UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 03 kwietnia 2019 r. w godzinach popołudniowych funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji w P. M. A. oraz M. P. pełniący służbę w patrolu zmotoryzowanym w miejscowości K. zatrzymali do kontroli drogowej samochód A. (...) nr rej. (...), którym jechał oskarżony. W związku z podejrzeniem, że P. T. znajduje się pod działaniem alkoholu dokonano badania jego stanu trzeźwości. Badanie przy użyciu urządzenia służącego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu typu A. I. wykazały odpowiednio: I badanie wykonane o godz. 16.42 – 1,14 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, II badanie wykonane o godz. 17.03 – 1,01 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Wykonującym badanie policjantom oskarżony oświadczył, że wypił 1,5 l. piwa o godz. 15.00, zaś poprzedniego dnia spożywał wódkę w godzinach wieczornych .

Oskarżony P. T. był w przeszłości kilkakrotnie karany sądownie, w tym za przestępstwo z art.178a § 1 kk. Na mocy wyroku Sądu Rejonowego w Piszu z 15 maja 2017 r w sprawie sygn. II K 147/17 za czyn z art. 178a § 1 kk na karę ograniczenia wolności . Wyrokiem tym orzeczono też 3 – letni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych obowiązujący do dnia 21 maja 2020 r . Wyrok uprawomocnił się 23 maja 2017 r. Oskarżony kierując samochodem w dniu zdarzenia naruszył więc sądowy zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych.

( dowód: protokół użycia A. IV k.2; świadectwo wzorcowania k. 3,5; protokół użycia A. A 2.0 k. 4; odpis wyroku k. 18-19 ; informacja Starostwa Powiatowego w P. k. 17; wyjaśnienia oskarżonego k. 9,44v )

Oskarżony P. T. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. Wyjaśnił, że dwie godziny przed kontrolą Policji spożywał alkohol w postaci dwóch piw (...). Wsiadając za kierownicę sądził, że jest trzeźwy. Pojazd ma-ki A. stanowi jego własność. Wyjechał nim na wieś aby się kawałek przejechać. Oskarżony nie posiada prawa jazdy (k.9,44v).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego P. T.. Wyjaśnienia korespondują z pozostałym materiałem dowodowym , w szczególności z zapisami w protokołach badania stanu trzeźwości wymienionego. Stan faktyczny w rozpatrywanej sprawie jest bezsporny.

W tej sytuacji nie budzi wątpliwości, że oskarżony P. T. kierował pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości. Zgodnie z art. 178a § 4 kk jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 kk popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. W czasie popełnienia przypisanego czynu P. T. był karany sądownie z art.178a § 1 kk na mocy wyroku w sprawie sygn. II K 147/17 SR w Piszu (k. 18-19) . Nadto w czasie popełnienia przypisanego mu czynu oskarżony naruszył sądowy zakaz prowadzenia pojazdów. Czyn , którego dopuścił się oskarżony zakwalifikowano jako występek z art. 178a § 4 kk .

Wymierzając oskarżonemu karę sąd uwzględnił okoliczności obciążające. Należą do nich niewątpliwie okoliczności popełnionego czynu . W szczególności na niekorzyść oskarżonego działa to, że mimo wcześniejszej karalności oraz obowiązującemu sądowemu zakazowi prowadzenia pojazdów, zdecydował się na jazdę samochodem. Nadto w organizmie oskarżonego stwierdzono stężenie alkoholu przekraczające 2 promile. P. T. na skutek spożytego alkoholu miał w znacznym stopniu osłabione zdolności psychofizyczne i stanowił zagrożenie dla użytkowników dróg w miejscowości K.. Okoliczności powyższe oraz dane dotyczące dotychczasowego sposobu życia oskarżonego , świadczą o nieumiejętności korzystania przez niego z doświadczeń życiowych oraz lekceważeniu obowiązującego porządku prawnego. Niniejsza sprawa wskazuje również na to , że oskarżony ma problem związany z nadużywaniem alkoholu. Niezrozumiałe jest to, że oskarżony zakupił sobie samochód , choć nigdy nie posiadał uprawnień do kierowania. Na korzyść P. T. sąd poczytał złożenie szczerych wyjaśnień.

Biorąc pod uwagę wysokość zagrożenia ustawowego za popełnienie przestępstwa z art.178a § 4 kk , okoliczności przedmiotowe i podmiotowe popełnionego czynu oraz znaczny stopień winy sąd orzekł wobec oskarżonego na tej podstawie karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Dotychczasowy tryb życia oskarżonego prowadzi do jednoznacznego wniosku, że w sposób rażący lekceważy obowiązujący porządek prawny . Z uwagi na okoliczności sprawy oraz wcześniejszą karalność oskarżonego na karę pozbawienia wolności sąd nie miał możliwości aby wykonanie wymierzonej kary warunkowo zawiesić (art.69 § 1 i 4 kk).

Stosownie do treści art. 42 § 3 kk, sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. W ocenie sądu brak jest podstaw do przyjęcia że czyn oskarżonego zaliczyć można do grupy wyjątkowych wypadków , uzasadnionych szczególnymi okolicznościami , co umożliwiałoby orzeczenie zakazu w krótszym wymiarze.

W myśl art. 43a § 2 kk sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjny środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 10 000 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Z uwagi na sytuację materialną oskarżonego oraz rodzaj podjętego rozstrzygnięcia sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy o opłatach w sprawach karnych zwolnił go z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych.

ZARZĄDZENIE

-(...)

- (...)

- (...)

(...)