POSTANOWIENIE

Dnia 3 października 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący sędzia Tomasz Gal

po rozpoznaniu w dniu 3 października 2019 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa I. Ł.

przeciwko (...) Bank S.A. w W.

o zapłatę, ustalenie, nakazanie

w przedmiocie wniosku powoda o zabezpieczenie roszczenia o zapłatę

postanawia:

oddalić wniosek.

UZASADNIENIE

Powód w pozwie skierowanym przeciwko pozwanemu wystąpił z następującymi roszczeniami:

1)  o ustalenie nieważności umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej (CHF) zawartej w dniu 28 listopada 2006 r.,

2)  o nakazanie stronom zwrotu wzajemnych świadczeń z tytułu w/w umowy,

3)  ewentualnie o ustalenie nieważności niektórych postanowień umownych jako abuzywnych,

4)  ewentualnie o ustalenie treści zobowiązań stron umowy (pozew – k. 2).

Powód w piśmie z dnia 17 września 2018 r. dokonał rozszerzenia powództwa występując dodatkowo z następującymi roszczeniami:

1)  o zapłatę kwoty 345.644,76 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie opartym na twierdzeniu o nieważności umowy kredytu,

2)  ewentualnie o zapłatę kwoty 47.900,62 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie opartym na twierdzeniu o bezskuteczności niektórych postanowień umownych (k. 126).

Powód w piśmie z dnia 7 stycznia 2019 r. dokonał ponownie rozszerzenia powództwa występując dodatkowo o zapłatę kwoty 25.768,75 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie opartym na twierdzeniu o nieważności umowy kredytu (k. 210).

Powód w piśmie z dnia 9 września 2019 r. wystąpił z wnioskiem o zabezpieczenie roszczenia poprzez unormowanie praw i obowiązków stron procesu na czas jego trwania poprzez zwolnienie powoda z konieczności uiszczania przyszłych płatności na rzecz pozwanego w postaci miesięcznych rat kapitałowo – odsetkowych wynikających z umowy kredytu (k. 226).

Powód w piśmie z dnia 1 października 2019 r. sprecyzował wniosek o zabezpieczenie roszczenia w ten sposób, że wniósł o zabezpieczenie roszczenia o zapłatę opartego na twierdzeniu o nieważności umowy (k. 270).

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek powoda o zabezpieczenie roszczenia o zapłatę nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu.

Zgodnie z treścią art. 730 § 1 k.p.c., art. 730 (1) § 1 i § 2 k.p.c. w celu zabezpieczenia roszczenia, którego można dochodzić w sądzie powszechnym Sąd może udzielić zabezpieczenia jeżeli roszczenie jest wiarygodne, a jednocześnie powód ma interes prawny w uzyskaniu zabezpieczenia.

W ocenie Sądu wniosek powoda podlega oddaleniu, albowiem sposób w jaki został sformułowany powoduje, że jest on niedopuszczalny i jako taki co do zasady podlega oddaleniu. Jednocześnie podnieść należy, że wadliwość sformułowania wniosku o zabezpieczenie jest tego rodzaju, że dokonywanie oceny przesłanek zabezpieczenia w postaci uprawdopodobnienia roszczenia oraz wykazania interesu prawnego w uzyskaniu zabezpieczenia, stało się bezprzedmiotowe.

Otóż powód wystąpił z wnioskiem o zabezpieczenia roszczenia pieniężnego opartego na twierdzeniu o nieważności umowy o kredyt i zarazem wniósł o udzielenie zabezpieczenia tego roszczenia w taki sposób, aby Sąd unormował prawa i obowiązki stron procesu na czas jego trwania poprzez zwolnienie powoda z konieczności uiszczania przyszłych płatności na rzecz pozwanego w postaci miesięcznych rat kapitałowo – odsetkowych wynikających z umowy kredytu.

Taki sposób zabezpieczenia roszczenia pieniężnego jest co do zasady niedopuszczalny, albowiem zgodnie z przepisem art. 747 kpc roszczenia pieniężne mogą zostać zabezpieczone tylko w sposób określony w tym przepisie. Ten zamknięty katalog sposobów zabezpieczenie nie zawiera sposobu w postaci unormowania praw i obowiązków stron w toku procesu. Taki sposób zabezpieczenia jest możliwy jedynie w przypadku roszczeń niepieniężnych, co wynika wprost z przepisu art. 755 par. 1 pkt 1 kpc.

Powyższa argumentacja jest wystarczająca do rozpoznania wniosku o zabezpieczenie roszczenia.

Dodatkowo tylko należy wskazać, że sposób zabezpieczenia zgłoszony przez powoda pozostaje także bez związku przedmiotowego z roszczeniem, które stało się przedmiotem wniosku o zabezpieczenie.

Otóż powód domaga się zabezpieczenia w taki sposób, aby Sąd unormował prawa i obowiązki stron procesu na czas jego trwania poprzez zwolnienie powoda z konieczności uiszczania przyszłych płatności na rzecz pozwanego w postaci miesięcznych rat kapitałowo – odsetkowych wynikających z umowy kredytu. Mając na uwadze datę złożenia wniosku o zabezpieczenie roszczenia (14.09.19 r.) i sposób jego sformułowania należy uznać, że powód domaga się zabezpieczenia przyszłych płatności rozumianych jako płatności, co do których obowiązek uiszczenia powstał od dnia 14 września 2019 roku. Tymczasem roszczenie o zapłatę oparte na twierdzeniu o nieważności umowy kredytu zostało sformułowane w taki sposób, że powód domaga się z tego tytułu łącznie kwoty 371.413,51 zł (345.644,76 zł + 25.768,75 zł) jako nienależnego świadczenia spełnionego przez powoda na rzecz pozwanego za okres od dnia zawarcia umowy do dnia 3 grudnia 2018 r. (k. 227). W konsekwencji sposób zabezpieczenia wskazany przez powoda nie odnosi się do roszczenia wskazanego jako przedmiot tego wniosku o zabezpieczenie, które zostało sformułowane jako roszczenia o zapłatę kwoty pieniężnej za zamknięty okres czasu, a nie jako roszczenie dotyczące płatności na przyszłość.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.

ZARZĄDZENIE

(...)