Sygn. akt I C 70/19 upr
Dnia 15 maja 2019 r.
Sąd Rejonowy w Zambrowie Wydział I Cywilny w składzie:
Przewodniczący SSR Marta Kołakowska
Protokolant Jadwiga Styła
po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2019 roku w Zambrowie na rozprawie w postępowaniu uproszczonym
sprawy z powództwa S. (...) w W. w. (...)z siedzibą w W.
przeciwko P. G.
o zapłatę 10 776,26 złotych
I. zasądza od pozwanego P. G. na rzecz powoda S. (...) w W. w. (...)z siedzibą w W. kwotę 10 776,26 (dziesięć tysięcy siedemset siedemdziesiąt sześć i 26/100) złotych z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie ale nie więcej niż w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 18.12.2018r. do dnia zapłaty;
II. zasądza od pozwanego P. G. na rzecz powoda S. (...) w W. w. (...)z siedzibą w W. kwotę 2 552,19 (dwa tysiące pięćset pięćdziesiąt dwa i 19/100 ) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2400 złotych tytułem kosztów zastępstwa prawnego.
Sygn. akt I C 70/19 upr
Powód S. (...) z siedzibą w W. w. (...) wniósł w dn.18.12.2018r. pozew przeciwko P. G. domagając się zapłaty kwoty 10776,26 złotych wraz z ustawowymi odsetkami. W uzasadnieniu wskazano, że strony w dniu 23.01.2014 roku zawarły umowę pożyczki gotówkowej nr (...). Pożyczka była płatna w ratach. Pozwany nie wywiązała się z zawartej umowy i nie spłacił jej do dnia 22.06.2016r.
Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty podniósł przedawnienie co do rat płatnych przed 18.12.2015r. czyli kwoty 5536,63zł. Przyznał, że zawarł umowę, o której mowa w pozwie.
Sąd ustalił i zważył, co następuje:
W dniu 23.01.2014 r. pozwany zawarł ze (...) w W. z siedzibą w W. umowę pożyczki nazwaną umową kredytu konsumenckiego na cele konsumpcyjne w wysokości 14000 złotych, na podstawie której pozwany zobowiązał się do zwrotu łącznego świadczenia, na który składały się poza kwotą udzielonej pożyczki również dodatkowe koszty. Spłata powyższego świadczenia miała nastąpić w ratach miesięcznych, płatnych do dnia 22.06.2016r. Jednocześnie w umowie określono oprocentowanie pożyczki w przypadku nieterminowych spłat i ustalono, że będzie wynosić 4-krotność stopy kredytu lombardowego NBP oraz określono opłaty dodatkowe (umowa z regulaminem – k. 48-55). Pozwany nie spłacił pożyczki w całości. Zaległość wyniosła: kwotę 7834,42 zł z tytułu niespłaconego kapitału, kwotę 508,65 zł z tytułu odsetek umownych, kwotę 2406,19 zł z tytułu odsetek od zaległości. Powód wezwał pozwanego na piśmie do zapłaty w dniu 11.07.2016r. i w dniu 18.08.2016r. (wezwanie do zapłaty – k. 62 i 63).
Pozwany nie przeczył, że zawarł opisaną w pozwie umowę oraz nie zaprzeczał wysokości dochodzonej na jej podstawie kwoty a także, iż nie wykonał obowiązku spłaty wszystkich rat. Pozwany podniósł jedynie zarzut przedawnienia części dochodzonej kwoty.
Zgodnie z treścią art. 354 § 1 k.c. dłużnik powinien wykonać zobowiązanie zgodnie z jego treścią i w sposób odpowiadający jego celowi społeczno-gospodarczemu oraz zasadom współżycia społecznego, a jeżeli istnieją w tym zakresie ustalone zwyczaje - także w sposób odpowiadający tym zwyczajom. Z przytoczonego przepisu wynika, że obowiązkiem dłużnika jest wykonanie zobowiązania zgodnie z jego treścią. W niniejszej sprawie obowiązek pozwanego wynikał z treści umowy pożyczki (nazwanej kredytem na cele konsumenckie). Datą końcową spłaty pożyczki była data 22.06.2016r. Wbrew zarzutom pozwanego, forma spłaty – w ratach – nie ma znaczenia dla daty spłaty pożyczki, jako całości zobowiązania określonego w umowie stron. Spłata pożyczki w ratach nie powoduje, że świadczenie staje się świadczeniem okresowym. Elementem wyróżniającym świadczenia okresowe jest ich powtarzalny charakter (spełniane są w określonych odstępach czasowych) oraz zależność wysokości (rozmiaru) świadczenia od upływu czasu (…) Nie jest świadczeniem okresowym świadczenie jednorazowe, jeśli zostanie rozłożone na raty (np. cena w umowie sprzedaży). Świadczenia okresowe, w przeciwieństwie do świadczenia jednorazowego płatnego ratalnie, nie składają się na określoną całość, nawet jeśli można z góry określić sumę wszystkich świadczeń (tak komentarz do KC pod red. Osajda, Legalis 2019r), podobnie orzeczenie SA w Łodzi z dn. 28.02.2018r., sygn. I ACa 889/17. Także zdaniem Sądu w tym składzie w przypadku spłaty kredytu czy pożyczki w ratach nie można mówić, że w związku z takim ustaleniem umownym co do spłaty, kredyt czy pożyczka przekształca się w świadczenie okresowe. Dlatego też zarzut przedawnienia części niespłaconej kwoty pożyczki (rat) był chybiony. Nie był w sprawie wątpliwy termin trzyletni przedawnienia roszczenia, z uwagi na prowadzenie przez powoda działalności gospodarczej (art. 118kc), który to termin do dnia wniesienia pozwu nie upłynął, bowiem należało go liczyć od dnia 22.06.2016r. czyli terminu spłaty udzielonej pożyczki.
W związku z powyższym roszczenie powoda należało uznać w całości za zasadne.
O odsetkach za opóźnienie orzeczono na mocy art. 481 § 1 k.c. i liczono je od daty wniesienia pozwu, w związku z nieterminową spłatą pożyczki.
O kosztach postępowania poniesionych w toku procesu przez powoda orzeczono na mocy art. 98 kpc, biorąc pod uwagę wynik procesu, gdzie powód proces wygrał.