UZASADNIENIE

Powód (...) Bank Spółka Akcyjna w W. wniósł w dniu 12 października 2018 r. pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym, wnosząc o zasądzenie od pozwanej E. U. kwoty 53964,72 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 października 2018 r. do dnia zapłaty. Ponadto wnosił o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 24 października 2018 r. stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ciechanowie.

Pozwana E. U. wnosiła o rozłożenie należności na raty po 1500 – 2000 złotych miesięcznie.

W piśmie procesowym w dnia 9 sierpnia 2019 r. powód (...) Bank Spółka Akcyjna w W. zmodyfikował roszczenie w ten sposób, że wnosił o zasądzenie na rzecz powoda od pozwanej kwoty 32493,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 29825,19 zł od dnia 8 sierpnia 2019 r. do dnia zapłaty oraz odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 53964,72 zł za okres od dnia 12 października 2018 r. do dnia 7 sierpnia 2019 r. W pozostałym zakresie powód cofnął pozew ze zrzeczeniem się roszczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. U. zawarła z Bankiem (...) S.A. w G. ( obecnie (...) Bank Spółka Akcyjna w W. ) w dniu 22 grudnia 2015 r. umowę kredytu gotówkowego nr (...). Umowa została zawarta na okres 108 miesięcy do dnia 28 grudnia 2024 r. Wysokość kredytu wynosiła 67699,50 zł, w tym kwota 7199,50 zł na opłacenie prowizji. Całkowita kwota do zapłaty wynosiła 84111,53 zł, na co składały się: kwota kredytu udostępniona kredytobiorcy na spłatę innych kredytów/pożyczek w wysokości 46500,00 zł, kwota kredytu przeznaczona na cele konsumpcyjne – 14000,00 zł, prowizja od udzielonego kredytu w wysokości 7199,50 zł, odsetki za okres kredytowania - 16412,03 zł. Kredyt miał być spłacany przez E. U. w równych ratach w wysokości po 778,81 zł miesięcznie, natomiast ostatnia rata w wysokości 778,86 zł. Płatność każdej z rat przypadała na 28 dzień miesiąca. Umowa w związku z brakiem spłat po stronie E. U. została wypowiedziana przez bank pismem z dnia 27 czerwca 2018 r. Przed wypowiedzeniem umowy bank wezwał kredytobiorcę do zapłaty zadłużenia pod rygorem wypowiedzenia umowy, informując o prawie do złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia. E. U. wypowiedzenie umowy otrzymała w dniu 3 lipca 2018 r. ( umowa kredytu gotówkowego wraz z załącznikami k. 34 - 43, wypowiedzenie umowy wraz z zpo k. 30 - 31verte, harmonogram spłat k. 32 - 33, wezwania do zapłaty k. 67 – 69 ).

Zadłużenie E. U. na dzień 12 października 2018 r. wynosiło łącznie 53964,72 zł, w tym kwota 52663,29 zł tytułem należności głównej, kwota 970,53 zł tytułem odsetek umownych oraz kwota 330,90 zł tytułem odsetek od zobowiązania przedterminowego ( wyciąg z ksiąg banku k. 70 ).

E. U. po wytoczeniu powództwa dokonała spłaty zadłużenia w łącznej wysokości 26855,53 zł ( bezsporne ).

E. U. zaciągnęła kredyt na remont mieszkania. Prowadzi kwiaciarnię w C. na nieruchomości, której jest właścicielką. Dochód miesięczny jaki osiąga z tego tytułu wynosi około 3000 - 4000 złotych. Ponadto jest właścicielką nieruchomości, na której zamieszkuje wraz z mężem. E. U. otrzymuje emeryturę w wysokości 1300,00 zł, a jej maż z którym prowadzi wspólne gospodarstwo domowe pobiera świadczenie emerytalne w wysokości 2000,00 zł. Dodatkowo jest właścicielką gospodarstwa rolnego o pow. 7,25 ha położonego w Ł. gmina K. ( bezsporne ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dołączonych do akt sprawy dokumentów, a w szczególności umowy kredytu oraz dołączonych załączników, wezwań do zapłaty i wypowiedzenia umowy kredytu oraz wyciągu z ksiąg bankowych. Sytuację finansową E. U., Sąd ustalił na podstawie faktów przez nią przedstawionych w toku procesu. Powyższe dowody nie były kwestionowane przez żadną ze stron i stanowiły podstawę do ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo zasługuje na uwzględnienie w części jaką wskazał powód po uwzględnieniu wpłat dokonanych przez pozwaną po wytoczeniu powództwa.

W pierwszej kolejności stwierdzić trzeba, że pozwana E. U. nie kwestionowała zawarcia umowy kredytu gotówkowego z powodem. Ponadto nie kwestionowała, że nie spłacała zadłużenia zgodnie z umową kredytu.

Powód (...) Bank Spółka Akcyjna w W. spełnił swoje zobowiązanie wynikające z umowy kredytowej z dnia 22 grudnia 2015 r. i wypłacił pozwanej kwotę kredytu w pełnej wysokości, natomiast pozwana E. U., pomimo ciążącego na niej obowiązku zwrotu kwoty kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty, obowiązku swojego nie dopełniła.

Szczegółowe warunki udzielenia i spłaty kredytu gotówkowego, strony ustaliły w umowie z dnia 22 grudnia 2015 r. Po wypowiedzeniu umowy pozwana nie uregulowała swojego zadłużenia zgodnie z wezwaniem i umową.

Niewątpliwie roszczenie powoda należało uznać w świetle treści umowy kredytowej za zasadne, zarówno co do należności głównej, jak i żądania zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie.

Pismem procesowym z dnia 9 sierpnia 2019 r. ( data stempla operatora pocztowego ) powód ograniczył powództwo w związku z spłatami dokonanymi przez pozwaną po dniu wniesienia pozwu, w ten sposób że wnosił o zasądzenie na rzecz powoda od pozwanej kwoty 32493,50 zł wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty (...),19 od dnia 8 sierpnia 2019 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od kwoty 53964,72 zł od dnia 12 października 2018 r. do dnia 7 sierpnia 2019 r, natomiast w pozostałym zakresie cofnął pozew ze zrzeczeniem się roszczenia.

Zgodnie z art. 203 § 1 kpc pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku.

W związku z powyższym Sąd w pkt I wyrok zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 32493,50 zł, z tym że kwotę 29825,19 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od dnia 8 sierpnia 2019 r. do dnia zapłaty. Ponadto zasądził od pozwanej na rzecz powoda odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 12 października 2018 r. do dnia 7 sierpnia 2019 r.

W pkt II wyroku na podstawie art. 203 § 1 i 4 kpc w zw. z art. 355 kpc, Sąd w pozostałym zakresie umorzył postępowanie.

O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 – 2 kc, zgodnie z którymi, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy. Niewątpliwie również, za zasadne uznać należy żądanie powoda zapłaty odsetek od kwoty skapitalizowanych odsetek umownych ( art. 482 kc ).

Sąd również nie znalazł przesłanek do rozłożenia niniejszego świadczenia na raty. W pierwszej kolejności wskazać należy, że niewątpliwie, wniosek taki - co do zasady - uznać należy za dopuszczalny. Stosownie bowiem do art. 320 kpc w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie.

Pozwana E. U. dobrowolnie zaciągnęła kredyt, którego świadomie nie spłacała. Pozwana wskazała, że kredyt został zaciągnięty na remont mieszkania. Brak terminowych spłat pozwana uzasadniała chorobą męża oraz problemami z pracownikami w kwiaciarni, co wpłynęło na jej sytuację finansową. Sąd nie neguje, że w tamtym czasie sytuacja materialna pozwanej była trudna. Jednakże z faktów przedstawionych przez pozwaną wynika, że jej obecna sytuacja materialna jest stabilna i nie można zaliczyć jej do kategorii osób ubogich. Sąd oceniając stanowisko pozwanej wziął również pod uwagę, że jest ona właścicielką dwóch nieruchomości, a ponadto posiada gospodarstwo rolne. Pozwana wraz z mężem posiadają stały dochód w postaci świadczenia emerytalnego, a dodatkowo E. U. osiąga miesięczny dochód z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. W ocenie Sądu obecna sytuacja finansowa pozwanej pozwala jej na spłacenie zadłużenia w całości, a co za tym idzie Sąd nie znalazł podstaw do rozłożenia żądanego roszczenia na proponowane przez pozwaną raty.

Orzekając w zakresie kosztów procesu, Sąd miał na uwadze, iż zasadą jest – co wynika z treści art. 203 § 2 kpc – że w wypadku cofnięcia pozwu obowiązek zwrotu kosztów procesu na rzecz pozwanego, na jego żądanie, obciąża powoda bez względu na przyczynę cofnięcia. Jednakże dopuszczalne jest odstępstwo od tej zasady, jeżeli powód wykaże, że wystąpienie z powództwem było niezbędne dla celowego dochodzenia praw lub celowej obrony, z uwzględnieniem okoliczności istniejących w dacie wytoczenia powództwa. Dotyczy to zwłaszcza sytuacji, gdy cofnięcie pozwu jest konsekwencją zaspokojenia przez pozwanego wymagalnego w chwili wytoczenia powództwa roszczenia powoda. W rozumieniu przepisów o kosztach procesu ( art. 98 kpc ) pozwanego należy uznać wówczas za stronę przegrywającą sprawę ( postanowienie Sądu Najwyższego z 12 kwietnia 2012 r. w sprawie II CZ 208/11 ). Sąd miał na uwadze, że zgodnie z powszechnie przyjętym poglądem, wyrażonym w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 20 sierpnia 1979 r. w sprawie I CZ 92/79, pozwany, który płaci dochodzoną należność po wniesieniu pozwu, chociaż przed otrzymaniem jego odpisu, z punktu widzenia przepisów kodeksu postępowania cywilnego o kosztach procesu uważany jest za przegrywającego sprawę i w konsekwencji zobowiązany jest zwrócić powodowi poniesione koszty (art. 98 § 1 kpc ). Pogląd ten został również wyrażony przez Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 6 listopada 1984 r. w sprawie IV CZ 196/84.

Taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie, bezspornym jest bowiem, że pozwana zapłaciła część należności, w zakresie której pozew został cofnięty po wytoczeniu powództwa.

W związku z powyższym w pkt III wyroku Sąd zasądził od pozwanej E. U. na rzecz powoda (...) Bank Spółka Akcyjna w W. kwotę 8099,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 5400,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Na łączną kwotę zasądzonych kosztów składają się opłata sądowa w wysokości 2699,00 zł oraz koszty zastępstwa procesowego we wskazanej powyżej wysokości. O zwrocie kosztów procesu przez pozwaną na rzecz powoda, Sąd orzekł stosownie do art. 98 kpc, obciążając nimi pozwaną w całości, jako stronę przegrywającą proces. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego została ustalona stosownie do przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE