gdzie zebrali na działkę sąsiadów. Zbierali oni je na swojej posesji (trudno przy tym dociec po czym poznawali, ze każdy liść należał do sąsiadów, a nie przyleciał skądś dalej) do worków, potem wychodzili ze swojej posesji, szli pod bramę sąsiadów i tam przez tę bramę, czy furtkę wyrzucali z wielką starannością – co widać na nagraniach – te liście na podjazd czy chodnik sąsiadów. Było to więc zaplanowane i zrealizowane zgodnie z planem działaniem. Nie było to działanie pod wpływem impulsu, nie chodziło o dbałość o własną posesję, a jedynie o to by zrobić na złość sąsiadom. Jak to sami obwinieni określili – zwracaliśmy ich własność. Na nagraniach wyraźnie widać, że celem zachowania obwinionych było dokuczenie sąsiadom i że zachowanie ich nacechowane było dużą dozą złośliwości. Po drugiej stronie, to znaczy po stronie pokrzywdzonych, wywoływało to niepokój, w podanym powyżej znaczeniu, uczucie bezsilności, wyprowadzało to pokrzywdzonych z równowagi. Było to dla nich bardzo przykre, tym bardziej, ze nie uchylali się od sprzątnięcia liści z posesji sąsiadów, ale na to im nie pozwalano.
Wobec powyższego, skoro jak ustalono S. P. (1) w dniu 22 listopada 2017 r. w N. przy ul. (...) w celu dokuczenia L. P. i S. P. (2) złośliwie ich niepokoił, wyrzucając na teren ich posesji liście z reklamówki oraz w dniu 22 października 2018 r. w N. przy ul. (...) w celu dokuczenia L. P. i S. P. (2) złośliwie ich niepokoił, wyrzucając na teren ich posesji liście z reklamówki, to uznanie go w obu tych wypadkach za winnego wykroczenia z art. 107 k.w. należy uznać za zasadne.
I podobnie, skoro E. P. w dniu 22 listopada 2017 r. w N. przy ul. (...) w celu dokuczenia L. P. i S. P. (2) złośliwie ich niepokoiła, wyrzucając na teren ich posesji liście z reklamówki, a także w dniu 22 października 2018 r. w N. przy ul. (...) w celu dokuczenia L. P. i S. P. (2) złośliwie ich niepokoiła, wyrzucając na teren ich posesji liście z reklamówki, to uznanie jej za winną wykroczeń z art. 107 k.w. również należy uznać za uzasadnione.
Za popełnione wykroczenia wymierzono obwinionym na podstawie art. 107 k.w. w zw. z art. 9 § 2 k.w. kary po 500 złotych grzywny.
Przy wymiarze kary sąd miał na uwadze stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych obwinionym, duży stopień nasilenia złej woli, a także fakt, że do powtórzenia się zachowań doszło, mimo że odnośnie pierwszych czynów postępowanie już trwało przed sądem. Sąd miał także wzgląd na społeczne oddziaływanie kary oraz cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranych.
Wymierzając karę sąd miał nadto na uwadze dochody sprawcy, jego warunki osobiste i rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe (obwinieni sami podają, że oprócz domu są również właścicielami mieszkania). Kara pozostaje zatem w pełni w możliwościach zarobkowych obwinionych, stanowiąc jednocześnie dla nich odczuwalną dolegliwość i wobec tego spełnia swój prewencyjny i wychowawczy skutek w stosunku do obwinionego.
Ponadto na podstawie art. 119 § 1 kpw w zw. z art. 121 § 1 kpw i w zw. z art. 633 k.p.k. zasądzono od obwinionych S. P. (1) i E. P. na rzecz Skarbu Państwa po 120 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków (wskazać należy, że doszło do połączenia czterech odrębnych postępowań) oraz po 50 złotych tytułem opłaty do wymierzonej kary.
Na oryginale właściwe podpisy
Z upoważnienia Kierownika S..
p. o. protokolant sądowy
O. R.