Sygn. akt II K 107/18
dnia 20 sierpnia 2019 roku
Sąd Rejonowy w G. - Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący sędzia Piotr Gensikowski
Protokolant Wioletta Fabińska
przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G. A. K.
po rozpoznaniu na rozprawie dnia 22.5.2018 r., 21.8.2018 r., 21.9.2018 r., 23.10.2018 r., 6.11.2018 r., 11.1.2019 r., 8.2.2019 r., 2.4.2019 r., 4.6.2019 r., 13.8.2019 r.
sprawy przeciwko
S. T.,
syna Z. i M. z domu Z., ur. (...) w G.,
pesel: (...), zam. (...)-(...) G., ul. (...), przebywa (...) we W., obywatelstwa polskiego, karanego
oskarżonego o to, że:
I. W dniu 23 czerwca 2017 roku za pośrednictwem sieci internetowej działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3320 zł firmę pożyczkową (...) (...). z .p.o. działając w celu uzyskania pożyczki pieniężnej na podstawie umowy nr (...) w ten sposób, że w trakcie procedury rejestracji i składania elektronicznego wniosku o pożyczkę w dniu 22 czerwca 2017 roku o godz. 20:54 na stronie internetowej (...) posługując się adresem (...) posłużył się danymi osobowymi D. J., PESEL: (...) oraz przesłał drogą elektroniczną skan zdjęcia dowodu osobistego należącego do D. J. oraz historię wyciągu z rachunku bankowego w banku (...) założonego na dane D. J. co miało istotne znaczenie dla przyznania tej pożyczki, a następnie zawarł umowę pożyczki pieniężnej nr (...) poprzez sieć internetową wprowadzając w błąd pożyczkodawcę firmę (...) Sp. z o.o. co do swojej tożsamości i zamiaru spłaty pożyczki, po czym otrzymał środki pieniężne z tytułu zawartej umowy pożyczki w wysokości 3320 złotych na wskazany przy rejestracji i złożeniu wniosku o pożyczkę rachunek bankowy nr (...), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
II. W dniu 23 czerwca 2017 roku za pośrednictwem sieci internetowej działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 800 zł firmę pożyczkową (...).pl (...). z o.o. działając w celu uzyskania pożyczki pieniężnej na podstawie umowy nr (...) w ten sposób, że w trakcie procedury rejestracji i składania elektronicznego wniosku o pożyczkę w dniu 22 czerwca 2017 roku o godz. 21:18:07 na stronie internetowej (...) posługując się adresem (...) posłużył się danymi osobowymi D. J., PESEL: (...) oraz przesłał drogą elektroniczną skan zdjęcia dowodu osobistego należącego do D. J. oraz sfałszowane potwierdzenie wpływu wynagrodzenia na rachunek bankowy za miesiąc kwiecień 2017r. co miało istotne znaczenie dla przyznania tej pożyczki, a następnie zawarł umowę pożyczki pieniężnej nr (...) poprzez sieć internetową wprowadzając w błąd pożyczkodawcę firmę (...).pl (...). z o.o. co do swojej tożsamości, autentyczności dokumentu potwierdzającego wpływ wynagrodzenia na rachunek bankowy i zamiaru spłaty pożyczki, po czym otrzymał środki pieniężne z tytułu zawartej umowy pożyczki w wysokości 800 złotych na wskazany przy rejestracji i złożeniu wniosku o pożyczkę rachunek bankowy nr (...), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
III. W dniu 27 lipca 2017 roku za pośrednictwem sieci internetowej działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1500 zł firmę pożyczkową (...) Sp. z o.o. działając w celu uzyskania pożyczki pieniężnej na podstawie umowy nr (...) w ten sposób, że w trakcie składania elektronicznego wniosku o pożyczkę w dniu 27 lipca 2017 roku o godz. 11:25:43 na stronie internetowej (...) posługując się adresem (...) posłużył się danymi osobowymi D. J., PESEL: (...) a następnie zawarł umowę pożyczki pieniężnej nr (...) poprzez sieć internetową wprowadzając w błąd pożyczkodawcę firmę (...) Sp. z o.o. co do swojej tożsamości i zamiaru spłaty pożyczki, po czym otrzymał środki pieniężne z tytułu zawartej umowy pożyczki w wysokości 1500 złotych na wskazany przy rejestracji i złożeniu wniosku o pożyczkę rachunek bankowy nr (...), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.
IV. W dniu 26 czerwca 2017 roku za pośrednictwem sieci internetowej działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1000 zł firmę (...) Sp. z o.o. działając w celu uzyskania pożyczki pieniężnej na podstawie umowy pożyczkowej nr (...) w ten sposób, że w trakcie składania elektronicznego wniosku o pożyczkę nr (...) w dniu 21 czerwca 2017 roku na stronie internetowej (...) posługując się adresem (...) posłużył się danymi osobowymi D. J., PESEL: (...) a następnie zawarł umowę pożyczki pieniężnej nr poprzez sieć internetową wprowadzając w błąd pośrednika finansowego firmę (...) Sp. z o.o. co do swojej tożsamości i zamiaru spłaty pożyczki, po czym otrzymał środki pieniężne z tytułu zawartej umowy pożyczki w wysokości 1000 złotych na wskazany przy rejestracji i złożeniu wniosku o pożyczkę rachunek bankowy nr (...), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.
V. W dniu 28 marca 2017 roku za pośrednictwem sieci internetowej działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3000 zł firmę (...) S.A. działając w celu uzyskania pożyczki pieniężnej na podstawie umowy pożyczkowej nr (...) w ten sposób, że w trakcie składania elektronicznego wniosku o pożyczkę w dniu 23 czerwca 2017 roku o godzinie 16:13:41 na stronie internetowej (...) posługując się adresem IP: (...) posłużył się danymi osobowymi M. S., PESEL: (...) a następnie zawarł umowę pożyczki pieniężnej poprzez sieć internetową wprowadzając w błąd firmę pożyczkową (...) S.A. zs. w (...)-(...) P. ul. (...) co do swojej tożsamości i zamiaru spłaty pożyczki, po czym otrzymał kartę (...), którą po odbiorze aktywował i wypłacił środki pieniężne z tytułu zawartej umowy pożyczki w wysokości 3000 złotych z bankomatu przy ulicy (...). (...) w G., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.
ORZEKA:
1. Oskarżonego S. T. uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punkcie I-szym i II-gim aktu oskarżenia, z tym ustaleniem, że każdego z tych czynów dokonał w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, a także z tym ustaleniem, że w zakresie czynu zarzucanego w punkcie I-szym aktu oskarżenia oskarżony w celu użycia za autentyczną użył uprzednio podrobioną historię wyciągu z rachunku bankowego, a także, że wniosek o pożyczkę złożył posługując się adresem (...), przy czym czynów tych dokonał w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, tj. ciągu występków określonych w art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k., po zastosowaniu art. 91 § 1 k.k. oraz art. 11 § 3 k.k., wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,
2. Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych następujących kwot:
a) (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. ((...)) przy ul. (...), piętro II, kwoty 3320 zł (trzy tysiące trzysta dwadzieścia) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty,
b) (...).pl sp. z o.o. z siedzibą w G. (86-300) przy ul. (...) kwoty 800 zł (osiemset) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty,
3. Oskarżonego S. T. uznaje za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w punktach III, IV i V-tym aktu oskarżenia, z tym ustaleniem, że każdego z tych czynów dokonał w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, a nadto z tym ustaleniem, że w zakresie czynu zarzucanego mu w punkcie V-tym aktu oskarżenia oskarżony złożył wniosek o umowę pożyczki w dniu 23 marca 2017 r., a wypłaty środków pieniężnych dokonał w dniu 30 marca 2017 r., przy czym czynów tych dokonał w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, tj. ciągu występków określonych w art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k., po zastosowaniu art. 91 § 1 k.k., wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności,
4. Na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. ((...)) przy ul. (...) kwoty 1000 zł (tysiąc) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty,
5. Na podstawie art. 91 § 2 k.k. oraz art. 85 § 1-3 kk i art. 86 § 1 k.k. w miejsce kar jednostkowych, orzeczonych w punkcie 1-szym oraz 3-cim wyroku, orzeka wobec oskarżonego S. T. karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,
6. Zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty, zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania, obciążając nimi Skarb Państwa.
W czerwcu 2017 roku S. T. za pośrednictwem internetu założył na dane D. J. rachunek bankowy w (...) o numerze (...). S. T. wcześniej uzyskał podstępnie, bez zgody D. J., dostęp do skanu zdjęcia dowodu osobistego tego mężczyzny.
dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 290), zeznania świadka D. J. (k. 12, k. 158-159), dokument banku (k. 181)
W dniu 22 czerwca 2017 roku o godzinie 20:54 S. T. za pośrednictwem sieci internetowej, wykorzystując dane osobowe D. J., na stronie internetowej (...) posługując się adresem (...), złożył wniosek o pożyczkę, podając dane osobowe tej osoby, nr PESEL (...) oraz przesłał drogą elektroniczną skan zdjęcia dowodu osobistego należącego do tej osoby oraz podrobioną historię wyciągu z rachunku bankowego w banku (...) założonego na dane tej osoby, a następnie w dniu 23 czerwca 2017 roku zawarł z (...) Sp. z o.o. umowę o pożyczkę nr (...) na kwotę 3320 złotych, które to środki zostały przelane przez pożyczkodawcę na nr rachunku bankowego (...).
dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 290), dokumentacja bankowa (k. 29-41)
W dniu 22 czerwca 2017 roku o godz. 21:18:07 na stronie internetowej (...) S. T. posługując się adresem (...) posłużył się danymi osobowymi D. J., PESEL: (...) oraz przesłał drogą elektroniczną skan zdjęcia dowodu osobistego należącego do D. J. oraz sfałszowane potwierdzenie wpływu wynagrodzenia na rachunek bankowy za miesiąc kwiecień 2017 r., a następnie w dniu 23 czerwca 2017 roku zawarł z (...).pl (...). z o.o. umowę pożyczki nr (...) na kwotę 800 złotych, które zostały przelane na rachunek bankowy nr (...).
dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 290), dokumenty (k. 84, k. 88-93), kopia umowy (k. 97-98)
W dniu 27 lipca 2017 roku o godz. 11:25:43, S. T., na stronie internetowej (...) posługując się adresem (...) posłużył się danymi osobowymi D. J., PESEL: (...), a następnie tego samego dnia zawarł z (...) Sp. z o.o. umowę pożyczki pieniężnej nr (...) na kwotę 1500 złotych, które zostały przelane na rachunek (...). Wierzytelność z tej umowy została przelana na rzecz innego podmiotu.
dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 290), zeznania świadka P. D. (k. 331v.), dokumenty (k. 113-115), informacja operatora (k. 169)
W dniu 21 czerwca 2017 roku, S. T., na stronie internetowej (...) posługując się adresem (...) posłużył się danymi osobowymi D. J., PESEL: (...), a następnie 26 czerwca 2017 roku zawarł umowę pożyczki pieniężnej na kwotę 1000 złotych, które zostały przelane na wskazany przez niego rachunek bankowy nr (...). Stroną umowy pożyczki była (...) sp. z o.o., przy czym przy zawieraniu tej umowy pośrednikiem tej spółki była firma (...) sp. z o.o.
dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 290), zeznania świadka S. Ł. (k. 141v.), dokumenty (k. 117, k. 128-138)
S. T. pieniądze uzyskane z umów pożyczkowych zawartych na dane D. J. przelewał następnie na swoje rachunki bankowe.
dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 290)
S. T. znalazł się w posiadaniu skanu dowodu osobistego należącego do M. S. w ten sposób, że wysłał mu wiadomość mailową, w której jako przedstawiciel banku (...) zażądał od niego skanu dowodu osobistego. S. T. poznał także hasło do rachunku bankowego M. S. w ten sposób, że powiedział mu, że będzie ta wiedza mu potrzebna do przelewu wynagrodzenia za pracę, którą mu obiecał.
dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 290v.), zeznania świadka M. S. (k. 274v., k. 340)
W dniu 23 marca 2017 roku o godzinie 16:13:41, S. T., na stronie internetowej (...) posługując się adresem IP: (...) posłużył się danymi osobowymi M. S., PESEL: (...) i złożył wniosek o pożyczkę z firmą (...) S.A., a następnie w dniu 28 marca 2017 roku zawarł umowę pożyczki, w wyniku której została wysłana karta (...). Do wniosku o pożyczkę S. T. podał należący do niego nr (...), na który to numer przychodziły wiadomości tekstowe sms. S. T., celem uzyskania pożyczki, wykonał przelew weryfikacyjny z rachunku bankowego M. S. w banku (...). Wcześniej M. S. zmienił w swoim banku (...) numer telefonu do akceptacji przelewów na numer podany przez S. T..
dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 290v.), zeznania świadka T. W. (k. 215-216), zeznania świadka M. S. (k. 340), dokumenty bankowe (k. 212-213), kopia umowy (k. 220-230), informacje operatora (k. 260), pismo (k. 394)
S. T. kartę otrzymał od S. N., po czym w dniu 30 marca 2017 roku S. T. wypłacił środki pieniężne z tytułu zawartej umowy pożyczki w wysokości 3000 złotych z bankomatu przy ulicy (...). (...) w G..
dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 290v.), dokumenty bankowe (k. 212-213)
Pieniądze uzyskane z pożyczek zawartych na dane D. J. oraz M. S. zostały wydane przez S. T. na gry hazardowe w internecie.
dowód: wyjaśnienia oskarżonego S. T. (k. 290v.)
Wierzytelność z tytułu umowy pożyczki została zbyta na rzecz innej osoby.
dowód: dokument (k. 498)
Od 2017 roku do chwili obecnej S. T. był łącznie dziewięciokrotnie karany za popełnienie przestępstw przeciwko mieniu.
dowód: karta karna (k. 479), odpisy wyroków (k. 281-284, k. 334)
Oskarżony S. T. w toku postępowania przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów zabronionych. Składając w toku postępowania przygotowawczego pierwsze chronologicznie wyjaśnienia oskarżony opisał precyzyjnie okoliczności popełnienia wszystkich pięciu przestępstw zarzucanych mu w tym postępowaniu karnym (k. 290-290v.). Sąd dał wiarę tym wyjaśnieniom, bo harmonizowały z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie w postaci zeznań świadka D. J. (k. 12, k. 158-159, k. 164, k. 339v.), świadka M. S. (k. 274v.), świadka S. Ł. (k. 141v.), świadka T. W. (k. 215-216), świadka P. D. (k. 331v.). Sąd dał wiarę dowodom z zeznań tych świadków, bo znajdowały wsparcie w dowodach z dokumentów bankowych (k. 29-41, k. 181, k. 84, k. 88-93, k. 113-115, k. 117, k. 128-138, k. 212-213), kopii umów (k. 97-98, k. 220-230), informacji operatora (k. 169, k. 260). Sąd dał wiarę dowodom z tych dokumentów, gdyż ich autentyczność oraz prawdziwość nie zostały zakwestionowane w toku postępowania. Sąd nie dał zatem wiary wyjaśnieniom oskarżonego złożonym na rozprawie głównej, w których przerzucał częściowo odpowiedzialność za zarzucane mu czyny zabronione na inne osoby (k. 336v.-337), gdyż te wyjaśnienia były sprzeczne z jego pierwotnymi wyjaśnieniami, a nadto z pozostałymi dowodami zebranymi w sprawie wymienionymi powyżej.
Wyjaśnienia oskarżonego złożone na rozprawie głównej w zakresie czynów zarzucanych mu w punkcie od I do IV aktu oskarżenia, wedle których jego zachowania odbywały się za zgodą i wiedzą D. J. (k. 336v.) były sprzeczne z pierwotnymi wyjaśnieniami oskarżonego w tym zakresie, a nadto z zeznaniami świadka D. J., który podał precyzyjnie, w jaki sposób oskarżony wszedł w posiadanie bez jego zgody w skan jego dowodu osobistego, a także w jakich okolicznościach dowiedział się o tym, że oskarżony bez jego wiedzy zawierał umowy o pożyczki, wykorzystując w tym celu jego dane osobowe. Zeznania tego świadka były konsekwentne w tym znaczeniu, że jego zeznania złożone przed sądem odpowiadają zeznaniom złożonym w toku postępowania przygotowawczego.
Wyjaśnienia oskarżonego złożone na rozprawie głównej w zakresie czynu zarzucanego mu w punkcie V aktu oskarżenia były sprzeczne z pierwszymi chronologicznie wyjaśnieniami oskarżonego. W tych pierwszych wyjaśnieniach oskarżony podał, że przelew weryfikacyjny do tej umowy pożyczki wykonał z rachunku bankowego (...) należącego do M. S., we wniosku o pożyczkę podał nr (...), do którego miał dostęp i na który to numer przychodziły wiadomości tekstowe związane z tą umową pożyczki, a po uzyskaniu karty prepaid oskarżony miał wypłacić pieniądze i je wydać na swoje potrzeby (k. 290v.). Składając wyjaśnienia na rozprawie głównej oskarżony podał, że w zakresie zachowania na szkodę M. S. działał wspólnie i w porozumieniu ze S. N., które przekazał pieniądze po wypłacie celem przekazania M. S. (k. 336v.-337). Zdaniem sądu przytoczone wyjaśnienia oskarżonego złożone na rozprawie głównej są sprzeczne z zasadami doświadczenia procesowego, w świetle których nieprawdopodobnym jest, aby oskarżony po wypłacie pieniędzy przekazał je S. N., aby ten następnie przekazał je M. S.. Nie po to przecież do wniosku o pożyczkę, w którym były dane innej osoby, oskarżony podał nr telefonu, który pozostawał w jego dyspozycji, aby następnie po wypłacie pieniędzy przekazać je M. S.. W tym miejscu należy jedynie przypomnieć, że ustalenie, iż nr telefonu podany we wniosku o pożyczkę, pozostawał w dyspozycji oskarżonego, wynikało z informacji operatora (k. 260). Wyjaśnienia złożone przez oskarżonego na rozprawie głównej w zakresie czynu zarzucanego mu w punkcie V-tym aktu oskarżenia są także sprzeczne z zeznaniami świadka M. S. (k. 284, k. 340), w których podał on, w jaki sposób oskarżony mógł wejść w posiadanie jego danych, a także w jaki sposób doszło do zmiany nr telefonu na nr oskarżonego w zakresie rachunku bankowego M. S. w banku (...). Świadek w swych zeznaniach zaprzeczył, aby przekazywał oskarżonemu, bądź S. N. kartę prepaid, która została wysłana na jego adres domowy, ale zdaniem sądu karta ta mogła zostać przysłana w korespondencji, którą bez świadomości co do jej zawartości świadek przekazał jednej z wymienionych osób. Wnioskowanie sądu znajduje wsparcie w dokumencie uzyskanym od (...) S.A., z którego wynika, że karta została wysłana listem zwykłym, a nie poleconym (k. 498). Wyjaśnienia złożone przez oskarżonego na rozprawie głównej w zakresie czynu zarzucanego mu w punkcie V-tym aktu oskarżenia nie znajdują także wsparcia w zeznaniach świadka S. N. (k. 493v.).
S. T. został oskarżony o to, że:
I. w dniu 23 czerwca 2017 roku za pośrednictwem sieci internetowej działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3320 zł firmę pożyczkową (...) (...). z .p.o. działając w celu uzyskania pożyczki pieniężnej na podstawie umowy nr (...) w ten sposób, że w trakcie procedury rejestracji i składania elektronicznego wniosku o pożyczkę w dniu 22 czerwca 2017 roku o godz. 20:54 na stronie internetowej (...) posługując się adresem (...) posłużył się danymi osobowymi D. J., PESEL: (...) oraz przesłał drogą elektroniczną skan zdjęcia dowodu osobistego należącego do D. J. oraz historię wyciągu z rachunku bankowego w banku (...) założonego na dane D. J. co miało istotne znaczenie dla przyznania tej pożyczki, a następnie zawarł umowę pożyczki pieniężnej nr (...) poprzez sieć internetową wprowadzając w błąd pożyczkodawcę firmę (...) Sp. z o.o. co do swojej tożsamości i zamiaru spłaty pożyczki, po czym otrzymał środki pieniężne z tytułu zawartej umowy pożyczki w wysokości 3320 złotych na wskazany przy rejestracji i złożeniu wniosku o pożyczkę rachunek bankowy nr (...), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
II. w dniu 23 czerwca 2017 roku za pośrednictwem sieci internetowej działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 800 zł firmę pożyczkową (...).pl (...). z o.o. działając w celu uzyskania pożyczki pieniężnej na podstawie umowy nr (...) w ten sposób, że w trakcie procedury rejestracji i składania elektronicznego wniosku o pożyczkę w dniu 22 czerwca 2017 roku o godz. 21:18:07 na stronie internetowej (...) posługując się adresem (...) posłużył się danymi osobowymi D. J., PESEL: (...) oraz przesłał drogą elektroniczną skan zdjęcia dowodu osobistego należącego do D. J. oraz sfałszowane potwierdzenie wpływu wynagrodzenia na rachunek bankowy za miesiąc kwiecień 2017r. co miało istotne znaczenie dla przyznania tej pożyczki, a następnie zawarł umowę pożyczki pieniężnej nr (...) poprzez sieć internetową wprowadzając w błąd pożyczkodawcę firmę (...).pl (...). z o.o. co do swojej tożsamości, autentyczności dokumentu potwierdzającego wpływ wynagrodzenia na rachunek bankowy i zamiaru spłaty pożyczki, po czym otrzymał środki pieniężne z tytułu zawartej umowy pożyczki w wysokości 800 złotych na wskazany przy rejestracji i złożeniu wniosku o pożyczkę rachunek bankowy nr (...), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
III. w dniu 27 lipca 2017 roku za pośrednictwem sieci internetowej działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1500 zł firmę pożyczkową (...) Sp. z o.o. działając w celu uzyskania pożyczki pieniężnej na podstawie umowy nr (...) w ten sposób, że w trakcie składania elektronicznego wniosku o pożyczkę w dniu 27 lipca 2017 roku o godz. 11:25:43 na stronie internetowej (...) posługując się adresem (...) posłużył się danymi osobowymi D. J., PESEL: (...) a następnie zawarł umowę pożyczki pieniężnej nr (...) poprzez sieć internetową wprowadzając w błąd pożyczkodawcę firmę (...) Sp. z o.o. co do swojej tożsamości i zamiaru spłaty pożyczki, po czym otrzymał środki pieniężne z tytułu zawartej umowy pożyczki w wysokości 1500 złotych na wskazany przy rejestracji i złożeniu wniosku o pożyczkę rachunek bankowy nr (...), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.
IV. w dniu 26 czerwca 2017 roku za pośrednictwem sieci internetowej działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1000 zł firmę (...) Sp. z o.o. działając w celu uzyskania pożyczki pieniężnej na podstawie umowy pożyczkowej nr (...) w ten sposób, że w trakcie składania elektronicznego wniosku o pożyczkę nr (...) w dniu 21 czerwca 2017 roku na stronie internetowej (...) posługując się adresem (...) posłużył się danymi osobowymi D. J., PESEL: (...) a następnie zawarł umowę pożyczki pieniężnej nr poprzez sieć internetową wprowadzając w błąd pośrednika finansowego firmę (...) Sp. z o.o. co do swojej tożsamości i zamiaru spłaty pożyczki, po czym otrzymał środki pieniężne z tytułu zawartej umowy pożyczki w wysokości 1000 złotych na wskazany przy rejestracji i złożeniu wniosku o pożyczkę rachunek bankowy nr (...), tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.
V. w dniu 28 marca 2017 roku za pośrednictwem sieci internetowej działając z góry powziętym zamiarem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3000 zł firmę (...) S.A. działając w celu uzyskania pożyczki pieniężnej na podstawie umowy pożyczkowej nr (...) w ten sposób, że w trakcie składania elektronicznego wniosku o pożyczkę w dniu 23 czerwca 2017 roku o godzinie 16:13:41 na stronie internetowej (...) posługując się adresem IP: (...) posłużył się danymi osobowymi M. S., PESEL: (...) a następnie zawarł umowę pożyczki pieniężnej poprzez sieć internetową wprowadzając w błąd firmę pożyczkową (...) S.A. zs. w (...)-(...) P. ul. (...) co do swojej tożsamości i zamiaru spłaty pożyczki, po czym otrzymał kartę (...), którą po odbiorze aktywował i wypłacił środki pieniężne z tytułu zawartej umowy pożyczki w wysokości 3000 złotych z bankomatu przy ulicy (...). (...) w G., tj. o czyn z art. 286 § 1 k.k.
W zakresie czynów opisanych w punktach I-II aktu oskarżenia oskarżony S. T. w swych pierwszych chronologicznie wyjaśnieniach przyznał się do ich popełnienia. W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie popełnienie przez oskarżonego zarzucanych mu czynów przestępnych nie ulegało wątpliwości. Wniosek ten wynikał z jego pierwszych wyjaśnień, a także zeznań świadka D. J. , częściowo z zeznań świadka P. D. oraz świadka S. Ł. i dowodów z dokumentów.
Zdaniem Sądu wymienione dowody nakazywały przypisanie oskarżonemu S. T. odpowiedzialności za dwa występki z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. Czyny przypisane oskarżonemu zostały popełnione w krótkich odstępach czasu. W ten sposób należy wszakże ocenić popełnienie czynów w okresie od 22 do 23 czerwca 2017 r. Opisane czyny zostały popełnione z wykorzystaniem takiej samej sposobności, gdyż oskarżony, wykorzystując dane z dowodu osobistego innej osoby, a także przesyłając podrobiony dokument, złożył za pośrednictwem sieci internetowej wnioski o pożyczki. Okoliczności te uzasadniały potraktowanie tych czynów jako ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k.
Przestępstwo przewidziane w art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. jest zagrożone karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Rozważając w tych granicach wymiar kary wobec oskarżonego Sąd uwzględnił następujące okoliczności. Uwzględniając dyrektywę proporcjonalności kary do stopnia społecznej szkodliwości czynu przestępnego, Sąd na niekorzyść oskarżonego potraktował wielkość wyrządzonej szkody, która wynosiła odpowiednio w przypadku pierwszego z czynów 3320 zł oraz w przypadku drugiego z czynów 800 zł. Na niekorzyść oskarżonego sąd potraktował motywację oskarżonego, z powodu której dokonał przypisanych mu czynów, a mianowicie chęć uzyskania pieniędzy w celu przeznaczenia ich na udział w grach hazardowych. Na korzyść oskarżonego Sąd potraktował z kolei przyznanie się przez niego do zarzucanych mu czynów. W ramach dyrektywy prewencji indywidualnej na niekorzyść oskarżonego Sąd potraktował również jego uprzednią karalność za podobne przestępstwa. Od 2017 roku do chwili obecnej oskarżony S. T. był łącznie dziewięciokrotnie karany za popełnienie podobnych umyślnych przestępstw przeciwko mieniu.
Mając na względzie wszystkie powyżej opisane okoliczności Sąd uznał, że należało wymierzyć wobec oskarżonego na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. oraz art. 91 § 1 k.k. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara ta z uwagi na jej wysokość nieznacznie przekraczającą dolną granicę ustawowego zagrożenia jest adekwatna do stosunkowo niezbyt znacznego stopnia społecznej szkodliwości jednostkowych czynów przestępnych. W ocenie Sądu kara ta nie przekracza stopnia winy oskarżonego, który należy uznać z kolei za dość znaczny. Sąd wymierzając oskarżonemu karę pozbawienia wolności w tym wymiarze wyszedł z przekonania, że jej wysokość odpowiada dyrektywie prewencji indywidualnej. Zdaniem Sądu poprzednia karalność oskarżonego za przestępstwa przemawia za tym, że czyny, które popełnił oskarżony, mimo jego młodego wieku, nie miały charakteru wyjątkowego. W świetle tych okoliczności nie ulegało zatem wątpliwości, że dla powstrzymania oskarżonego przed popełnieniem innego lub podobnego przestępstwa za konieczne należy uznać wymierzenie kary pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze. W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona społeczeństwu, że popełnianie przestępstw przeciwko mieniu spotyka się z reakcją organów wymiaru sprawiedliwości. Z tych wszystkich względów orzeczono jak w punkcie 1-szym wyroku .
Do dnia zamknięcia przewodu sądowego nie została naprawiona szkoda wyrządzona przez oskarżonego. Dlatego też w punkcie 2-gim wyroku na podstawie art. 46 § 1 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonych następujących kwot:
c) (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. ((...)) przy ul. (...), piętro II, kwoty 3320 zł (trzy tysiące trzysta dwadzieścia) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty,
d) (...).pl sp. z o.o. z siedzibą w G. (86-300) przy ul. (...) kwoty 800 zł (osiemset) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty,
Orzekając w zakresie naprawienia szkody sąd nie znalazł podstaw do tego, aby nie obciążać oskarżonego obowiązkiem zapłaty odsetek za opóźnienie od wierzytelności głównych. Rozstrzygnięcia takiego nie uzasadniała sytuacja, w której obecnie znajduje się oskarżony, a więc przebywanie w zakładzie karnym w związku z pozbawieniem wolności w innej sprawie. Z punktu widzenia interesów finansowych pokrzywdzonych okoliczności te nie mają znaczenia i nie zwalniają oskarżonego od obowiązku uiszczenia odsetek za opóźnienie.
W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie popełnienie przez oskarżonego czynów przestępnych zarzuconych mu w punkcie od III-ego do V-ego aktu oskarżenia nie ulegało wątpliwości. Wniosek ten wynikał z jego pierwszych chronologicznie wyjaśnień złożonych w toku postępowania przygotowawczego, zeznań świadka M. S. , którym sąd dał wiarę, a także dowodów z dokumentów. Zdaniem Sądu wymienione dowody nakazywały przypisanie oskarżonemu S. T. odpowiedzialności za popełnienie trzech występków z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. Wspomniane czyny przypisane oskarżonemu zostały popełnione w krótkich odstępach czasu. W ten sposób należy wszakże ocenić popełnienie czynów w okresie od marca do lipca 2017 r. Opisane czyny zostały popełnione z wykorzystaniem takiej samej sposobności, gdyż oskarżony, wykorzystując dane innej osoby, złożył za pośrednictwem sieci internetowej wnioski o pożyczki. Okoliczności te uzasadniały potraktowanie tych czynów jako ciągu przestępstw z art. 91 § 1 k.k.
Uwzględniając dyrektywę proporcjonalności kary do stopnia społecznej szkodliwości czynu przestępnego, Sąd na niekorzyść oskarżonego potraktował wielkość wyrządzonej szkody, która wynosiła odpowiednio 1500 zł, 1000 zł oraz 3000 zł. Na niekorzyść oskarżonego sąd potraktował motywację oskarżonego, z powodu której dokonał przypisanych mu czynów, a mianowicie chęć uzyskania pieniędzy w celu przeznaczenia ich na udział w grach hazardowych. Na korzyść oskarżonego Sąd potraktował z kolei przyznanie się przez niego do większości z zarzucanych mu czynów. W ramach dyrektywy prewencji indywidualnej na niekorzyść oskarżonego Sąd potraktował również jego uprzednią karalność za podobne przestępstwa. Od 2017 roku do chwili obecnej oskarżony S. T. był łącznie dziewięciokrotnie karany za popełnienie podobnych umyślnych przestępstw przeciwko mieniu.
Mając na względzie wszystkie powyżej opisane okoliczności Sąd uznał, że należało wymierzyć wobec oskarżonego na podstawie art. 286 § 1 k.k. oraz art. 91 § 1 k.k. karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara ta z uwagi na jej wysokość nieznacznie przekraczającą dolną granicę ustawowego zagrożenia jest adekwatna do stosunkowo niezbyt znacznego stopnia społecznej szkodliwości jednostkowych czynów przestępnych. W ocenie Sądu kara ta nie przekracza stopnia winy oskarżonego, który należy uznać z kolei za dość znaczny. Sąd wymierzając oskarżonemu karę pozbawienia wolności w tym wymiarze wyszedł z przekonania, że jej wysokość odpowiada dyrektywie prewencji indywidualnej. Zdaniem Sądu poprzednia karalność oskarżonego za przestępstwa przemawia za tym, że czyny, które popełnił oskarżony, mimo jego młodego wieku, nie miały charakteru wyjątkowego. W świetle tych okoliczności nie ulegało zatem wątpliwości, że dla powstrzymania oskarżonego przed popełnieniem innego lub podobnego przestępstwa za konieczne należy uznać wymierzenie kary pozbawienia wolności w orzeczonym wymiarze. W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona społeczeństwu, że popełnianie przestępstw przeciwko mieniu spotyka się z reakcją organów wymiaru sprawiedliwości. Z tych wszystkich względów orzeczono jak w punkcie 3-cim wyroku .
Do dnia zamknięcia przewodu sądowego nie została naprawiona szkoda wyrządzona przez oskarżonego. Dlatego też w punkcie 4-tym wyroku na podstawie art. 46 § 1 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. ((...)) przy ul. (...) kwoty 1000 zł (tysiąc) złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 26 czerwca 2017 r. do dnia zapłaty. Orzekając w zakresie naprawienia szkody sąd nie znalazł podstaw do tego, aby nie obciążać oskarżonego obowiązkiem zapłaty odsetek za opóźnienie od wierzytelności głównych. Rozstrzygnięcia takiego nie uzasadniała sytuacja, w której obecnie znajduje się oskarżony, a więc przebywanie w zakładzie karnym w związku z pozbawieniem wolności w innej sprawie. Z punktu widzenia interesów finansowych pokrzywdzonych okoliczności te nie mają znaczenia i nie zwalniają oskarżonego od obowiązku uiszczenia odsetek za opóźnienie.
Sąd nie orzekł obowiązku naprawienia szkody na rzecz pozostałych pokrzywdzonych, gdyż jak wynika z zeznań świadka P. D. (k. 331v.) oraz dowodu z dokumentu (k. 498) wierzytelności stały się przedmiotem cesji na rzecz innych podmiotów, co oznacza, że wobec pokrzywdzonych szkoda przestała istnieć.
W miejsce kar jednostkowych orzeczonych w punkcie 1-szym i 3-cim wyroku Sąd na podstawie art. 91 § 2 k.k. oraz art. 85 § 1-3 kk i art. 86 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego S. T. karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności. Najwyższa kara jednostkowa orzeczona wobec oskarżonego wynosiła 8 miesięcy pozbawienia wolności, a suma kar wynosiła 1 rok i 4 miesiące pozbawienia wolności. Mając na względzie wskazane granice Sąd na jego niekorzyść potraktował ich podobny rodzajowy przedmiot, gdyż były to przestępstwa przeciwko mieniu. Zdaniem Sądu świadczy to o specjalizacji oskarżonego, która nie może być oceniana na jego korzyść. Na korzyść Sąd potraktował natomiast krótki odstęp pomiędzy przypisanymi mu czynami, które zostały popełnione od marca do lipca 2017 r. Z tych względów orzeczono jak w punkcie 5-tym wyroku .
Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) sąd w punkcie 6-tym wyroku zwolnił oskarżonego w całości od obowiązku uiszczenia opłaty oraz wydatków postępowania, którymi obciążył Skarb Państwa. Podejmując takie rozstrzygnięcie Sąd miał na względzie okoliczność, że obecnie oskarżony przebywa w zakładzie karnym, a nie ma majątku.