Sygn. akt: III C 153/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 lipca 2019 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w III Wydziale Cywilnym w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Szymon Stępień

Protokolant: sekr.sąd. Adrianna Szczodrowska

po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2019 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko K. G.

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt III C 153/19

UZASADNIENIE

wyroku z 4 lipca 2019 roku

wydanego w postępowaniu uproszczonym

Pozwem z dnia 12 września 2018 roku powód (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. zażądał zasądzenia od pozwanego K. G. na swoją rzecz kwoty 1.342,90 złotych z odsetkami oraz rozstrzygnięcia o kosztach procesu.

W uzasadnieniu podał, że jego roszczenie wynika z zawartej przez strony umowy pożyczki. Wskazał, że na wierzytelność dochodzoną pozwem składają się: 1.000 złotych tytułem kapitału, 342,90 złotych tytułem odsetek umownych.

Nakazem zapłaty z 22 października 2018 roku, wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy (...) orzekł o obowiązku zapłacenia przez pozwaną na rzecz powoda kwoty 1.342,90 złotych wraz z odsetkami i kosztami procesu.

Powyższemu nakazowi zapłaty pozwana sprzeciwiła się, co doprowadziło do utraty mocy nakazu zapłaty.

W toku procesu strony podtrzymały dotychczasowe twierdzenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pismem z 21 listopada 2017 roku powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. poinformowała pozwaną o istnieniu zadłużenia w wysokości 1.211,63 złotych.

Dowód:

-

pismo z 21 listopada 2017 roku, k. 26-28;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się nieuzasadnione.

Podstawę żądania stanowiła dyspozycja wynikająca z art. 720 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W takiej sytuacji powód winien był wykazać, że doszło do zawarcia pożyczki oraz wysokość zobowiązania pozwanego z tego tytułu. W ocenie sądu powód powyższych okoliczności nie wykazał w żadnym zakresie. Na okoliczność treści zobowiązania pozwanej przedstawił wyłącznie pismo z 21 listopada 2017 roku. Niemniej jednak pisma tego nikt nie podpisał, by mogło ono stanowić chociażby dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c. Co więcej, powód nie przedstawił żadnego dowodu, który potwierdziłby poprawność danych wskazanych w tym piśmie. Z żadnego dowodu nie wynika ani zawarcie umowy pożyczki między stronami, ani treści zobowiązań stron, które miałyby z niej wynikać. Co prawda w pozwie powód wskazał także na inne dowody, niemniej jednak mimo wezwania, dowodów tych nie przedstawił.

Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd winien powództwo oddalić, o czym orzekł jak w sentencji.