Sygn. akt IV Ka 886/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2019 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy IV Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący sędzia Sądu Okręgowego Mirosław Kędzierski

Sędziowie Sądu Okręgowego Mariola Urbańska - Trzecka

Sądu Okręgowego Małgorzata Lessnau-Sieradzka

Protokolant Ewelina Rajska

przy udziale Aleksandra Szydłowskiego - prokuratora Prokuratury Rejonowej Bydgoszcz – Południe w Bydgoszczy

po rozpoznaniu dnia 20 listopada 2019 r.

sprawy K. R., s. M. i A., ur. (...) w B.

A. R., s. M. i A., ur. (...) w B.

oskarżonych z art. 158 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonych

od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy

z dnia 4 czerwca 2019 r. sygn. akt IX K 427/18

1.  utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2.  wymierza oskarżonemu K. R. opłatę w wysokości 180,00 (sto osiemdziesiąt) złotych a A. R. opłatę w wysokości 60,00 (sześćdziesiąt) złotych i obciąża ich wydatkami poniesionymi przez Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym w kwotach po 40 (czterdzieści) złotych.

SSO Małgorzata Lessnau-Sieradzka SSO Mirosław Kędzierski SSO Mariola Urbańska - Trzecka

Sygn. akt IV Ka 886/19

UZASADNIENIE

K. R. oskarżony został o to, że 23 grudnia 2017r. przy ul. (...) w B., wspólnie i w porozumieniu z szer. A. R., dokonał pobicia obywateli Meksyku F. L. i O. G. w ten sposób, że uderzał ich rękoma i nogami po całym ciele, w tym okolice głowy, czym naraził ich na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty zdrowia albo następnie skutku określonego w art.l57§l kk, w następstwie czego F. L. doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia twarzoczaszki z raną okolicy lewego łuku brwiowego, które to obrażenia spowodowały u wymienionego naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia, tj. o występek z art.l58§l kk.

A. R. oskarżony został o to, że 23 grudnia 2017r. przy ul. (...) w B., wspólnie i w porozumieniu ze st. szer. K. R. dokonał pobicia obywateli Meksyku F. L. i O. G. w ten sposób, że uderzał ich rękoma i nogami po całym ciele, w tym okolice głowy, czym naraził ich na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty zdrowia albo następnie skutku określonego w art.l57§l kk, w następstwie czego F. L. doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia twarzoczaszki z raną okolicy lewego łuku brwiowego, które to obrażenia spowodowały u wymienionego naruszenie czynności narządów ciała i rozstrój zdrowia, tj. o występek z art.l58§l kk.

Wyrokiem z dnia 4 czerwca 2019r. w sprawie IX K 427/18 Sąd Rejonowy w Bydgoszczy uznał osk. K. R. za winnego tego, że 23 grudnia 2017r. przy ul. (...) w B. naruszył czynności narządów ciała F. L. na czas poniżej 7 dni w ten sposób, że uderzał go pięścią w okolice głowy i po ciele, kopał po ciele i w głowę, w następstwie czego F. L. doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia twarzoczaszki w rana okolicy lewego łuku brwiowego, tj. występku z art.l57§2 kk i za to, na podstawie art.l57§2 kk, w myśl art.317§l kk i art.34§l kk w zw. z art.323§3 i 4 kk wymierzył mu karę roku ograniczenia wolności , polegającą na pozostawaniu w określonym miejscu w jednostce wojskowej w dyspozycji przełożonego w czasie od zakończenia zajęć służbowych przez 4 godziny 2 dni w tygodniu; uznał osk. A. R. za winnego tego, że 23 grudnia 2017r. przy ul. (...) w B. naruszył nietykalność cielesna obywateli Meksyku F. L. i O. G. w ten sposób, że kopnął F. L., zaś O. G. uderzał rękoma i szarpał, tj. występku z art.217§l kk, przy czym uznając, że wina i społeczna szkodliwość jego czynu nie jest znaczna, przy czym postawa oskarżonego nie karanego za przestępstwa umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że nie popełni on przestępstwa; na podstawie art.317§l kk i art.66§l kk i art.67§l kk warunkowo umorzył wobec niego postępowanie na okres próby jednego roku; na podstawie art.46§l kk orzekł od osk. K. R. na rzecz pokrzywdzonego F. L. kwotę 10.000 zł tytułem zadośćuczynienia mu za doznaną krzywdę; wymierzył osk. K. R. 180 zł opłaty i obciążył go kosztami postępowania w sprawie w części ( l)A części; wymierzył osk. A. R. 100 zł opłaty sądowej i obciążył go kosztami postępowania w sprawie w ( l)A części.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca oskarżonych, zaskarżając go w całości.

Odnośnie K. R. na podstawie art.427§l i 2 oraz art.438 pkt 1 kpk zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisu prawa materialnego art.l57§2 kk przez skazanie oskarżonego za popełnienie przestępstwa, pomimo że w jego zachowaniu nie ma żadnego znamienia tego przestępstwa.

1

Na podstawie art.427§l kpk wniósł, aby Sąd odwoławczy działając na zasadzie art.437§l i 2 kpk zmienił zaskarżony wyrok poprzez uniewinnienie osk. K. R. od popełnienia przestępstwa z art. 157§2 kk.

Odnośnie A. R. na podstawie art.427§l i 2 oraz art.438 pkt 1 kpk zaskarżonemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisu prawa materialnego art.217§l kk przez skazanie oskarżonego za popełnienie przestępstwa, pomimo że w jego zachowaniu nie ma żadnego znamienia tego przestępstwa.

Na podstawie art.427§l kpk wniósł , aby Sąd odwoławczy działając na zasadzie art.437§l i 2 kpk zmienił zaskarżony wyrok poprzez uniewinnienie osk. A. R. od popełnienia przestępstwa z art.217§l kk.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Apelacje obrońcy oskarżonych są bezzasadne i na uwzględnienie nie zasługiwały.

W ocenie Sądu Okręgowego, brak jest jakichkolwiek podstaw do postawienia Sądowi meriti zarzutu dokonania obrazy prawa materialnego tj. art. 157 § 2 kk w przypadku K. R. i art. 217 §1 kk w przypadku A. R..

Przy tym należy zauważyć, iż w rzeczywistości treść części motywacyjnej apelacji przekonuje, iż obrońca de facto kwestionuje ocenę poszczególnych dowodów i poczynione na ich podstawie ustalenia faktyczne, nie zaś ocenę prawno - materialną przypisanych oskarżonym czynów.

Tym niemniej Sąd Okręgowy stwierdza na wstępie, że ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd I instancji w niniejszej sprawie oparte zostały o wszechstronną , wnikliwą i kompleksową analizę ujawnionych w sprawie dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej i logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego i nie wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów , chronionej treścią art.7 kpk. Natomiast lektura uzasadnienia sporządzonego przez Sąd orzekający, dowodzi że jest ono szczegółowe i odniesiono się w nim do wszystkich dowodów przeprowadzonych na rozprawie, przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonych, w sposób przewidziany treścią art.424 kpk. Sąd odwoławczy w pełni się z nim utożsamia, wobec czego czuje się zwolniony od ponownego szczegółowego przywoływania tych samych okoliczności.

Tymczasem apelacje podejmują w gruncie rzeczy jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami Sądu Rejonowego, prezentując nader wybiórczą i subiektywną optykę oceny dowodów oraz poczynionych na ich podstawie ustaleń. Argumenty przywołane przez autora apelacji żadną miarą nie mogą przekonywać co do tego, iżby dowody, które stanowiły dla Sądu I instancji podstawę ustaleń faktycznych, ocenione zostały w wadliwy sposób i obarczone były takimi mankamentami. Przywołana tamże argumentacja w żaden sposób nie może zostać uznana za uprawnioną z punktu widzenia zasady swobodnej oceny zgromadzonych dowodów, prawidłowego rozumowania, a także wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.

Zdaniem Sądu Okręgowego ocena dowodów poczyniona przez sąd I instancji jest bezstronna, pełna i wolna od błędów faktycznych czy logicznych oraz zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego, natomiast próby jej podważenia przez skarżącego są niczym innym jak zwykłą polemiką ze swobodną oceną dowodów, co czyni zarzut obrazy art.7 kpk niezasadny.

Obrońca nie wykazał w skargach apelacyjnych, aby w zaskarżonym wyroku, przy ocenie zgromadzonych dowodów , Sąd dopuścił się obrazy art.7 kpk.

Sąd Rejonowy dokonując oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w tej części rozważył szczegółowo i wszechstronnie w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku zeznania wszystkich świadków oraz wyjaśnienia oskarżonych. Wskazał którym i dlaczego dał wiarę oraz którym zeznaniom i wyjaśnieniom nie dał wiary, przedstawiając motywy swoich ocen.

2

Ponieważ uzasadnienie Sądu Rejonowego zawiera wyczerpującą analizę wszystkich istotnych okoliczności sprawy, nie ma potrzeby powielania tej argumentacji. Tym bardziej, że apelacje są lakoniczne, polemiczne i nie zawierają argumentacji, która podważałaby motywację Sądu, czyniąc rozstrzygnięcie błędnym.

Skoro więc ocena zebranych w sprawie dowodów, dokonana została przez Sąd Rejonowy z należytą starannością i wnikliwością , nie zawiera błędów natury logicznej, jest zgodna ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, to pozostaje ona pod ochroną art.7 k.p.k.

Ocena dowodów w niniejszej sprawie jest adekwatna do realiów sprawy. Nadto ustalenia sądu mają odzwierciedlenie i potwierdzenie w obiektywnym dowodzie jakim jest nagranie z kamery monitoringu, na którym zostało zarejestrowane przedmiotowe zdarzenie.

Wobec istnienia tego rodzaju dowodu wszelkie próby kwestionowania sprawstwa oskarżonych nie mogą być uznane za skuteczne.

Odnosząc się natomiast wprost do zarzutów postawionych przez obrońcę stwierdzić należy, że obraza prawa materialnego w brzmieniu do dnia 5.10.19 roku mogła polegać na błędnej wykładni prawa (wówczas następstwem jest błędne stosowanie prawa) albo na błędnym zastosowaniu prawa przy niekwestionowanej jego wykładni. Obraza prawa materialnego odnosząca się do jego wykładni była związana z błędną interpretacją przepisu wynikającą z niezastosowania lub nieprawidłowego zastosowania reguł wykładni prawa, tj. wykładni językowej, systemowej i funkcjonalnej. Obraza prawa polegająca na błędnym zastosowaniu lub niezastosowaniu przepisów prawa materialnego mogła mieć miejsce wówczas, gdy były to przepisy o charakterze stanowczym, tzn. nakazujące stosowanie prawa materialnego lub zakazujące jego stosowania. W tym znaczeniu do obrazy prawa mogło polegać na wadliwej ocenie przesłanek odpowiedzialności karnej w zakresie bezprawności czynu, jego karalności, karygodności czy zawinienia (art. 1 § 1-3 k.k.), np. gdy zachodzą podstawy do uniewinnienia oskarżonego lub umorzenia postępowania, np. z uwagi na wystąpienie kontratypu działania w obronie koniecznej.

Po dacie 5.10.19 roku diametralnie zmieniło się brzmienie art. 438 pkt. 1 k.p.k. I tak orzeczenie ulega uchyleniu lub zmianie w razie stwierdzenia:

1) obrazy przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu;

la) obrazy przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w pkt 1, chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu.

Żadna ze wskazanych podstaw obrazy prawa materialnego w niniejszej sprawie nie zachodzi.

Nie ma też racji obrońca podnosząc, że obydwaj oskarżeni byli de facto osobami pokrzywdzonymi, gdyż to oni doznali naruszenia nietykalności cielesnej (w przypadku K. R.), lub długotrwałych obrażeń ciała ( w przypadku A. R.), oraz by działania oskarżonego K. R. miały na celu samoobronę, gdy był atakowany przez pięciu mężczyzn a w przypadku A. R., zdaniem obrońcy, jego zamiarem była pomoc bratu.

Tymczasem w rzeczywistości z nagrań monitoringu i wiarygodnych zeznań świadków wynika, że to K. R. po wyjściu z klubu napierał na pokrzywdzonego, był uspokajany , poszedł za nim i następnie go zaatakował, także kopiąc gdy leżał. Dopiero w wyniku takich działań tego oskarżonego pokrzywdzony zaczął się bronić, także zadając ciosy a pomocy udzieliły mu inne osoby.

Ma rację Sąd Rejonowy podnosząc, że osoba zaatakowana ma prawo do obrony i to skutecznej, także zadając skuteczne ciosy. Nie można przecież wymagać by działając w stresie, przy znacznej dynamice zdarzeń, miał on maksymalnie miarkować każde uderzenie.

3

Finalnie stwierdzić należy, że to K. R. był napastnikiem, zaatakował jako pierwszy i dopiero w trakcie zajścia pokrzywdzony i towarzyszące mu osoby podjęli skuteczną obronę.

Także w przypadku A. R. z nagrania monitoringu i zeznań świadków wynika, że kopiąc naruszył nietykalność cielesną pokrzywdzonego F. L. a uderzając i szarpiąc naruszył nietykalność cielesną O. G.. Przy tym w pełni zasadna jest argumentacja Sądu Rejonowego co do powodów dla których nie przyjął, iż działał on w ramach obrony koniecznej.

W tym stanie rzeczy apelacje obrońcy oskarżonych należało uznać za bezzasadne, a zaskarżony wyrok podlegał utrzymaniu w mocy.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono po myśli art.636§l k.p.k. w zw. z art. 633 k.p.k.

4