UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 07 sierpnia 2018 r. w W. woj. (...) około godz. 12:35 funkcjonariusz Policji z KP w W. sierż. sztab. M. K. poruszający się radiowozem oznakowanym zatrzymał na ul. (...) do kontroli drogowej samochód osobowy marki O. (...) nr rej. (...) którym kierował oskarżony A. Z.. Powodem zatrzymania do kontroli drogowej był fakt iż oskarżony A. Z. kierując samochodem marki O. (...) nr rej. (...) na skrzyżowaniu ulic (...) z ul. (...) nie zastosował się do znaku B-20 ( znak „stop” ) i bez zatrzymania skręcił z ul. (...) ( droga podporządkowana ) w ul. (...) popełniając wykroczenia z art. 92 § 1 k.w. .

Po zatrzymaniu do kontroli drogowej samochodu osobowego marki O. (...) nr rej. (...) którym kierował oskarżony A. Z. sierż. sztab. M. K. podszedł do tego samochodu i poinformował iż powodem kontroli drogowej jest niezastosowaniu się przez oskarżonego do znaku B-20 ( znak „stop” ) i poprosił o dokumenty . Oskarżony A. Z. przez otwarte okno swojego samochodu podał sierż. sztab. M. K. dowód rejestracyjny samochodu marki O. (...) nr rej. (...). S.. sztab. M. K. po otrzymaniu tego dowodu otworzył go w całości by sprawdzić co się w nim znajduje i w tym dowodzie rejestracyjnym nie znajdowały się żadne pieniądze . Po chwili oskarżony A. Z. poprosił sierż. sztab. M. K. o zwrot tego dowodu rejestracyjnego , co ten zrobił podając go oskarżonemu przez otwarte okno samochodu . Następnie oskarżony A. Z. włożył do dowodu rejestracyjnego banknot 50 zł ( w sposób pokazany na zdjęciu z k. 11 ) i ten dowód rejestracyjny wraz z włożonym do jego środka banknotem 50 zł podał przez otwarte okno swojego samochodu sierż. sztab. M. K. . Po otwarciu tego dowodu rejestracyjnego sierż. sztab. M. K. zobaczył w nim banknot 50 zł i poprosił oskarżonego A. Z. by ten wysiadł ze swojego samochodu i udał się do radiowozu . Sierż. sztab. M. K. zabezpieczył ten dowód rejestracyjny nie zmieniając położenia banknotu 50 zł w tym dowodzie . Gdy oskarżony A. Z. wsiadł na polecenie sierż. sztab. M. K. do radiowozu został przez niego poinformowany że jest zatrzymany w związku z wręczeniem korzyści majątkowej w kwocie 50 zł funkcjonariuszowi policji w zamian za odstąpienie od czynności służbowych . Następnie sierż. sztab. M. K. powiadomił o fakcie zatrzymania oskarżonego A. Z. oficera dyżurnego KP w W. i poprosił by ten przysłał na miejsce zdarzenia kolejny patrol. Przybyła na miejsce zdarzenia patrol policji z KP w W. w składzie asp. sztab. T. Ś. i st. asp. M. O. po przekazaniu samochodu marki O. (...) nr rej. (...) osobie wskazanej przez oskarżonego A. Z. przewieźli go do KP w W. .

Oskarżony A. Z. ma ukończone 35 lat, jest żonaty , nie posiada nikogo na utrzymaniu , jest osobą bezrobotną utrzymująca się z oszczędności , nie był karany ( k. 76 ) , nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo .

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : częściowo wyjaśnień oskarżonego A. Z. ( k. 21-22 i k. 71 -72 ) oraz zeznań świadka : M. K. ( k. 6 i k. 78-79 ) i dokumentów w postaci : notatki urzędowej ( k. 1 ) , protokołu zatrzymania osoby ( k. 2-3 ) , oświadczenia ( k. 4 ) , protokołu oględzin rzeczy ( k. 9 -10 ) , dokumentacja fotograficzna ( k. 11-14 ) , pokwitowanie ( k. 25 ) , protokołu oględzin ( k. 26-27 ) , dokumentacji fotograficznej ( k. 28-29 ) , danych osobo – poznawczych ( k. 31 ) , wykazu dowodów rzeczowych ( k. 33 ) i karty karnej ( k. 37, k. 66, k. 76 ) .

Oskarżony A. Z. stanął pod zarzutami , iż : w dniu 07 sierpnia 2018 roku w W. , woj. (...) udzielił korzyści majątkowej w kwocie 50 zł pełniącemu obowiązki służbowe funkcjonariuszowi Policji sierż. sztab. M. K. w celu skłonienia w/w funkcjonariusza publicznego do naruszenia przepisów prawa poprzez odstąpienie od prawnej czynności zmierzającej do ukarania go w związku popełnionym wykroczeniem to jest popełnienia czynu z art. 229 § 1 i 3 k.k.

Oskarżony A. Z. w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie przed Sądem nie przyznał się do zarzucanego mu czynu ( k. 21 i k. 71 ) . Oskarżony A. Z. wyjaśnił iż w dniu 07 sierpnia 2018 r. w miejscowości W. kierował samochodem marki O. (...) i wyjeżdżając z drogi podporządkowanej na skrzyżowaniu nie zatrzymał się przed znakiem stop. Następnie został zatrzymany do kontroli drogowej przez policjanta . Podczas kontroli drogowej policjant który podszedł do jego samochodu poprosił go o dokumenty w tym dowód rejestracyjny tego samochodu . Oskarżony A. Z. wskazał iż podał policjantowi dowód rejestracyjny następnie poprosił policjanta by ten zwrócił mu ten dowód bo chciał sprawdzić czy jest w nim dowód ubezpieczenia OC. Następnie ponownie podał ten dowód rejestracyjny policjantowi i ten po otworzeniu go zobaczył że w środku znajduje się banknot 50 zł . Oskarżony A. Z. wskazał iż jest przekonany że banknot ten znajdował się cały czas w tym dowodzie rejestracyjny i był włożony między jedną a druga zakładką dowodu rejestracyjnego między 2 i 3 częścią dowodu rejestracyjnego . Oskarżony stwierdził iż banknot nie był wsunięty do dowodu rejestracyjnego jak to przedstawia zdjęcia z k. 11 , jednak w jego obecności policjant nie przekładał tego banknotu. Ponadto oskarżony A. Z. wskazał iż nie zwrócił uwagi czy za pierwszym razem jak podał policjantowi dowodów rejestracyjny ten go otwierał . Z wyjaśnień oskarżonego A. Z. wynika ponadto iż ten banknot 50 zł był przechowywany przez niego w dowodzie rejestracyjnym z przeznaczeniem na zakup paliwa . Ponadto oskarżony A. Z. zaprzeczył iż włożył ten banknot do dowodu rejestracyjnego po tym jak policjant zwrócił mu ten dowód a następnie ponownie podał ten dowód rejestracyjnego policjantowi . W swoich dalszych wyjaśnieniach oskarżony A. Z. opisał jaki dalszy przebieg miała ta kontrola drogowa po tym jak policjant ujawnił w tym dowodzie rejestracyjnym banknot 50 zł ( k. 21-22 i k. 71 -72 ) .

Na wiarę zasługuje ta część wyjaśnień oskarżonego A. Z. w której wskazał iż w dniu 07 sierpnia 2018 roku w W. kierując samochodem marki O. (...) i wyjeżdżając z drogi podporządkowanej na skrzyżowaniu nie zatrzymał się przed znakiem stop ,a następnie został zatrzymany do kontroli drogowej przez policjanta . Na wiarę zasługuje również ta część wyjaśnień oskarżonego A. Z. z której wynika iż podczas tej kontroli drogowej podał policjantowi dowód rejestracyjny następnie poprosił policjanta by ten zwrócił mu ten dowód i policjant zwrócił mu ten dowód i on po chwili podał ten dowód rejestracyjny ponownie policjantowi . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego A. Z. są jasne , dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza zeznaniami świadka : M. K. ( k. 6 i k. 78-79 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę .

Sąd nie dał wiary w pozostałej części wyjaśnieniom oskarżonego A. Z. zwłaszcza w zakresie jakim stwierdził iż nie włożył banknotu 50 zł po tym jak policjant zwrócił mu dowód rejestracyjny oraz że ten banknot znajdował się cały czas w dowodzie rejestracyjnym . Na wiarę nie zasługuje również ta część wyjaśnień oskarżonego A. Z. w której opisał gdzie znajdował się ten banknot 50 zł w dowodzie rejestracyjnym oraz że był on poznaczony na zakup paliwa . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego A. Z. stanowią przyjętą przez niego linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności za popełniony przez niego czyn i pomniejszenie swojej winy . Należy zauważyć iż wersja zdarzeń przedstawiona w tym zakresie przez oskarżonego A. Z. powstaje w sprzeczności z wersją przedstawioną przez świadka : M. K. ( k. 6 i k. 78-79 ) w zakresie jakim Sąd dał mu wiarę oraz dokumentami w postaci notatki urzędowej ( k. 1 ) , protokołu zatrzymania osoby ( k. 2-3 ) , protokołu oględzin rzeczy ( k. 9 -10 ) , dokumentacja fotograficzna ( k. 11-14 ). Należy wskazać iż zeznań świadka M. K. wynika kategorycznie iż po tym jak otrzymał od oskarżonego A. Z. dowód rejestracyjnego otworzył go by sprawdzić czy coś się w nim znajduje i nie było w nim żadnego banknotu. Ponadto z zeznań świadka M. K. wynika iż widział jak po tym gdy na prośbę oskarżonego A. Z. zwrócił mu dowód rejestracyjny ten włożył do dowodu rejestracyjnego banknot 50 zł i podał mu ponownie ten dowód. Świadek M. K. wskazał iż po tym jak otrzymał od oskarżonego A. Z. poprosił go do radiowozów i poinformował oskarżonego że jest zatrzymany w związku z wręczeniem korzyści majątkowej w kwocie 50 zł . Należy również wskazać iż z protokołu oględzin rzeczy ( k. 9 -10 ) i dokumentacja fotograficzna ( k. 11-14 ) wynika gdzie w dowodzie rejestracyjnym znajdował się przedmiotowy banknot 50 zł. Banknot ten nie był wbrew twierdzeniom oskarżonego zawartych w jego wyjaśnieniach włożony między jedną a druga zakładką dowodu rejestracyjnego między 2 i 3 częścią dowodu rejestracyjnego ( k. 11 ) . Banknot ten został włożony w taki sposób że po otwarciu dowodu rejestracyjnego wypadł by z niego ( k. 11 ) . Tym samym funkcjonariusz Policji M. K. po tym jak po raz pierwszy otrzymał od oskarżonego ten dowód rejestracyjny nie mógł po otwarciu tego dowodu nie zauważyć tego banknotu , wbrew temu co twierdzi oskarżony w swoich wyjaśnieniach . Ponadto sposób umiejscowienia tego banknotu świadczy o tym iż został on włożony przez oskarżonego w trakcie kontroli drogowej w okolicznościach opisanych przez świadka M. K.. Gdyby banknot ten został włożony do tego dowodu rejestracyjnego przez oskarżonego A. Z. przed kontrolą drogową z przeznaczeniem na zakup paliwa oskarżony A. Z. umieścił by ten banknot w taki sposób by ten banknot nie mógł wypaść z tego dowodu. Tym samym oskarżony A. Z. włożył by ten banknot za okładkę dowodu rejestracyjnego w taki sam sposób jak zostało włożony dowód ubezpieczenia OC jak to wynika ze zdjęcia z k. 12 . Należy wskazać iż w swoich wyjaśnieniach oskarżony A. Z. stwierdził iż nie zwrócił uwagi czy za pierwszym razem jak podał policjantowi dowodów rejestracyjny ten go otwierał oraz kategorycznie stwierdził iż w jego obecności policjant nie przekładał tego banknotu 50 zł w dowodzie rejestracyjnym .

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość wyjaśnień oskarżonego A. Z. w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom świadka M. K. jako jasnym dokładnym , spójnym , logicznym i korespondującym z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego .

Z zeznań świadka M. K. funkcjonariusza pracującego wtedy KP w W. wynika jaki był powód i przebieg zatrzymania w W. do kontroli drogowej samochodu marki O. (...) nr rej (...) kierowanego przez oskarżonego A. Z. . Świadek M. K. wskazał iż w dniu 07 sierpnia 2018 r. w W. woj. (...) około godz. 12:35 zatrzymał na ul. (...) do kontroli drogowej samochód osobowy marki O. (...) nr rej. (...) którym kierował oskarżony A. Z.. Powodem zatrzymania do kontroli drogowej był fakt iż oskarżony A. Z. nie zastosował się do znaku B-20 . Z dalszych zeznań świadka M. K. wynika iż po zatrzymaniu do kontroli drogowej tego samochodu podszedł do tego samochodu i poinformował o powodach kontroli drogowej i poprosił oskarżonego A. Z. o dokumenty . Oskarżony A. Z. przez otwarte okno swojego samochodu podał mu dowód rejestracyjny . Po otrzymaniu tego dowodu otworzył go w całości by sprawdzić co się w nim znajduje i w tym dowodzie rejestracyjnym nie znajdowały się żadne pieniądze . Z dalszych zeznań świadka M. K. wynika iż następnie oskarżony A. Z. poprosił go o zwrot dowodu rejestracyjnego. Następnie oskarżony A. Z. włożył do dowodu rejestracyjnego banknot 50 zł i ten dowód rejestracyjny wraz z włożonym do jego środka banknotem 50 zł mu podał przez okno samochodu . Świadek M. K. wskazał iż widział jak oskarżony A. Z. wkłada do tego dowodu rejestracyjnego banknot 50 zł. Po otwarciu tego dowodu rejestracyjnego zobaczył w nim banknot 50 zł i poprosił oskarżonego A. Z. by ten wysiadł ze swojego samochodu i udał się do radiowozu . Gdy oskarżony A. Z. na jego polecenie wsiadł do radiowozu został przez niego poinformowany że jest zatrzymany w związku z wręczeniem korzyści majątkowej w kwocie 50 zł funkcjonariuszowi policji w zamian za odstąpienie od czynności służbowych . Z dalszych zeznań świadka M. K. wynika iż powiadomił o fakcie zatrzymania oskarżonego A. Z. oficera dyżurnego KP w W. oraz jakie czynności zostały podjęte po zatrzymaniu oskarżonego ( k. 6 i k. 78-79 ).

Fakt, że wymieniony wyżej świadek precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których Sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka , świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania świadka są jasne , dokładne i korespondują z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia .

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 229 § 1 k.k. karze podlega , kto udziela albo obiecuje udzielić korzyści majątkowej lub osobistej osobie pełniącej funkcję publiczną w związku z pełnieniem tej funkcji. Natomiast z treści art. 229 § 3 k.k. wynika że jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa, aby skłonić osobę pełniącą funkcję publiczną do naruszenia przepisów prawa lub udziela albo obiecuje udzielić takiej osobie korzyści majątkowej lub osobistej za naruszenie przepisów prawa, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. W typie podstawowym opisanym w art. 229 § 1 k.k. przekupstwo polega na udzieleniu korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy innej osobie w związku z pełnioną przez nią funkcją publiczną. Realizacja tego typu przekupstwa jest niezależna od tego, kto był inicjatorem udzielenia korzyści lub jej obietnicy (nie dotyczy to, rzecz jasna, sytuacji, gdy pełniący funkcję publiczną żąda korzyści albo uzależnia czynność służbową od jej otrzymania). Obietnica udzielenia korzyści może być wyrażona w dowolny sposób, musi jednak być zwerbalizowana. Nie można zgodzić się z poglądem, iż kryminalizowaną obietnicę udzielenia korzyści można także wyrazić gestem (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 października 1997 r., V KKN 105/97, OSP 1998, z. 3, poz. 68). Podmiotem przekupstwa może być każdy, w tym osoba pełniąca funkcję publiczną, która udziela innej osobie pełniącej taką funkcję korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy w zamian za korzystną decyzję, poparcie sprawy itp. Jest to przestępstwo umyślne, które można popełnić tak w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Według czysto gramatycznej wykładni art. 229 § 1 k.k. przekupstwo w formie obietnicy udzielenia korzyści osobie pełniącej funkcję publiczną jest dokonane w momencie złożenia obietnicy, chociażby nie została ona przyjęta ( tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 07 listopada 1994 r., WR 186/94, OSNKW 1995, nr 3-4, poz. 20).

Surowszą odpowiedzialność za przekupstwo uzasadnia nakłanianie osoby pełniącej funkcję publiczną do naruszenia obowiązków służbowych - w zamian za korzyść lub jej obietnicę, jak również udzielanie korzyści za naruszenie takiego obowiązku wynika z treści art. 229 § 3 k.k. . Naruszenie obowiązku służbowego jest bowiem pojęciem szerszym, obejmującym także zachowanie sprzeczne z wewnętrznymi przepisami i instrukcjami precyzującymi te obowiązki, z wyłączeniem jednak decyzji mieszczących się w zakresie uznania pełniącego funkcję publiczną, w szczególności związanego z oceną konkretnej sytuacji. ( za Andrzeja Marek Komentarz do art. 229 kodeksu karnego ) .

W powyższej sprawie oskarżony A. Z. wypełnił wszystkie znamiona czynu zabronionego opisanego w art. 229 § 1 i 3 k.k. albowiem w dniu 07 sierpnia 2018 roku w W. , woj. (...) udzielił korzyści majątkowej w kwocie 50 zł pełniącemu obowiązki służbowe funkcjonariuszowi Policji z KP w W. sierż. sztab. M. K. w celu skłonienia w/w funkcjonariusza publicznego do naruszenia przepisów prawa poprzez odstąpienie od prawnej czynności zmierzającej do ukarania go w związku popełnionym wykroczeniem z art. 92 § 1 k.w. polegającym na nie zastosowaniu się do znaku „B-20” znak stop na skrzyżowaniu ul. (...) w W. . Działania oskarżonego A. Z. miało na w celu skłonienia funkcjonariusza publicznego - sierż. sztab. M. K. do naruszenia przepisów prawa poprzez odstąpienie od prawnych czynności służbowych podjętych w związku z popełnionym przez oskarżonego A. Z. wykroczenia z art. 92 § 1 k.w.. Fakt ten wynika z zeznań świadka : M. K. ( k. 6 i k. 78-79 ) i z dokumentów w postaci notatki urzędowej ( k. 1 ) , protokołu zatrzymania osoby ( k. 2-3 ) , oświadczenia ( k. 4 ) , protokołu oględzin rzeczy ( k. 9 -10 ) , dokumentacja fotograficzna ( k. 11-14 ) , pokwitowanie ( k. 25 ) , protokołu oględzin ( k. 26-27 ) i dokumentacji fotograficznej ( k. 28-29 ). Należy wskazać iż z protokołu oględzin rzeczy ( k. 9 -10 ) i dokumentacja fotograficzna ( k. 11-14 ) wynika gdzie w dowodzie rejestracyjnym znajdował się przedmiotowy banknot 50 zł. Ponadto oskarżony A. Z. w swoich wyjaśnieniach przyznał iż popełnił wykroczenia z art. 92 § 1 k.w. nie stosując się do znaku drogowego B-20 oraz że w jego obecności policjant M. K. nie przekładał tego banknotu 50 złotowego w dowodzie rejestracyjnym jego samochodu ( k. 71-72 ) .

Z tych wyżej wskazanych względów zarówno okoliczności sprawy , jak i wina oskarżonego A. Z. odnośnie popełnienia przez niego czynu stanowiącego przestępstwo z art. 229 § 1 i 3 k.k. nie budzą wątpliwości.

Wymierzając oskarżonemu A. Z. karę Sąd wziął pod uwagę zarówno okoliczności obciążające jaki i łagodzące.

Niewątpliwą okolicznością obciążającą jest duży stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego A. Z. czynu przejawiający się w charakterze naruszonego przez niego dobra oraz okoliczności działania oskarżonego . Oskarżony A. Z. naruszył dobro chronione prawem jakim jest prawidło i niezakłócona działalność organów państwowych i samorządu terytorialnego .

W powyższej sprawie Sąd uznał za okoliczność łagodząca wobec oskarżonego A. Z. fakt iż nie był on dotychczas karany ( k. 76 ) .

Orzekając o karze Sąd wymierzył oskarżonemu A. Z. za czyn z art. 229 § 1 i 3 k.k. na podstawie art. 229 § 3 k.k. karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności .

Orzeczona wobec oskarżonego A. Z. kara 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynu. Winna spełnić wobec oskarżonego funkcję wychowawczą i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów. Na wymiar kary miał wpływ sposób działania sprawcy. Sąd wymierzoną oskarżonemu A. Z. karę pozbawienia wolności zawiesił na okres próby 2 lat na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 1 k.k., uznając iż jest to okres wystarczający dla zrozumienia przez oskarżonego wagi popełnionego przez niego występku. Groźba zarządzenia wykonania kary w okresie próby ponadto spowoduje , iż oskarżony A. Z. będzie respektował porządek prawny, a co za tym idzie cele kary zostaną osiągnięte. Należy wskazać iż oskarżony A. Z. nie był dotychczas karany ( k. 76 ) oraz orzeczono karę pozbawienia wolności w wymiarze nie przekraczającym rok , tym samym zachodzą przesłanki wskazane w art. 69 § 1 k.k. umożliwiające zawieszenie orzeczonej wobec oskarżonego A. Z. kary 1 roku pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 71 § 1 k.k. Sąd wymierzył oskarżonemu A. Z. karę grzywny 100 ( sto ) stawek dziennych określając wysokość stawki dziennej na kwotę 20 ( dwadzieścia ) złotych. Orzeczona wobec oskarżonego A. Z. kara grzywny 100 ( sto ) stawek dziennych, określając wysokość stawki dziennej na kwotę 20 ( dwadzieścia ) złotych spełnia wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości czynów . Winna spełnić wobec oskarżonego A. Z. funkcję wychowawczą i powstrzymać go w przyszłości od popełnienia podobnych czynów.

Na podstawie art. 72 § 1 pkt. 1 k.k. Sąd zobowiązał oskarżonego A. Z. do informowania kuratora sądowego o przebiegu okresu próby . Orzeczenie tego obowiązku spełnia wobec oskarżonego A. Z. cele zarówno wychowawcze jak i zapobiegnie popełnieniu przez niego podobnych przestępstw w przyszłości.

Na podstawie art. 44 § 2 k.k. Sąd orzekł przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczonych nr DRZ 1362/18 .

Na podstawie art. 618 § 1 pkt. 11 k.p.k. Sąd zasądził od Skarbu Państwa- Kasa Sądu Rejonowego w Legionowie na rzecz adwokata E. K. kwotę 619,92 zł ( sześćset dziewiętnaście złotych dziewięćdziesiąt dwa grosze ) tytułem nie opłaconej przez oskarżonego A. Z. pomocy prawnej za obronę udzieloną z urzędu.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i zwolnił oskarżonego A. Z. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych biorąc pod uwagę dochody oskarżonego .

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.