UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 maja 2019r. ok. godz. 21 J. M. jechała samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...) ulicą (...) w K.. Poruszała się od strony miejscowości J. w kierunku ronda. Jej pasażem był P. N.. W tym samym czasie od strony ronda w kierunku kościała jechała A. K. (1), kierująca pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...). W czasie jazdy towarzyszyła jej znajoma K. Z..

Po przejechaniu obok sklepu (...) postanowiła zaparkować na znajdującym się pod tym sklepem parkingu. W tym celu musiała wykonać manewr cofania. W tym samym czasie zaparkować postanowiła również A. K. (1). Włączyła kierunkowskaz i zaczęła skręcać w lewo. Wykonując ten manewr zobaczyła drugi pojazd, który cofał. Po chwili nastąpiło uderzenie - samochód J. M. uderzył w tylne, lewe drzwi pojazdu prowadzonego przez A. K. (1).

W wyniku kolizji w pojeździe marki O. (...) doszło do uszkodzeń elementów znajdujących się w tylnej części samochodu – zarysowania powłoki lakierniczej błotnika lewego, zderzaka tylnego po stronie lewej, który posiadał wgniecenia. Ponadto oderwała się listwa i uszkodzona została lampa tylna lewa. Uszkodzeniu uległ również pojazd marki S. (...), w którym doszło do zarysowania powłoki lakierniczej, niewielkiej deformacji drzwi przednich lewych, tylnych lewych oraz lewego progu.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: notatki urzędowej k. 1, protokołów oględzin pojazdów k. 4,5, opinii biegłego k. 68-81, zeznań świadków: A. K. (1) k. 54v-55, 15-17, K. Z. k. 55, P. N. k.11-12, a także wyjaśnień obwinionej k. 54 v.

Obwiniona J. M. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu. Podała, że w dniu zdarzenia jechała prosto ulicą, po czym chciała cofnąć i skręcić na parking, który był po prawej stronie. Zdaniem obwinionej manewr cofania został wykonany przez nią prawidłowo – cofała bowiem ostrożnie, patrzyła w lusterka, nikogo nie było z tyłu na jej pasie. W pewnej chwili usłyszała trzask. Okazało się, że kobieta jadąca z naprzeciwka gwałtownie zmieniła kierunek ruchu, bowiem też chciała wjechać na parking, skręcając w lewo. Ponieważ obwiniona nie zauważyła, że J. M. cofa, uderzyła w tył jej pojazdu (wyjaśnienia J. M. k. 54v)

Bezsporne w przedmiotowej sprawie jest, iż do kolizji doszło w chwili, gdy obie kierujące próbowały wjechać na parking przy sklepie (...) w K., przy czym J. M. wykonywała w tym celu manewr cofania, zaś A. K. (1) manewr skrętu w lewo, przecinając tor ruchu jazdy obwinionej. Okoliczność ta znajduje potwierdzenie zarówno w relacji obwinionej, jak i zeznaniach wszystkich przesłuchanych w sprawie świadków A. K. (1) k. 54v-55, 15-17, K. Z. k. 55, P. N. k.11-12. Wątpliwości dotyczyły jedynie tego, jaki był mechanizm kolizji i kto przyczynił się do jej powstania. W celu udzielenia odpowiedzi na te pytania powołano biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej i bezpieczeństwa ruchu drogowego.

W złożonej opinii biegły wskazał, że istniejący materiał dowodowy nie pozwolił na ustalenie, w jaki sposób doszło do wzajemnego kontaktu (kolizji) obu pojazdów, bowiem nie zawierał on informacji na temat ustawienia pokolizyjnego aut (szkicu z miejsca zdarzenia, dokumentacji fotograficznej obrazującej uszkodzenia obu pojazdów).

Biegły stwierdził jednocześnie, że w analizowanej sytuacji zarówno obwiniona, jak i kierująca pojazdem S. (...) miały obowiązek zachowania szczególnej ostrożności podczas wykonywanych manewrów – obwiniona podczas manewru cofania, zaś A. K. (1) podczas manewru zmiany pasa przy skręcaniu w lewo. Biegły zaznaczył jednak, że to manewr cofania jest manewrem szczególnym, bowiem wymaga on ustąpienia pierwszeństwa każdemu pojazdowi. Inaczej traktowany jest manewr zmiany pasa lub kierunku jazdy, bowiem jest manewrem wynikającym z naturalnego sposobu poruszania się po drodze.

Dokonując oceny zachowania obu kierujących biegły wskazał, że opierając się wyłącznie na wersji zdarzeń opisanej przez J. M. uznać należałoby, że do naruszenia zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego doszło jedynie przez obwinioną. Nie obserwowała ona bowiem w sposób dostateczny otoczenia. Obwiniona mogła bez problemu zauważyć zbliżający się pojazd marki S., który sygnalizował zamiar skrętu w lewo. Wówczas obwiniona powinna była zaprzestać wykonywania manewru cofania i ustąpić pojazdowi S. (...) posiadającemu pierwszeństwo przejazdu.

Z relacji przedstawionej przez A. K. (1) wynika jednak, iż przez cały czas widziała pojazd obwinionej i miała świadomość wykonywanego przez nią manewru. Świadek zeznała bowiem, że widziała iż pojazd marki O. (...) wykonywał manewr cofania z przeciwległego pasa ruchu wzdłuż linii podwójnej ciągłej i pojazd ten poruszał się dynamicznie (zeznania A. K. k. 15-17). W takim przypadku należałoby przyjąć zdaniem biegłego, że obie kobiety naruszyły zasady bezpieczeństwa ruchu drogowego. Obwiniona J. M. podczas cofania nie obserwowała bowiem w sposób dostateczny otoczenia – nadjeżdżającego pojazdu marki S. (...), który sygnalizował zamiar skrętu w lewo i następnie ten manewr wykonywał. Z kolei kierująca S. (...) mając realną możliwość uniknięcia kolizji (widząc cofający pojazd obwinionej, który mógł przeciąć jej tor jazdy) dokonała błędnej oceny sytuacji i nie zaniechała manewru, pomimo przysługującego jej pierwszeństwa przejazdu. (opinia biegłego k. 68-81)

Sąd w całości podzielił opinię biegłego, gdyż jest ona jasna, logiczna, poparta jego wiedzą i doświadczeniem zawodowym. Jednocześnie Sąd uznał, iż zasadne jest w niniejszej sprawie przyjęcie wersji zdarzeń wskazanej przez A. K. (1), jako że nie ma możliwości zweryfikowania obu tych wersji z innymi, obiektywnymi dowodami, a jednocześnie jest ona korzystniejsza dla obwinionej.

Odpowiedzialności za popełnienie wykroczenia kwalifikowanego z art. 86§1kw odpowiada ten, kto nie zachowując należytej ostrożności powoduje zagrożenie w bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Każdy uczestnik ruchu drogowego jest obowiązany do zachowania ostrożności, czyli do postępowania uważnego, przezornego, stosowania się do sytuacji istniejącej na drodze (Gubiński, Prawo wykroczeń, s. 1376-1385). W niektórych sytuacjach ustawa wymaga jednak od uczestnika ruchu drogowego ostrożności szczególnej, a więc większej niż zwykle wymagana. Taka szczególna ostrożność to ostrożność polegająca na zwiększeniu uwagi i dostosowaniu zachowania uczestników ruchu do warunków i sytuacji zmieniających się na drodze w stopniu umożliwiającym odpowiednio szybkie reagowanie (wyrok SN z 29 kwietnia 2003 r., III KK 61/03, niepubl.). Kierowca ma obowiązek nie tylko prowadzić pojazd zgodnie z obowiązującymi nakazami i zakazami, lecz winien on także prowadzić pojazd w sposób rozważny i ostrożny. Spowodowanie zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu oznacza takie zakłócenie w ruchu, które może doprowadzić do kolizji na drodze, czyli zagrożenia sytuacyjnego (Radecki (w:) Bojarski, Radecki, s. 507-513). Niebezpieczeństwo musi mieć charakter realny, co oznacza, że istnieje prawdopodobieństwo przerodzenia się aktualnej sytuacji na drodze w sytuację, w której może powstać ujemne następstwo (Buchała, Przestępstwa i wykroczenia, s. 213) - Komentarz do art. 86 kodeksu wykroczeń (Dz.U.07.109.756), [w:] M. Mozgawa (red.), M. Budyn-Kulik, P. Kozłowska-Kalisz, M. Kulik, Kodeks wykroczeń. Komentarz, LEX, 2007.

Art. 23 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. Nr 98, poz. 602 z późn. zm.) przewiduje, że kierujący pojazdem podczas manewru cofania jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa innemu pojazdowi lub uczestnikowi ruchu i zachować szczególną ostrożność, a w szczególności sprawdzić, czy wykonywany manewr nie spowoduje zagrożenia bezpieczeństwa ruchu lub jego utrudnienia oraz upewnić się, czy za pojazdem nie znajduje się przeszkoda. Z kolei z treści art. 22 ust 1 cyt. ustawy wynika, że kierujący pojazdem może zmienić kierunek jazdy lub zajmowany pas ruchu tylko z zachowaniem szczególnej ostrożności.

Sprawstwo i wina obwinionej J. M. nie budzą wątpliwości. W przedmiotowej sprawie to A. K. (1) kierująca pojazdem S. (...), wykonująca manewr skrętu w lewo posiadała pierwszeństwo przejazdu, jako że był to manewr wynikający z naturalnego sposobu poruszania się po drodze. Z prawa pierwszeństwa przejazdu nie korzystała tym samym J. M., która wykonując manewr cofania, nie obserwowała w sposób dostateczny otoczenia i nie upewniła się, czy może wykonać go bezpiecznie, nie utrudniając ruchu innych pojazdów. Obwiniona dopuściła się zatem naruszenia przepisów, w wyniku czego doszło do kolizji. Jednocześnie A. K. (1) przyczyniła się do zaistnienia tego zdarzenia, ponieważ widząc cofający pojazd, powinna zaniechać skrętu w lewo, mimo posiadania pierwszeństwa przejazdu.

Wymierzona obwinionej kara grzywny w kwocie 200 zł jest karą adekwatną do wagi popełnionego czynu, odzwierciedla stopień społecznej szkodliwości i zawinienia obwinionej. Nie jest to kara nadmiernie wygórowaną bądź szczególnie dotkliwa. Obwiniona podała, że jest osobą bezrobotną, będącą na utrzymaniu rodziców. Nic nie stoi jednak na przeszkodzie, by jako osoba młoda i zdrowa podjęła zatrudnienie, które pozwoli jej na uiszczenie w grzywny w orzeczonej kwocie.

Wysokość należnych kosztów ustalono na podstawie art. 118§1 kpw, zgodnie z którym zryczałtowane wydatki nie obejmują należności biegłych lub instytucji wyznaczonych do wydania opinii oraz art. 119§1 kpw w zw. z art. 118§1 pkt 1 kpw, §3 pkt 1 i §2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.12.2017r (Dz. U. poz. 2467) w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania (…)) Natomiast wysokość opłaty ustalono na podstawie art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23.06.1973r (Dz.U. nr 49 poz. 223 z 1983r z późn. zm.).

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE