Sygn. akt II K 690/18
Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 30 lipca 2018 r. około godz. 20.00 oskarżony J. P. zamieszkały w Ł. udał się swoim samochodem m-ki M. nr rej. (...) do sklepu spożywczego w miejscowości S.. Jadąc wówczas samochodem oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości ze stężeniem alkoholu przekraczającym 0,5 promila we krwi . Po przybyciu do sklepu (...) zakupił 4 butelki piwa oraz butelkę wódki o poj. 0,5 l (...). Zakupione piwo oskarżony umieścił w samochodzie , natomiast z butelką wódki podszedł do osób przebywających w pobliżu sklepu. Wdał się z nimi w rozmowę i częstował ich alkoholem , który także z nimi spożywał. W tym czasie o jadącym do S. nietrzeźwym kierowcy samochodu m-ki M. została powiadomiona Komenda Powiatowa Policji w P.. Funkcjonariusze Policji D. B. oraz P. Ś. przybyli o godz. 20.29 pod sklep w S.. Interweniującym policjantom oskarżony oświadczył, że przed ich przybyciem wypił pół piwa. Stwierdził również, że samochodem jeździł w godzinach porannych a potem przez cały dzień nim nie jeździł. Funkcjonariusze nie uwierzyli słowom oskarżonego zwłaszcza, że pokrywa silnika w jego samochodzie była ciepła.
W związku z uzasadnionym podejrzeniem popełnienia przestępstwa przez J. P. funkcjonariusze udali się wraz z oskarżonym do Szpitala (...) w P. , gdzie trzykrotnie pobrano jego krew do badań na zawartość alkoholu. J. P. został zatrzymany do wyjaśnienia. Trzy badania krwi wykazały odpowiednio: I badanie krwi pobranej o godz. 22.10 – 2,07 ‰ alkoholu , II badanie krwi pobranej o godz. 22.40 – 1,84‰ alkoholu , III badanie krwi pobranej o godz. 23.10 – 1,57‰ alkoholu.
( dowód: zeznanie P. S. k.13v-14,123v; W. K. k.16v,123v-124; A. D. (1) k.18v,124;C. K. k.20v,124-124v, M. B. (1) k. 23v,124v; H. F. k. 31v-32,124v-125; E. Ś. k. 25v-26,125-125v; M. B. (2) k.44v,125v; D. B. k.56v,125v-126; P. Ś. k.66v,132v-133; R. C. k. 28v,133; A. D. (2) k. 46v,133; J. K. k. 133-133v; L. D. k. 133v; protokół zatrzymania osoby k. 2-3; notatka urzędowa k. 5,6,7; protokół pobrania krwi ze sprawozdaniem z badania k. 53-54; protokół oględzin samochodu M. nr rej. (...) k. 58-63; opinia biegłego z zakresu fizykochemii alkoholu k. 69-75,138-142; wyjaśnienia oskarżonego k. 77v,122v-123 )
Oskarżony J. P. składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do stawianego mu zarzutu. Podał, że około godz. 20.00 pojechał ze swego domu w Ł. do miejscowości S.. Był wówczas trzeźwy . Po przyjeździe pod sklep wypił za budynkiem ćwiartkę wódki. Wcześniej kupił butelkę 0,5 litra wódki i częstował ludzi którzy tam siedzieli. Nic więcej poza tym alkoholem nie spożył.
( wyjaśnienia oskarżonego k.77v)
Na rozprawie głównej oskarżony zmodyfikował nieco swe pierwotne wyjaśnienia. Wyjaśnił, że po przyjeździe pod sklep wypił z posiadanej butelki o poj. 0,5 litra raczej więcej niż połowę. Po wypiciu alkoholu oskarżony poczuł się źle. Wyrzucił butelkę wraz z tym co w niej pozostało. Następnie wszedł do sklepu i zakupił butelkę wódki i 4 piwa. Zakupioną wódką częstował ludzi będących w pobliżu sklepu.
( wyjaśnienia oskarżonego k.122v-123)
Sąd zważył, co następuje:
Sąd jedynie częściowo dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego. Bezspornym jest, że J. P. w dniu zdarzenia około godziny 20.00 kierował samochodem na dystansie Ł. – S.. Nie dano natomiast wiary wyjaśnieniom oskarżonego, że w czasie prowadzenia pojazdu był trzeźwy. Twierdzenia oskarżonego odnośnie czasu i ilości skonsumowanego alkoholu nie tłumaczą stężeń stwierdzonych w pobranych od niego próbkach krwi (protokół pobrania ze sprawozdaniem z badania k. 53-54 oraz opinia biegłego k. 69-75,138-142 ). Należy zwrócić uwagę, że J. P. w trakcie trwania postępowania zmieniał swe twierdzenia odnośnie wypitego alkoholu. Przybyłym na miejsce policjantom powiedział , że wypił tylko pół piwa przed ich przyjazdem (zeznania D. B. k.56v,125v-126 oraz P. Ś. k.66v,132v-133) . W postępowaniu przygotowawczym J. P. stwierdził, że wypił ćwiartkę wódki po przyjeździe pod sklep w S.. Z kolei na rozprawie przyznał ,że mógł wypić „raczej więcej niż 250 ml wódki”. Jak widać oskarżony wykazał się daleko idącą niekonsekwencją w tym zakresie. Nie mając specjalistycznej wiedzy odnośnie fizykochemii alkoholu, nie przyznający się do winy J. P. próbował wytłumaczyć stwierdzone w jego krwi stężenia. Tym samym popadł w sprzeczności, których nie potrafił logicznie wyjaśnić. Trudno uwierzyć w to, że stres związany z przesłuchaniem w dochodzeniu sprawił, że oskarżony „nie wiedział co mówi”. Należy jeszcze zwrócić uwagę na zachowanie J. P. wobec policjantów, którzy poszukiwali osoby, która przyjechała samochodem marki M. pod sklep w S.. Oskarżony nie przyznał się początkowo policjantom, że jest właścicielem auta. Dopiero legitymowanie wszystkich osób obecnych pod sklepem pozwoliło na ustalenie, że mają do czynienia z właścicielem samochodu. J. P. bez namysłu odpowiedział policjantom, że samochodem przyjechał pod sklep w godzinach porannych. Zachowanie J. P. jakie zaprezentował w obecności funkcjonariuszy Policji wskazywało, że nie jest on szczery i zapewne ma coś do ukrycia. Policjanci dysponujący informacją o nietrzeźwym kierowcy M., widząc budzące wątpliwości zachowanie oskarżonego oraz słysząc dość niejasne tłumaczenia, mieli wystarczający powód aby dokonać zatrzymania J. P..
Sąd podzielił zeznania funkcjonariuszy Policji D. B. (k.56v,125v-126) oraz P. Ś. (k.66v,132v-133) . Świadkowie relacjonowali o faktach , które dostrzegli wykonując swe codzienne obowiązki służbowe. Świadkowie nie mieli żadnego interesu, aby zeznawać fałszywie na niekorzyść oskarżonego. Nie dopatrzono się w zeznaniach sprzeczności nakazujących wątpić w prawdomówność świadków.
Z pewną rezerwą sąd podszedł do zeznania świadków obecnych w czasie zatrzymania oskarżonego w S. - P. S. (k.13v-14,123v) , W. K. (k.16v,123v-124) , A. D. (1) (k.18v,124) , C. K. (k.20v,124-124v) , M. B. (1) (k. 23v,124v) , H. F. (k. 31v-32,124v-125), E. Ś. (k. 25v-26,125-125v), M. B. (2) (k.44v,125v), R. C. (k. 28v,133), oraz A. D. (2) (k. 46v,133). Zdecydowana większość wymienionych osób relacjonowała zdawkowo i zasłaniała się niewiedzą. Dało się odczuć, że świadkowie nie chcieli swymi zeznaniami szkodzić oskarżonemu. Z ich zeznań przebijała swoiście rozumiana lokalna solidarność z oskarżonym mającym kłopoty z Policją. W ocenie świadków oskarżony wyglądał na trzeźwego z czym oczywiście zgodzić się nie można. Osoby pod sklepem miały kontakt z oskarżonym, który rozmawiał z nimi i częstował niektórych z nich kupioną w sklepie wódką . Trudno uwierzyć w to, że świadkowie nie zauważyli, iż J. P. jest pod wpływem alkoholu mając na uwadze stwierdzoną później zawartość alkoholu w jego krwi. Należy zauważyć, że ekspedientka H. F. stanowczo zaprzeczyła na pytanie jednego z policjantów czy zatrzymany mężczyzna kupował w jej sklepie alkohol (zob. zeznanie A. D. (1) k.18v). Była to oczywiście nieprawda, gdyż J. P. kupił w jej sklepie piwo i wódkę.
Podobnie sąd ocenił zeznania świadków J. K. (k. 133-133v) oraz L. D. (k. 133v). Świadkowie starali się przekonać sąd, że w dniu zdarzenia, bezpośrednio przed udaniem się samochodem do sklepu w S. oskarżony był trzeźwy. Trudno dać wiarę świadkom w powyższym zakresie skoro wniosek przeciwny wynika ze sporządzonej w sprawie opinii opartej w znacznej mierze na wyjaśnieniach J. P.. Najwyraźniej świadkowie swymi nieszczerymi zeznaniami postanowili wspomóc oskarżonego, który niewątpliwie jest ich dobrym znajomym.
Sąd dał wiarę innym dowodom znajdującym się w aktach sprawy. Nie ujawniły się okoliczności nakazujące wątpić w ich prawdziwość. W szczególności jako obiektywną i fachową uznano opinię biegłego z zakresu fizykochemii alkoholu (k. 69-75,138-142 ). Na podstawie deklarowanych przez oskarżonego ilości spożytego alkoholu oraz czasu jego spożycia biegły wyliczył , że oskarżony niewątpliwie spożył jego większą ilość niż podał w swych wyjaśnieniach, ewentualnie wypił alkohol w innym czasie. Zdaniem biegłego stwierdzenie J. P., że po tym jak prowadził pojazd spożył wyłącznie 0,25 l. wódki , jest nieprawdziwe. Biorąc pod uwagę stwierdzone w jego krwi stężenia alkoholu, w czasie kierowania samochodem wymieniony musiał znajdować się w stanie nietrzeźwości. Zdaniem sądu oskarżony po tym jak w stanie nietrzeźwości przyjechał samochodem pod sklep w S. , spożywał zakupioną w sklepie wódkę z innymi osobami. Wskazuje na to wprost zeznanie A. D. (1) (k. 124).
W tej sytuacji nie budzi wątpliwości, że oskarżony J. P. kierował pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości . Swym zachowaniem wyczerpał dyspozycję przepisu art.178a § 1 kk. Wymierzając oskarżonemu karę sąd uwzględnił okoliczności obciążające. Należą do nich niewątpliwie okoliczności popełnionego czynu. J. P. na skutek spożytego alkoholu miał w znacznym stopniu osłabione zdolności psychofizyczne i stanowił zagrożenie dla osób poruszających się na drodze po której jechał . Miejscowości Ł. i S. dzieli odległość około 7 km. Okoliczności te świadczą o nieumiejętności korzystania przez niego z doświadczeń życiowych oraz lekceważeniu obowiązującego porządku prawnego. Niniejsza sprawa wskazuje również na to, że oskarżony ma najwyraźniej problem związany z nadużywaniem alkoholu.
Pośród okoliczności popełnionego czynu oraz prezentowanej postawy przed sądem nie dopatrzono się okoliczności działających na korzyść oskarżonego za wyjątkiem jego dotychczasowej niekaralności (k.160). Wprawdzie w zapytaniu o karalność figuruje skazanie J. P. za czyn z art. 178a § 1 kk przez Sąd Rejonowy w Ełku na mocy wyroku z dnia 18.10.2012 r w sprawie sygn. II K 908/12 , jednakże z uwagi na wykonanie kar i środków karnych oraz upływ czasu skazanie to uległo zatarciu z mocy prawa. Biorąc pod uwagę wysokość zagrożenia ustawowego za popełnienie przestępstwa z art.178a § 1 kk , okoliczności przedmiotowe i podmiotowe popełnionego czynu oraz znaczny stopień winy sąd orzekł wobec oskarżonego na tej podstawie karę 100 stawek dziennych grzywny przyjmując jedną stawkę za równoważną kwocie 10 zł. W ocenie sądu jest to sprawiedliwa reakcja mając na względzie okoliczności rozpatrywanego czynu.
Stosownie do treści art. 42 § 2 kk, sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych z wyłączeniem pojazdów kat. T na okres 3 lat. J. P. prowadzi gospodarstwo rolne, które zapewnia mu środki utrzymania w związku z czym zdecydowano aby pozostawić mu możliwość jazdy traktorem.
W myśl art. 43a § 2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5 000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.
Na podstawie art. 43 § 3 kk sąd zobowiązał J. P. do niezwłocznego zwrotu Staroście P. posiadanego prawa jazdy.
Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary grzywny zaliczono okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniach 30.07.2018 r godz. 21.00 - 01.08.2018 r godz. 15.50, przyjmując że jeden dzień pozbawienia wolności równoważny jest dwóm stawkom dziennym grzywny i karę grzywny do kwoty 40 zł uznał za wykonaną.
O kosztach sądowych orzeczono w pkt VI wyroku obciążając nimi oskarżonego w całości.
- (...)
-(...)
- (...)
(...)