Sygn. akt II Ka 454/19

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2019 roku

Sąd Okręgowy w Krośnie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia SO Arkadiusz Trojanowski

Protokolant: st. sekr. sądowy Małgorzata Kalisz

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Krośnie –Pawła Marcinkowskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 grudnia 2019 roku

sprawy J. C., s. S. i L. zd. B., ur. (...) w P.

oskarżonego o przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. i inne

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonego i jego obrońcę z urzędu

od wyroku Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 26 września 2019 roku, sygn. akt II K 1121/18

I.  utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy,

II.  zwalnia oskarżonego J. C. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, w tym od opłaty za drugą instancję,

III.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata P. S. – Kancelaria Adwokacka w K. kwotę 516,60 zł /pięćset szesnaście sześćdziesiąt złotych/, obejmującą podatek VAT, tytułem nieopłaconych kosztów obrony z urzędu oskarżonego w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 454/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Krośnie z dnia 26 września 2019r. sygn. akt II K 1121/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I.

2.

3.

4.

(zarzut obrońcy) obraza przepisów postępowania, a mianowicie art. 4 k.p.k., art. 410 k.p.k., art. 233 § 1 k.p.k. i art. 424 § 1 k.p.k., wynikającą z jednostronnej oceny dowodów i wydania orzeczenia wyłącznie w oparciu o dowody dla oskarżonego niekorzystne bez należytego rozważenia wszystkich okoliczności sprawy i analizy dowodów dla oskarżonego korzystnych przy jednoczesnym dokonaniu oceny materiału dowodowego w sposób dowolny a nie swobodny;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty jest nie tylko bezzasadny, ale wręcz oderwany od realiów sprawy, gdzie wszystkie dowody, łącznie z wyjaśnieniami oskarżonego, wskazują na jego sprawstwo w zakresie każdego z czynów. Nie pamiętał on szczegółów wypadku, co z uwagi na upojenie alkoholowe nie może dziwić, lecz nie przeczył, by to on kierował. Nie było żadnego dowodu, który by podważał jego sprawstwo. Nawet we własnej apelacji oskarżony nie przeczy swojemu sprawstwu.

(zarzut obrońcy) błąd w ustaleniach faktycznych polegający na nietrafnym przyjęciu, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu w sytuacji, gdy materiał dowodowy nie pozwala na przyjęcie dokonanych przez Sąd pierwszej instancji ustaleń faktycznych,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny:

Zarzut ponownie jest zupełnie oderwany od realiów sprawy, dostępnego materiału dowodowego, w którym ani jeden element nie przeczył sprawstwu oskarżonego, a nadto jest sprzeczny z postawą samego oskarżonego. Obrońca skarży to, czego nie kwestionuje oskarżony.

(zarzut obrońcy) rażąca niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności ,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny:

Zarzut jest bezzasadny i ponownie sprzeczny z tym, co w apelacji własnej wskazał oskarżony, to jest, że karę uważa on za słuszną, adekwatną. Nie może być mowy o rażącej surowości kary, skoro sprawca jest niepoprawny, dopuścił się wielu zachowań przestępczych, a na skutek jego działania ucierpiały dwie inne osoby. Karę łączna w orzeczonym wymiarze można w tym kontekście określić nawet jako wyjątkowo łagodną.

Nawet jeżeli zarzut ten ze swej istoty obejmuje swym zasięgiem także środek karny, to w uzasadnieniu apelacji nie ma na ten temat najmniejszej wzmianki i Sąd nie znalazł powodu, by uznać orzeczony środek karny za nieadekwatny do okoliczności sprawy oraz postawy sprawcy.

(zarzut oskarżonego) rażąca niewspółmierność orzeczonego środka karnego dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest nieuzasadniony. Przepis art. 42 § 3 k.k. przewiduje obowiązkowe orzeczenie dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów w przypadku popełnienia przestępstwa za które został oskarżony skazany. Nie zachodzi wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami, który miałby przemawiać za odstąpieniem od dożywotniego zakazu. Postawa sprawcy wskazuje, iż w interesie społecznym jest, by nigdy więcej nie usiadł za kierownicą pojazdu i by organy ścigania mogły działać od razu, gdyby takowy zakaz złamał. Nie ma podstaw do uznania, iż osoba łamiąca prawo tyle razy i lekceważąca zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w przyszłości zrozumiała swoje błędy i postępowała inaczej. Nawet wykonane kary pozbawienia wolności i zatrzymania za kolejne przestępstwa, nie skłoniły oskarżonego do zaprzestania łamania zasady trzeźwości przy kierowaniu pojazdami oraz do zaprzestania łamania zakazu sądowego. Oskarżony nie daje żadnej rękojmi przestrzegania prawa. Zagrożenie drogowe jakim niewątpliwie jest, można wyeliminować tylko poprzez odseparowanie go od pojazdów mechanicznych na zawsze. Jeśli utrudni to jego sytuację rodziną, to oskarżony będzie musiał znaleźć alternatywę, tj. nająć kogoś do prac polowych lub przyuczyć do takich prac członków rodziny. O konsekwencjach swojego postępowania powinien myśleć w chwili popełnienia przestępstw.

Nie dotyczy

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wniosek

wniosek apelacyjny o uniewinnienie oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W oparciu o zebrany i prawidłowo oceniony materiał dowodowy sprawy, nie może być mowy o uniewinnieniu oskarżonego, który swoim zachowaniem popełnił zarzucane mu czyny, nawet nie próbował temu przeczyć, a wręcz się przyznawał.

Wniosek

wniosek apelacyjny o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Postępowanie dowodowe było pełne, przeprowadzono wszystkie niezbędne dowody, oceniono je właściwie i nie ma powodu, dla którego można by uchylić zaskarżony wyrok. Sprawa została wyjaśniona należycie, całościowo i prawidłowo.

Wniosek

Wniosek apelacyjny o skrócenie okresu stosowania środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek ten nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż po rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy i oceniając wcześniejszą postawę oskarżonego, trzeba uznać, iż tylko dożywotni zakaz prowadzenia pojazdów da społeczeństwu gwarancję bezpieczeństwa ze strony oskarżonego, który wiele razy okazał się osobą zupełnie nieodpowiedzialną, łamiącą podstawowe zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Cel prewencyjny jest tutaj nadrzędny, zwłaszcza gdy z wypowiedzi oskarżonego wynika, iż może chcieć ponownie zasiadać za kierownicą pojazdów mechanicznych (w tym rolniczych). Musi wiedzieć, iż nie ma i nie będzie na to zgody. Podziała to prewencyjnie i zagwarantuje bezpieczeństwo użytkownikom dróg.

Wniosek

Nie dotyczy

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nie dotyczy

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Brak okoliczności, które Sąd Odwoławczy bierze pod uwagę z urzędu.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok utrzymano w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wyrok należało uznać za słuszny i trafny. Ocena dowodów została dokonana przez Sąd pierwszej instancji zgodnie z zasadami wiedzy logiki i doświadczenia życiowego. Sąd uwzględnił całokształt okoliczności zarówno na korzyść jak i na niekorzyść oskarżonego, a uzasadnienie logicznie przekonuje do zajętego stanowiska oraz do poszczególnych rozstrzygnięć. Kara jest adekwatna do czynu i nie przekracza oczekiwanych granic reakcji za takie zachowania, zatem nie można jej nazwać rażąco surową. Środek karny dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów jest natomiast przewidziany istniejącymi przepisami i jest jedyną akceptowalną decyzją wobec zupełnie niepoprawnej postawy oskarżonego i wobec zagrożenia bezpieczeństwa w ruchu, jakie stanowi.

Apelacja obrońcy stanowi subiektywną polemikę z trafnym wyrokiem i jest sprzeczna nawet ze stanowiskiem oskarżonego, który nie kwestionował ani własnej winy, ani kary, a jedynie środek karny.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Nie dotyczy.

Zwięźle o powodach zmiany

Nie dotyczy.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy.

4.1.

Nie dotyczy.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

III.

Sad Odwoławczy zwolnił oskarżonego od kosztów sądowych i opłaty, z uwagi na brak majątku i w perspektywie na pobyt w zakładzie karnym. Podstawą jest przepis art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 634 § 1 k.p.k. natomiast o opłacie orzeczono na podstawie art. 17 ustawy o opłatach w sprawach karnych.

O wynagrodzeniu obrońcy z urzędu, Sąd Okręgowy orzekł po myśli § 17 ust. 2 pkt 4 w zw. z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu [Dz. U. z 2016r., poz. 1714].

7.  PODPIS