Sygn. akt II W 223/19
Dnia 13 marca 2020 r.
Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodnicząca – SSR Katarzyna Garbarczyk
Protokolant – sekr. Anna Rogojsza
w obecności oskarżyciela publicznego KPP w G. – sierż. szt. Emilii Bałtulis, mł. asp. Piotra Drozdowskiego
po rozpoznaniu w dniach: 30.10.2019 r., 12.02.2020 r., 11.03.2020 r.
sprawy
A. Z.
syna J. i D. z d. T.
ur. (...) w R.
obwinionego o to, że:
I. W dniu 12 lipca 2019 roku o godz. 07:23 w miejscowości K. (gmina M.) na drodze krajowej numer (...), prowadząc samochód ciężarowy marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w obszarze zabudowanym przy ograniczeniu prędkości do 50 km/h przekroczył dozwoloną prędkość jazdy o 35 km/h, jadąc z prędkością 85 km/h
tj. o czyn z art. 92a kw
II. W dniu 12 lipca 2019 roku o godz. 07:23 w miejscowości W. ( gmina M.) na drodze krajowej nr (...) prowadził na drodze publicznej samochód ciężarowy marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...) będąc w stanie po użyciu alkoholu
tj. o czyn z art. 87§1 kw
1. Obwinionego A. Z. uznaje za winnego popełnienia obu zarzucanych mu czynów i za to na podstawie art. 92a kw i art. 87§1 kw skazuje obwinionego, zaś na podstawie art. 87§1 kw w zw. z art. 9§2 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw wymierza obwinionemu łącznie karę grzywny w wysokości 800 (osiemset złotych) złotych.
2. Na podstawie art. 87§3 kw orzeka wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 (dziesięć) miesięcy.
3. Na podstawie art. 29§4 kw na poczet orzeczonego w pkt 2 środka karego zalicza okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 12 lipca 2019 roku.
4. Zwalnia obwinionego od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów postępowania.
Sygn. akt II W 223/19
Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 12 lipca 2019 roku o godz. 07:23 A. Z. w miejscowości K. (gmina M.) na drodze krajowej numer (...), w obszarze zabudowanym, gdzie obowiązywała prędkość do 50 km/h, prowadził samochód ciężarowy marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...), jadąc z prędkością 85 km/h. Zatrzymany do kontroli drogowej został poddany badaniu na stan zawartości alkoholu w organizmie. Użyte w tym celu urządzenie A. I. wykazało w wydychanym przez obwinionego powietrzu alkohol o stężeniu: o godz. 7.27 - 0,12 mg/l, o godz. 7.40 - 0,11 mg/l i o godz. 7.42- 0,10 mg/l.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień obwinionego (k. 25v, 13-14), notatki (k. 1), protokołu (k. 2), świadectwa wzorcowania (k. 10-11), opinii (k. 29, 69v- 70).
A. Z. częściowo przyznał się do winy ( wyjaśnienia k. 25v, 13-14). Potwierdził, że w dniu zdarzenia prowadził w miejscowości K. (gmina M.) na drodze krajowej numer (...), w obszarze zabudowanym, gdzie obowiązywała prędkość do 50 km/h, samochód ciężarowy marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...), jadąc z prędkością 85 km/h, natomiast nie przyznał się, że był wówczas pod wpływem alkoholu. Wprawdzie wyjaśnił, że w przeddzień zdarzenia spożył do godz. 20.00- 20.30 alkohol w postaci trzech piw o pojemności 0,66 litra każde, to jednak twierdził, że nie był świadomy, iż w jego organizmie może znajdować się jeszcze alkohol. Dodał, że po spożyciu piw, na kolację zażył tabletki na alergię, podobnie jak rano w dniu zdarzenia.
Mając na uwadze wyjaśnienia obwinionego, w których potwierdza, iż w dniu zdarzenia w miejscowości K. (gmina M.) na drodze krajowej numer (...), w obszarze zabudowanym, gdzie obowiązywała prędkość do 50 km/h, prowadził samochód ciężarowy marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...), jadąc z prędkością 85 km/h, przy uwzględnieniu informacji zawartych w notatce urzędowej (k.1), Sąd nie miał wątpliwości, że A. Z. dopuścił się czynu zarzuconego mu w pkt. 1 wniosku o ukaranie. Przywołane dowody są spójne, wzajemnie się uzupełniają i nie ma powodów, by w tym zakresie kwestionować ich wiarygodność. Sąd tym samym bez wątpliwości przyjął, iż A. Z. w dniu 12 lipca 2019 roku o godz. 07:23 w miejscowości K. (gmina M.) na drodze krajowej numer (...), prowadząc samochód ciężarowy marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...) w obszarze zabudowanym przy ograniczeniu prędkości do 50 km/h przekroczył dozwoloną prędkość jazdy o 35 km/h, jadąc z prędkością 85 km/h, w konsekwencji dopuszczając się wykroczenia z art. 92a kw .
Odnosząc się natomiast do wyjaśnień obwinionego w zakresie, w jakim kwestionuje on de facto, by w chwili kierowania pojazdem był w stanie po użyciu alkoholu - Sąd w tej części nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego i oparł się na opinii biegłego (k. 29, 69v- 70).
Na wstępie podnieść należy, iż brak jest jakichkolwiek podstaw, by przyjąć, że użyte do badania obwinionego na stan zawartości alkoholu w organizmie urządzenie A. I. było wadliwe, czy też błędnie wskazywało wyniki pomiaru. Urządzenie to miało aktualne świadectwo wzorcowania (k. 10-11) i nie ma żadnych przesłanek, aby uznać, że nie było zdatne do przeprowadzenia miarodajnych pomiarów.
Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że urządzenie to prawidłowo wskazało, iż w wydychanym przez obwinionego powietrzu był alkohol o stężeniu: o godz. 7.27 - 0,12 mg/l, o godz. 7.40 - 0,11 mg/l i o godz. 7.42- 0,10 mg/l. Sąd podzielił wprawdzie uwagę biegłego, iż w/w pomiary zostały dokonane w niewłaściwych przedziałach czasowych, podkreślić jednak za biegłym należy, iż powyższe pozostało bez wpływu na możliwość zweryfikowania tych wyników i pozwoliło - pomimo tego uchybienia- na przyjęcie z całą stanowczością i pewnością, że w chwili kierowania przez A. Z. pojazdem - obwiniony znajdował się w stanie po użyciu alkoholu. Biegły w sposób precyzyjny i szczegółowy wyjaśnił metodykę przyjętych badań, uwzględnił przy tym wszystkie okoliczności sprawy, nadto odniósł się do zarzutów stawianych w tym zakresie przez obronę. Opinie pisemna i ustna biegłego są spójne, jasne i odpowiadają na wszystkie pytania w zakresie przedmiotowej materii, wszechstronnie wyjaśniając z jakich powodów należy przyjąć, że obwiniony bezsprzecznie znajdował się w stanie po użyciu alkoholu. Sąd w całości podzielił przedmiotowe opinie uznając, iż są ona fachowe i rzetelne. Zostały sporządzone przez uznanego eksperta, doświadczonego specjalistę- analityka medycznego, biologa. Biegły nie miał żadnych wątpliwości co do tego, że w chwili kierowania przez A. Z. był on w stanie po użyciu alkoholu. Mając na uwadze powyższe oraz pozostałe dowody, w tym wyjaśnienia obwinionego, w których podał kiedy i jaki alkohol spożywał - Sąd przychylił się do wniosków biegłego i uznał, że A. Z. w dniu 12 lipca 2019 roku o godz. 07:23 w miejscowości W. ( gmina M.) na drodze krajowej nr (...) prowadził na drodze publicznej samochód ciężarowy marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...) będąc w stanie po użyciu alkoholu, a więc, iż swoim zachowaniem w pełni wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 87§1 kw.
Przy wymiarze kary grzywny Sąd miał na uwadze stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynów, warunki osobiste, majątkowe sprawcy, jego dotychczasową niekaralność.
W myśl z art. 5 kw – czyn z art. 92a kw, może być popełniony umyślnie, jak i nieumyślnie. Każdy kierowca pojazdu musi posiadać wiedzę w przedmiocie obowiązujących przepisów dotyczących zasad ruchu drogowym, w tym ograniczeń dotyczących prędkości, z jaką powinien prowadzić pojazd. Do przepisów tych ma obowiązek się stosować. A. Z. jadąc z nadmierną prędkością, co najmniej nieumyślnie dopuścił się przedmiotowego czynu tzn. nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnił go jednak na skutek nierespektowania przepisów drogowych, mimo że możliwość jazdy z prędkością większą, niż dozwolona, przewidywał albo mógł przewidzieć.
Obwiniony musiał zdawać sobie sprawę, że może znajdować się pod działaniem alkoholu, skro spożywał go do wieczora dnia poprzedniego, a zatem wina obwinionego w zakresie popełnienia zarzuconego mu czynu, którego można dopuścić się zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie – nie budzi wątpliwości. Zdaniem Sądu obwiniony przedmiotowego czynu dopuścił się co najmniej nieumyślnie - nie mając zamiaru jego popełnienia, popełnił je jednak na skutek niezachowania ostrożności wymaganej w danych okolicznościach, mimo że możliwość popełnienia takiego czynu przewidywał albo mógł przewidzieć.
Zdaniem Sądu, mając na uwadze okoliczności sprawy, ocenić należy, że oba czyny popełnione przez obwinionego charakteryzują się wysokim stopniem społecznej szkodliwości albowiem oczywistym jest, jak poważne zagrożenie na drogach stanowią kierowcy prowadzący pojazd pod wpływem alkoholu oraz jak poważne skutki dla bezpieczeństwa stanowi jazda z nadmierną prędkością.
W świetle powyższego Sąd, uznając obwinionego za winnego popełnienia obu zarzucanych mu czynów, na podstawie art. 92a kw i art. 87§1 kw skazał obwinionego, zaś na podstawie art. 87§1 kw w zw. z art. 9§2 kw w zw. z art. 24§1 i 3 kw wymierzył obwinionemu łącznie karę grzywny w wysokości 800 (osiemset) złotych. Zdaniem Sądu orzeczona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynów i spełni cele w zakresie prewencji szczególnej, jak i ogólnej.
Orzekając na podstawie art. 87§3 kw wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 (dziesięć) miesięcy, Sąd miał na uwadze wagę naruszonych przez A. Z. elementarnych zasad obowiązujących w ruchu drogowym. W myśl art. 29§4 kw na poczet orzeczonego w pkt 2 wyroku środka karego zaliczono okres zatrzymania prawa jazdy obwinionego od dnia 12 lipca 2019 roku. Zwalniając obwinionego od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów postępowania, Sąd uwzględnił treść art. 121§1 kpw w zw. z art. 624§1 kpk.