Sygn. akt II W 140/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca – SSR Katarzyna Garbarczyk

Protokolant – st. sekr. sąd. Aneta Dybikowska

w obecności oskarżyciela publicznego KPP w G. –asp. szt. Sylwestra Piotrowicz

po rozpoznaniu w dniach: 8.08.2019 r., 16.12.2019r. sprawy

A. P.

syna J. i E. z d. M.

ur. (...) w K.

obwinionego o to, że:

w dniu 14 marca 2019 roku około godz. 15:05 w W. na ul. (...) (droga nr (...)) prowadził pojazd m-ki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) nie korzystając z pasów bezpieczeństwa podczas jazdy,

tj. o czyn z art. 97kw w zw. z art. 39 ust. 1 ustawy prawo o ruchu drogowym.

1.  Obwinionego A. P. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, przy czym ustala, że obwiniony poruszał się pojazdem o nr rej. (...) i za to na podstawie art. 97 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazuje go na karę grzywny w wysokości 200 ( dwieście) złotych.

2.  Zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 30,00 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami postępowania w wysokości 120,00 (sto dwadzieścia ) złotych.

Sygn. akt II W 140/19

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 marca 2019 roku około godz. 15:05 A. P. kierował pojazdem m-ki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w m. W. na ul. (...) (droga nr (...)). W tym czasie służbę patrolową oznakowanym radiowozem, znajdującym się przy skrzyżowaniu okrężnym, po którym to poruszał się obwiniony, pełnili funkcjonariusze policji A. K. i M. L.. Funkcjonariusze policji zaobserwowali, że kierowca w/w pojazdu jedzie bez zapiętych pasów bezpieczeństwa, które swobodnie zwisają wzdłuż fotela, wobec czego zatrzymali obwinionego do kontroli drogowej.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie : zeznań M. L. (k. 22v), A. K. (k. 55- 55v, 7-8).

Obwiniony nie przyznał się do winy i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień (k. 22: k. 6).

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego, w których nie przyznaje się on do winy uznając, że wyjaśnienia te nie polegają na prawdzie i stanowią jedynie przyjętą przez A. P. linię obrony.

Zdaniem Sądu brak jest podstaw, by podważać zeznania świadków – policjantów przeprowadzających kontrolę drogową obwinionego w dniu zdarzenia. M. L. i A. K. ( zeznań M. L. (k. 22v), A. K. (k. 55- 55v, 7-8) nie mieli żadnego interesu w tym, by przedstawiać wersję wypadków, która nie miała miejsca i w konsekwencji niesłusznie obciążać obwinionego. Podkreślić należy, że zeznania w/w świadków są spójne, zbieżne, wzajemnie się uzupełniają i korespondują ze sobą. Z dowodów tych w sposób nie budzący żadnych wątpliwości wynika, iż policjanci doskonale widzieli kierowcę – obwinionego z odległości zaledwie ok. 30 metrów, nic nie przeszkadzało im w obserwacji samochodu, którym poruszał się A. P.. Widoczność tego dnia była bardzo dobra, A. P. pokonywał rondo z niewielką prędkością, ubrany był na jasno- co dodatkowo umożliwiało bezproblemowe stwierdzenie, że kierowca nie ma zapiętych pasów bezpieczeństwa. Zeznania tych świadków były zbieżne nie tylko w tym zakresie, ale również w części dotyczącej zachowania obwinionego już po jego zatrzymaniu do kontroli drogowej.

Sąd podzielając zeznania M. L. i A. K., dowody te uznał za zasługujące na wiarę, a tym samym odmówił nadania waloru wiarygodności odmiennym w tym zakresie wyjaśnieniom obwinionego.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym - kierujący pojazdem samochodowym oraz osoba przewożona takim pojazdem wyposażonym w pasy bezpieczeństwa są obowiązani korzystać z tych pasów podczas jazdy. W świetle zebranych dowodów w sposób pewny wynika, że A. P. w dniu 14 marca 2019 roku około godz. 15:05 w W. na ul. (...) (droga nr (...)) prowadził pojazd m-ki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) nie korzystając z pasów bezpieczeństwa podczas jazdy, przy czym nie było żadnych okoliczności po stronie obwinionego zwalniających go z powyższego obowiązku. A. P. w konsekwencji swoim zachowaniem dopuścił się wykroczenia z art. 97 kw.

Wina obwinionego w zakresie popełnienia zarzuconego mu czynu, którego można dopuścić się zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie – nie budzi wątpliwości. Na obwinionym, jako kierowcy, ciążył bowiem obowiązek znajomości przepisów prawa o ruchu drogowych i obowiązek stosowania się do tych norm.

Przy wymiarze kary grzywny Sąd miał na uwadze stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynu, warunki osobiste, majątkowe sprawcy.

Obwiniony swoim zachowaniem naruszył porządek ruchu na drodze publicznej, naruszył podstawowe obowiązki ciążące na kierowcy ruchu drogowego.

W świetle powyższego Sąd, uznając obwinionego za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, przy czym ustalając, że obwiniony poruszał się pojazdem o nr rej. (...), na podstawie art. 97 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw skazał go na karę grzywny w wysokości 200 ( dwieście) złotych. Zdaniem Sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu i spełni cele w zakresie prewencji szczególnej, jak i ogólnej, nie przekracza ona zdolności finansowych sprawcy. Pomimo, że kara ta nie jest dużej wysokości, będzie stanowić dla obwinionego – zgodnie z założeniami, jakie nieść powinna za sobą każda kara - dolegliwość.

Zasądzając od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa 30,00 (trzydzieści) złotych tytułem opłaty i obciążając go pozostałymi kosztami postępowania w wysokości 120,00 (sto dwadzieścia ) złotych, Sąd kierował się treścią art. 119§1 kpw.