UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 10 października 2018 roku, Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł., na podstawie art. 75 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 29 sierpnia 2018 roku, odmówił Z. G. (1) prawa do dodatku pielęgnacyjnego. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że, w wyniku przeprowadzonego badania, komisja lekarska ZUS, orzeczeniem z dnia 3 października 2018 roku, nie stwierdziła, u wnioskodawcy, niezdolności do samodzielnej egzystencji. Brak, zatem, podstaw do przyznania prawa do dodatku pielęgnacyjnego.

/decyzja k. 65 akt ZUS/

W dniu 14 listopada 2018 roku do organu rentowego wpłynęło odwołanie od ww. decyzji. W treści odwołania, Z. G. (2) wskazał, że jest ona niezgodna ze stanem faktycznym, gdyż, z uwagi na liczne schorzenia, nie może samodzielnie funkcjonować i wymaga opieki drugiej osoby.

/odwołanie k. 3/

W odpowiedzi na odwołanie, która wpłynęła do tutejszego Sądu w dniu 29 listopada 2018 roku, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, stosownie do treści art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W treści odpowiedzi ponownie wskazano, że komisja lekarska ZUS, orzeczeniem z dnia 3 października 2018 roku, nie uznała wnioskodawcy za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji, a wnioskodawca, jako osoba urodzona (...), nie spełnił również warunku ukończenia 75 roku życia.

/odpowiedź na odwołanie k. 4 – 4 odwrót/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Z. G. (1) urodził się (...), z zawodu jest mechanikiem samochodowym, przez ponad 40 lat pracował w zawodzie w jednym zakładzie pracy, tj.: (...) Spółka z o.o.

/okoliczności bezsporne/

Wnioskodawca zjada posiłki samodzielnie, nie wymaga karmienia. Samodzielnie

myje się, choć ma kłopoty z wyjściem z wanny. Czynności higieniczne wykonuje samodzielnie. Po mieszkaniu porusza się samodzielnie . Chodząc po schodach, korzysta z poręczy. Ma kłopoty z obcinaniem paznokci i z zapinaniem guzików. Nie przygotowuje posiłków. Przy wykonywaniu tych czynności pomaga mu żona. Np. kupuje chleb krojony , albo – kroi – żona. Nie sprząta w mieszkaniu. W związku z terapią farmakologiczną – leki samodzielnie wyjmuje z pojemników i samodzielnie je połyka , tylko przy wyjmowaniu z opakowania leku „amlozek” , pomaga mu żona. Trzy razy w tygodniu poddany jest dializom, które trwają ok. 4 godzi. W trakcie dializy , usuwane są ok. 4 litry – cieczy, z jego organizmu. Na dializy i po ich zakończeniu - wożony jest karetką. Po dializach jest osłabiony, senny

Nie ma orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.

W okresie od 1.04.2012r. do 30.06.2017r. – pobierał zasiłek pielęgnacyjny, wypłacany przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej. Wyplata została wstrzymana.

/ zeznania wnioskodawcy min. 00:06:26 - 00:14:55 - protokół rozprawy z dnia 27 listopada 2019 r., płyta CD k. 127 w związku z informacyjnymi wyjaśnienia min. 00:06:45 – 00:13:11 - protokół rozprawy z dnia 12 sierpnia 2019 r., płyta CD k. 80,/

Decyzją z dnia 29 marca 2011 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. przyznał wnioskodawcy emeryturę od dnia 19 marca 2011 roku, tj.: od daty rozwiązania stosunku pracy.

/decyzja k. 49 akt ZUS/

W dniu 29 sierpnia 2018 roku Z. G. (2) złożył wniosek o ustalenie uprawnień do dodatku pielęgnacyjnego.

/wniosek k. 61 akt ZUS/

Lekarz orzecznik ZUS, po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, rozpoznał u ubezpieczonego przewlekłą chorobę nerek w stadium G5, marskość nerki lewej, kamicę nerki prawej, nadciśnienie tętnicze, bielactwo. Orzeczeniem z dnia 19 września 2018 roku, lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że wnioskodawca nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji.

/opinia lekarska z dnia 19 września 2018 r. k.14 - 15 w dokumentacji orzeczniczo- medycznej wnioskodawcy, orzeczenie k. 63 – 63 odwrót akt ZUS/

Od powyższego orzeczenia wnioskodawca złożył sprzeciw.

/okoliczność bezsporna/

Komisja lekarska ZUS, po przeprowadzeniu bezpośredniego badania ubezpieczonego oraz po dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, rozpoznała u ubezpieczonego m.in. przewlekłą schyłkową niewydolność nerek w okresie hemodializoterapii od 2012 r., przebyte leczenie raka pęcherza moczowego elektroresekcjami od 2015 r., nadciśnienie tętnicze, niedokrwistość. Orzeczeniem z dnia 3 października 2018 roku, komisja lekarska ZUS uznała, że wnioskodawca nie jest niezdolny do samodzielnej egzystencji.

/opinia lekarska z dnia 3 października 2018 r. k.20 - 22 w dokumentacji medycznej wnioskodawcy, orzeczenie k. 64 – 64 odwrót akt ZUS/

Powyższe orzeczenie legło u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.

/decyzja k. 65 akt ZUS/

Sąd Okręgowy w Łodzi przeprowadził postępowanie dowodowe.

Postanowieniem z dnia 4 grudnia 2018 roku Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych, tj.: nefrologa, onkologa, kardiologa, chirurga, powołanych z uwagi na udokumentowane schorzenia wnioskodawcy.

W oparciu o opinię biegłego onkologa, Sąd ustalił, że u wnioskodawcy nie stwierdzono cech złośliwej choroby nowotworowej pęcherza moczowego i prostaty. Stwierdzono natomiast łagodny przerost prostaty, przewlekły stan zapalny błony śluzowej pęcherza moczowego z schyłkową niewydolnością nerek w okresie trwałej hemodializoterapii. W tym zakresie, biegły onkolog potwierdził orzeczenie komisji lekarskiej ZUS o braku podstaw do stwierdzenia, że stopień naruszenia sprawności organizmu Z. G. (1) nie powoduje konieczności stałej lub długotrwałej niezdolności do samodzielnej egzystencji. Czyli nie stwarza konieczności długotrwałej opieki i pomocy drugiej osoby w zaspokajaniu jego podstawowych potrzeb życiowych. Samo, zaś, badanie przez biegłego onkologa wykazało stan ogólny wnioskodawcy jako dość dobry.

/opinia biegłego sądowego onkologa S. F. k. 13 – 15/

W badaniu kardiologicznym u wnioskodawcy rozpoznano chorobę niedokrwienną serca, nadciśnienie tętnicze oraz blok prawej odnogi pęczka H., leczone ambulatoryjnie,. Biegły stan ogólny Z. G. (1) ocenił jako - chorowity. Wskazał na bladą, ziemistą skórę, powolny chód, brak obrzęków w kończynach dolnych, podkreślając, że głównym schorzeniem wnioskodawcy jest schyłkowa niewydolność nerek uwarunkowana stałym leczeniem nerkozastępczym, tj. hemodializami. Biegły uznał, że stopień naruszenia sprawności organizmu Z. G. (1) nie powoduje konieczności stałej lub długotrwałej niezdolności do samodzielnej egzystencji.

/opinia biegłego sądowego kardiologa B. Lao - G. k. 16 – 17 odwrót/

Sąd Okręgowy ustalił także, że w badaniu chirurgicznym u wnioskodawcy stwierdzono miażdżycę zarostową tętnic szyjnych, tętnic biodrowych i tętnic kończyn dolnych, które wymagają dalszej diagnostyki, a także obustronne tętniaki tętnic udowych co sprowadziło się do stwierdzenia przez biegłego chirurga, że u wnioskodawcy występuje całkowita niezdolność do pracy, a także naruszenie sprawności organizmu w stopniu powodującym konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innej osoby w zakresie podstawowych potrzeb życiowych oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji. Biegły określił stan pacjenta, jako dość dobry i podkreślił, że stwierdzona obecność dwóch tętniaków, obustronnie, poniżej więzadeł pachwinowych istniała w dacie wydawania orzeczenia przez komisję lekarską ZUS i w dacie wydania spornej decyzji. Biegły wskazał, że zgłaszane dolegliwości senności mogą być częściowo związane z zaburzeniami krążenia mózgowego.

/ opinia biegłego sądowego chirurga M. G. k. 18 – k. 19/

Ponadto Sąd ustalił, że, po przeprowadzeniu badania i zapoznaniu się z dokumentacją medyczną, biegły nefrolog rozpoznał u wnioskodawcy przewlekłą chorobę nerek w stadium 5D, hemodializoterapię, kamicę nerki prawej, stan po ureterolitotomii prawostronnej, stan po (...), torbiele nerki prawej, zdwojenie układu kielichowo – miedniczkowego i marskość nerki lewej, nadciśnienie tętnicze, guz pęcherza moczowego, stan po operacji żołądka, stan po krwawieniu do górnego odcinka przewodu pokarmowego oraz wykryto obecność przeciwciał antyHBc (+). Jednakże wszystkie te okoliczności z punktu widzenia nefrologicznego mimo, że powodują całkowitą niezdolność Z. G. (1) do pracy, to nie powodują konieczności zapewnienia mu stałej lub długotrwałej opieki i pomocy innych osób w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. W uzasadnieniu opinii biegły wskazał, że wnioskodawca jest dobrze dializowany, dobrze odżywiony, ale jego stan kliniczny sam w sobie jest średni, porusza się samodzielnie, przyjmuje leki na nadciśnienie tętnicze. Biegły wskazał, że z uwagi na wiek wnioskodawca nie może być kwalifikowany do zabiegu przeszczepu nerki. Zgłaszane przez Z. G. (1) objawy senności, osłabienia, zmian nastroju biegły zinterpretował, podobnie jak biegły z zakresu chirurgii, jako możliwie wynikające z zaburzeń krążenia mózgowego.

/opinia biegłego sądowego nefrologa R. L. k. 30 – k. 35/

W dniu 24 czerwca 2019 roku wpłynęło do Sądu pismo, w którym Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego z zakresu chirurgii naczyniowej lub o ewentualne dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego M. G. podnosząc, że biegły nie przeprowadził oceny według zmodyfikowanej skali B., odnosząc się w swojej opinii jednocześnie do schorzeń, które powinny być diagnozowane przez neurologa, psychologa czy psychiatrę.

/pismo ZUS k. 54 – k. 55/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił, że w uzupełniającej opinii biegły chirurg podtrzymał swoją pierwotną opinię. Wskazał, że zarówno lekarz orzecznik ZUS jak i komisja lekarska ZUS dokonali oceny pacjenta według zmodyfikowanej skali B., a nie stwierdzili u wnioskodawcy obecności tętniaków tętnic udowych. Pomimo trwania procesu diagnostycznego biegły podtrzymał swoją ocenę o braku zdolności do samodzielnej egzystencji u wnioskodawcy.

/ opinia uzupełniająca biegłego sądowego chirurga M. G. k. 60 – k. 61 odwrót/

Do powyższej opinii, po raz kolejny, ustosunkował się ZUS i wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego. ZUS wskazał, że biegły nie wykazał jednoznacznie, że wnioskodawca utracił zdolność do samodzielnej egzystencji, gdyż fakt istnienia takich chorób, nie przesądza niemożności samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych.

/pismo ZUS k. 65 – k. 65 odwrót/

Celem weryfikacji stanowiska organu rentowego, Sąd dopuścił dowód z opinii innego biegłego sądowego z zakresu chirurgii, który uznał, że wnioskodawca nie jest całkowicie niezdolny do pracy. U wnioskodawcy rozpoznano miażdżycowe zwężenie tętnic szyjnych, nadciśnienie tętnicze, przewlekła, schyłkowa niewydolność nerek w stadium G5 – dializoterapia, żylaki kończyn dolnych. Biegły w swojej opinii zaznaczył, że nie widzi związku przyczynowo – skutkowego między analizowanym stanem zdrowia w zakresie stwierdzenia poszerzonych tętnic udowych wspólnych a ocenianym stanem zdolności do pracy. Jednocześnie biegły stwierdził, że biorąc całokształt badania wnioskodawcy nie uważa go za osobę wymagającą stałej lub długotrwałej opieki osób trzecich, tzn. nie jest osobą niezdolną do samodzielnej egzystencji.

/ opinia biegłego sądowego chirurga A. P. k. 84 – k. 85/

Powyższą opinię zakwestionował wnioskodawca, podtrzymując jednocześnie swoje odwołanie i załączył do akt wynik badania USG-D tętnic kończyn dolnych.

/pismo wnioskodawcy k. 95 – k. 96/

W opinii uzupełniającej biegły odniósł się m.in. do załączonego badania i stwierdził, że jest ono potwierdzeniem jego ustaleń poczynionych w pierwotnej opinii. U wnioskodawcy rozpoznano poszerzenie tętnic udowych wspólnych i nieco większe podkolanowych, bez rozpoznania tętniaków, co nie ma wpływu na zmianę zdania w kwestii ograniczenia zdolności do samodzielnej egzystencji Z. G. (1).

/ opinia uzupełniająca biegłego sądowego chirurga A. P. k. 102/

Powyższą opinię ponownie zakwestionował wnioskodawca.

/pismo wnioskodawcy k. 110 – k. 111/

Jak ustalił Sąd Okręgowy w Łodzi, w kolejnej opinii uzupełniającej biegły wskazał na błędne ustalenia wnioskodawcy i ponownie podtrzymał swoją pierwotną opinię i zdania w niej wyrażone.

/ opinia uzupełniająca biegłego sądowego chirurga A. P. k. 122 – k. 123/

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dowodów, zawartych: w aktach ZUS, w tym – dokumentacji załączonej do orzeczenia lekarza orzecznika i komisji lekarskiej ZUS, w aktach sprawy, w tym dokumentacji lekarskiej, wyników badań, wśród nich, Sąd przeanalizował, także, wynik badań, wykonanych w dniu 10.10.2019r., (w wiec po wydaniu zaskarżonej decyzji ) usg-d układu tętniczego kończyn dolnych , [ k. 97] , gdyż oceniając i analizując treść opinii biegłych chirurgów w naczyń : M. G. i A. P., z uwagi na różne konkluzje orzecznicze , zawarte w tych opiniach Sad przeanalizował wynika badań, pod katem uwiarygodnienia , przedstawionych tez orzeczniczych. Sąd miał na uwadze, że w świetle badań usg-d, – stwierdzono rozsiane zmiany miażdżycowe kończyn dolnych , ale bez zmian hemodynamicznych , powodujących niedokrwienie kończyn. W tętnicach stóp stwierdzono przepływy dwu i trójfazowe , co odpowiada normom fizjologicznym.

Sąd oparł się także na zeznania wnioskodawcy, pod katem oceny czy stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy, powoduje konieczność – pomocy i opieki innych osób .

Sąd, oceniając zgromadzony materiał dowodowy, w pełni uznał wartość dowodową opinii, powołanych w sprawie, biegłych. W ocenie Sądu, złożone do sprawy opinie, wyjaśniają wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Biegli wydali opinie po przeprowadzeniu stosownych badań i analizie dostępnej dokumentacji lekarskiej wnioskodawcy, w tym przedstawionych przez niego wyników badań. Określili schorzenia występujące u badanego, pod kątem stopnia naruszenia sprawności organizmu Z. G. (1) w aspekcie konieczności stałej lub długotrwałej niezdolności do samodzielnej egzystencji . Zdaniem Sądu, opinie biegłych są rzetelne, sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą, w zakresie stanowiącym ich przedmiot, a wynikające z nich wnioski są logiczne, konsekwentne, prawidłowo, znakomicie merytorycznie - uzasadnione. Wnioski orzecznicze, zawarte w opiniach biegłych są zbieżne.

Natomiast różne były konkluzje orzecznicze, przedstawione w opiniach biegłych chirurgów: prof. M. G. i dra nauk medycznych A. P.. Sąd , wszechstronnie analizując opinie podstawowe i uzupełniające, obu biegłych chirurgów naczyń, podzielił wnioski orzecznicze, przedstawione w opinii dra A. P., gdyż; w świetle badań usg-d układu tętniczego kończyn dolnych , wykonanych w dniu 10.10.2019r. ( w wiec po wydaniu zaskarżonej decyzji ) [ k. 97] – stwierdzono rozsiane zmiany miażdżycowe kończyn dolnych , ale bez zmian hemodynamicznych , powodujących niedokrwienie kończyn. W tętnicach stóp stwierdzono przepływy dwu i trójfazowe , co odpowiada normom fizjologicznym.

Mając na uwadze, że najważniejszych schorzeniem wnioskodawcy, zatem najsilniej naruszającym sprawność jego organizmu jest schorzenie nerek , zatem – Sąd , uwzględniając wnioski , wynikające z wszystkich opinii, podzielił wniosek przedstawiony przez biegłego nefrologa.

W ocenie Sądu Okręgowego nie ma podstaw do tego by podważać moc dowodową ww. opinii biegłych, a kwestia zdolności wnioskodawcy do samodzielnej egzystencji została dostatecznie wyjaśniona.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 75 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2017 roku, poz.1383 z późn. zm.) dodatek pielęgnacyjny przysługuje osobie uprawnionej do emerytury lub renty, jeżeli osoba ta została uznana za całkowicie niezdolną do pracy oraz do samodzielnej egzystencji albo ukończyła 75 lat życia.

Z analizy przepisu wynika, iż w przypadku osób które posiadają prawo do emerytury lub renty, a nie ukończyły 75 lat życia przesłanki w postaci całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji muszą wystąpić łącznie.

Zgodnie z art. 12 powyższej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się, stosownie do art. 13 ust.1 ustawy stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Sam termin „niezdolność do samodzielnej egzystencji” zdefiniowany został w art. 13 ust. 5 ww. ustawy, jako spowodowana naruszeniem sprawności organizmu konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy drugiej osoby w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych. Pojęcie to ma zatem szeroki zakres przedmiotowy. Obejmuje bowiem opiekę, oznaczającą pielęgnację, czyli zapewnienie ubezpieczonemu możliwości poruszania się, odżywiania, zaspokajania potrzeb fizjologicznych, utrzymywania higieny osobistej itp. oraz pomoc w załatwianiu elementarnych spraw życia codziennego, takich jak robienie zakupów, uiszczanie opłat, składanie wizyt u lekarza. Wszystkie, zaś, powyższe elementy łącznie wyczerpują treść terminu „niezdolność do samodzielnej egzystencji” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 21 lutego 2002 r., III AUa 1333/2001, LexPolonica nr 364215).

Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe nie pozwoliło na ustalenie, że wnioskodawca jest niezdolny do samodzielnej egzystencji, a od spełnienia tej przesłanki (wobec braku ukończenia przez wnioskodawcę 75 lat życia, albowiem jak wynika z dokonanych ustaleń – wnioskodawca urodził się (...) ) było uzależnione przyznanie mu prawa do dodatku pielęgnacyjnego.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych specjalistów z zakresu nefrologii, chirurgii, onkologii oraz kardiologii, Sąd ustalił, że występujące u wnioskodawcy schorzenia w postaci m.in. przewlekłej choroby nerek w stadium 5D, kamicy nerki prawej, miażdżycy zarostowej tętnic szyjnych nie powodują takiego naruszenia sprawności organizmu, które powodowałyby konieczność stałej lub długotrwałej opieki i pomocy drugiej osoby w zaspokajaniu jego podstawowych potrzeb życiowych.

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawca spożywa posiłki samodzielnie, nie wymaga karmienia. Samodzielnie myje się, choć ma kłopoty z wyjściem z wanny. Czynności higieniczne wykonuje samodzielnie. Po mieszkaniu porusza się samodzielnie . Chodząc po schodach, korzysta z poręczy. Ma kłopoty z obcinaniem paznokci i z zapinaniem guzików. Nie przygotowuje posiłków. Przy wykonywaniu tych czynności pomaga mu żona. Np. kupuje chleb krojony , albo – kroi – żona. Nie sprząta w mieszkaniu. W związku z terapią farmakologiczną – leki samodzielnie wyjmuje z pojemników i samodzielnie je połyka , tylko przy wyjmowaniu z opakowania leku „amlozek” , pomaga mu żona. Trzy razy w tygodniu poddany jest dializom, które trwają ok. 4 godzi. W trakcie dializy , usuwane są ok. 4 litry – cieczy, z jego organizmu. Na dializy i po ich zakończeniu - wożony jest karetką. Po dializach jest osłabiony, senny

Nie ma orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.

Podkreślić jednakże należy, że wnioskodawca potrafi wykonać wiele czynności związanych ze zwykłym funkcjonowaniem, a jedynie w pewnym zakresie wymaga pomocy innych osób. Co jednak istotne, Z. G. (1) nie wymaga stałej czy też długotrwałej opieki i tym samym nie jest możliwym uznanie go za osobę niezdolną do samodzielnej egzystencji.

Cytowany przepis, stanowiący podstawę rozstrzygnięcia ( art. 75 cyt. Ustawy) – wymaga spełnienia obu elementów przesłankowych: stałej lub długotrwałej - pomocy i opieki [ spójnik „i” - oznacza koniunkcję ]. Wnioskodawca, jak wynika z dokonanych ustaleń, wymaga pomocy - często ,zwłaszcza po zakończeniu dializy, ale stopień naruszenia sprawności jego organizmu , nie powoduje konieczności stałej i długotrwałej opieki i pomocy drugiej osoby w zaspokajaniu jego podstawowych potrzeb życiowych.

Nadto – wnioskodawca nie ukończył 75 roku życia.

W konsekwencji brak jest podstaw do przyznania ubezpieczonemu prawa do dodatku pielęgnacyjnego i Sąd Okręgowy na postawie art. 477 ¹⁴§1 k.p.c. oddalił odwołanie.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy.

P.B.