Na podstawie całokształtu ujawnionych okoliczności, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżona K. N. wraz z córkami E. N. (1) i A. G. (1) są współwłaścicielkami działki numer (...) obręb (...) położonej w miejscowości T. o łącznej powierzchni 3,12 ha w skład, której wchodzą lasy i grunty orne(k.41). Działka ta położona jest na terenie objętym ochroną, a stanowiącym (...) Obszar Chronionego Krajobrazu, który pełni funkcję korytarza ekologicznego umożliwiającego migrację zwierząt, roślin i grzybów oraz jest łącznikiem pomiędzy cennymi przyrodniczo obszarami. Przedmiotowy teren jest objęty przepisami Rozporządzenia nr 3 Wojewody (...) z dnia 13 lutego 2007 roku w sprawie (...) Obszaru Chronionego Krajobrazu w zakresie określonym art. 23 ust. 1 i art. 24 ustawy o ochronie przyrody. Zgodnie z uregulowaniami rozporządzenia w granicach (...) Obszaru Chronionego Krajobrazu obowiązują ograniczenia w tym m.in. zakaz zabijania dziko żyjących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, schronień, żerowisk, miejsc rozrodu oraz tarlisk oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką i łowiecką.

Oskarżona w bliżej nieustalonym dniu do dnia 28 lutego 2017 roku wbrew przepisom spowodowała zniszczenie roślin i zwierząt w ten sposób, że zleciła E. O. wycięcie kilkuset drzew sosnowych i krzewów na działce ewidencyjnej nr (...) oraz wskazała podlegające wycięciu egzemplarze roślinne, w następstwie czego E. O. przy pomocy zatrudnionych pracowników dokonała wycięcia przedmiotowych drzew i krzewów oraz ich zrębkowania w wyniku czego doszło do zakłócenia naturalnego ciągu ekologicznego i spowodowania istotnej szkody w świecie roślinnym i zwierzęcym.

Oskarżona swoim działaniem doprowadziła do nieodwracalnych, wieloletnich zmian roślinności i świata zwierząt i wyglądzie krajobrazu, pozbawienia zwierząt kręgowych i bezkręgowych oraz ptaków rodzimego siedliska i ostoi, powodując istotną szkodę tj. przestępstwa z art. 181 § 2 k.k.

Oskarżona K. N. ma 71 lat, posiada wykształcenie wyższe z zawodu jest nauczycielem, jest , rozwiedziona, nikogo nie ma na utrzymaniu, utrzymuje się z emerytury w kwocie 2080zł miesięczne, nie była wcześniej karana . Nie była leczony odwykowo, leczyła się psychiatrycznie i neurologicznie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie :

Częściowo wyjaśnień oskarżonej K. N. (k. 134-135, 238)

zeznań świadków; E. N. (1) (k.87, 239-240), A. S. (k.11, 240), E. O. (k. 89-90, ), R. K. (k.110-111) P. P. (k.126-128)

Świadek A. G. (2) córka oskarżonej odmówiła złożenia zeznań w trybie art. 182k.p.k.

oraz następujących dokumentów :

k. 1-2 zawiadomienie,

k. 3-8, 42-47 dokumentacja fotograficzna,

k. 19-20 protokół oględzin miejsca

k. 21-24 dokumentacja fotograficzna,

k. 35-36, 68-70,146, 252 pisma,

k. 40, 172 wyrys z mapy ewidencyjnej

k. 41 wypis z rejestru gruntów,

k. 73-80, 253-254 opinia biegłego W. R.

k.143, 209, 235 KRK

k. 214 dokumentacja leczenia

k. 217-221 opinia sądowo-psychiatryczna

K. N. została oskarżona o występek z art. 181 § 2 k.k.

Oskarżona K. N. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, choć nie zaprzeczyła by zlecała wykonanie wycinki drzew na swojej działce E. O.. Oskarżona wyjaśniła, że jest współwłaścicielką działki nr (...) w miejscowości T. od 1981 roku. Wcześniej jej właścicielami byli jej dziadkowie i rodzice. Podała, że choć obecnie mieszka w J., długo mieszkała w P. i pracowała w okolicach miejscowości T.. Wyjaśniła, że nie była świadoma, iż jej działka należy do O. Krajobrazu Chronionego, bo nie zauważyła tam żadnych tablic, ani nie zna rozporządzenia Wojewody (...). Oświadczyła, że wcześniej otrzymała zezwolenie na wycięcie 200 drzew na swojej działce. Przyznała, że po uzgodnieniach z córkami, osobiście jeździła na działkę, gdzie pokazywała E. O. las i drzewa, które ma wyciąć. Oskarżona podała, że wycinki drzew dokonano pod jej nieobecność. W tej części wyjaśniania oskarżonej znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadka E. O., z których wynika, że o całości prac tj. wycięciu konkretnych drzew, decydowała oskarżona K. N.. Zdaniem Sądu relacja świadka jest wiarygodna, ponieważ E. O. rzeczowo przedstawiła to, gdzie dokonano wycinki i na czyje polecenie. Świadkowi nie zależy na obciążeniu oskarżonej, w przeciwieństwie do świadka E. N. (1) -córce oskarżonej, której w ocenie Sądu zależy na umniejszeniu sprawstwa oskarżonej.

Świadek E. N. (1) zeznała, że jako współwłaścicielka działki nr (...) w T. wraz z matką K. N. zadecydowały o wycince drzew-samosiejek. Podała, że konkretne drzewa do wycinki jej matka pokazywała E. O., która wykonała zlecenie. Wskazała, że wycince podlegały tylko samosiejki drzewa sosny i krzaki. Nie wycinano rosnących na działce dębów. Świadek E. N. (2) zeznała, że nie miała świadomości, że działka należy do (...) Obszaru Chronionego Krajobrazu, choć jednocześnie przyznała, iż w odległości 700 metrów od jej działki przy drodze, widziała stojącą czerwono –białą tablicę oznaczającą teren chroniony. Świadek zeznała, że bywała na terenie działki w T. dwa razy do roku i nie widziała tam gniazd ptaków ani zwierząt. Sąd zasadniczo dał wiarę zeznaniom świadka jako spójnym i logicznym.

Świadek A. S. zeznała, że jest pracownicą Wydziału Ochrony (...) Urzędu Gminy w W.. Podała, że na początku 2018 roku dostali zgłoszenia od mieszkańców, że w T. prowadzona była wycinka na działkach stanowiących teren (...) Obszaru Chronionego Krajobrazu. Świadek wskazała, że w/w teren został ustanowiony (...) Obszarem Chronionego Krajobrazu rozporządzeniem Wojewody (...) z dnia 13 lutego 2007 roku, zaś zarządzanie tym obszarem w kwestiach administracyjnych należy do Marszałka Województwa (...). A. S. zeznała, że granice terenu chronionego są oznaczone czerwonymi tablicami z białym napisem (...) Obszar Krajobrazu Chronionego. Po telefonach od (...) wraz z pracownikami Wydziału Ochrony (...) i (...) przeprowadzili na działce oskarżonej wizję lokalną i sporządzili dokumentację fotograficzną. Na działce wycięto kilkaset drzew, jednak nie było tam już ani wyciętych pni drzew ani nie zauważono bytności zwierząt. Na działce pozostało jedynie wiele karp świadczących o niedawnej wycince drzew. A. S. wskazała, że decyzję dotyczącą wycinki drzew w obszarze (...) Krajobrazu Chronionego wydać może jedynie Marszałek Województwa (...) po uzgodnieniu z Regionalnym Inspektorem Ochrony (...) w W., a o taką decyzję oskarżona nie występowała. Świadek podała, że O. Krajobrazu Chronionego stanowi funkcję korytarza ekologicznego umożlwiającego migrację roślin, zwierząt i grzybów, pomiędzy cennymi przyrodniczo obszarami, dlatego ważna jest jego ochrona i w imieniu Urzędu Gminy W. złożyła zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa.

Świadkowie R. K. i P. P. zgodnie potwierdzili, że na telefoniczne zlecenie E. O. dokonali rozdrobnienia tzw. zrębkowania ściętego drewna na działce oskarżonej. Następnie pozyskany surowiec został wywieziony z działki oskarżonej do firmy w miejscowości D.. Zapłatę za zrębki uzyskała E. O.

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom powyżej opisanych świadków jako jasnym dokładnym, spójnym , logicznym oraz korespondującym z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego. Dowody z zeznań wszystkich świadków są zdaniem Sądu wiarygodne, ponieważ relacjonują oni swój udział w sprawie – pobyt na działce, wykonywane prace czy oględziny.

Biegły z zakresu ochrony środowiska dr. inż. W. R. (2) w sporządzonej w sprawie opinii pisemnej oraz ustnej uzupełniającej wskazał, że wycinka kilkuset drzew na działce nr (...) w miejscowości T. została dokonana w pierwszych miesiącach 2017 roku. Biegły podał, że zgodnie z art. 127 ustawy o ochronie przyrody z dnia 16 kwietnia 2004 roku, który przewiduje odpowiedzialność za naruszenie zakazów obowiązujących na obszarach krajobrazu chronionego, wycięcie kilkuset drzew i krzewów stanowiących naturalne zalesienie tego terenu spowodowało istotną szkodę w krajobrazie. Drzewa i krzewy chociaż samosiejki, w ocenie biegłego stanowiły na tym terenie element krajobrazu i podlegały ochronie. Biegły wskazał, że pracownicy Wydziału Ochrony (...) i (...) Urzędu Gminy W. choć podczas wizji nie stwierdzili obecności gniazd, nor i bytności zwierząt to jednak położenie działki oskarżonej przy zbiorniku wodnym, każde domyślać się że teren ten stanowi ostoję lub miejsce odpoczynku, rozrodu i żerowania ptaków. Teren działki w ocenie biegłego podlega ochronie, jako stanowiący rodzaj korytarza ekologicznego umożlwiający migrację roślin, zwierząt i grzybów . Wycinka kilkuset drzew na tym terenie stanowiła ewidentne naruszenie przepisów ochrony środowiska, bowiem zakłóciła naturalny ciąg ekologiczny tego terenu i przyniosła istotna szkodę w środowisku. Niewątpliwie oskarżona wycinając kilkaset drzew doprowadziła do naruszenia istniejącej równowagi przyrodniczej prawnie chronionego terenu. Doszło też do trwałego zaburzenia równowagi przyrodniczej i zubożenia cennych wartości przyrodniczych regionu, powodując wyrządzenie istotnej szkody w środowisku naturalnym. Po sporządzeniu opinii ustnej ani oskarżona ani jej obrońca nie składały już wniosku o dopuszczenie dowodu z innego biegłego i oświadczyły iż wniosków dowodowych nie składają. Opinia biegłego jest jasna i pełna, sporządził ją biegły dysponujący fachową wiedzą. W ocenie Sądu jest ona kompleksowa, ujmuje wszystkie aspekty przedmiotowej sprawy. Posiada ona walory jasności i zupełności jest przekonywująco uzasadniona. W ocenie Sądu przedmiotowa opinia jest dowodem o fundamentalnym znaczeniu w przedmiotowej sprawie, a żadna ze stron skutecznie jej nie zakwestionowała.

W sporządzonej w sprawie opinii sądowo-psychiatrycznej biegli psychiatrzy nie stwierdzili u K. N. choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego, jej poczytalność w odniesieniu do zarzucanych jej czynów jak i w tracie postępowania nie budzi wątpliwości. Biegłe wskazały na występujące u oskarżonej łagodne zaburzenia procesów poznawczych, które wymaga pomocy prawnej w toczącym postepowaniu karnym. Opinia biegłych psychiatrów jest jasna i pełna, sporządzili ją biegli dysponujący fachową wiedzą z dziedziny zdrowia psychicznego, nie były ona kwestionowana przez strony. Wobec powyższego Sąd na jej podstawie ustalił poczytalność oskarżonej, uznając, że miała ona zachowaną pełną zdolność rozpoznania znaczenia swoich czynów i pokierowania swym postępowaniem.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych, nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu, by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia .

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył co następuje;

K. N. została oskarżona o występek z art. art. 181 § 2 k.k.

Zdaniem Sądu oskarżona dopuściła się popełnienia zarzucanego jej czynu z winy umyślnej w zamiarze ewentualnym. Oskarżona, co najmniej godziła się na to, że podejmowane przez nią prace tj. wycinka kilkuset drzew są ingerencją w środowisko naturalne jak również iż są sprzeczne z prawem. Nie poczyniła w tym zakresie żadnych starań, aby dowiedzieć się, czy może dokonać jakiejkolwiek ingerencji w ekosystem istniejący w ramach obszaru chronionego. Należy zaznaczyć, iż organem decydującym w tym zakresie o zgodzie na wycinkę drzew jest Marszałek Województwa (...), po uzyskaniu stanowiska Regionalnego Inspektora Ochrony Środowiska, a oskarżona do tych instytucji nie występowała.

Dyspozycja art. art. 181 § 2 k.k. przewiduje odpowiedzialność karną tego, kto wbrew przepisom obowiązującym na terenie objętym ochroną, niszczy albo uszkadza rośliny lub zwierzęta powodując istotną szkodę. Dobrem chronionym przez w w/ przepis jest środowisko naturalne - ogół elementów przyrodniczych, w tym także przekształconych w wyniku działalności człowieka, a w szczególności powierzchnię ziemi, kopaliny, wody, powietrze, krajobraz, klimat oraz pozostałe elementy różnorodności biologicznej – art. 3 pkt 39 prawa ochrony środowiska (Dz.U. z 2018r poz. 799 ze zm.). Przez zniszczenie należy rozumieć spowodowanie śmierci zwierzęcia lub rośliny (por. wyrok SN z 24.06.1993 r., III KKN 98/93, OSNKW 1993/9–10, poz. 84; Górniok (w:) Górniok i in., t. 2, s. 171); przez uszkodzenie – naruszenie materii zwierzęcia lub rośliny. Znamieniem występku z 181§ k.k. jest spowodowanie przez sprawcę istotnej szkody. Jest to, obok spowodowania określonych zniszczeń lub uszkodzeń, znamię skutku. Szkoda jest istotna w rozumieniu komentowanego przepisu wtedy, gdy ma ona duże znaczenie przyrodnicze (tak też Szwarczyk (w:) Kodeks, red. Bojarski, s. 429–430; Nalewajko (w:) Królikowski, Zawłocki, Szczególna I, s. 453; Gałązka (w:) Grześkowiak, Wiak, s. 949). Bez znaczenia jest szkoda majątkowa. Terenami objętymi ochroną są: parki narodowe, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe i obszary chronionego krajobrazu, obszary (...), użytki ekologiczne, zespoły przyrodniczo-krajobrazowe (por. art. 6 ust. 1 u.o.p.). Zachowanie takie stanowi czyn zabroniony, jeżeli jest podjęte wbrew przepisom obowiązującym na terenie objętym ochroną. Mocą rozporządzenia nr 3 Wojewody (...) z dnia 13 lutego 2007 roku w sprawie wprowadzenia obszarów chronionego krajobrazu na terenie województwa (...) w § 1 ust. 1. ustalono, iż (...) Obszar Chronionego Krajobrazu, zwany dalej “O.” obejmuje tereny chronione ze względu na wyróżniający się krajobraz o zróżnicowanych ekosystemach, wartościowe ze względu na możliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem, a także pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych. Na terenie obszarów chronionego krajobrazu, do którego należą działki położone na terenie miejscowości powiatu W. w tym T. zakazuje się zabijania dziko żyjących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, schronień, żerowisk, miejsc rozrodu oraz tarlisk oraz wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką i łowiecką. Niewątpliwie oskarżona wycinając kilkaset drzew doprowadziła do naruszenia istniejącej równowagi przyrodniczej, prawnie chronionego terenu. Doszło też do trwałego zaburzenia równowagi przyrodniczej i zubożenia cennych wartości przyrodniczych regionu, powodując wyrządzenie istotnej szkody w środowisku naturalnym.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonej Sąd wziął pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego przez nią dobra, rozmiar wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, postać zamiaru i motywację sprawcy. Oskarżona nie zwracała uwagi na to jakiego rodzaju prace zleca, nie interesowała się tym, czy może dokonać wyrębu na terenie swojej działki. Nie czyniła żadnych starań o sprawdzenie legalności swoich działań, nie zważała na ingerencję w ekosystem, w środowisko naturalne, zależało jej tylko na stworzeniu działki rolnej, którą zamierzały wraz z córkami przekształcić na działki budowlane i wybudować tam budynki co obecnie ma miejsce. Oczywiście oskarżona powinna przede wszystkim podjąć starania aby upewnić się jakiego rodzaju prace może wykonać. Środowisko naturalne to złożony ekosystem, w którym każda jego cześć jest istotna dla fauny i flory, a każda ingerencja powoduje zniszczenia i nieodwracalne skutki.

Sąd orzekł wobec oskarżonej karę grzywny w wymiarze 30 stawek dziennych przy przyjęciu, iż wysokość jednej stawki dziennej równa jest 30 złotych. Ten rodzaj kary spełni cele wychowawcze i zapobiegawcze wobec oskarżonej, która dotąd była osobą niekaraną prowadziła ustabilizowany tryb życia co Sąd uznał za okoliczność łagodzącą. Oskarżona utrzymuje się emerytury, osiąga stały dochód. W ocenie Sądu wymierzona kara skutecznie powstrzyma oskarżoną przed ponownym popełnieniem przestępstwa, a jej rozmiar nie jest nadmiernie wysoki biorąc pod uwagę rodzaj i rozmiar spowodowanych przez nią zniszczeń. Niewątpliwie obowiązek jej uiszczenia będzie stanowił realną dolegliwość dla oskarżonej.

O kosztach sądowych orzeczono stosownie do treści art. 627 k.p.k. mając na uwadze aktualną sytuacje majątkową oskarżonej. . Na koszty sądowe złożyły się opłaty za uzyskanie karty karnej, ryczałt za doręczenia wezwań i innych pism z postępowaniu przygotowawczym oraz w pierwszej instancji w postępowaniu sądowym, a także koszty związane z uzyskaniem opinii biegłego. Na podstawie art. 618§1 p.11 kpk Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii radcy prawnej M. D. wynagrodzenie w kwocie 1260 złotych powiększonych o należną stawkę podatku VAT za pełnienie obowiązków obrońcy oskarżonej z urzędu i kwotę tę wypłacić z sum Skarbu Państwa.