UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. ( obecnie (...) S.A. w L. ) wniósł w dniu 23 lutego 2017 r. ( data stempla operatora pocztowego ) do Sądu Rejonowego w Płocku V Wydział Gospodarczy pozew przeciwko Towarzystwu (...) w W., żądając zasądzenia na swoją rzecz kwoty 959,40 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 lipca 2016 r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się należność z tytułu uzupełnienia kosztów najmu pojazdu zastępczego. Wnosił ponadto o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Nakazem zapłaty z dnia 11 kwietnia 2017 r. wydanym w postępowaniu upominawczym w sprawie V GNc 617/17 Sąd Rejonowy w Płocku V Wydział Gospodarczy uwzględnił powództwo w całości.

Pozwany Towarzystwo (...) w W. wniósł w ustawowym terminie sprzeciw od przedmiotowego nakazu zapłaty, podnosząc zawyżenie stawki dziennej najmu pojazdu, a w konsekwencji wniósł o oddalenie powództwa. Wnosił ponadto o zasądzenie na swoją rzecz od powoda zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Prawomocnym postanowieniem z dnia 30 czerwca 2017 r. Sąd Rejonowy w Płocku V Wydział Gospodarczy wydanym w sprawie V GC 762/17 stwierdził swą niewłaściwość i sprawę przekazał do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ciechanowie.

Przed Sądem Rejonowym w Ciechanowie powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. ( obecnie (...) S.A. w L. ) i pozwany Towarzystwo (...) w W. podtrzymali swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 9 czerwca 2016 r. doszło do zdarzenia drogowego z udziałem pojazdów: jednego marki T. (...) nr rej. (...), stanowiącego własność B. K. oraz drugiego marki N. (...) nr rej. (...), stanowiącego własność R. U. - sprawcy kolizji. Pojazd marki N. (...) nr rej. (...) w dniu 9 czerwca 2016 r. posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej dla posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego pojazdu w Towarzystwie (...) w W. ( bezsporne ).

B. K., właściciel pojazdu marki T. (...) nr rej. (...) zgłosił szkodę do zakładu ubezpieczeń sprawcy kolizji. W dniu 28 grudnia 2016 r., zakład ubezpieczeń przyznał B. K. odszkodowanie z tytułu kosztów naprawy pojazdu w łącznej kwocie 3552,55 zł ( bezsporne ).

Przy zgłoszeniu szkody B. K. otrzymał od zakładu ubezpieczeń informację na temat najmu pojazdu zastępczego, oferty zakładu ubezpieczeń w tym zakresie z uwzględnieniem stawek najmu w zależności od klasy pojazdu, w tym o współpracy zakładu ubezpieczeń z firmami (...) S.A. i E., jak też o prawie ubezpieczyciela do weryfikacji stawki najmu pojazdu zastępczego ( informacja k. 41 – 44, zeznania świadków B. K. k. 68 – 69, J. S. k. 69 ).

B. K. w okresie od dnia 9 czerwca 2016 r. do dnia 21 czerwca 2016 r. ( 12 dni ) korzystał z pojazdu zastępczego marki S. (...) nr rej. (...) na podstawie umowy najmu zawartej z (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L.. Cena najmu wynosiła 165,00 zł netto za dobę ( 202,95 zł brutto ) tj. łącznie za 12 dni – 2435,40 zł brutto. B. K. wybrał ofertę (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L., która została mu polecona przez kolegę, który prowadzi komis samochodowy ( umowa wraz załącznikami k. 11 – 14, faktura k. 15, zeznania świadka B. K. k. 68 - 69 ).

W dniu 21 czerwca 2016 r., pomiędzy B. K. a (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. doszło do zawarcia umowy cesji wierzytelności, na mocy której B. K. w związku ze szkodą komunikacyjną z dnia 9 czerwca 2016 r. likwidowaną przez Towarzystwo (...) w W., przeniósł wszelkie przysługujące mu wierzytelności z tytułu tej szkody związane ze zwrotem kosztów z tytułu najmu auta zastępczego na rzecz (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. ( umowa cesji wierzytelności k. 16 ).

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. zgłosił roszczenie z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego do Towarzystwo (...) w W. pismem z dnia 28 czerwca 2016 r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. otrzymał decyzją zakładu ubezpieczeń z dnia 30 czerwca 2016 r. zwrot kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres 12 dni w łącznej kwocie 1476,00 zł brutto tj. przy przyjęciu stawki za dobę najmu na kwotę 100,00 zł netto tj. 123,00 zł brutto ( bezsporne ).

Średnia cena wynajmu pojazdu w W. i P. wynosiła, przy uwzględnieniu notowań 10 wypożyczalni samochodów stawek najmu dla pojazdów klasy tożsamej dla T. (...) oraz przy uwzględnieniu gradacji stawek za najem w stosunku do długości okresu najmu pojazdu zastępczego, w granicach od 82,00 zł netto do 216,00 zł netto za dobę najmu tj. średnio 140,00 zł netto ( opinia biegłego sądowego w zakresie techniki samochodowej, wyceny wartości oraz kosztów i jakości napraw pojazdów samochodowych R. C. (1) k. 78 – 87, 123 - 127 ).

Standard usług świadczonych przez wypożyczalnie samochodów związanych umowami współpracy z Towarzystwem (...) w W. jest podobny do standardu innych wypożyczalni tego typu ( opinia biegłego sądowego w zakresie techniki samochodowej, wyceny wartości oraz kosztów i jakości napraw pojazdów samochodowych R. C. (1) k. 78 - 87 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt szkody, zeznań świadków B. K. ( k. 68 – 69 ), J. S. ( k. 69 ), informacji zakładu ubezpieczeń ( k. 41 – 44 ), umowy najmu pojazdu zastępczego wraz załącznikami ( k. 11 – 14 ), faktury ( k. 15 ), umowy cesji wierzytelności ( k. 16 ) oraz opinii biegłych sądowych w zakresie techniki samochodowej, wyceny wartości oraz kosztów i jakości napraw pojazdów samochodowych R. C. (1) ( k. 78 – 87, 123 – 127 ) oraz M. P. (1) ( k. 153 – 160 ).

W ocenie Sądu, powyższe dowody są w pełni wiarygodne; żadna ze stron nie kwestionowała ich mocy dowodowej. Spór w niniejszej sprawie dotyczył stawki najmu pojazdu zastępczego. Podkreślić należy, że czas najmu pojazdu zastępczego odpowiadający okresowi niezbędnemu do naprawy pojazdu, nie był sporny pomiędzy stronami.

Jeżeli chodzi o ocenę opinii biegłych sądowych to wskazać należy, że obie opinie w zakresie techniki samochodowej sporządzone w niniejszej sprawie przez biegłych sądowych R. C. (1) i M. P. (1) w zakresie ustaleń co do stanu pojazdu, oceny standardu usług świadczonych przez wskazane przez pozwany zakład ubezpieczeń wypożyczalnie (...) S.A. i (...), jak również co do ekonomicznie uzasadnionego kosztu najmu pojazdu na rynku lokalnym są zbieżne, choć w sposób nieco odmienny oceniono w nich zakres dobowej stawki najmu pojazdu zastępczego dla pojazdów klasy tożsamej z samochodem B. K.. Biegły sądowy R. C. (1) zakreślił granice stawki dobowej najmu na rynku lokalnym od 82,00 zł netto ( 100,86 zł brutto ) do 216,00 zł netto ( 265,68 zł brutto ), natomiast biegły sądowy M. P. (1) odpowiednio od 139,00 zł netto ( 170,97 brutto ) do 245,00 zł netto ( 301,35 zł brutto ). Wskazać należy, że dane dotyczą wypożyczalni na rynku lokalnym, przez co należy rozumieć wypożyczalnie na terenie W. i P., gdyż dla okolic C., są na najbliżej położone firmy prowadzące tego rodzaju działalność gospodarczą. Podkreślić należy, że opinie zawierają jedynie wytyczne o charakterze pomocniczym, a nie szczegółowe reguły. Stwierdzone rozbieżności nie mogą, zdaniem Sądu, prowadzić do dyskredytacji którejkolwiek z tych opinii, w tym zakresie bowiem żadna z opinii nie ma charakteru wiążącego, a jedynie – jak wskazano powyżej - pomocniczy. Tym niemniej, podstawą ustaleń Sądu stała się opinia sporządzona przez biegłego sądowego R. C. (1) jako opinia bardziej szczegółowa; wnioski zawarte w opinii głównej oraz opinii uzupełniającej są należycie uzasadnione. Opinia została sporządzona w sposób rzetelny, prawidłowy, wyczerpujący, a nadto zgodnie z postawioną tezą postanowienia dowodowego. Biegły sądowy sporządził opinię, wykorzystując zebrany materiał dowodowy, informacje wypożyczalni samochodów oraz własną wiedzę, Niewątpliwie opinia stanowi tylko pomoc dla sądu i - jak wielokrotnie było wyjaśniane w orzecznictwie i doktrynie - nie może zastąpić ani ustaleń faktycznych ani decydować o spełnieniu przesłanek prawnych. Zadaniem biegłego zasadniczo nie jest poszukiwanie dowodów i okoliczności mających uzasadniać argumentację stron procesu, lecz dokonanie oceny przedstawionego materiału z perspektywy posiadanej wiedzy naukowej, technicznej lub branżowej i przedstawienie sądowi danych ( wniosków ) umożliwiających poczynienie właściwych ustaleń faktycznych i właściwą ocenę prawną znaczenia zdarzeń, z których strony wywodzą swoje racje. Opinia biegłego, zgodnie z art. 278 kpc, służy stworzeniu sądowi możliwość prawidłowej oceny materiału procesowego w wypadkach, kiedy ocena ta wymaga wiadomości specjalnych tj. wiedzy wykraczającej poza objętą zakresem wiedzy powszechnej.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo (...) S.A. w L. ( pierwotnie (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. zasługuje na uwzględnienie jedynie co do kwoty 590,40 zł.

Powód (...) S.A. w L. jako następca prawny B. K. dochodzi swego roszczenia na zasadach ogólnych, wynikających z art. 361 - 363 kc. Szkoda objęta odpowiedzialnością ubezpieczyciela podlega bowiem naprawieniu właśnie według tych ogólnych zasad. Wynika to z treści art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Zgodnie zaś z art. 36 ust. 1 cyt. ustawy odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Z powyższego wynika, że dla oceny roszczeń odszkodowawczych powoda z tytułu nabycia wierzytelności z tytułu najmu pojazdu zastępczego, należało określić – według ogólnych zasad prawa cywilnego – do jakich świadczeń byłby zobowiązany posiadacz lub kierowca samochodu, z którego winy nastąpiło zdarzenie drogowe. W niniejszej sprawie, Sąd ustalił, że odpowiedzialnym za zdarzenie komunikacyjne z dnia 9 czerwca 2016 r. jest kierowca samochodu marki N. (...) nr rej. (...).

W myśl art. 363 § 1 kc, naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego: bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

Szkodą jest uszczerbek, jakiego doznała określona osoba w swych dobrach lub interesach. W efekcie owo naprawienie szkody ma zmierzać do odwrócenia w dobrach poszkodowanego skutków zdarzenia wyrządzającego mu szkodę i przywrócenia – w znaczeniu prawnym – stanu, jaki by istniał gdyby owo zdarzenie nie nastąpiło. Zgodnie z powszechnie przyjętym obecnie poglądem, odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczeni pojazdu mechanicznego obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego ( uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 listopada 2011 r. w sprawie III CZP 5/11 ). Sąd Najwyższy podkreślił, że utrata możliwości korzystania z pojazdu stanowi negatywne następstwo majątkowe, a wydatki, które służą ograniczeniu ( wyłączeniu tego negatywnego następstwa ) należy kwalifikować jako szkodę majątkową podlegającą naprawieniu w ramach odpowiedzialności gwarancyjnej ubezpieczyciela wynikającej z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Sąd Najwyższy podkreślił przy tym znaczenie dwóch kryteriów - celowości wydatków oraz ich ekonomicznego uzasadnienia.

Za wydatek niezbędny ( celowy ) należy uznać wydatek poniesiony na korzystanie z innego pojazdu w takim zakresie, w jakim poszkodowany korzystałby ze swojego środka lokomocji, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wydatki ekonomicznie uzasadnione to wydatki na najem pojazdu zasadniczo o podobnej klasie do pojazdu uszkodzonego lub zniszczonego, poniesione w oparciu o stawki czynszu najmu, które obowiązują na danym rynku lokalnym ( ceny rynkowe za tego typu usługi ) i w czasie naprawy pojazdu mechanicznego lub do czasu nabycia nowego pojazdu.

Wskazać należy, że pozwany zakład ubezpieczeń wypłacił powodowi (...) S.A. w L. ( wówczas (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. ) w toku postępowania likwidacyjnego koszty najmu pojazdu zastępczego za 12 dni, co wynika wprost z decyzji z dnia 30 czerwca 2016 r. Jak wskazano powyżej, czas najmu pojazdu był bezsporny pomiędzy stronami i wynosił 12 dni. Wysokość przyznanego za ten okres odszkodowania wyniosła łącznie 1476,00 zł brutto, przy przyjęciu stawki dziennej najmu 100,00 zł netto.

Jak wskazano powyżej, pozwany Towarzystwo (...) w W. zakwestionował w niniejszym procesie stawkę najmu pojazdu zastępczego wynikającą z umowy zawartej przez powoda z B. K..

Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego sądowego w zakresie techniki samochodowej, wyceny wartości oraz kosztów i jakości napraw pojazdów samochodowych R. C. (1), którą w całości podzielił, że, że dopuszczalna stawka najmu pojazdu za jeden dzień waha się w granicach od kwoty 82,00 zł netto do kwoty 216,00 zł netto tj. średnio 140,00 zł netto.

Sąd przyjął natomiast za zasadne ustalenie stawki dziennej najmu pojazdu zastępczego na kwotę 140,00 zł netto tj. jako średnią cenę najmu przy uwzględnieniu notowań 10 wypożyczalni samochodów stawek najmu dla pojazdów klasy tożsamej dla T. (...) na rynku lokalnym, uznając w tym zakresie częściowo żądanie powoda. Obowiązująca zasada swobody umów doznaje ograniczenia w sytuacji, gdy ostatecznie obowiązek ponoszenia kosztów umowy uzgodnionych przez strony tej umowy, obciąża osobę trzecią, jednakże zastrzeżenia zakładu ubezpieczeń nie mogą wyłączać woli poszkodowanego do zawarcia umowy najmu pojazdu zastępczego z innym podmiotem świadczącym tego rodzaju usługi niż wskazany przez ubezpieczyciela, jeżeli tylko stawki najmu proponowane w tym innym zakładzie ( wypożyczalni ) nie odbiegają od przeciętnych stawek na danym rynku lokalnym, którym w realiach niniejszej sprawy, jest przede wszystkim teren W. i P..

Wskazać należy, że nie wszystkie wydatki pozostające w związku przyczynowym ze zdarzeniem komunikacyjnym mogą być refundowane, istnieje bowiem obowiązek wierzyciela zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów ( art. 354 § 2 kc, art. 362 i 826 § 1 kc ). Na dłużniku ciąży w związku z tym obowiązek zwrotu tylko wydatków celowych i ekonomicznie uzasadnionych, pozwalających na wyeliminowanie negatywnych dla poszkodowanego następstw, niedających się wyeliminować w inny sposób, z zachowaniem rozsądnej proporcji między korzyścią wierzyciela a obciążeniem dłużnika. Zakład ubezpieczeń, pomimo zakwestionowania wysokości stawki najmu, który przedstawił ofertę najmu pojazdów w zdecydowanie niższej stawce, nie wykazał, że stawka zaproponowana przez niego jest adekwatna do klasy pojazdu oraz ekonomicznie uzasadniona. W uchwale z dnia 24 sierpnia 2017 r. w sprawie III CZP 20/17 Sąd Najwyższy podkreślił, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione. Tym niemniej, nie może zyskać aprobaty takie zachowanie poszkodowanego B. K., który kierując się jedynie poleceniem znajomego, nie rozważył możliwości skorzystania z innej oferty, nie podejmując nawet działań zmierzających do ustalenia ofert innych podmiotów prowadzących tego rodzaju działalność w okolicach W. bądź P..

W związku z powyższym Sąd zasądził od pozwanego Towarzystwa (...) w W. na rzecz powoda (...) S.A. w L. kwotę 590,40 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 13 grudnia 2019 r. do dnia zapłaty, oddalając powództwo w pozostałej części jako niezasadne.

Jak wskazano powyżej wysokość kosztów najmu pojazdu zastępczego usprawiedliwiona jest do kwoty 2066,40 zł brutto tj. za 12 dni w stawce dobowej 140,00 zł netto tj. 172,20 zł brutto. Sąd przyjął jako podstawę ustaleń stawkę średnią dla doby najmu pojazdu zastępczego zgodnie z opinia biegłego sądowego R. C. (1), mając na uwadze, że zarówno stawka przyjęta w umowie najmu, jak i przyjęta przez zakład ubezpieczeń w toku postępowania likwidacyjnego, co do zasady, mieszczą się w granicach stawek dziennych najmu pojazdów zastępczych na runku lokalnym ( W. i P. ), na co wskazał w swojej opinii biegły. Zgodnie bowiem z art. 322 kpc, jeżeli w sprawie o naprawienie szkody, o dochody, o zwrot bezpodstawnego wzbogacenia lub o świadczenie z umowy o dożywocie sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe, nader utrudnione lub oczywiście niecelowe, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swej oceny opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.

Zakład ubezpieczeń wypłacił dotychczas powodowi należność w kwocie 1476,00 zł, a zatem do dopłaty pozostaje należność w kwocie 590,40 zł.

Sąd zasądził od powyższej należności odsetki ustawowe za opóźnienie, od dnia 13 grudnia 2019 r. tj. po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia orzeczenia. Sąd miał na uwadze, że wysokość stawki najmu pojazdu zastępczego była sporna pomiędzy stronami, a sporządzone w sprawie opinie jedynie częściowo potwierdziły roszczenia powoda. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Stosownie zaś do ust. 2 cyt. artykułu w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w ust. 1, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego o przyczynach niemożności zaspokojenia jego roszczeń w całości lub w części, jak również o przypuszczalnym terminie zajęcia ostatecznego stanowiska względem roszczeń uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania.

O kosztach procesu Sąd orzekł stosownie do art. 100 kpc, stosunkowo je rozdzielając, przy uwzględnieniu, że powód wygrał proces w 62 %. Sąd zasądził zatem od pozwanego na rzecz powoda łącznie kwotę 55,57 zł tytułem zwrotu części kosztów procesu.

Sąd miał na uwadze, że łączne koszty opinii biegłego sądowego R. C. wyniosły 1587,11 zł ( (...),43 + 388,68 ), a zatem powód powinien ponieść te koszty do kwoty 603,11 zł ( (...),11 x 0,38 ), zaś pozwany do kwoty 984,00 zł ( (...),11 x 0,62 ). Pozwany zapłacił koszty tejże opinii do kwoty 1198,43 zł; powód natomiast do kwoty 300,00 zł. Powód zobligowany jest zatem ponieść dodatkowo z tego tytułu koszty w wysokości 303,11 zł. Z tych względów powód zobowiązany jest do zapłaty na rzecz pozwanego kwoty 214,43 zł tytułem uzupełnienia kosztów opinii ponad kwotę 984,00 zł, do której zobowiązany był pozwany, a nadto 88,68 zł na rzecz Skarbu Państwa tytułem uzupełnienia kosztów opinii stosownie do art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w zw. z art. 113 cyt. ustawy.

Kosztami opinii biegłego sądowego M. P. Sąd obciążył pozwanego w całości. Sąd miał na uwadze, że opinia została sporządzona na wniosek pozwanego. Biegły M. P. podtrzymał tezy pierwszej opinii sporządzonej przez biegłego R. C.; opinia M. P. jest nawet mniej korzysta dla pozwanego niż opinia sporządzona przez pierwszego biegłego.

Jednocześnie Sąd nakazał zwrócić pozwanemu kwotę 158,68 zł tytułem niewykorzystanej części zaliczki stosownie do art. 84 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

W rozliczeniu kosztów procesu Sąd uwzględnił ponadto zwrot opłaty sądowej przez pozwanego na rzecz powoda w kwocie 30,00 zł od uwzględnionej części powództwa oraz kwotę 240,00 zł stanowiąca różnicę pomiędzy stawką tych kosztów od uwzględnionej ( 360,00 zł rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ) a oddalonej ( 120,00 zł - rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ) części powództwa.

Z tych względów Sąd zasądził na rzecz powoda od pozwanego kwotę 55,57 zł, mając na uwadze, że pozwany zobowiązany jest do zapłaty na rzecz powoda kwoty 270,00 zł ( 30,00 + 240,00 ), pomniejszonej o zwrot kosztów opinii biegłego sądowego w kwocie 214,43 zł zgodnie ze wskazanym powyżej rozliczeniem.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE