UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Katowicach zakazał uczestniczce postępowania K. W. rozpowszechniania informacji, jakoby wnioskodawca D. D. nie był członkiem Rady (...) czasopisma Biuletyn Informacyjny (...) oraz nakazał uczestniczce opublikowanie na jej profilu internetowym na portalu F. oświadczenia o treści: „Ja, K. W., oświadczam, że rozpowszechnione przeze mnie informacje na moim profilu internetowym, że D. D. nigdy nie był członkiem Rady (...) czasopisma Biuletyn Informacyjny (...) oraz że funkcję tą uzurpuje sobie bezprawnie – są niezgodne
z prawdą. D. D. został uchwałą Rady Miasta L. z dnia 28 czerwca 2018 roku powołany w skład Rady (...) Biuletynu Informacyjnego (...) Przepraszam D. D. za podawanie nieprawdziwych informacji w tym zakresie’’.

W pozostałym zakresie Sąd I instancji oddalił wniosek oraz ustalił, że każdy z zainteresowanych ponosi koszty związane ze swym udziałem w sprawie.

Swoje rozstrzygnięcie następująco uzasadnił.

Wnioskodawca D. D. w dniu 19 października 2018r. o godz.12.07 (piątek), wniósł o wydanie orzeczenia w trybie art. 111 Kodeksu wyborczego, domagając się:

1) zakazania uczestniczce postępowania K. W. rozpowszechniania informacji jakoby wnioskodawca nie był członkiem Rady (...) czasopisma (...);

2) nakazania uczestniczce postępowania K. W. sprostowania nieprawdziwych informacji rozpowszechnianych w internecie, a mających na celu zdyskredytowanie wnioskodawcy w oczach wyborców;

3) zamieszczenia na swoim profilu facebookowym, oraz w najbliższym numerze tygodnika (...) sprostowania o następującej treści:

„Ja, K. W., oświadczam, że rozpowszechnione przez mnie informacje na moim profilu internetowym, iż D. D. nigdy nie był członkiem Rady (...) czasopisma (...) i że uzurpuje ją sobie bezprawnie – są niezgodne z prawdą. D. D. został uchwałą Rady Miasta z dnia 28 czerwca 2018 roku powołany w skład tej Rady. Przepraszam D. D. za podawanie nieprawdziwych, a mających na celu zdyskredytowanie go w oczach mieszkańców miasta, informacji na moim profilu facebookowym”,

przy czym oświadczenie wskazane w punkcie 3 powinno być zamieszczone:

- na stronie głównej Urzędu Miasta L. (...) wraz z tym samym zdjęciem, które znajdowało się przy nieprawdziwej informacji
– w górnej części strony lub jako tekst w kategorii (...) widocznej na stronie głównej przez okres 2 tygodni, czcionka Times New Roman,
14 punktów;

- na profilu facebookowym K. W.;

- w tygodniku (...) w wydaniu z dnia 24 października 2018 roku;

- w czasopiśmie (...) na 1 stronie, jeżeli ukaże się w ciągu dwóch tygodni od wydania prawomocnego orzeczenia- czcionka Times New Roman, 14 punktów.

Wnioskodawca podał, że jest kandydatem do Rady Powiatu B., a uczestniczka to kandydatka na urząd burmistrza miasta L.. W czasie trwającej kampanii wyborczej w wyborach samorządowych, uczestniczka opublikowała na swoim profilu internetowym informację, że wnioskodawca podszywa się pod członka Rady (...) czasopisma, którym nigdy nie był. Zarzucił, że uczyniła to celem zdyskredytowania jego kandydatury w wyborach. Wnioskodawca wywodził, że informacja opublikowana przez uczestniczkę jest niezgodna z prawdą, gdyż został w dniu 28 czerwca 2018 roku powołany uchwałą Rady Miasta w skład Rady (...) czasopisma, a zatem żądanie wniosku jest uzasadnione. Jednocześnie zaznaczył, że treść i sposób opublikowania sprostowania i przeproszenia, są adekwatne do sposobu podniesienia i rozpowszechnienia nieprawdziwych informacji na temat wnioskodawcy.

Uczestniczka domagała się oddalenia wniosku w całości i zasądzenia kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych. Wywodziła, że sprawa nie ma charakteru wyborczego i związanego z agitacją wyborczą. Oświadczenie zostało zamieszczone na jej prywatnym profilu, nie ma tam żadnego oznaczenia, że profil ten jest związany z kandydowaniem K. W. na burmistrza miasta L.. Wywodziła, że wskazane oświadczenie dotyczy wydawania gazety miejskiej, która nie pojawia się w związku z prowadzoną kampanią wyborczą, a nadto informacje w tym oświadczeniu w żaden sposób nie dotyczą agitacji wyborczej i głosowania na kandydata. Podniosła, że uchwała Rady Miasta L. z dnia 28 czerwca 2018r., której wydruk przedłożył wnioskodawca, jest uchwałą nieważną. Podała, że uchwała Rady Miasta L. z dnia 29 grudnia 2011r. została uchylona uchwałą Rady Miasta L.
z 29 grudnia 2015r., co wynika z § 6 tej uchwały. Wobec powyższego wybór do Rady (...) czasopisma na podstawie nieistniejącej uchwały, jest nieskuteczny, bowiem Rada ta nie istnieje. Uczestniczka wskazała na § 5 ust. 2 uchwały z 25 sierpnia 2016r., w której wskazano, że Rada Programowa składa się z 4 osób - dwie powołuje Burmistrz, a dwie - Rada Miasta. Wywodziła, że Rada Miasta wskazała swoich kandydatów w uchwale z 29 grudnia 2014r.: są to H. H. i A. W.. Uczestniczka podniosła, że uchwała z 29 grudnia 2014r. nigdy nie została przez Radę Miasta uchylona ani zmieniona,
a zatem członkowie Rady (...) w/w czasopisma, nie zostali odwołani ze swojej funkcji. Wywodziła, że uchwała z 28 czerwca 2018r. jest nieskuteczna, albowiem Rada Miasta nie ma podstawy do wybrania kolejnego członka Rady (...). Uczestniczka zwróciła uwagę, że uchwała wskazywana jako podstawa wydania uchwały z 28 czerwca 2018r. nie istniała w chwili podejmowania uchwały z 28 czerwca 2018r. Wywodziła, że wnioskodawca nie jest członkiem Rady (...) czasopisma i nie może być. Uczestniczka podniosła, że w swym oświadczeniu powołała się na stanowisko prawne, tj. opinię prawną, którą posiada Urząd Miasta. Wobec tego stanowisko uczestniczki jest jej oceną stanu faktycznego i nie może być oceniane na zasadzie prawda - fałsz. Uczestniczka stanęła na stanowisku, że ma prawo mieć swą ocenę w tym zakresie, powołując się na opinię prawną. Wywodziła, że jej oświadczenie nie miało nikogo zdyskredytować w oczach mieszkańców, jak twierdzi wnioskodawca. Zarzuciła, że żądanie sprostowania informacji na stronie głównej Urzędu Miasta, w tygodniku (...) oraz w czasopiśmie (...) jest zbyt daleko idącym roszczeniem w stosunku do stopnia ewentualnego naruszenia. Zwróciła uwagę, że pomiędzy stopniem naruszenia a formą sprostowania musi istnieć adekwatność,
a zatem co najwyżej wnioskodawca mógłby żądać sprostowania na profilu F.. Podniosła, że stanowisko, które przedstawiła w oświadczeniu jest jedynie oceną prawną podjętych uchwał.

W pisemnej odpowiedzi na wniosek z dnia 22 października 2018 r. uczestniczka wniosła nadto o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego wobec zakończenia kampanii wyborczej.

Według Sądu I instancji poza sporem pozostawało, że w dacie składania wniosku wnioskodawca był kandydatem do Rady Powiatu B., a uczestniczka postępowania kandydowała na urząd burmistrza miasta L..

Rada Miasta L.w uchwale nr (...) z 29 grudnia 2014r., na podstawie § 5 ust. 1 uchwały Rady Miasta L. nr (...) z dnia
29 grudnia 2011r., postanowiła wybrać do Rady (...) czasopisma samorządowego Biuletyn Informacyjny (...) radnych H. H. i A. W..

W § 6 uchwały nr (...) Rady Miasta L. z 29 grudnia 2015r., postanowiono o utracie mocy uchwały Rady Miasta L. nr (...)
z dnia 29 grudnia 2011r.

Zgodnie z § 5 ust. 2 uchwały nr(...) Rady Miasta L. z 25 sierpnia 2016r., Rada Programowa Biuletynu Informacyjnego Gminy(...) składa się z 4 osób - dwie powołuje Burmistrz, a dwie wybiera ze swego grona Rada Miasta.

Uchwałą Rady Miasta L. nr (...) z dnia 28 czerwca 2018r. , podjętą na podstawie § 5 ust.1 uchwały Rady Miasta L. nr (...) z dnia 29 grudnia 2011r., wnioskodawca D. D. został wybrany do składu Rady (...) czasopisma samorządowego Biuletyn Informacyjny (...) jako trzeci przedstawiciel Rady Miasta. Uchwała weszła w życie z dniem podjęcia.

Rada Miasta L. dnia 12 października 2018r. podjęła uchwałę nr (...), w której § 1 ustalono, że z dniem 12 października 2018r. zaprzestaje się wydawanie czasopisma samorządowego Biuletyn Informacyjny(...)

W dniu 18 października 2018r. na ogólnodostępnym profilu uczestniczki K. W. na portalu F., pojawił się wpis o następującej treści: „Szanowni Państwo! Uprzejmie zawiadamiam, że Biuletyn Informacyjny(...) ukazuje się zgodnie z prawem prasowym i prawomocnymi Uchwałami Rady Miasta L.. Wszystkie wydawane gazety zostały zaopiniowane przez Radę Programową zwołaną przez Redaktora Naczelnego. Informuję również, że zgodnie z posiadanym stanowiskiem prawnym D. D. nie jest i nigdy nie był członkiem Rady (...) Biuletynu Informacyjnego (...). W związku z powyższym uzurpowanie sobie przez niego tej funkcji jest bezprawne. K. W.”. Po prawej stronie tekstu oświadczenia zostało zamieszczone zdjęcie uczestniczki.

W ocenie Sądu I instancji wniosek zasługiwał na uwzględnienie w części.

Przede wszystkim zauważył ten Sąd, że wniosek rozpoznany został
w trybie wyborczym, mimo, że w dniu 21 października 2018r. miały miejsce wybory do rad gmin, rad powiatów, sejmików województw i rad dzielnic (...) W. oraz wybory wójtów, burmistrzów i prezydentów miast. Oficjalny wynik tych wyborów nie został jeszcze podany do publicznej wiadomości. Niewątpliwie natomiast dla wnioskodawcy, kandydującego do rady powiatu, wybory te - jako jednoetapowe - w dacie orzekania przez Sąd - już się zakończyły, ale obecnie nie można wykluczyć, skoro oficjalne wyniki wyborów nie są znane, iż uczestniczka postępowania, kandydująca na urząd burmistrza, będzie brała udział w drugiej turze wyborów na ten urząd, która - jeśli zajdzie taka potrzeba
– odbędzie się - zgodnie z art.473 §2 Kodeksu wyborczego – 4 listopada 2018r. Nie można zatem obecnie wykluczyć sytuacji, że uczestniczka wznowi swą kampanię wyborczą na potrzeby ewentualnej drugiej tury wyborów na stanowisko burmistrza L.. Celowe jest zatem, by jej ewentualni wyborcy mieli możliwość zapoznania się z rozstrzygnięciem zarzutów wnioskodawcy wobec uczestniczki jako kandydata na stanowisko burmistrza. Nie ulega natomiast wątpliwości, że sporne oświadczenie uczestniczka zamieściła w trakcie trwania kampanii wyborczej w rozumieniu art.104 ustawy z dnia 5 stycznia 2011 roku Kodeks Wyborczy ( Dz. U. Nr 21 poz. 112 ze zm.). Powyższe okoliczności, według Sądu Okręgowego, uzasadniają wydanie orzeczenia w trybie wyborczym.

W ocenie tego Sądu będące przedmiotem niniejszego postępowania oświadczenie uczestniczki, było elementem jej kampanii wyborczej, formą agitacji wyborczej, którą uczestniczka postępowania prowadziła także wykorzystując
w tym celu swój profil na ogólnodostępnym portalu F., z którym Sąd zapoznał się z urzędu. Agitacja jest działalnością propagandową, przedsiębraną
w celu przekonywania, zjednywania zwolenników dla określonej sprawy, bądź wynikającą z chęci zdyskredytowania przeciwników. Treść badanego oświadczenia uczestniczki na portalu F. miała zdyskredytować wnioskodawcę w odczuciu potencjalnych wyborców, była elementem tzw. kampanii negatywnej, zmierzającej do utraty zaufania wyborców do wnioskodawcy jako kandydata na radnego do rady powiatu.

Wobec tego koniecznym stało się zbadanie tegoż oświadczenia pod kątem jego prawdziwości. Ciężar dowodu, iż informacje zawarte w oświadczeniu są prawdziwe, spoczywa na jej autorze. Inkryminowany wpis uczestniczki postępowania na internetowym portalu społecznościowym, miał w całości charakter komunikatu o faktach. Komunikat ,że wnioskodawca ‘’nigdy nie był członkiem Rady (...) Biuletynu Informacyjnego (...). W związku z powyższym uzurpowanie sobie przez niego tej funkcji jest bezprawne’’, jest fałszywy, mając na uwadze treść uchwały Rady Miasta L. nr (...) z dnia 28 czerwca 2018r. Uchwała ta –co należy podkreślić-nie została do nadal uchylona. W tej sytuacji, powołanie się przez uczestniczkę
w analizowanym wpisie na bliżej nie sprecyzowane ‘’stanowisko prawne’’, nie ma żadnego znaczenia. Sąd nie jest natomiast uprawniony do badania prawidłowości trybu podjęcia uchwały Rady Miasta L. nr(...) z dnia 28 czerwca 2018 r.

W ocenie Sądu I instancji zastosowane sposoby ochrony są adekwatne do rozmiaru dokonanego naruszenia. „Treść oświadczenia, do publikacji którego zobowiązano uczestniczkę, Sąd dostosował do treści inkryminowanego wpisu, co mógł uczynić, nie wykraczając ponad żądanie wnioskodawcy”.

W sytuacji gdy nieprawdziwa informacja została umieszczona przez uczestniczkę wyłącznie na jej profilu na portalu F., zdaniem Sądu
I instancji, niezasadnym było żądanie publikacji przez uczestniczkę stosownego oświadczenia także na stronie głównej Urzędu Miasta L., w tygodniku (...) oraz w czasopiśmie (...).

Z wymienionych przyczyn w pozostałym zakresie Sąd Okręgowy oddalił wniosek.

O kosztach postępowania orzekł zgodnie z zasadą wyrażoną w art.
520 § 1 k.p.c.

Uczestniczka postępowania zaskarżyła w całości wymienione postanowienie zarzucając:

1) błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że wnioskodawca jest członkiem Rady (...) Biuletynu Informacyjnego (...) na podstawie uchwały Rady Miasta L. z dnia 28 czerwca 2018 r., podczas gdy Rada Miasta L. uchwałą z dnia 12 października 2018 r. zlikwidowała i zaprzestała całkowicie wydawania czasopisma (...) (...) oraz uchyliła uchwałę z dnia 25 sierpnia 2016 r. w sprawie wydawania czasopisma samorządowego Biuletyn Informacyjny (...), a więc na dzień opublikowania oświadczenia uczestniczki w dniu 18 października 2018 r. na jej profilu prywatnym na F., opinia uczestniczki była prawdziwa, gdyż
w mieście L. od dnia 12 października 2018 r. nie jest wydawane takie czasopismo i nie funkcjonuje jakakolwiek rada programowa czasopisma;

2) błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż wnioskodawca został powołany skutecznie do Rady (...) Biuletynu Informacyjnego (...) uchwałą Rady Miasta L. z dnia 28 czerwca 2018 r., podczas gdy uchwała ta nie wywołuje skutków prawnych, albowiem została podjęta na podstawie nieobowiązującej już od 3 lat uchwały Rady Miasta L. z dnia 29 grudnia 2011 r. w sprawie wydawania czasopisma samorządowego Biuletynu Informacyjnego (...) (uchylonej uchwałą Rady Miasta L. z dnia 29 grudnia 2015 r. - §6);

3) błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż wnioskodawca został powołany skutecznie do Rady (...) Biuletynu Informacyjnego (...) uchwałą Rady Miasta L. z dnia 28 czerwca 2018 r.; podczas gdy obecnie obowiązująca uchwała Rady Miasta L. z dnia 25 sierpnia 2016 r. w sprawie wydawania Biuletynu Informacyjnego L. (...) reguluje w §5 ust. 2, kto może wchodzić w skład Rady (...) (łącznie 4 osoby) oraz ile osób Rada Miasta może powoływać do jej składu (łącznie 2 osoby spośród radnych Rady Miasta), a jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, wnioskodawca nie jest radnym Rady Miasta L., a nadto obecnie w radzie programowej powołani są do jej składu radni Rady Miasta w osobach H. H. i A. W., na podstawie uchwały Rady Miasta L. z dnia 29 grudnia 2014 r.

4) naruszenie art. 233 § 1 k.p.c., przez dokonanie przez Sąd I instancji oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób dowolny, bez jego wszechstronnego rozważenia w oparciu o zasady logiki i doświadczenia życiowego, dokonanie nadinterpretacji treści zawartej w oświadczeniu opublikowanym przez uczestnika w dniu 18 października 2018 r. na profilu prywatnym F.,
a w konsekwencji poczynienie ustaleń niepełnych, a nadto sprzecznych z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego, polegające w szczególności na błędnym przyjęciu, że:

a) treść zawarta w oświadczeniu opublikowanym przez uczestnika w dniu 18 października 2018 r. na profilu prywatnym F. jest formą agitacji wyborczej, podczas gdy oświadczenie to, nie ma jakiegokolwiek związku z agitacją wyborczą i z prowadzoną kampanią wyborczą, oświadczenie to zostało zamieszczone na profilu prywatnym facebook uczestnika, nie jest sygnowane jakimikolwiek oznaczeniami komitetu wyborczego, jak również informacje zawarte w treści oświadczenia nie odnoszą się do prowadzonych wyborów, a dotyczą jedynie kwestii związanych z wydawaną przez Miasto L. (od kilku już lat) gazetą miejską, co do której już od co najmniej kilku miesięcy toczy się dyskusja i spór, odnośnie składu rady programowej tegoż czasopisma;

b) treść zawarta w oświadczeniu opublikowanym przez uczestnika w dniu 18 października 2018 r. na profilu prywatnym F. ma charakter faktu, co do stanu rzeczywistego, który można ocenić na zasadzie prawda lub fałsz, podczas gdy w istocie sformułowania zawarte w tym oświadczeniu mają wyłącznie charakter opinii, co do stanu prawnego wyrażonej w oparciu o sporządzoną przez Urząd Miasta L. opinii prawnej, która to opinii nie może podlegać ocenie na zasadzie prawda lub fałsz, właśnie poprzez użycie w tym oświadczeniu sformułowań „zgodnie ze stanowiskiem prawnym".

5) naruszenie prawa procesowego, mające wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 355 k.p.c. w zw. z art. 111 § 1 i art. 104 Kodeksu wyborczego, poprzez przyjęcie, iż wnioskodawca uprawniony jest do dochodzenia roszczeń w trybie wyborczym, pomimo tego, iż kampania wyborcza dla wnioskodawcy (który startował do rady powiatu b.) zakończyła się w dniu 19 października 2018 r., a to wnioskodawca domaga się ochrony swoich praw w trybie wyborczym, a wobec wnioskodawcy nie może być już prowadzona kampania w sensie negatywnym;

6) naruszenie prawa procesowego, mające wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 355, art. 316 §1 k.p.c. w zw. z art. 111 §1 i art. 104 Kodeksu wyborczego, poprzez przyjęcie, iż kampania wyborcza nadal trwa, a wniosek w trybie wyborczym był złożony jeszcze w dniu 19 października 2018 r., w sytuacji, gdy kampania wyborcza na dzień orzekania uległa zakończeniu dla wnioskodawcy i na obecnym etapie nie może on domagać się ochrony swoich praw w trybie wyborczym, gdyż odpadł przedmiot postępowania, a Sąd rozstrzyga sprawę według stanu na dzień orzekania.

7) naruszenie prawa procesowego, mające wpływ na treść rozstrzygnięcia, tj. art. 355 k.p.c. w zw. z art. 111 § 1 i art. 104 Kodeksu wyborczego, poprzez przyjęcie, iż ochrona z art. 111 kodeksu wyborczego może być dochodzona w każdym czasie, podczas gdy przewidziany w art. 111 Kodeksu wyborczego tryb postępowania służyć ma zapewnieniu właściwego przebiegu kampanii wyborczej, w taki sposób aby rozpowszechniane w materiałach wyborczych w toku kampanii wyborczej nieprawdziwe informacje nie mogły mieć wpływu na wynik wyborów, w zakresie
w jakim dotyczą one wnioskodawcy. Tymczasem cel tej ochrony w stosunku do wnioskodawcy odpadł, gdyż kampania wyborcza do rady powiatu uległa zakończeniu dla wnioskodawcy, a wiec odpadł cel ochrony wyrażony w art. 111 kodeksu. Celem tym jest bowiem usunięcie naruszeń mających wpływ na przebieg kampanii wyborczej, a w obecnym kształcie cel tej ochrony nie będzie miał jakiegokolwiek wpływu na kształt ochrony.

W oparciu o tak sformułowane zarzuty uczestniczka postępowania wniosła o:

1. zmianę zaskarżonego postanowienia i umorzenie postępowania w całości lub oddalenie wniosku w całości;

2. względnie uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i umorzenie postępowania lub oddalenie wniosku w całości;

3. zasądzenie od wnioskodawcy na rzecz uczestnika kosztów postępowania za I instancję, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych;

4. zasądzenie od wnioskodawcy na rzecz uczestnika postępowania, kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych;

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Niewątpliwym jest, że wybory do rad gmin, powiatów, sejmików samorządowych w tym do Rady Powiatu B., do której to Rady kandydował wnioskodawca odbyły się w dniu 21 października 2018 roku.

Zaskarżone postanowienie zostało wydane w dniu 22 października 2018r.,
a do rozpoznania zażalenia dochodzi w dniu 24 października 2018r.

Jak trafnie zauważa skarżąca w zażaleniu, ochrony przewidzianej w art. 111 kodeksu wyborczego nie można dochodzić w każdym czasie, bowiem przewidziany w art. 111 Kodeksu wyborczego tryb postępowania służyć ma zapewnieniu właściwego przebiegu kampanii wyborczej w taki sposób aby rozpowszechniane w materiałach wyborczych w toku kampanii wyborczej nieprawdziwe informacje nie mogły mieć wpływu na wynik wyborów, w zakresie w jakim dotyczą one wnioskodawcy.

Niewątpliwie kampania wyborcza wnioskodawcy zakończyła się z dniem 19 października 2018 roku, a zatem cel tej ochrony, przewidziany w Kodeksie wyborczym odpadł w stosunku do wnioskodawcy. Celem tym było bowiem usunięcie naruszeń mających wpływ na przebieg kampanii wyborczej wnioskodawcy, w związku z czym po zakończeniu wyborów nie ma podstaw do udzielania takiej ochrony w trybie przewidzianym w Kodeksie wyborczym. Przede wszystkim zaś podkreślić należy, że z chwilą zakończenia kampanii wyborczej wnioskodawca utracił przymiot jej uczestnika, co skutkuje niedopuszczalnością rozstrzygania o wniosku w trybie ustawy z dnia 5 stycznia 2011r.,- Kodeks wyborczy.

Wbrew stanowisku Sądu I instancji bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy pozostaje to, że w razie wznowienia przez uczestniczkę kampanii wyborczej w wyborach burmistrza jej ewentualni wyborcy mieli możliwość zapoznania się z rozstrzygnięciem zarzutów wnioskodawcy wobec uczestniczki jako kandydata na stanowisko burmistrza bowiem to nie uczestniczka dochodziła swoich roszczeń w tym trybie.

Z powołanych przyczyn, na podstawie art. 111§2 ustawy – Kodeks wyborczy
w zw. z art. 13§2 k.p.c. w związku z art. 397§2 k.p.c. i art. 386§3 k.p.c. orzeczono jak w sentencji.

SSO del. Tomasz Tatarczyk SSA Roman Sugier SSA Mieczysław Brzdąk

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE