Sygn. akt II K 606/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Bogdan Wałachowski

Protokolant – st.sekr.sąd. Aneta Dybikowska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G.- Urszuli Bolik

po rozpoznaniu w dniu 12.02. 2019 roku, 19.03.2019r., 06.09.2019r. i 11.10.2019r. sprawy

D. M. (1)

urodz. (...) w G.

syna Z. i F. z d. M.

oskarżonego o to, że:

W dniu 13 września 2018 r. około godz. 15:15 w msc. M. na ul. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości o zawartości 0,96 mg/l, 0,79 mg/l i 0,95 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu prowadził w ruchu lądowym po drodze publicznej samochód osobowy m-ki F. (...) o nr rej. (...)

tj. o czyn z art. 178a§1 kk

1.Oskarżonego D. M. (1) uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia z tą zmianą, że znajdował się w stanie nietrzeźwości o zawartości co najmniej 0,79 mg/l i za to na podstawie art. 178a§1 kk w zw. z art. 33§1 i 3 kk skazuje go na karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, przyjmując iż jedna stawka dzienna równa się kwocie 20,00 złotych.

2.Na podstawie art. 42 § 2 kk orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, na poczet którego w oparciu o art. 63§4kk zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia13.09.2018 roku.

3. Na podstawie art. 43a§2kk orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000,00 złotych.

4. Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa tytułem opłaty kwotę 200,00 zł oraz obciąża go kosztami sądowymi w pozostałym zakresie w kwocie 370,00 zł.

II K 606/18

UZASADNIENIE

W dniu 13.09.2018 r. funkcjonariusze policji A. K. i E. K. uzyskali informację, że kierujący samochodem F. (...) charakterystycznym malowaniu - dwa pasy na karoserii często porusza się nietrzeźwy po drodze M.- M.. Osoba ta –jak się ostatecznie okazała - oskarżony D. M. (1) - pracuje w mieszalni pasz w M. i pije alkohol w pracy. Funkcjonariusze postanowili sprawdzić tę okoliczność. Ustawili w tym dniu radiowóz około godz.15.00 na wjeździe na jedną z posesji przy drodze na M. w taki sposób, aby nie był on widoczny z drogi. Około godz. 15.35 zauważyli ten pojazd jak jedzie w kierunku M.. Udali się za nim, a gdy zbliżyli się na odległość ok. 100m na włączonych sygnałach drogowych i świetlnych, pojazd ten się nie zatrzymał tylko po pewnej chwili skręcił w prawo w polna drogę. Uczynili to również za nim i funkcjonariusze ale przez moment stracili go z pola widzenia z uwagi na wzniesienie. Gdy wjechali na to wzniesienie zauważyli, że oskarżony zatrzymuje pojazd i z niego wysiada. Za chwile wysiedli również dwaj pasażerowie: P. L. i J. M.. Wstępnie poddano oskarżonego badaniu na trzeźwość urządzeniem A., które zabarwiło się na kolor czerwony. Ostateczne badanie wykonano godzinę później w KPP G. i uzyskano wskazanie 0.96mg/l;0.79mg/l;o,95mg/l dowodzące stanu nietrzeźwości kierującego.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o zeznania świadków A,K. k,77.33,61v, ,E. K. k. 80-81, protokołu badania trzeźwości k. 2

Okoliczności popełnienia przez oskarżonego D. M. (1) zarzucanego mu czynu zdaniem Sądu nie budzą żadnych wątpliwości. Przede wszystkim nie budzą żadnej wątpliwości wyniki badań na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu przeprowadzone przez funkcjonariuszy policji wobec oskarżonego na miejscu popełnienia czynu ( k. 33), a następnie w KPP G. (k. 2). Badania te nie są sprzeczne z zeznaniami obu przesłuchanych funkcjonariuszy.

Wskazane wyżej dowody Sąd podzielił w całości, są one w pełni wiarygodne, konsekwentne, składane w sposób pewny i jednoznacznie wskazują, że oskarżony w chwili prowadzenia pojazdu z włączonym silnikiem znajdował się w stanie nietrzeźwości.

Oboje funkcjonariusze policji nie mieli żadnych wątpliwości, że prowadzącym był oskarżony czemu sam oskarżony i jego koledzy nie zaprzeczyli. W zeznaniach bardzo szczegółowo i przekonywająco opisali przebieg zdarzenia. Zdaniem sądu nie ma żadnego powodu, aby wątpić w wiarygodność ich zeznań, posiadają one wszelkie walory wiarygodności. Zeznali w sposób pewny, konsekwentny. Nie mieli żadnego powodu aby bezpodstawnie obciążać oskarżonego, którego wcześniej w ogóle nie znali. Co ważne ich obecność na drodze M. -M. nie była przypadkowa. Mieli poufną informację, że w tym dniu oskarżony może prowadzić w stanie nietrzeźwości. Czekali na niego a gdy zauważyli jego pojazd udali się za nim i ostatecznie widzieli jak się zatrzymuje i wychodzi z pojazdu. Wbrew wyjaśnieniom oskarżonego oboje funkcjonariusz jednoznacznie stwierdzili, że oskarżony w ich obecności nie spożywał alkoholu, a jedynie przyznał, że wcześniej spożył dwa piwa.

Niewiarygodne zdaniem sądu są zeznania świadków K. L. i J. M., którzy podali podobnie jak oskarżony, że spożywali alkohol już na miejscu na tej drodze polnej, która znajduje się w pobliżu domu oskarżonego. Pozostają w oczywistej sprzeczności z zeznaniami przywołanych wyżej funkcjonariuszy. Mają na celu wyłącznie polepszenie sytuacji procesowej oskarżonego, nie wykluczone że i własnej, bo też korzystali z samochodu oskarżonego.

Sąd odrzucił wyjaśnienia oskarżonego D. M. (k. 76v) w zakresie w jakim zaprzeczył on aby kierował w stanie nietrzeźwym. W tej części jego wyjaśnienia są w sposób oczywisty sprzeczny z zeznaniami obu funkcjonariuszy.

Sąd podziela pozostałe przeprowadzone w sprawie dowody w tym opinie biegłego B. Z. (94-95,119)Wynika z niej, że jedno badanie na alkometrze było nieprawidłowe, co jednak nie podważa co do zasady stanu nietrzeźwości oskarżonego. Zeznania pozostałych ,bliskich oskarżonemu osób (k.81) nie maja istotnego znaczenia. Zgromadzone w sprawie dowody i ich analiza wskazuje jednoznacznie, że oskarżony D. M. (1) w dniu 13.09.2018 r. prowadząc na drodze w M. pojazd o nr rej. (...) znajdował się w stanie nietrzeźwości. Dopuścił się przestępstwa z art. 178a§1 kk. Zasadnym więc było przyjęcie, tak jak uczynił to oskarżyciel publiczny w zarzucie sformułowanym wobec oskarżonego, że przedmiotowy czyn oskarżonego wyczerpał znamiona tego przepisu.

Zdaniem Sądu wątpliwości nie budzi jego wina. Oskarżony jest mężczyzną dorosłym, zdrowym fizycznie i nic nie wskazuje na to, żeby cierpiał na chorobę psychiczną oraz upośledzenie umysłowe czy inne zakłócenia czynności psychicznych.

Wymierzając oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych przy ustaleniu, że stawka dzienna odpowiada kwocie 20 zł Sąd uwzględnił znaczny stopień społecznej szkodliwości jego czynu o czym świadczą okoliczności podmiotowe i przedmiotowe czynu, a więc motywy i pobudki działania oskarżonego, czas i miejsce popełnienia czynu w szczególności znaczny stopień jego nietrzeźwości oraz znaczne zagrożenie w ruchu lądowym jakie stworzył on konkretnie w dacie czynu.

Tylko szczęśliwy splot okoliczności sprawił, że nikt z uczestników ruchu fizycznie nie ucierpiał. Jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił jego wcześniejszą karalność (k.35). Sąd miał na uwadze również sytuację osobistą i majątkową oskarżonego udokumentowaną stosownymi dokumentami. Nie mogły jednak one mieć wpływu na orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres krótszy niż 3 lata. Swoim zachowaniem opisanym wyżej oskarżony dowiódł bowiem, że w stanie nietrzeźwości stwarza realne zagrożenie w ruchu i dlatego też orzeczony środek karny w wymiarze 3 lat ma na celu kompletne wyeliminowanie go z ruchu jako jego uczestnika. Orzeczona została grzywna wobec oskarżonego w granicach minimalnych, nieprzekraczających jego możliwości majątkowych i zarobkowych. Orzeczono również stosowne świadczenie pieniężne (art. 43a§2 kk), także w minimalnych granicach oraz o kosztach sądowych (art. 627 kpk).