Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1983/18

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3 – 8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1

T. L.

art. 177 § 2 kk

Czyn opisany w części wstępnej wyroku, przy wyeliminowaniu sformułowania „znajdując się na obwodnicy miasta”

Dokumentacja medyczna – k. 7,

Protokoły oględzin wraz z dokumentacją fotograficzną – k. 8-12, 24-25, 38, 80-82, 83-90, 168-174, 226-231, 232, 240, 245-249, 252-253,

Plan miejsca wypadku – k. 294,

Monitoring – k. 16,

Zeznania świadka P. F. – k. 20-21,

Zeznania świadka M. L. – k. 23, 439,

Zeznania świadka K. M. – k. 95-96, 439

Opinie biegłych – k. 46-52, 59, 91-91, 102-140, 277-279, 311-339,

Wyjaśnienia oskarżonego – k. 437,

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano).

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1

T. L.

art. 177 § 2 kk

Popełnienie czynu na obwodnicy miasta

Stosownie do art. 168 k.p.k. fakty powszechnie znane nie wymagają dowodu, jest faktem powszechnie znanym, że K. nie posiada obwodnicy, a ulica (...) znajduje się w centrum miasta

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać L.p. odnoszącą się
do faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

Zeznania świadka P. F. wyłącznie w zakresie trasy pokonanej przez T. L. oraz warunków panujących w miejscu zdarzenia

Brak podstaw do kwestionowania dowodu, dowód koresponduje z pozostałą częścią materiału dowodowego, w zakresie, w jakim został uznany za wiarygodny

Wyjaśnienia oskarżonego k. 437

Korespondują z opiniami biegłych

Dokumentacja medyczna – k. 7,

Protokoły oględzin wraz z dokumentacją fotograficzną – k. 8-12, 24-25, 38, 80-82, 83-90, 168-174, 226-231, 232, 240, 245-249, 252-253,

Plan miejsca wypadku – k. 294,

Monitoring – k. 16,

Treść dokumentów zawartych w aktach sprawy nie budzi w ocenie Sądu wątpliwości, gdyż zostały one sporządzone w prawidłowy sposób, przez osoby posiadające ku temu stosowne uprawnienia, a ich treść nie była w toku postępowania kwestionowana.

Opinie biegłych – k. 46-52, 59, 91-91, 102-140, 277-279, 311-339,

Opinie biegłych Sąd ocenił jako jasne, spójne, wyczerpujące, sporządzone w oparciu o szeroką wiedzę specjalistyczną biegłych. Opinie nie były w żaden sposób kwestionowane.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz
niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać L.p. odnoszącą się do faktu z pkt 1

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

Zeznania świadka P. F. w zakresie, wjakim świadek wskazuje, że T. L. odbił na lewo by uniknąć zderzenia z motocyklistą jadącym jadącym w kierunku pojazdu T. L., jak również w zakresie prędkości motocykla

Sprzeczność z wyjaśnieniami samego oskarżonego oraz opiniami biegłych

Wyjaśnienia oskarżonego – k. 61-62, 72, 354, -

Sprzeczność z późniejszymi wyjaśnieniami samego oskarżonego oraz opiniami biegłych

Zeznania świadka A. S. – k. 236-237, 486

Sprzeczność z wyjaśnieniami samego oskarżonego oraz opiniami biegłych

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przy każdym czynie wskazać oskarżonego.

X

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

T. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

Sprawstwo oskarżonego nie budzi wątpliwości. Materiał dowodowy dowodzi, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu. Czynem tym wypełnił znamiona przestępstwa określonego w art. 177 § 1 i 2 k.k.

3.2.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej.

3.3.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania.

3.4.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania.

3.5.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt
z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

T. L.

I

I

W myśl art. 53 k.k. Sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc, by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (§ 1). Wymierzając karę, sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu, a zwłaszcza staranie o naprawienie szkody lub zadośćuczynienie w innej formie społecznemu poczuciu sprawiedliwości, a także zachowanie się pokrzywdzonego (§ 2). Wymierzając karę sąd bierze także pod uwagę pozytywne wyniki przeprowadzonej mediacji pomiędzy pokrzywdzonym a sprawcą albo ugodę pomiędzy nimi osiągniętą w postępowaniu przed sądem lub prokuratorem (§ 3).

Sąd nie dostrzegł żadnych okoliczności łagodzących wobec oskarżonego. Uprzedniej niekaralności oskarżonego Sąd nie ocenił jako okoliczności łagodzącej, albowiem stan taki winien stanowić normę w życiu każdego człowieka. Zgodnie z powołanym przepisem Sąd winien brać pod uwagę m.in. sposób życia przed popełnieniem przestępstwa. Oskarżony w dacie popełnienia zarzucanego mu w niniejszym postępowaniu czynu był osobą niekaraną, niemniej jednak w jego życiu miał miejsce szereg zdarzeń nietypowych z punktu widzenia życia przeciętnego człowieka, które winny skłonić go do ostrożności w prowadzeniu pojazdu i stanowić dla niego przestrogę. Oskarżony w nieodległej przeszłości brał bowiem udział w zdarzeniu drogowym, w którym inny uczestnik tego zdarzenia poniósł śmierć. Konsekwencją tego zdarzenia było postępowanie karne toczące się z aktywnym udziałem oskarżonego. Oskarżony poznał treść stawianego mu wówczas zarzutu, brał udział w przesłuchaniu go jako podejrzanego, złożył wniosek o dobrowolne poddanie się karze, miał świadomość wyznaczenia posiedzenia przed Sądem w tej sprawie, a więc prowadzenia przeciwko niemu postępowania sądowego. Rozsądnie myślący dorosły człowiek wyprowadziłby z tego szeregu zdarzeń wnioski skłaniające go do podjęcia takich zachowań, które umożliwiłyby mu uniknięcie w przyszłości ponownego uczestnictwa w takich zdarzeniach. Oskarżony z uprzednich zdarzeń żadnych wniosków nie wyciągnął. Do zdarzenia objętego zarzutem w niniejszym postępowaniu doprowadził wykazując się daleko idącym lekceważeniem zasad ruchu drogowego. Jak wynika z niekwestionowanych przez strony ustaleń w postaci opinii biegłych, opartych również na danych zapisanych w pamięci samochodu kierowanego przez oskarżonego, będąc w centrum miejscowości turystycznej, w terenie nie tylko zabudowanym, ale objętym dodatkowym ograniczeniem prędkości do 40 km/h kierował samochodem z prędkością 81 km/h, a więc przekraczającą przeszło podwójnie prędkość dopuszczalną, ale nadto wynoszącą 90 % prędkości maksymalnej dozwolonej w terenie niezabudowanym. Z prędkością taką oskarżony poruszał się nie tylko na drodze z ograniczeniem do 40 km/h, ale z prędkością taką wjechał w tunel, który z racji swych walorów konstrukcyjnych stanowi utrudnienie zarówno w obserwacji drogi, z racji zaciemnienia z jakim należy się liczyć wjeżdżając do tunelu, ale również możliwych utrudnień w zakresie przyczepności samochodu, z czym ostatecznie oskarżony miał do czynienia, albowiem tunel z racji swej oczywistej konstrukcji utrudnia wysychanie jezdni i należy się liczyć z wilgocią na jej powierzchni. Ponadto w początkowej części tunelu, do którego oskarżony wjechał z opisaną prędkością znajduje się zakręt, dodatkowo ograniczający widoczność. Zakręt ten jest dostrzegalny dla każdego kierującego prawidłowo obserwującego drogę i winien skłonić kierującego do podejmowania takich manewrów i utrzymywania takiej prędkości, która umożliwi panowanie nad kierowanym pojazdem. Opisane niedogodności, z jakimi spotyka się kierujący przejeżdżając przez opisany tunel nie mogą w żaden sposób stanowić usprawiedliwienia dla oskarżonego, albowiem to na kierującym, stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym ciąży obowiązek jazdy z prędkością zapewniającą panowanie nad pojazdem, z uwzględnieniem warunków, w jakich ruch się odbywa, a w szczególności rzeźby terenu, jak również stanu i widoczności drogi. W tej sytuacji, uwzględniając tragiczne konsekwencje czynu oskarżonego Sąd uznał za zasadne wymierzenie mu kary czterech lat pozbawienia wolności.

T. L.

III

III

Okoliczności przyjęte przez Sąd jako obciążające przy wymiarze kary były również istotne dla wymiaru środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów. Opisany powyżej sposób prowadzenia pojazdu, absolutna lekkomyślność w zakresie ograniczeń wynikających zarówno z ograniczenia prędkości, jak i ukształtowania i walorów miejsca zdarzenia, przy uwzględnieniu tragicznych konsekwencji zachowania oskarżonego jako kierowcy przemawia za orzeczeniem zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres dziesięciu lat

5.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia
z wyroku.

Wskazać punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu.

Przytoczyć okoliczności.

T. L.

II

Art. 63 § 1 i 5 k.k. stanowi, że na poczet orzeczonej kary zalicza się okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, zaokrąglając w górę do pełnego dnia, przy czym jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności, dwóm dniom kary ograniczenia wolności lub dwóm dziennym stawkom grzywny. Za dzień przyjmuje się okres 24 godzin liczony od chwili rzeczywistego pozbawienia wolności. Stosownie do powołanych przepisów Sąd zaliczył na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego w niniejszej sprawie.

T. L.

IV

Art. 63 § 4 k.k. stanowi, że na poczet orzeczonego środka karnego, o którym mowa w art. 39 pkt 3, zalicza się okres zatrzymania prawa jazdy lub innego odpowiedniego dokumentu. Stosownie do tego przepisu Sąd zaliczył na poczet orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów okres zatrzymania prawa jazdy.

6. Omówienie innych zagadnień

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę.

7.  KOszty procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

T. L.

V i VI

W myśl art. 627 k.p.k. od skazanego w sprawach z oskarżenia publicznego sąd zasądza koszty sądowe na rzecz Skarbu Państwa oraz wydatki na rzecz oskarżyciela posiłkowego. Z uwagi na wiek oskarżonego, posiadane wykształcenie i brak przeciwwskazań do wykonywania pracy zarobkowej Sąd nie znalazł podstaw do zwolnienia oskarżonego od kosztów sądowych i zasądził od oskarżonej koszty sądowe w całości, jak również zasądził na rzecz oskarżyciela posiłkowego należność z tytułu ustanowienia pełnomocnika z wyboru.

6.  Podpis